Ο απατεώνας της διπλανής πόρτας

Οταν αποκαλύπτεται μια απάτη, οι γείτονες των κομπιναδόρων συνήθως «πέφτουν από τα σύννεφα» μπροστά στις κάμερες. Είναι γιατί η «τέλεια κομπίνα» χρειάζεται «επαγγελματισμό» και απλότητα. Ετσι όπως έχει αποτυπωθεί και στο σινεμά

Ονομάστε τους όπως θέλετε. Δώστε τους οποιαδήποτε μορφή έχουν κατασκευάσει στο υποσυνείδητό σας οι κινηματογραφικοί παραγωγοί και οι εμπνευσμένοι μυθιστοριογράφοι. Τοποθετήστε τους σε όποιο κοινωνικό επίπεδο πιστεύετε ότι ταιριάζουν. Μην περιμένετε όμως να δείτε ποτέ την πραγματική εικόνα τους. Οι απατεώνες που κινούνται καθημερινά γύρω μας είναι τόσο επιτυχημένοι, επειδή έχουν συλλάβει την έννοια του «τέλειου εγκλήματος»: για να πετύχεις πρέπει να είσαι απλός. Και δεν υπάρχει απλούστερο έγκλημα από τη «low budget» απάτη. Οι εκφραστές της το ξέρουν. Η απόφαση να παραβιάσεις την όγδοη εντολή και να χαμογελάσεις ειρωνικά μπροστά στη φράση «ου κλέψεις» περιέχει μικρό ψυχικό κίνδυνο, συνήθως μικρά έξοδα και ­ κυρίως ­ ελάχιστες πιθανότητες να πιαστείς.

Για την αποτύπωση των διαστάσεων εκείνης ακριβώς της εγκληματικής δραστηριότητας η οποία έχει χαρακτηριστεί το τέλειο έγκλημα έχουν καταναλωθεί τόνοι μελανιού και πολύχρονες έρευνες. Φαίνεται όμως ότι τα πλέον επιτυχημένα εγκλήματα είναι εκείνα που διαπράττονται υπό χαμηλούς τόνους και όπου οι εκτελεστές τους φροντίζουν να κρατήσουν ένα διακριτικό προφίλ. Οι επιτυχημένοι απατεώνες ξέρουν ότι κανένας δεν θέλει να φανεί ηλίθιος και ­ ακολούθως ­ κανένας δεν έχει λόγο να παραδεχθεί ότι έχασε μεγάλα χρηματικά ποσά εξαιτίας του δικού του λάθους και των παραμέτρων που ο ίδιος δεν υπολόγισε. Αυτού του είδους οι απατεώνες δρουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας: από τον «παπατζή» της γωνίας του δρόμου, ως τους συνδαιτυμόνες μεγαλοτραπεζιτών στα πολυτελή εστιατόρια της πόλης. Η μέθοδός τους είναι απλή και την έχουμε ζήσει όλοι μας. Οταν ο «παπατζής» σε καλέσει να παίξεις με τα τρία τραπουλόχαρτά του, στην αρχή είσαι επιφυλακτικός. Μετά προσπαθείς. Και όταν κερδίσεις επί δύο συνεχόμενες φορές, αποφασίζεις να ποντάρεις. Τότε είναι που χάνεις…

Η τέχνη των απατεώνων είναι ο γλυκός τρόπος με τον οποίο σε τραβούν στον κόσμο τους. Ο τρόπος που σου προσφέρουν το δόλωμά τους. Υποσυνείδητα γνωρίζεις τη μυρωδιά της παγίδας, αλλά δεν θέλεις να το παραδεχθείς, γιατί αυτό που μοιάζει να σου προσφέρεται χωρίς κόπο είναι εκείνο ακριβώς που ήθελες. Αυτό είναι και ένα από τα βασικά αξιώματα των απατεώνων που θέλουν να σέβονται τον εαυτό τους. Πρέπει να σκάψουν βαθιά, να ανακαλύψουν τι πραγματικά θέλει το θύμα τους και να του το προσφέρουν. Φυσικά, με το αζημίωτο.

Οι μεγαλύτεροι απατεώνες και οι μεγάλες απάτες τους που έχουν καταγραφεί από τα εγκληματολογικά δελτία δίνουν μια εικόνα των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση μεγάλων χρηματικών ποσών από τους λογαριασμούς των αφελών. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι ο μεγαλύτερος απατεώνας, ο οποίος κατάκλεψε επί χρόνια τράπεζες της Βρετανίας και της Αμερικής, ήταν Ελληνας. Αν έχετε αρκετά χρήματα στον λογαριασμό σας, μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση…

Στους θαμώνες των βρετανικών παμπ ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος του Θεού, ο καλόκαρδος εφημέριος που γύριζε σε ολόκληρο το Λίβερπουλ και μάζευε χρήματα για αγαθοεργίες. Στην πραγματικότητα όμως ο David Valentine ήταν ένας αποφασιστικός απατεώνας, ο οποίος μπορούσε να διακρίνει ότι ένας πότης και τα λεφτά του μπορούν με ευκολία να χωριστούν. Η απάτη στην οποία διακρίθηκε είχε όλα τα χαρακτηριστικά του επαγγελματισμού. Ειδικοί σχεδιαστές είχαν επιστρατευθεί για να τυπώσουν σήματα της ενορίας του και επαγγελματίες της πλαστογραφίας είχαν «φιλοτεχνήσει» τις αποδείξεις του. όταν τα θύματά του αποδεικνύονταν γενναιόδωρα, τους αποζημίωνε τραγουδώντας τους. Με αυτό τον τρόπο υπολογίζεται ότι έπεσαν στα τενεκεδάκια του περισσότερες από 250.000 στερλίνες. Η καριέρα του Valentine όμως σταμάτησε το βράδυ όπου έγινε αντιληπτός έξω από μια παμπ σε ερωτική στάση που ταίριαζε ελάχιστα με τη «θεία» φύση του. Ο Valentine συνελήφθη και φυσικά ξεσκεπάστηκε. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών. Σε πρόσφατες συνεντεύξεις του υποστήριξε ότι ότι δεν έκλεβε τα χρήματα αλλά κρατούσε μόνο μερικά από αυτά για τους μισθούς όσων των συνόδευαν και ότι επρόκειτο να παντρευτεί ένα 23χρονο μοντέλο, έχοντας εξασφαλίσει για τον γάμο δύο καλόγριες μάρτυρες…


Το σχέδιο των δανείων-αμοιβών

Δεκάδες είναι τα θύματα των αγγελιών των επιτήδειων γενναιόδωρων εκπροσώπων της παραοικονομίας σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές πόλεις. Οι εφημερίδες τους μάλιστα είναι γεμάτες από εταιρείες που προσφέρουν δάνεια σε κακοπληρωτές, ρισκάροντας τα χρήματά τους, αλλά «φορτώνοντας» τα δάνεια που δίνουν με υπέρογκους τόκους. Πολλές από αυτές βέβαια είναι υπαρκτές, αλλά ανάμεσά τους κρύβονται και πολλές περιπτώσεις απατεώνων. Η απάτη που στήνεται σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί ως εξής: ο εκπρόσωπος της εταιρείας κανονίζει για τον πελάτη του να πάρει ένα καλό δάνειο από μια τράπεζα βάσει των σχέσεων που έχει με τα στελέχη της. Σε αντάλλαγμα ο πελάτης πληρώνει ένα ποσοστό το οποίο θα αφαιρέσει στη συνέχεια από το δάνειό του, ως αμοιβή για τις υπηρεσίες της εταιρείας. Το δάνειο βέβαια δεν εισπράττεται, η εταιρεία εξαφανίζεται, για να κτιστεί ξανά σε μια άλλη πόλη.


Η υπόθεση του ψεύτικου γυμνασιάρχη

Επί τρία χρόνια ο Alistair Beestron ξεγελούσε ένα ολόκληρο σχολείο, καθηγητές, μαθητές και τους συγγενείς τους, οι οποίοι νόμιζαν ότι ήταν ένας καλά καταρτισμένος γυμνασιάρχης. Στους τοπικούς πωλητές αυτοκινήτων όμως έδινε άλλη εικόνα. Γι’ αυτούς, εκτός από την «κεφαλή» του σχολείου, ήταν και ο αξιοσέβαστος δικηγόρος που σκεφτόταν να επενδύσει σε αυτοκίνητα για τον «στόλο» της φίρμας του. Ο Beestron έφτασε στο Nether Kellet Junior School, εξοπλισμένος με ένα μάστερ στην εκπαίδευση συν μια σειρά από διπλώματα, των οποίων δύσκολα θα μπορούσες να αμφισβητήσεις την αξιοπιστία τους. Στην πραγματικότητα βέβαια είχε μόνο τη βασική μόρφωση, ενώ όταν εγκαταστάθηκε στο Nether Keller χρησιμοποίησε το γραφείο του ως βιτρίνα για το ανύπαρκτο δικηγορικό γραφείο που έστησε. Οι καθηγητές άρχισαν να τον υποψιάζονται έπειτα από έναν αριθμό τηλεφωνημάτων πελατών που ζητούσαν να μιλήσουν με τους… δικηγόρους. Ταυτόχρονα όμως αποκαλύφθηκε ότι ένας μεγάλος αριθμός των επιταγών του σχολείου άλλαξε υπέρ του γυμνασιάρχη του. Λίγο πριν από τη σύλληψη και φυλάκισή του για τρεις μήνες με την κατηγορία της απάτης, ο Beestron υποστήριξε ότι για τη συμπεριφορά του ευθύνεται ένα τραύμα στο κεφάλι που έπαθε το 1991!


Ο κάλπικος σκηνοθέτης

Οταν η νεαρή και ευκατάστατη Jacqueline Hutton-Mawdsley συνάντησε τον άνδρα που της συστήθηκε ως ο σκηνοθέτης του «Βασικού Ενστίκτου», ένιωσε ότι η θεά τύχη ακούμπησε το μαγικό ραβδάκι της επάνω στην πλάτη της. Η νεαρή κληρονόμος δεν είχε μεγάλη ιδέα γύρω από τον κινηματογράφο και για κακή τύχη της δεν είχε δει ποτέ έστω μια φωτογραφία του Πολ Βερχόφεν. Η «μαγική» συνάντηση ωστόσο έγινε τυχαία σε έναν από τους σταθμούς του τρένου που ενώνει το Μπράιτον με το Λονδίνο. Ακολούθησε μια ρομαντική σχέση με λουλούδια και δείπνα υπό το φως των κεριών, ώσπου τα πράγματα έπαψαν να είναι… κινηματογραφικά. Ο περίφημος σκηνοθέτης δεν ήταν άλλος από τον απατεώνα John Puntholer, ο οποίος χρησιμοποιούσε μάλιστα το σπίτι του θύματός του ως βάση για να φουσκώνει τους τεράστιους τηλεφωνικούς λογαριασμούς του. Σύντομα βέβαια, ο «σκηνοθέτης» ζήτησε από την αγαπημένη του να χρηματοδοτήσει με τις οικονομίες της ­ ύψους 5.000 στερλινών ­ το γύρισμα της νέας ταινίας του για την οποία θα αναγκαζόταν να ταξιδέψει στην Ανατολική Ευρώπη. Εκείνη τον πίστεψε, του έδωσε τα χρήματα και ­ όπως είναι φυσικό ­ ο σκηνοθέτης εξαφανίστηκε. Ενα πρωινό του Ιανουαρίου του 1995 βέβαια συνελήφθη, εξέφρασε μετάνοια και ενδιαφέρον για την πρώην ερωμένη του, η οποία είχε κρυφτεί ήδη στο πιο ανήλιαγο μέρος του σπιτιού της για να αποφύγει τα ειρωνικά σχόλια που συνόδευσαν τη δημοσιοποίηση της ιστορίας της. Ο δράστης δεν μπήκε τελικά φυλακή, αλλά έμεινε έξω για να δουλέψει και να ξεπληρώσει το χρέος των 5.000 στερλινών.


Το σχέδιο της πιστωτικής κάρτας

Μια παραλλαγή της απάτης με τα δάνεια για απατεώνες με διαφορετικά γούστα. Οι σπεσιαλίστες της απάτης «αγοράζουν» από τις αρμόδιες υπηρεσίες καταλόγους με τα άτομα που βρίσκονται στις «μαύρες λίστες» τραπεζών, επειδή δεν έχουν καταφέρει να πληρώσουν τα δάνεια που πήραν ή επειδή έχουν προβλήματα με τη δικαιοσύνη. Ο απατεώνας επικοινωνεί μαζί τους με το τηλέφωνο ή μέσω ταχυδρομείου και τους προσφέρει τη δυνατότητα έκδοσης πιστωτικών καρτών. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή αμοιβή για να καλυφθούν τα έξοδα έκδοσης της κάρτας. Η αμοιβή φυσικά πληρώνεται αλλά η κάρτα ποτέ δεν φτάνει.


Η απάτη του άτσαλου γκαρσονιού

Σχέδιο με προοπτική. Ο Simon Rossi είχε αναγάγει την τέχνη του παραπόνου σε μέθοδο εκβιασμού. Ποια ήταν η μέθοδός του; Εγραφε καθημερινά σε εκατοντάδες ξενοδοχεία και εστιατόρια ανά την Ευρώπη, εκφράζοντας τα παράπονά του για την καταστροφή ενός πανάκριβου κοστουμιού, εσωκλείοντας στις επιστολές του και έναν ψεύτικο λογαριασμό καθαριστηρίου, ο οποίος ανέβαζε το κόστος καθαρισμού στο ποσό των 19,99 σρερλινών. Φυσικά οι αποζημιώσεις έφταναν στο ταμείο του αμέσως. Ωσπου η μέθοδος του Rossi αποκαλύφθηκε από μια εφημερίδα και ο περίφημος απατεώνας συνελήφθη και «κέρδισε» ποινή 150 ώρες κοινωνικής εργασίας.


Ο νεαρός του πορτ μπαγκάζ

Περιμένετε με αγωνία έξω από το αεροδρόμιο με τα χέρια σας γεμάτα βαλίτσες και το μυαλό σας γεμάτο άγχος για το αν θα κατορθώσετε να βρείτε έγκαιρα ταξί. Εκείνη τη στιγμή και ως διά μαγείας εμφανίζεται μπροστά σας μια λιμουζίνα και ο οδηγός της σας πλησιάζει χαμογελώντας. Οι φράσεις που ακούτε από το στόμα του μοιάζουν με γλυκό όνειρο: «Χαίρετε! Ο πελάτης μου δεν φάνηκε και έχω φέρει εδώ αυτό το πανάκριβο αυτοκίνητο. Μπορώ, αν θέλετε, να σας μεταφέρω στην πόλη με τη μισή αμοιβή από όση χρεώνω συνήθως». Τρομερή ευκαιρία! Πηδάτε στα πολυτελή καθίσματα, αφήνοντας στον οδηγό τις βαλίτσες σας. Μόνο που όταν φτάνετε στο ξενοδοχείο σας και ενώ ανοίγετε τις βαλίτσες συνειδητοποιείτε τη φριχτή αλήθεια: όλα τα αντικείμενα αξίας λείπουν… Πώς έγινε αυτό; Ενας συνεργός του σοφέρ χώθηκε κρυφά στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου και εκμεταλλεύτηκε τον χρόνο του ταξιδιού σας για να… ελαφρύνει τις βαλίτσες σας. Κλασική απάτη που είχε προβληματίσει ιδιαίτερα τις αστυνομικές αρχές της Βρετανίας.


Ο νιγηριανός πρίγκιπας

Δεκάδες μικρές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο έχουν κατακλαπεί από την πρόσφατη επανεμφάνιση μιας παλιάς απάτης. Το δόλωμα είναι η ύπαρξη μεγάλων χρηματικών ποσών που προέρχονται από τα ταμεία της νιγηριανής κυβέρνησης. Συνήθως, μέσω μιας επιστολής ή ενός φαξ που φέρεται να προέρχεται από μέλη της κυβέρνησης της Νιγηρίας ή κάποιον «πρίγκιπα» της περιοχής, ο επιχειρηματίας ενημερώνεται ότι πρέπει να εξαχθούν μεγάλα ποσά από τη χώρα χωρίς τους υπερβολικούς δασμούς που επιβάλλει ο νόμιμος τρόπος. Αν η φίρμα που έχει επιλεγεί δεχθεί τη μεταφορά εξ ονόματός της, ένα μεγάλο μέρος του ποσού θα της δοθεί. Σε ένδειξη καλής θέλησης ζητείται βέβαια η κατάθεση περιουσιακών στοιχείων της φίρμας υπέρ των αποστολέων, ώσπου τα χρήματα να φτάσουν από τη Νιγηρία…


Τα μαγικά χαρτονομίσματα

Μια κλασική απάτη που στηρίζεται στην ανυπέρβλητη αρχή «η απληστία επάνω από την κοινή λογική». Ο Claude Ishmael και ο Jean Dakou κατάφεραν να ξεγελάσουν πολλούς λονδρέζους επιχειρηματίες, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι είχαν εφεύρει μια εκπληκτική μηχανή που μετέτρεπε το κενό χαρτί… σε χαρτονομίσματα. Οι δύο απατεώνες προσκαλούσαν τα θύματά τους σε πολυτελή ξενοδοχεία πέντε αστέρων, όπου τους παρουσίαζαν τη μοναδική εφεύρεσή τους. Πώς λειτουργούσε αυτή; Επαιρναν ένα κομμάτι μαύρο χαρτί, το τοποθετούσαν ανάμεσα σε δύο γνήσια χαρτονομίσματα και τα βουτούσαν σε μια σπέσιαλ χημική ένωση επί 10 λεπτά της ώρας. Αφού τα έβγαζαν ξανά έξω, το τρίτο χαρτί είχε ως διά μαγείας μετατραπεί και αυτό σε χαρτονόμισμα, πανομοιότυπο με εκείνα που είχαν κολλήσει επάνω του. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το τρίτο χαρτί ήταν από την αρχή ένα γνήσιο χαρτονόμισμα το οποίο απλώς είχε βαφτεί μαύρο και η μπογιά υποχωρούσε μέσα στο ειδικό διάλυμα που προστάτευε κατά τα άλλα το χαρτονόμισμα. Ενας από τους επιχειρηματίες που παρέστησαν σε μια από τις «επιδείξεις» έδωσε περισσότερες από 18.000 στερλίνες, αφού πήρε πρώτα την υπόσχεση ότι θα τα πάρει πίσω διπλά…


Ο Νίκολας Λεονάρντο

Ενας από τους μεγαλύτερους απατεώνες που κατάκλεψαν τράπεζες στη Βρετανία και στην Αμερική ήταν Ελληνας. Επί περίπου 20 χρόνια, ο φερόμενος ως Νίκολας Λεονάρντο ­ αλλά γνωστός και ως Κωνσταντίνος Τσολακίδης, Νικόλαος Ρούσσος, Ιωσήφ Αντρέου, Ντίνος Μαλάξος, Κωνσταντίνος Παπαδάκης, Χαλ Σίλερ ­ ζούσε πολλές προσεκτικά διαχωρισμένες ζωές, ανάγοντας την απάτη σε πραγματική τέχνη. Οι αστυνομικοί οι οποίοι τελικά τον συνέλαβαν πριν από μερικά χρόνια στη Βρετανία τον χαρακτήρισαν έναν «πραγματικό καλλιτέχνη της απάτης». Ο Λεονάρντο ήταν ένας πειστικός απατεώνας ο οποίος έβρισκε πάντα το αδύνατο σημείο του θύματός του. Γύρισε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, έφτιαξε δεκάδες εταιρείες-βιτρίνες, ανοίγοντας λογαριασμούς σε τράπεζες τις οποίες στη συνέχεια κατάκλεψε, αφού κέρδισε πρώτα την εμπιστοσύνη των υπαλλήλων τους. Χαρακτηριστικό της μεθόδου του ήταν η επίσκεψη που πραγματοποίησε σε κοσμηματοπωλείο της Ελβετίας, με υπερπολυτελή λιμουζίνα και συνοδευόμενος από σωματοφύλακες, όπου και δήλωσε ότι είχε μόλις αρραβωνιαστεί τη Χριστίνα Ωνάση και έπρεπε να διαλέξει ένα δαχτυλίδι… Συνελήφθη στην Αμερική το 1993 και εκδόθηκε στη Βρετανία έπειτα από 14 μήνες φυλάκισης για να παραστεί σε 11 δίκες με αδικήματα για απάτες και υπεξαιρέσεις.


Οι ερωτικές αγγελίες και το Δίκτυο

Το ζευγάρι των απατεώνων που συνελήφθη πρόσφατα για απάτες μέσω Διαδικτύου καλύπτει σίγουρα μόνο μια πλευρά του ελληνικού ταλέντου στην απάτη. Ο Κωνσταντίνος Χρυσάγης και η Χρυσούλα Μποργουλή είχαν ανοίξει χρυσοφόρες επιχειρήσεις μέσω Internet. Κέρδιζαν εκατομμύρια, καταχωρίζοντας αγγελίες στο Διαδίκτυο και στις εφημερίδες και πωλώντας ταινίες πορνό σε ενδιαφερομένους που έπαιρναν παράλληλα την πλαστή υπόσχεση ότι θα «κερδίσουν» ερωτικές γνωριμίες με τις πρωταγωνίστριές τους… Το ζευγάρι χρέωνε 15.000 την ταινία, συμπεριλαμβάνοντας στο ποσό και το… ραντεβού. Επειδή όμως η εγχώρια παραγωγή δεν έφτανε, έβαζαν αγγελίες και σε ξένες εφημερίδες για να προσελκύουν πελάτες μέσω συνδρομής.


Οι καλοκαιρινές ταρίφες με «καπέλο»

Οι έλληνες ταξιτζήδες νιώθουν ένα ξαφνικό δέος μπροστά στην ευκολία τους. Πρόκειται για τις πιο εύκολες αλλά και τις πιο επικερδείς απάτες. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αλλάξεις το ρολόι που μετρά τα χρήματα. Ή να μην το πειράξεις καν, αλλά να το κρατήσεις κλειστό. Ο ανύποπτος τουρίστας, ο οποίος ελάχιστη σχέση έχει με τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας, είναι σίγουρο ότι δεν θα παραξενευτεί. Η Αυστραλέζα Κέλι Σμιθ, επί παραδείγματι, η οποία μπήκε πέρυσι το καλοκαίρι σε ένα ταξί, προβληματίστηκε στιγμιαία όταν ο οδηγός του Γιώργος Μήτσης της ζήτησε 38.000 δρχ. για να τη μεταφέρει από το αεροδρόμιο του Ελληνικού σε ταξιδιωτικό γραφείο του κέντρου της Αθήνας, αλλά πλήρωσε το ποσό χωρίς αντίρρηση. Αν δεν το ανέφερε στους υπαλλήλους του γραφείου, ίσως να μην το καταλάβαινε ποτέ. Δεκάδες παρόμοιες υποθέσεις έχουν ταλαιπωρήσει Ελληνες και ξένους που έτυχε να χρησιμοποιήσουν ταξί με «χαλασμένο» ταξίμετρο.


Ο έμπορος του λαδιού

Ο τσιγγάνος Σπ. Παναγιωτόπουλος επισκεπτόταν τα θύματά του μεταφέροντας μια μεγάλη ποσότητα λαδιού και τους έλεγε το γνωστό παραμύθι: «Ενας συγγενής σας μου παρήγγειλε αυτό το λάδι και, αφού έφερα περισσότερο από όσο μου είχαν πει, αναρωτήθηκα μήπως θέλετε να το πάρετε εσείς. Η τιμή του είναι φτηνή και δεν θα ξαναπεράσω για μήνες από την περιοχή σας». Το θύμα φυσικά αγόραζε το λάδι και αφού το χρυσοπλήρωνε διαπίστωνε ότι το λάδι κάλυπτε μόνο το 1/3 του συνολικού ποσού και ότι το υπόλοιπο ήταν νερό. Ο έμπορος λαδιού βέβαια ήταν άφαντος. Συνελήφθη πέρυσι τον Νοέμβριο επί το έργον.


Οι «χρυσές» πιστωτικές κάρτες

Η Μαλβίνα Ραΐση, υπάλληλος σε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, και η Ιωάννα Κάρμου, τραπεζικός υπάλληλος, έκαναν ψώνια αξίας 28.000.000 δρχ. ως εξής: εμφανίζονταν σε καταστήματα και, αφού έπειθαν τους υπαλλήλους ότι εργάζονταν ως γραμματείς επώνυμων προσώπων και είχαν μόνο τα νούμερα των πιστωτικών καρτών τους, έκαναν τις αγορές τους και αποχωρούσαν… διακριτικά. Μέχρι του σημείου όπου ένας υπάλληλος υποψιάστηκε την απάτη και τηλεφώνησε στην αστυνομία. Θύματα, ανυποψίαστοι κάτοχοι «υπερφορτομένων» καρτών.


Ο παπάς με τις λίρες

Ο Γιακούπης Ροδόπης ήταν ο τύπος του έλληνα καλόκαρδου παπά, ο οποίος το πρωί ασχολιόταν με τους πιστούς του και το βράδυ άλλαζε προσωπικότητα. Ποια ήταν αυτή; Εκείνη του επιτυχημένου πλαστογράφου. Ο παπάς, εκτός από να κηρύσσει τα Δώδεκα Ευαγγέλια, ειδικευόταν να φτιάχνει πλαστές χρυσές λίρες. Ολες οι πολλά υποσχόμενες καριέρες όμως έχουν ένα τέλος, πόσο μάλλον αυτή του ευυπόληπτου ιερεά-πλαστογράφου.


Οι πυραμίδες

Κλασικό για τους Ελληνες το κόλπο με τις πυραμίδες, το οποίο επεκτάθηκε πρόσφατα σε πανευρωπαϊκό δίκτυο εταιρειών που διοχέτευαν τα κέρδη τους σε αλυσίδα επιχειρήσεων γενικότερου εμπορικού ενδιαφέροντος. Το κόλπο ξεκινά με έναν πρώτο κύκλο συμμετεχόντων που καταβάλλει ένα σεβαστό ποσό 280.000 δρχ. ως 400.000 δρχ., προκειμένου να κερδίσει πολλαπλάσια κέρδη. Αυτό θα συμβεί βέβαια, αν «προσηλυτίσουν» συγκεκριμένο αριθμό νέων μελών, που με τη σειρά τους καταβάλουν το ίδιο αντίτιμο. Κάποια στιγμή βέβαια, η «μπάλα» χάνεται… Μια νέα πυραμίδα λειτούργησε το 1997 επί έξι μήνες πίσω από την επωνυμία της εταιρείας Astra Bysiness Club Greece ΕΠΕ με έδρα την οδό Κύπρου 70 στη Γλυφάδα. Εγκέφαλος φέρεται ο 27χρονος Ηλίας Λαμπρούσης και τα κέρδη της φαίνεται ότι είχαν ξεπεράσει τα 100.000.000 δρχ.


Ο «μάγος» και οι ταρίφες του

Από το ρεπερτόριο των ελλήνων απατεώνων δεν θα έλειπαν φυσικά οι μάγοι και οι εξορκισμοί. Οι γυναίκες που επισκέπτονταν τον υπάλληλο της Νομαρχίας Αττικής, Μιχάλη Σπυρόπουλο, για να τους λύσει τα μάγια, πλήρωναν από 20.000 δρχ. ως 300.000 δρχ. και συνήθως έφευγαν από το σπίτι του πιστεύοντας ότι τα χρήματά τους έπιασαν τόπο. Ο αυτοαποκαλούμενος μάγος όμως μπορεί να προέβλεπε και να «διόρθωνε» το μέλλον των πελατών του αλλά δεν μπόρεσε να προβλέψει το δικό του. Η επαγγελματική σταδιοδρομία του έληξε, όταν συνελήφθη επ’ αυτοφώρω κατά την άσκηση των… δεξιοτήτων του. Οπως δήλωσε ο ίδιος απολογούμενος στον ανακριτή, το 1976 πήγε στη Σαουδική Αραβία όπου έμεινε ως το 1982. Εκεί συνάντησε κάποιους ανθρώπους που του είπαν ότι έχει έμφυτες μαντικές ικανότητες. Σε ορισμένους από τους πελάτες του έδινε συμβουλές δωρεάν. Οσα χρόνια έκανε αυτή τη δουλειά, έχουν περάσει από το γραφείο του περισσότερα από 250 άτομα.


Τα κορόιδα και το Δημόσιο

Η κλασική απάτη του διορισμού στο Δημόσιο. Ο Ιωάννης Μπαλωμένος εμφανιζόταν ως ανώτατος κρατικός υπάλληλος, πλησίαζε τα θύματά του και τους υποσχόταν θέσεις για τα παιδιά τους στο Δημόσιο. Φυσικά, η εξυπηρέτηση θα γινόταν έναντι μεγάλης αμοιβής για τον κόπο στον οποίο θα έμπαινε, προκειμένου να βοηθήσει τους πελάτες του. Τα λεφτά έφταναν στον προορισμό τους, αλλά κανένας δεν άκουγε ξανά νέα του. Ο… ανώτατος κρατικός υπάλληλος συνελήφθη τελικά τον Ιούνιο του 1996.


Τα εμπορεύματα και το τελωνείο

Κατασχεθέντα εμπορεύματα εκποιούνται και ζητούνται αγοραστές. Απάτη με επιτυχίες και εύκολα λεφτά. Ο υποτιθέμενος τελωνειακός ενημερώνει τους πιθανούς πελάτες του ότι η υπηρεσία του προχώρησε σε κατασχέσεις μεγάλης ποσότητας προϊόντων και ότι ο ίδιος μπορεί να αφαιρέσει μερικά από αυτά για να τα πωλήσει σε τιμές πολύ κατώτερες από εκείνες με τις οποίες κυκλοφορούν στην αγορά. Τέτοια ευκαιρία δεν επιτρέπεται να τη χάσεις εύκολα. Ο Δημήτρης Σαρρής συνελήφθη πριν από δύο χρόνια, ενώ προσπαθούσε να πείσει τους επόμενους πελάτες του για την αυθεντικότητα των προϊόντων που θα εμπορευόταν.