Ο αόρατος τεχνίτης

Ενα εικαστικό λεύκωμα επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Ο Νίκος Αλεξίου, ο οποίος παρουσίασε τη δουλειά του στην γκαλερί Εξερευνητής στο Κολωνάκι πριν από δύο μήνες, δεν έχει ούτε μία λέξη επεξηγηματική των σχεδίων και φωτογραφιών του. Μια ανάγνωση επιχειρεί ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης στο εισαγωγικό σημείωμα, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι η μόνη. Το λεύκωμα ούτως ή άλλως απαιτεί τη συμμετοχή του παραλήπτη του. Τον καλεί να απολαύσει την υφή του χαρτιού, να οσμιστεί μια μυρωδιά εργαστηριακής κοπής, να ξεδιπλώσει τα κολλαριστά φύλλα για να ανακαλύψει μέσα τις εικόνες, να αναρωτηθεί συχνά ποια είναι η πάνω και ποια η κάτω πλευρά, να σταθεί εκστατικός μπροστά σε σχέδια, ζωγραφιές, εικόνες τοπίων και έργων που από μόνα τους συμβολίζουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα. Μπορεί να εκφράζουν από τη θεολογική και μεταφυσική θεώρηση και σκέψη ως την αίσθηση ενός ατέρμονος χρόνου. Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης θεωρεί ότι αυτά τα «σχέδια – φωτογραφίες – χειροτεχνήματα κ.ά.» περιγράφουν έναν ονειρικό χρόνο του πραγματικού στον οποίο ενσωματώνονται. Το να ονειρεύεσαι ένα τοπίο την ίδια στιγμή που το βλέπεις και περπατάς σε αυτό. Καθώς το έργο «τείνει σε μια εκλεπτυσμένη εκμηδένιση της μεσολάβησης, στο αργό σβήσιμο του καλλιτέχνη μέσα στον θεατή», επιτυγχάνεται αυτό που δίνει τον τίτλο του εισαγωγικού κειμένου: η «καλή αλλοίωσις». Το βέβαιο είναι ότι ο καλλιτέχνης πράγματι είναι αόρατος μέσα σ’ αυτό το βιβλίο-αντικείμενο.