» Οι επικίνδυνες αποστολές μου»
«Η σταδιοδρομία μου, το παραδέχομαι άνετα, είχε σκαμπανεβάσματα. Ημουν από τα χρυσά αγόρια της γενιάς μου. Μετά κάτι έγινε. Δεν γνωρίζω τι. Πάντως υπάρχω και έχω επιβιώσει των προσβολών και των στερήσεων. Είμαι εγώ. Προσφέρομαι όχι με δουλοφροσύνη αλλά με υπερηφάνεια άλλων εποχών. Προσέρχομαι σ’ εσάς ως μισθοφόρος. Ευτυχία μου να σας είμαι υποτελής και σεις αυθέντης μου». Ο Σπούνερ στέκεται όρθιος μπροστά στον Χιρστ. Φορά ένα παλιωμένο κοστούμι και ένα ξεθωριασμένο πουκάμισο. Εχει σταματήσει στο κέντρο του δωματίου, ανάμεσα στα ακριβά έπιπλα. Και μονολογεί. ‘Η μάλλον ανατέμνει. Την εσωτερική ζωή του, τη δημόσια εικόνα του, τις λανθασμένες επιλογές του, τις αρετές που περιέσωσε.
Ο Ηλίας Λογοθέτης επιστρέφει συχνά στην κουβέντα μας στον τελευταίο αυτό μονόλογο του Σπούνερ, του πιντερικού ήρωα της «Νεκρής ζώνης» που ερμηνεύει αυτό τον καιρό στο Απλό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. «Ο Σπούνερ ανήκει στην παγκόσμια εκείνη τάξη των ανθρώπων που δεν κατάλαβαν ποτέ τι συνέβη και έφυγαν κάποια στιγμή από την αρχική τους πορεία, η οποία μπορεί να ήταν σημαντική. Ο μεγάλος μονόλογος του τέλους ηχεί σαν ένα largo sostenuto.».
Στη «Νεκρή ζώνη» ο Ηλίας Λογοθέτης «συναντά» για δεύτερη φορά τον Χάρολντ Πίντερ. «Η πρώτη ήταν στον «Επιστάτη» με το Θέατρο Τέχνης. Θα έλεγα ότι παραμένει για μένα ένας μυστηριώδης συγγραφέας. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη πως θα τον αγαπήσω». Για δεύτερη φορά συναντά και τον Αντώνη Αντύπα. «Είναι η πρώτη μου δουλειά στο Απλό, με τον Αντώνη όμως γνωριζόμαστε από το 1964 στο Τέχνης. Παίξαμε μάλιστα μαζί σε μία παράσταση και στη συνέχεια χαθήκαμε. Θα ήταν δώρο αν συνεχιζόταν η συνεργασία μου μαζί του αλλά δεν κάνω σχέδια. Είμαι άνθρωπος της αναμονής. Και της υπομονής. Πλανεύτηκα και πλανήθηκα τόσο στο θέατρο που δεν νιώθω πια καμία ανάγκη. Ακόμη κι αν λείψει εντελώς το θέατρο από τη ζωή μου δεν πρόκειται να πληγωθώ. Απογοητεύσεις; Δεν έχω. Θεωρώ ότι έγιναν εις βάρος μου κάποιες αδικίες που έχουν πια περάσει στον «εσωτερικό» χρόνο. Το μόνο που δεν μπόρεσα ποτέ να συγχωρήσω και δεν υπάρχει λόγος να συγχωρήσω ήταν το Θέατρο Τέχνης και αυτό γιατί μου φέρθηκε πρόστυχα».
Καθηγητής πέρυσι στο «Μάθημα» και κύριος Σμιθ στη «Φαλακρή τραγουδίστρια», στην παράσταση με τα μονόπρακτα του Ιονέσκο που ανέβασε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Χρεμύλος το καλοκαίρι στον αριστοφανικό «Πλούτο» με τον Κώστα Μπάκα και το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, ο Ηλίας Λογοθέτης δηλώνει σήμερα ευτυχής. Το «παρελθόν» του ωστόσο τον έχει «χρεώσει» με αρκετές «εμπορικές» επιλογές. «Εχω περάσει από την επιθεώρηση, έχω κάνει και βιντεοταινίες ποιος δεν έχει κάνει; Δεν μπορώ όμως να πω ότι τα κριτήριά μου είναι τώρα πιο αυστηρά ή ότι αναπολώ κάποιον χαμένο χρόνο». Ιδιαίτερα όταν το παρόν τού δίνει την ευκαιρία να αντιμετωπίσει την πρόκληση ρόλων σαν αυτόν του Σπούνερ: «Σας είπα ότι κάθε βράδυ έχω την αίσθηση της επικίνδυνης αποστολής. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που το νιώθω στην ως τώρα διαδρομή μου. Η πρώτη ήταν όταν έπαιξα τον Τίτο Ανδρόνικο στην παράσταση του Σπύρου Ευαγγελάτου. Μεσολάβησε πολύς καιρός από τότε. Νόμιζα ότι δεν θα το ξανάνιωθα, ότι δεν θα είχα τις δυνάμεις να το ξανανιώσω μετά από τόση φθορά… Τώρα το ζω ξανά και αισθάνομαι σαν να μην έχει περάσει τίποτε από πάνω μου».
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Η «Νεκρή ζώνη» του Χάρολντ Πίντερ παίζεται στο Απλό Θέατρο (Χαρ. Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο) σε μετάφραση Παύλου Μάτεσι και σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Πάτσας, μουσική: Ελένη Καραΐνδρου. Παίζουν: Στέλιος Καλογερόπουλος, Ηλίας Λογοθέτης, Δημοσθένης Παπαδόπουλος και Γιώργος Μωρογιάννης.
