ΥπΟνΟιες ότι ο Χρ. Μαρίνος, που ήταν μια διαταραγμένη ψυχικά προσωπικότητα μετά την απεργία πείνας, σκόπευε να σκορπίσει τον θάνατο στα γραφεία του ΠαΣοΚ εκφράζουν οι αρχές Ασφαλείας που διαβίβασαν τη σχετική δικογραφία για την υπόθεση στον αρμόδιο εισαγγελέα. Το γεγονός ότι ο φύλακας των γραφείων του κυβερνώντος κόμματος απέτρεψε τον Χρ. Μαρίνο να εισέλθει στο κτίριο ­ όπως ζητούσε επιμόνως τη νύκτα της 5ης Ιουλίου 1996 με το πρόσχημα ότι ήθελε να μοιράσει προκηρύξεις ­ απεσόβησε κατά την Αστυνομία αυτή την εξέλιξη.


Ηδη, όπως προκύπτει από τη δικογραφία που έχει σχηματισθεί για την υπόθεση της επίθεσης εναντίον των γραφείων του ΠαΣοΚ, οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας εμφανίζονται απολύτως βέβαιοι ότι ο δράστης της επίθεσης εναντίον του ΠαΣοΚ ήταν ο Χρ. Μαρίνος, ο οποίος μάλιστα ­ πιστεύουν ­ το τελευταίο διάστημα δρούσε ανεξέλεγκτα, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Στα ίχνη του Χρ. Μαρίνου οι αρχές Ασφαλείας είχαν οδηγηθεί από την επομένη κιόλας της επίθεσης, αλλά δεν προχώρησαν στη σύλληψή του καθώς δεν είχαν ακόμη «δέσει», όπως λένε, την υπόθεση.


Ο Χρ. Μαρίνος αναγνωρίστηκε κατ’ αρχήν από αστυνομικούς που μετείχαν του αποσπάσματος που στάθμευε τη νύκτα της 5ης Ιουλίου στην οδό Διδότου και, δεύτερον, από τον αστυνομικό Νίκο Βαϊόπουλο που τραυματίστηκε κατά την επίθεση. Ωστόσο ο τελευταίος περιέγραψε τον δράστη ως λίγο πιο λεπτό από ό,τι ήταν ο Μαρίνος, γεγονός που δικαιολογείται, κατά τις διωκτικές αρχές, «επειδή του είχαν επιδειχθεί παλιές φωτογραφίες».


Η υπόθεση, κατά την Αστυνομία, έκλεισε μόλις «εντοπίστηκε» ο «συνοδός του Χρ. Μαρίνου» ­ όπως τον χαρακτήρισε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Κ. Γείτονας ­, ο 27χρονος σιδηρουργός Π. Δριμύλης, ο οποίος, μετά από διαπραγματεύσεις μιας περίπου εβδομάδας με αξιωματικούς της Αντιτρομοκρατικής, δέχθηκε να καταθέσει επειδή, όπως ισχυριζόταν, «κινδύνευε η ζωή του». Μάλιστα ο Π. Δριμύλης είχε θέσει «απαράβατο όρο» για να καταθέσει τη σύλληψη του Χρ. Μαρίνου, από τον οποίο πίστευε ότι κινδυνεύει η ζωή του.


Ετσι, λοιπόν, το «ραντεβού» στο Μέγαρο της λεωφ. Αλεξάνδρας είχε κλειστεί για το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1996. Ο Χρ. Μαρίνος, που παρακολουθούνταν στενά από άνδρες της Αντιτρομοκρατικής, θα συλλαμβανόταν εκ νέου, καθώς είχε παραβιάσει και τον δεύτερο όρο του κατ’ οίκον περιορισμού που προέβλεπε ότι δεν θα έπρεπε να απομακρύνεται από τη Ν. Φιλαδέλφεια μεταξύ 11 το βράδυ και 7 το πρωί, ενώ ο συνεργός του Π. Δριμύλης, που ήταν γνωστός στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία μόνο με το μικρό του όνομα ­ «Πάνος» ­ θα παρουσιαζόταν αυτοβούλως.


Βεβαίως ο Χρ. Μαρίνος ουδέποτε μετέβη σε αυτό το… ραντεβού. Τούτο διότι το ίδιο βράδυ βρέθηκε νεκρός μέσα στην καμπίνα 53 του επιβατηγού πλοίου «Πήγασος» που τον μετέφερε από τη Σέριφο στην Αθήνα. Ο θάνατός του, όπως προκύπτει και από την έρευνα που διενήργησε το Λιμενικό, αποδίδεται σε αυτοκτονία, αν και το συγγενικό του περιβάλλον εκφράζει υπόνοιες ότι δολοφονήθηκε.


Φως, πάντως, στις συνθήκες θανάτου του Χρ. Μαρίνου εκτιμάται ότι θα ρίξουν τα αποτελέσματα των εργαστηριακών ελέγχων του όπλου που βρέθηκε δίπλα στον νεκρό, οι οποίες αναμένεται να ολοκληρωθούν εντός της εβδομάδος καθώς θα διαπιστωθεί αν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί στο παρελθόν. Πάντως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χρ. Μαρίνος «εβλήθη» με αυτό το όπλο, γεγονός που, εκτός των άλλων, κατέστησε χωρίς αντικείμενο και το αίτημα που διατυπώθηκε να ελεγχθούν εργαστηριακά όλα τα όπλα των ανδρών των ΕΚΑΜ που μετέβησαν στην καμπίνα του για να τον συλλάβουν. Τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου του όπλου με το οποίο πυροβολήθηκε ή αυτοπυροβολήθηκε ο Χρ. Μαρίνος θα διαδιβασθούν στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πειραιά κ. Γιάννη Λαμπρόπουλο.


Από την πλευρά του, ο συνεργάτης του Χρ. Μαρίνου Π. Δρυμίλης, που προφυλακίστηκε ήδη μετά από απόφαση της ανακρίτριας του 1ου ειδικού τμήματος, κατά την προχθεσινή τρίωρη απολογία του, περιέγραψε λεπτομερώς στην κυρία Ιω. Μαργέλλου τα διαδραματισθέντα το βράδυ της επίθεσης στα γραφεία του ΠαΣοΚ. Ο ίδιος σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις που είχε και με αξιωματικούς της Αντιτρομοκρατικής, κατά την κράτησή του στην Ασφάλεια, επανέλαβε ότι φοβόταν για τη ζωή του, επισημαίνοντας ότι ο Χρ. Μαρίνος το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και είχε γίνει το «φόβητρο» στην περιοχή των Εξαρχείων. Το γεγονός αυτό συνδέθηκε και με πρόσφατο επεισόδιο που έγινε στην περιοχή των Εξαρχείων μεταξύ «αναρχικών» όπου πρωταγωνιστούσε ο Χρ. Μαρίνος, ο οποίος μάλιστα είχε απειλήσει ομοϊδεάτες του με όπλο.


Κατά τα άλλα ο Π. Δρυμίλης ισχυρίστηκε στην Ασφάλεια ότι ο Χρ. Μαρίνος δεν του είχε εκμυστηρευθεί τους σκοπούς της επίσκεψής του στο ΠαΣοΚ. «Απλώς μου είχε πει ότι ήθελε να μοιράσει προκηρύξεις», είπε χαρακτηριστικά, προφανώς για να δικαιολογήσει γιατί βρέθηκε έξω από τα γραφεία του ΠαΣοΚ συνοδεύοντας τον Χρ. Μαρίνο. Παρά την κατάθεση του Π. Δρυμίλη, όμως, η υπόθεση εξακολουθεί να εμφανίζει σοβαρά ερωτηματικά. Κατ’ αρχήν, δεν έχει βρεθεί ακόμη το όπλο της επιθέσεως, ενώ απεδείχθη ότι δεν ήταν το όπλο με το οποίο αυτοκτόνησε ο Χρ. Μαρίνος. Δεύτερον, ο «συνοδός» του Μαρίνου δεν αναγνωρίστηκε από τους αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι ­ ειρήσθω εν παρόδω ­ κατέθεσαν ότι ο συνεργός του Μαρίνου φορούσε διαφορετικού χρώματος ρούχα από αυτά που ισχυρίστηκε ότι φορούσε ο Π. Δρυμίλης. Τρίτον, το σκηνικό της επίθεσης, όπως περιγράφεται από τον Π. Δρυμίλη, εμφανίζεται εξαιρετικά απλοϊκό.