ΜΠΟΡΕΙ να χάσει κάποιος ένα σπίτι στον πλειστηριασμό για 130.000 δραχμές που χρωστάει από πιστωτική κάρτα; Η απάντηση είναι «ναι». Το χρήμα είναι ακριβό και οι ασυνέπειες στην καταβολή χρεών από τις κάρτες κοστίζουν. Οι τράπεζες δεν αστειεύονται και εξαντλούν κάθε όριο σκληρότητας και υπεροχής προς τους πελάτες τους. Πέρα από την πρακτική του ανατοκισμού, που έχει δημιουργήσει στην πράξη τεράστια κοινωνικά προβλήματα και τώρα κρίνεται η νομιμότητά της από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το να χρωστάει κανείς σε τράπεζα και να μην είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του μπορεί να τον οδηγήσει σε απόγνωση και γιατί όχι; στην οικονομική καταστροφή. Οταν δανείζεται κάποιος δεν σημαίνει πως τα «δανεικά είναι και αγύριστα». Προσοχή λοιπόν.
Μια ιστορία που έχει φθάσει στη δικαιοσύνη και αποτελεί αντικείμενο δικαστικής έρευνας (την φέρει στη δημοσιότητα σήμερα «Το Βήμα») είναι χρήσιμη για τις χιλιάδες χρήστες των πιστωτικών καρτών για έναν απλό λόγο. Καταδεικνύει με τον πλέον εναργή τρόπο ότι όταν δεν πληρώνει κανείς τις υποχρεώσεις του από την πιστωτική του κάρτα μπορεί (έχει συμβεί αυτό) να χάσει το σπίτι του στον πλειστηριασμό! Και μάλιστα να συνεχίζει να χρωστάει!
Η έγγραφη καταγγελία, που έχει φθάσει στα χέρια των εισαγγελικών αρχών (στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών), αφορά μια ιστορία που ξεκίνησε το 1988 και κανένας τότε δεν μπορούσε να φαντασθεί την εξέλιξή της. Η κάτοχος μιας πιστωτικής κάρτας (της Εμπορικής Τράπεζας) πλήρωσε 63.000 δραχμές και είχε χρέος 130.000 ακόμη. Δεν φρόντισε να εξοφλήσει το χρέος της. Ο χρόνος περνούσε και ο χρόνος, ως γνωστόν, είναι χρήμα και το χρήμα για τις τράπεζες χρυσάφι. Στο τέλος του 1989, ένα χρόνο αργότερα, με τους τόκους το χρέος από την κάρτα είχε φθάσει τις 425.000. Εκδόθηκε διαταγή πληρωμής. Η κάτοχος της κάρτας πανικόβλητη πρότεινε στην τράπεζα να εξοφλήσει με δόσεις πενήντα χιλιάδες τον μήνα, άλλα δεν μπορούσε να δώσει· δεν είχε… Η τράπεζα αρνήθηκε τον συμβιβασμό και οι τόκοι άρχισαν να τρέχουν. Το χρέος πήρε την ανηφόρα.
Οι δικαστικές ενέργειες από την πλευρά της τράπεζας έτρεχαν και αυτές με γοργούς ρυθμούς. Ενα χρέος που έμοιαζε στην αρχή αντιμετωπίσιμο είχε γιγαντωθεί. Η οφειλέτρια άρχισε να πληρώνει ποσά που δεν είχε διανοηθεί. Τετρακόσιες χιλιάδες τον Σεπτέμβριο του 1995, 600.000 ένα μήνα αργότερα, για να φθάσει τελικά να καταβάλει συνολικά 2.240.000 εκατ. δραχμές και να χρωστάει και άλλα. Ακίνητα η ίδια δεν είχε. Είχε την ατυχία όμως να έχει εκείνος που είχε εγγυηθεί για την έκδοση της κάρτας! Η τράπεζα αμέσως κίνησε τη διαδικασία πλειστηριασμού. Ακίνητο αξίας, όπως υποστηρίζει η κάτοχος της κάρτας στην καταγγελία της προς τον εισαγγελέα, 25 εκατομμυρίων δραχμών «χτυπήθηκε» στον πλειστηριασμό και τελικά πουλήθηκε έναντι 3.290.000!
Για τον πλειστηριασμό αυτό εκκρεμούν ήδη στη δικαιοσύνη ανακοπές και άλλες δικαστικές ενέργειες αλλά το χρέος από την πιστωτική κάρτα δεν έχει ακόμη εξοφληθεί. Με τους τόκους (παρά την καταβολή των δύο εκατομμυρίων και τον πλειστηριασμό του ακινήτου) το χρέος έχει φθάσει τα 5.838.836 εκατ. δραχμές! Τόσα πρέπει να πληρώσει ακόμη η οφειλέτρια για να εξοφλήσει οριστικά. Για την υπόθεση αυτή η ίδια έχει απευθυνθεί πολλές φορές στην τράπεζα ζητώντας αναλυτικό λογαριασμό. Δεν μπορεί να πιστέψει πώς ένα ποσό 130.000 δραχμών το 1988 μετά από τόσες καταβολές συνεχίζει να παραμένει απλήρωτο και να αυξάνεται ιλιγγιωδώς. Η τράπεζα όμως μετά την έκδοση της διαταγής πληρωμής δεν δίδει ανάλυση του λογαριασμού που έχει ήδη κλείσει. Για την υπόθεση ο εισαγγελέας έχει ήδη διατάξει δικαστική έρευνα την οποία έχει αναλάβει πταισματοδίκης.
