Το κλούβιο «αβγό του φιδιού»

Ο Μελιγαλάς στη Μεσσηνία έγινε γνωστός πριν από 61 χρόνια για την πολύνεκρη μάχη που διεξήχθη εκεί μεταξύ τμημάτων του ΕΛΑΣ και ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας. Ηταν ο πρόλογος των εφιαλτικών γεγονότων που ακολούθησαν λίγο αργότερα, βυθίζοντας τη χώρα στον εφιάλτη του εμφυλίου πολέμου. Επί δεκαετίες αποτελούσε σημείο ιστορικής αναφοράς για τα στελέχη και τα μέλη ακροδεξιών κομμάτων, οργανώσεων και ομάδων, αρνητικό ορόσημο για τους κομμουνιστές και ξεχασμένο γεγονός για όλους τους υπόλοιπους.

Ωστόσο, ο ιστορικός Μελιγαλάς και η ονομαστή «Πηγάδα» του, όπου ερρίφθησαν τα πτώματα των φονευθέντων ταγματασφαλιτών και συγγενών τους, παρέμενε «κλειστός» για έναν σχετικά περιορισμένο αριθμό ανθρώπων, οι οποίοι ετησίως καταθέτουν στεφάνια και βγάζουν λόγους.

Προσφάτως, το μικρό χωριό της Μεσσηνίας έγινε και πάλι διάσημο εξαιτίας ενός κάμπινγκ ακροδεξιών, φασιστικών και νεοναζιστικών ομάδων από όλη την Ευρώπη, το οποίο -όπως φαίνεται -δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Στον Μελιγαλά εκλήθησαν από τη «Χρυσή Αυγή» οι πολιτικοί επίγονοι των γερμανών ναζιστών, ιταλοί φασίστες, ισπανοί φαλαγγίτες και οι ρουμάνοι επίγονοι της «Σιδηράς Φρουράς» του Κοντρεάνου.

Κοινό στοιχείο μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων ελλήνων «εθνικιστών» είναι η τεράστια στροφή που έχουν κάνει -προς αναζήτηση προτύπων -στην ευρωπαϊκή Δύση, φθάνοντας μάλιστα σε σημείο να διαγκωνίζονται για την «ευλογία» του Ζαν-Μαρί Λεπέν, ηγέτη του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας. Ακόμη και τα κάμπινγκ που διοργανώνει η «Χρυσή Αυγή» τα τελευταία έξι χρόνια αποτελούν προσπάθεια αντιγραφής των κατασκηνώσεων «Χόμπιτ» που έστησαν πρώτοι οι ιταλοί φασίστες τη δεκαετία του 1970, με σκοπό την ιδεολογική και τη σωματική γυμναστική.

Το Φεστιβάλ της Εθνικιστικής Ευρωπαϊκής Νεολαίας, όπως ονομάστηκε επισήμως η απαγορευμένη κατασκήνωση στον Μελιγαλά (ή στη Στυλίδα), είναι η πρώτη απόπειρα της «Χρυσής Αυγής» να φιλοξενήσει ένα μεγάλο πανευρωπαϊκό ιδεολογικό συνέδριο του «χώρου» όπου ανήκει. H πρώτη κατασκήνωση έγινε το 1999, αλλά έκτοτε ποτέ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από 300 άτομα. Συνήθως πραγματοποιούνται σε κάμπινγκ της Στυλίδας, απ’ όπου κάνουν πορεία και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Λεωνίδα. Εκτός από τη «Χρυσή Αυγή», στο περιθώριο του χώρου βρίσκονται πολλές μικρές ομάδες, οι οποίες πολλές φορές δεν ξεπερνούν τα 50 μέλη: Ηλιοφόρος, Οργάνωση Εθνικιστών Νέων (ΟΕΝ) Ρεθύμνου, Φασιστικό Κίνημα Κύπρου, 300 του Λεωνίδα, Περσέας, Εθνικισμός 1821, Ελληνόψυχος, Ασπίς, Πόντος 1923, Αντεπίθεση, Ορθοδοξία και Ελλάδα, Αρχαία Ελλάς, Ελλάς – Κύπρος – Ενωσις, Γαλάζια Στρατιά (η προέκταση της Ακροδεξιάς στην κερκίδα), Μεγάλη Ελλάς, Νοητική Αντίσταση, Κόκκινοι Εθνικιστές (οι ακροδεξιοί της κερκίδας του Ολυμπιακού) και άλλες, μικρότερης σημασίας, ομάδες.

* Φιλοσοφία και ναζισμός

H «Χρυσή Αυγή», παρ’ ότι τα στελέχη της δεν το παραδέχονται συχνά, έχει βρει ένα δικό της μοντέλο συνδυασμού της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και του ναζισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ιστοσελίδα που διαφημίζει τις κατασκηνώσεις οι οποίες έχουν γίνει κατά καιρούς από τη «Χρυσή Αυγή», αναφέρεται ανοιχτά ότι «ο Εθνικοσοσιαλισμός (Ναζισμός) έχει τις ρίζες του στο πνεύμα της αρχαίας Σπάρτης, στην Πολιτεία του Πλάτωνος, στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη»…

H «Χρυσή Αυγή» έχει κατηγορηθεί επανειλημμένως για επιθέσεις εναντίον πολιτών, κάτι το οποίο επίσης δεν παραδέχθηκε ποτέ τα τελευταία χρόνια. Ομάδες κρούσης λίγων ατόμων στο πρότυπο των squadristi του Μπενίτο Μουσολίνι έκαναν αστραπιαίες επιδρομές με ρόπαλα και σιδερολοστούς. Μάλιστα ένας εκ των ροπαλοφόρων, ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, γνωστός και ως «Περίανδρος», έχει καταδικασθεί για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή στις 16 Ιουνίου 1998. Εκτοτε παραμένει ασύλληπτος.

* O ηγέτης του «χώρου»

H «Χρυσή Αυγή» ηγεμονεύει σε αυτό το περιθωριακό φάσμα του εθνικιστικού χώρου και η ίδια ηγεμονεύεται από τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ο οποίος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στο εσωτερικό της οργάνωσης. Ο Μιχαλολιάκος, ιδρυτής της οργάνωσης, σε ηλικία μόλις 16 ετών εντάχθηκε στο «Κόμμα της 4ης Αυγούστου», το οποίο είχε ιδρύσει ο Κώστας Πλεύρης. Στη συνέχεια συμμετείχε ως μέλος στην Επιτροπή Συντονισμού Ενωτικού Αγώνος (ΕΣΕΑ), η οποία ήταν το εν Αθήναις παράρτημα της ΕΟΚΑ B’ του Γεωργίου Γρίβα, γνωστού και ως Διγενή.

Ο Μιχαλολιάκος συνελήφθη για πρώτη φορά στις 24 Ιουλίου 1974 έξω από την αγγλική πρεσβεία. Τα Χριστούγεννα του 1976 προφυλακίστηκε για επεισόδια που έκανε στην κηδεία του αστυνομικού Βαγγέλη Μάλλιου. Σε αυτούς τους δύο μήνες που έμεινε στον Κορυδαλλό γνώρισε τους πρωταίτιους της απριλιανής χούντας. Ο Μιχαλολιάκος, όπως άλλωστε σχεδόν όλοι οι χρυσαυγίτες, έχει υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία σε μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων (έφεδρος αξιωματικός αλεξιπτωτιστής).

Τον Δεκέμβριο του 1980 ξεκίνησε την έκδοση του περιοδικού «Χρυσή Αυγή», η οποία σταματά τον Απρίλιο του 1984. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε την ηγεσία της Νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ενωσης (ΕΠΕΝ), ύστερα από προσωπική εντολή του φυλακισμένου αρχιπραξικοπηματία Γεωργίου Παπαδόπουλου. Τον Ιανουάριο του 1985 συγκρούστηκε με την ΕΠΕΝ και την Πρωτοχρονιά του 1993 ίδρυσε τον «Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή», κεντρική ιδεολογική κατεύθυνση του οποίου -σύμφωνα με όσα γράφονται στη σχετική ιστοσελίδα της οργάνωσης -είναι «η αντιπαράθεση στην παγκοσμιοποίηση και στον διεθνισμό (φιλελεύθερο-καπιταλιστικό ή μαρξιστικό) αναγνωρίζοντας πίσω τους τον ένα και μοναδικό δυνάστη των εθνών: τον παγκόσμιο εβραϊσμό».

* Χουντικά μηνύματα

Στις 21 Απριλίου 2004 -37η επέτειο από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών -η «Χρυσή Αυγή», μικρότερες συγγενικής ιδεολογικής προελεύσεως οργανώσεις, αλλά και αποχωρήσαντες από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ), συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο «TITANIA», όπου ανακοίνωσαν την ίδρυση της Πατριωτικής Συμμαχίας, η οποία μάλιστα θα κατεβάσει υποψήφιο στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Χαρακτηριστικό της ιδεολογικής κατεύθυνσης του νέου σχήματος είναι και τα μηνύματα που αναγνώστηκαν εκείνη την ημέρα: ένα του πραξικοπηματία Στυλιανού Παττακού και ένα του «μέλους» της χουντικής «Επαναστατικής Επιτροπής» Ηλία Παππά. Στήριξη στην Πατριωτική Συμμαχία προσέφεραν ο Γιάννης Σχοινάς του ENEK, αλλά και ο αρχηγός της ΕΠΕΝ και πρώην ευρωβουλευτής Σπυρίδων Ζουρνατζής. H «Χρυσή Αυγή» εκπροσωπήθηκε από τον αρχηγό της N. Μιχαλολιάκο και από τα στελέχη της οργάνωσης Δημήτρη Ζαφειρόπουλο (ο οποίος είναι σήμερα γενικός γραμματέας της Πατριωτικής Συμμαχίας) και Βασίλη Κολιό. Αν και φαινομενικά διατηρεί την ανεξαρτησία της, στενή σχέση με την Πατριωτική Συμμαχία έχει και η «Πρώτη Γραμμή» του Κώστα Πλεύρη, ο οποίος τυγχάνει κουμπάρος και άλλοτε γραμματέας του συνεργάτη της απριλιανής χούντας Ιωάννη Λαδά. Στο πρώτο συνέδριο του κόμματος, το οποίο έγινε στις 18-19 Δεκεμβρίου 2004 στο ξενοδοχείο «President», παρευρέθησαν στελέχη της ιταλικής Alternativa Sociale και του γερμανικού ναζιστικού κόμματος NPD.

Περίπου έναν χρόνο αργότερα (22 Μαΐου 2005) και ύστερα από αρκετές προσχωρήσεις μικροστελεχών που αποχώρησαν από τον ΛΑΟΣ, η Πατριωτική Συμμαχία γιόρτασε τα πρώτα της γενέθλια με μια ανάλογη συγκέντρωση, όπου αυτή τη φορά μίλησαν τα μέλη του πολιτικού συμβουλίου Τάκης Καραμολέγκος και Νίκος Κωνσταντίνου, αλλά και της διοικούσας επιτροπής Κωνσταντίνος Παναγάκος και Ουρανία Καϊρή. Είναι πλέον εμφανές ότι οι εθνικιστές μετά την «κυριαρχία του πεζοδρομίου» (όπως είχε δηλώσει ο κ. Μιχαλολιάκος το 1996), έφτιαξαν ένα κόμμα με οργανωτική δομή, ανάλογη με αυτή των υπόλοιπων κομμάτων με σκοπό -όπως λένε οι ίδιοι -να «φέρουν στο πολιτικό προσκήνιο την Πατριωτική Συμμαχία».

* Οι «δεξιοί»των σαλονιών

Το σχήμα αυτό είναι στην πραγματικότητα ο πολιτικός διάδοχος της «Χρυσής Αυγής», κάτι το οποίο ουδείς κρύβει. H Πατριωτική Συμμαχία, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα της, «έχει μια μυστηριακή δύναμη, μια μαγική ενέργεια επιβίωσης, που προέρχεται από την υπερδεκαετή πεζοδρομιακή δράση της «Χρυσής Αυγής». Δράση με απίστευτες διώξεις και οχετού λάσπης από το σύστημα, αλλά και από τα πρόθυμα τσιράκια του, πολλά από τα οποία αυτοαποκαλούνται «εθνικιστές»».

Οι τελευταίοι χαρακτηρισμοί -και όχι μόνο -απευθύνονται στους «δεξιούς των σαλονιών», όπως χαρακτηρίζουν τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ και ευρωβουλευτή Γιώργο Καρατζαφέρη και τον πρόεδρο του Ελληνικού Μετώπου Μάκη Βορίδη. Οι ίδιοι αρέσκονται να παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του λεγόμενου «λεπενικού» χώρου, αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιός» και πρόσφατα ανακοίνωσαν την απορρόφηση του Ελληνικού Μετώπου από τον ΛΑΟΣ. Οι σχέσεις των δύο ανδρών με τη «Χρυσή Αυγή» και τα στελέχη που απαρτίζουν την Πατριωτική Συμμαχία δεν ήταν όμως πάντα κακές.

Ο κ. Καρατζαφέρης σε εκπομπή του στο κανάλι «Telecity» στις 16 Ιανουαρίου 1998, όντας ακόμη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, είχε ουσιαστικά προτείνει την εκλογική συμμαχία τής τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη «Χρυσή Αυγή». Είχε πει χαρακτηριστικά: «Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της ΝΔ; Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της ΝΔ, η «Χρυσή Αυγή», η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η «Χρυσή Αυγή», με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ, η οποία βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ’80, την ΟΝΝΕΔ του Μιχαλολιάκου».

Αλλά και ο Μάκης Βορίδης -ο οποίος έχει χρηματίσει στο παρελθόν πρόεδρος της Νεολαίας ΕΠΕΝ ­, ίδρυσε το Ελληνικό Μέτωπο το διήμερο 9-10 Απριλίου 1994 από στελέχη οργανώσεων του εθνικιστικού χώρου (ΕΠΕΝ, ENEK και «Ελληνική Δύναμη»). Στο συνέδριο προήδρευσε ο Ιωάννης Σχοινάς, στέλεχος του ENEK, ο οποίος πέρυσι μεταπήδησε στην Πατριωτική Συμμαχία. Εκεί άλλωστε ήταν και ο παλιός αρχηγός της φιλοαπριλιανής Νεολαίας της Εθνικής Παράταξης Θεόδωρος Περρωτής. Σημερινοί και πολύ στενοί συνεργάτες του Βορίδη είναι ο διαχειριστής των οικονομικών του κόμματος Φαίδων Δημόπουλος, ο διευθυντής Επικοινωνίας Χρήστος Χαρίτος (στις προηγούμενες εκλογές ήταν υποψήφιος δήμαρχος στον Πειραιά) και ο αρχηγός του Νεολαίας του Ελληνικού Μετώπου Γιάννης Παναγιωτακόπουλος.

* H «κορυφαία» στιγμή

Πάντως η «κορυφαία» στιγμή του ηγέτη του «Μετώπου» ήταν τον περασμένο Ιανουάριο όταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν επισκέφθηκε την Ελλάδα, τον έχρισε «σύντροφό» του και παρεμπιπτόντως έφερε μαζί του και τον ευρωβουλευτή και αντιπρόεδρο του Εθνικού Μετώπου Καρλ Λανγκ, ο οποίος και πάντρεψε τον Βορίδη στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου στο Κολωνάκι. «Υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα ένα πατριωτικό κόμμα το οποίο μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της Ελλάδας. Είναι το Ελληνικό Μέτωπο και ο Μάκης Βορίδης και σας καλώ να τους στηρίξετε με όλες σας τις δυνάμεις» είπε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που έδωσε τότε ο Λεπέν. Ο γάλλος πολιτικός έδωσε και έμφαση στο γεγονός ότι έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Ελληνες καθώς είναι παντρεμένος με Ελληνίδα (την Ιωάννα-Μαρί Πάσχου) και στις 23 Ιανουαρίου πήγε στον γάμο του έλληνα μαθητή του.


Στο πρότυπο του Λεπέν * Τα μάτια των ελλήνων εθνικιστών είναι στραμμένα στις επιτυχίες των ιδεολογικών συγγενών τους στη Δυτική Ευρώπη

H «Χρυσή Αυγή» κάλεσε στην Ελλάδα τέσσερα κόμματα και οργανώσεις από την υπόλοιπη Ευρώπη ώστε να ανοίξει διαύλους με τους ιδεολογικά συγγενείς τους. Τα μάτια των ελλήνων εθνικιστών είναι στραμμένα στη Δυτική Ευρώπη, όπου τα τελευταία χρόνια οι ομόλογοί τους έχουν να παρουσιάσουν κάποιες επιτυχίες.

H ίδια η ιστορία του Λεπέν είναι πρότυπο για πολλούς από τους υπόλοιπους ευρωπαίους «μελανοχίτωνες». Γεννήθηκε το 1928 σε ένα μικρό χωριό της Βρετάνης και πολέμησε στην Ινδοκίνα, στο Σουέζ και στην Αλγερία ως αλεξιπτωτιστής. Το 1956 υπήρξε το νεότερο μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης ως εκπρόσωπος του κόμματος του Πιερ Πουζάντ. Αφού άντεξε στον ανταγωνισμό των υπόλοιπων δελφίνων της μεταπολεμικής Ακροδεξιάς, ίδρυσε το 1972 το Εθνικό Μέτωπο. Το 1977 ο Λεπέν, γιος φτωχού ψαρά, πλούτισε από τα χρήματα ενός ευκατάστατου υποστηρικτή του, ο οποίος του άφησε ολόκληρη την περιουσία του. Πρώτη επιτυχία που παρουσίασε ήταν στις δημοτικές εκλογές του 1983, ενώ η πιο πρόσφατη ήταν η πρόκριση του ίδιου του Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το 2002.

Στην ανατολική πλευρά του Ρήνου, η Ακροδεξιά δεν έχει να επιδείξει τόσο μεγάλες επιτυχίες, αλλά το «αβγό του φιδιού» έχει εκκολαφθεί. Στον ακροδεξιό χώρο της Γερμανίας κυριαρχεί το Εθνικό Γερμανικό Κόμμα (NPD), το οποίο ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1960 και θεωρείται απευθείας απόγονος του ναζιστικού. Το NPD, μέλη του οποίου έχουν συλληφθεί και καταδικασθεί για τις δολοφονίες και την κακοποίηση μεταναστών που ζουν στη Γερμανία, κατόρθωσε τον Σεπτέμβριο του 2004 να συγκεντρώσει ποσοστό 9,2% (191.000 ψήφους) στις τοπικές εκλογές της Σαξονίας. Πρόεδρός του είναι ο Ούντο Βόιτ, πρωτεργάτης της «συγχώνευσης» του NPD με το έτερο γερμανικό ακροδεξιό κόμμα, τη Γερμανική Λαϊκή Ενωση (DVU).

Προσκεκλημένος της «Χρυσής Αυγής» είναι και ο πρόεδρος του ιταλικού σχηματισμού Forza Nuova (Νέα Δύναμη) Ρομπέρτο Φιόρε, ο οποίος είναι και συνιδρυτής του μαζί με τον Μάσιμο Μορσέλο. Τα μέλη του χρησιμοποιούν κελτικούς σταυρούς και άλλα ναζιστικά σύμβολα. Οι ιδρυτές της Νέας Δύναμης δηλώνουν πίστη στον θεωρητικό του μεταπολεμικού ριζοσπαστικού φασισμού Τζιούλιο Εβολα. H Νέα Δύναμη, που είναι επιπλέον το κόμμα της Αλεσάντρα Μουσολίνι (εγγονής του φασίστα δικτάτορα), και δύο ακόμη πολιτικοί σχηματισμοί έχουν δημιουργήσει τον πολιτικό συνασπισμό Alternativa Sociale (Κοινωνική Εναλλακτική).

H σημαντικότερη προσκεκλημένη της «Χρυσής Αυγής» είναι η ρουμανική οργάνωση «Νέα Δεξιά» («Noua Dreapta»). Πρόεδρος είναι ο… τραγουδιστής ενός γκρουπ ρατσιστικής heavy metal μουσικής Τουντόρ Ιονέσκου και κύριος στόχος αυτής της ακροδεξιάς ομάδας κρούσης είναι τα μέλη των δύο μεγάλων μειονοτήτων της Ρουμανίας (Ούγγροι και Τσιγγάνοι) και οι ομοφυλόφιλοι. Το πρόσωπο-τοτέμ της «Νέας Δεξιάς» είναι ο Κορνέλιου Κοντρεάνου, ο ηγέτης του παραστρατιωτικού κινήματος της «Σιδηράς Φρουράς» που έδρασε στον Μεσοπόλεμο.

H «Φάλαγγα», ή μάλλον το «φάντασμα» του αυταρχικού πολιτικού χώρου που κυριαρχούσε από τη δεκαετία του 1930 ως και το 1975 στην Ισπανία, συμπληρώνει το «καρέ» των αδελφών οργανώσεων της «Χρυσής Αυγής». H συγκεκριμένη «Φάλαγγα» είναι μια από τις πολλές που υπάρχουν στην Ισπανία και έχει φθάσει ως και στα δικαστήρια για να κατοχυρώσει την ονομασία. Οι σημερινοί «φαλαγγίτες» έχουν πλέον ελάχιστη σχέση με την καθολική – μοναρχική προσήλωση που τους χαρακτήριζε στο παρελθόν και έχουν ανοίξει τις πόρτες τους σε νεοναζί και σε άλλες ρατσιστικές ομάδες.