Ποιος είναι ο 28χρονος με το «παχύ μουστάκι» που φέρεται να συμμετείχε – σύμφωνα με τις περιγραφές που περιέχονται σε απόρρητο έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. – στη δολοφονία του πλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες και του οδηγού του Νίκου Βελούτσου στις 15 Νοεμβρίου 1983; Ποια είναι τα μέλη της 17Ν που οργάνωσαν και «διεκπεραίωσαν» τη δολοφονία του προϊσταμένου της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής Jusmagg, για την οποία μέχρι στιγμής δεν έχει αποδοθεί ευθύνη σε κανέναν από τους 17 κρατουμένους στον Κορυδαλλό και αποτελεί το μεγάλο «κενό» της έρευνας της ΕΛ.ΑΣ.; Θεωρείται πιθανόν δράστες της επίθεσης να είναι ήδη κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού που δεν έχουν θελήσει να πουν οτιδήποτε για τη συμμετοχή τους στην 17Ν, και ίσως ανάμεσα σε αυτούς ο Νίκος Παπαναστασίου και ο Δημήτρης Κουφοντίνας; Υπάρχει περίπτωση στους δράστες της επίθεσης να ανήκει και ο μετέπειτα δημιουργός της οργάνωσης «Αντικρατική Πάλη» Χρήστος Τσουτσουβής (σκοτώθηκε στη συμπλοκή του Γκύζη τον Μάιο του 1985), ο οποίος είχε αναγνωρισθεί τότε από αυτόπτες μάρτυρες; Στην επίθεση κατά του Τσάντες φέρεται να είχαν επίσης έμμεση εμπλοκή και «άγνωστα» μέλη της 17Ν που είχαν πλαισιώσει τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και οι οποίοι επιχειρείται να εντοπισθούν από νεότερες έρευνες των αξιωματικών της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας αλλά και του διοικητή της ΕΥΠ κ. Παύλου Αποστολίδη. Απάντηση σε αυτά τα βασικά ερωτήματα για την ολοκλήρωση του «παζλ» της 17Ν φέρεται να διαθέτουν οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, οι οποίοι θεωρούν τη δολοφονία Τσάντες – Βελούτσου ίσως την πιο καθοριστική ενέργεια της 17Ν που σηματοδότησε σειρά αλλαγών στη συγκεκριμένη οργάνωση και στην εγχώρια τρομοκρατία. Ηταν η πρώτη ενέργεια μετά την «αναστολή» της ένοπλης δράσης που είχε εξαγγείλει η οργάνωση το 1981 και έγινε στο μεταίχμιο δύο «γενεών» της 17Ν: της ιστορικής ηγεσίας με την καθοριστική παρουσία του Γιωτόπουλου και του ερχομού της νέας «ομάδας» με τον Πάτροκλο Τσελέντη, τους αδελφούς Ξηρούς κ.ά. Μάλιστα στοιχεία για την ταυτότητα των δραστών ίσως προκύψουν από τον έλεγχο DNA και τη σύγκριση του γενετικού υλικού από δύο τρίχες που ανευρέθησαν σε κράνος ενός τρομοκράτη που πήρε μέρος στην επιχείρηση κατά του Τσάντες. «Το Βήμα» ανοίγει τον φάκελο της μοναδικής ανεξιχνίαστης δολοφονίας της 17Ν, των Τζορτζ Τσάντες και Νίκου Βελούτσου, με την παρουσίαση απορρήτων εγγράφων και νέων μαρτυριών.
Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. θεωρούν υπόθεση «κλειδί» για την εξιχνίαση της δολοφονίας του 53χρονου πλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες και του 62χρονου οδηγού του Νίκου Βελούτσου μια επίθεση που σημειώθηκε εναντίον δύο χωροφυλάκων του τότε Τμήματος Χωροφυλακής Φιλοθέης μία ακριβώς εβδομάδα – στις 8 Νοεμβρίου 1983 – πριν από τη δολοφονία Τσάντες – Βελούτσου στη λεωφόρο Κηφισιάς. Η επίθεση σημειώθηκε στη γειτονική οδό Βεκιαρέλη στη Φιλοθέη, όταν οι δύο χωροφύλακες Κώστας Αργυρόπουλος, 33 ετών, και Ιωάννης Χατζημπύρος, 22 ετών, προσπάθησαν να ακινητοποιήσουν μοτοσικλέτα μάρκας Suzuki 550, χρώματος ασημί, που δεν είχε αριθμό κυκλοφορίας και στην οποία επέβαιναν δύο άτομα. Σε απόρρητο έγγραφο που είχε συντάξει τότε η Αστυνομία αναφέρεται ότι «ο οδηγός ήταν ηλικίας 25-28 ετών, αναστήματος 1,70-1,75 μ. περίπου, κανονικής σωματικής διάπλασης. Φορούσε μπουφάν νάιλον, χρώματος μπλε, στο κεφάλι κράνος μοτοσικλετιστή και είχε μαύρο παχύ μουστάκι. Ο συνοδηγός ηλικίας 24-26 ετών, αναστήματος 1,65-1,70 μ., λεπτής σωματικής διάπλασης, φορούσε μπουφάν νάιλον, χρώματος σκούρου, στο κεφάλι κράνος μοτοσικλετιστή».
* Οι επιβάτες της μοτοσικλέτας
Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν έλεγχο στους επιβάτες της μοτοσικλέτας γιατί αυτή δεν είχε πινακίδες και εκείνοι έσπευσαν να απομακρυνθούν πυροβολώντας το περιπολικό που τους ακολουθούσε. Από τη βαλλιστική έρευνα διαπιστώθηκε – αρκετό διάστημα αργότερα – ότι το 38άρι όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν αυτό που χρησιμοποίησε η 17Ν σε μεταγενέστερες επιθέσεις, με πρώτη τη δολοφονία του φρουρού αστυφύλακα Χρήστου Μάτη στις 24.12.1984 στη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας Πετραλώνων.
Οπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, ο έλεγχος των αστυνομικών και το «επεισόδιο της οδού Βεκιαρέλη» έδωσαν παράταση στη ζωή για μία εβδομάδα του πλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες και του οδηγού του, αφού αυτοί ήταν ο «στόχος» των μελών της 17Ν. Η κυρίως επίθεση σημειώθηκε την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 1983 στις 7.20 το πρωί, στη λεωφόρο Κηφισιάς 236, με τρόπο όμοιο με αυτόν που δολοφονήθηκε ο βρετανός ταξίαρχος Στίβεν Σόντερς στις 7 Ιουνίου 2000. Οι δράστες επέβαιναν σε μια βέσπα χρώματος μπλε μεταλλικού, που είχε κλαπεί από την οδό Πλαστήρα 24 στου Ζωγράφου, σε πολύ κοντινό σημείο από όπου είχε κλαπεί και η μοτοσικλέτα στο επεισόδιο με τους αστυνομικούς μία εβδομάδα νωρίτερα.
Οπως περιγράφεται στο απόρρητο ενημερωτικό έγγραφο της Αστυνομίας για τη δολοφονία Τσάντες, «ενώ το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ΞΑ 14033 αυτοκίνητο μάρκας Plymouth στο οποίο επέβαιναν τα θύματα κατερχόταν τη λεωφόρο Κηφισίας με κατεύθυνση προς την Αμερικανική Πρεσβεία, κινούμενο επί της αριστερής εσωτερικής λωρίδας κυκλοφορίας, κοντά στη στάση «Κολλέγιο» σταμάτησε, διότι εκεί το φανάρι έδειχνε κόκκινο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, και ενώ το παραπάνω αυτοκίνητο βρισκόταν τρίτο στη σειρά από το φανάρι, το πλησίασε από τη δεξιά πλευρά μια βέσπα στην οποία επέβαιναν δύο άτομα. Ο οδηγός της βέσπας μαρσάρισε και ταυτόχρονα ο άλλος, που βρισκόταν πίσω, πάτησε σταθερά το αριστερό του πόδι στην άσφαλτο και, βγάζοντας από την τσέπη τού τζάκετ που φορούσε ένα μεγάλο πιστόλι, άρχισε να πυροβολεί εναντίον των επιβαινόντων στο αμερικανικό αυτοκίνητο επανειλημμένα».
* Η περιγραφή των δραστών
Οι δράστες στο συγκεκριμένο έγγραφο περιγράφονται ως «δύο άγνωστα άτομα, μάλλον μετρίου αναστήματος, ηλικίας 20-25 ετών, που επέβαιναν σε βέσπα, χρώματος μπλε μεταλλικού, σχετικώς καινούργια. Ο οδηγός φορούσε κράνος πράσινο παλιό και τζάκετ χρώματος λαδί. Ο δε συνεπιβαίνων φορούσε κράνος μπλε σκούρο και τζάκετ μαύρο».
Στην προκήρυξη που έχει γραφεί τον Οκτώβριο του 1983 – ίσως δηλαδή και ένα μήνα νωρίτερα -, αφού δικαιολογείται γιατί η 17Ν επαναδραστηριοποιείται ύστερα από σιωπή τριών ετών, αναφέρεται ότι «αποφασίσαμε να χτυπήσουμε σήμερα έναν από τους κυριότερους στρατιωτικούς μηχανισμούς του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, εκτελώντας ένα από τα σημαντικότερα ανώτερα στελέχη του, όπως και τον οδηγό-γορίλα σωματοφύλακά του».
Οπως όμως προέκυψε, ο Νίκος Βελούτσος κάθε άλλο παρά «σωματοφύλακας» του Τζορτζ Τσάντες μπορεί να θεωρηθεί, αφού τοποθετήθηκε ως οδηγός του μόλις 15 ημέρες πριν από τη δολοφονία, ύστερα από ένα ατύχημα που είχε οδηγώντας λεωφορείο σε εκδρομή υπαλλήλων της πρεσβείας των ΗΠΑ.
* Ο συνδυασμός των χτυπημάτων
Οι αξιωματικοί αμέσως ασφαλώς συνδύασαν την επίθεση κατά του Τσάντες με την προ μιας εβδομάδας κατά των δύο αστυνομικών. Οι μαρτυρίες του Κωνσταντίνου Αργυρόπουλου, ο οποίος υπηρετούσε μέχρι πρότινος στο Αστυνομικό Τμήμα Φιλοθέης και συνταξιοδοτήθηκε, και του Ιωάννη Χατζημπύρου, ο οποίος σήμερα υπηρετεί στη Θεσσαλονίκη, θεωρήθηκαν καθοριστικές και σημαντικές αφού είχαν δει εκείνους που προετοίμαζαν την επίθεση κατά του Τσάντες. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατέθεσαν ότι το «παχύ μουστάκι» του οδηγού της μοτοσικλέτας δεν προερχόταν από μεταμφίεση. Παράλληλα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες – πολλούς μήνες αργότερα -, οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί φέρεται να αναγνώρισαν, όχι με απόλυτη βεβαιότητα, ότι το άτομο που τους πυροβόλησε – συνεπιβάτης στη μοτοσικλέτα – ήταν ο Χρήστος Τσουτσουβής, ο οποίος σκοτώθηκε στη συμπλοκή στου Γκύζη στις 15 Μαΐου 1985. Σημειώνεται ότι στο παρελθόν υπήρχαν πολλές ενδείξεις εμπλοκής της ομάδας Τσουτσουβή στη 17Ν, με κυριότερη την ανεύρεση στη γιάφκα της «Αντικρατικής Πάλης» στην οδό Καλαμά του κλειδιού που άνοιγε το αυτοκίνητο των δραστών της δολοφονίας του σταθμάρχη της CIA Ρίτσαρντ Γουέλς.
Οι αστυνομικοί τότε διατήρησαν ως πειστήρια στα εργαστήρια τρίχες που είχαν βρεθεί στα κράνη της μοτοσικλέτας στην επίθεση κατά των αστυνομικών, τα οποία εστάλησαν τη δεκαετία του ’90 για τον επονομαζόμενο «μιτοχονδριακό προσδιορισμό» του DNA σε εργαστήρια των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
Οι αστυνομικοί, μετά και τις τελευταίες συλλήψεις, δεν φαίνεται να έχουν καμία μαρτυρία για τους δράστες της επίθεσης κατά του Τσάντες, χωρίς να θεωρούν βέβαιη τη σχέση του Τσουτσουβή.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ Ανάμεσα σε δυο γενιές
Οπως ανέφερε υψηλόβαθμο στέλεχος της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, «την περίοδο της δολοφονίας του Τσάντες στη σχεδόν ανενεργή 17Ν ήσαν ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο Νίκος Παπαναστασίου και ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην αρχή της «επαφής» του με τη 17Ν. Ακόμη υπήρχε ο Πάτροκλος Τσελέντης, που ήταν τότε συμφοιτητής του «Λουκά» της οργάνωσης αλλά δεν φαίνεται να είχε μυηθεί ακόμη στην ένοπλη δράση. Ο Παύλος Σερίφης είχε τότε το πρόβλημα από το τροχαίο ατύχημα και πιθανόν δεν είχε καμία σχέση. Ο επόμενος στη στρατολόγηση, ο Χριστόδουλος Ξηρός, «εισέρχεται» στην οργάνωση στο τέλος του 1983, μετά την κατάληψη στο Χημείο μετά τη δολοφονία Τσάντες , ενώ μόλις αποφυλακιζόταν και ο Γιάννης Σκανδάλης. Ετσι λοιπόν για αυτή την επίθεση όσοι έχουν διάθεση να ομολογήσουν, όπως οι αδελφοί Ξηροί ή ο Τσελέντης και η επόμενη γενιά της 17Ν, δεν έχουν εμπλοκή ή δεν γνωρίζουν τι συνέβη. Και όσοι συμμετείχαν, δηλαδή κυρίως τα απομεινάρια της πρώτης γενιάς, είναι αυτοί που σιωπούν ή είναι ασύλληπτοι. Ασφαλώς περιμένουμε πολλά από την εξέταση του DNA, με το δεδομένο ασφαλώς ότι το αδίκημα παραγράφεται σε έναν περίπου χρόνο».
