Ο Οργανισμός Αθήνας σε έκθεσή του για την τροποποίηση του ρυθμιστικού σχεδίου του ’85 αναφέρει πως «οι δημογραφικοί ρυθμοί δείχνουν ότι έχει ανακοπεί το κύμα του αστικού συγκεντρωτισμού ως απόρροια των μέτρων συστηματικής πολιτικής περιφερειακής ανάπτυξης που τηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης εικοσαετίας» και ότι «η σταθεροποίηση του πληθυσμού ως στρατηγικός στόχος τείνει σήμερα να επιτευχθεί και για λόγους δημιουργίας αντιοικονομιών συγκέντρωσης στην Αθήνα και για λόγους αλλαγής του κέντρου βάρους της παραγωγικής υποδομής της προς τον χώρο των σύγχρονων τριτογενών δραστηριοτήτων που έλκουν πληθυσμούς σε μικρότερο βαθμό από την εποχή της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης». Μα, ο πληθυσμός της Αττικής, ακόμη και με τα όποια αντικίνητρα, δεν μειώθηκε καθόλου αλλά αυξήθηκε. Η αλήθεια είναι ότι μετά το πληθυσμιακό μπουμ του της δεκαετίας του ’60, όπου ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού ήταν 3,11%, ο μέσος ετήσιος ρυθμός έπεσε στο 1,87% (1971-1981) και σε 1,39% μεταξύ 1981 και 1996 (σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης της Αττικό Μετρό ΑΕ). Αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι ο πληθυσμός στο Λεκανοπέδιο μειώνεται ή σταθεροποιείται…
* Οι αριθμοί και τα ποσοστά
Τι συμβαίνει λοιπόν στ’ αλήθεια; Σταθεροποιείται ο πληθυσμός της Αττικής, όπως ισχυρίζονται οι αρμόδιοι, ή μήπως αυξάνεται επικίνδυνα, όπως προκύπτει από μια πραγματικότητα η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί από αριθμούς και ποσοστά;
«Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι η διαρκής επέκταση της Αθήνας προς πάσα κατεύθυνση: προς τα νότια (Σούνιο), προς τα ανατολικά (Σπάτα, Μεσόγεια), προς τα βόρεια (Πεντέλη, Πάρνηθα), προς τα δυτικά (Θριάσιο κ.α.)» τονίζει ο αρχιτέκτονας-πολεοδόμος κ. Πάνος Τότσικας.
«Ταυτόχρονα προς τη φάση της «προαστιοποίησης» και της ανάπτυξης νέων οικισμών (κυρίως στη Βόρεια και Νοτιοανατολική Αττική), η Αθήνα περνά τη φάση της «επαναστικοποίησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια χτίζονται ταυτόχρονα τόσο η Πεντέλη όσο και το Γουδί και η Γούβα» επισημαίνει ο πολεοδόμος. Δηλαδή, κατά την άποψή του, συμβαίνει ταυτόχρονα να δημιουργούνται πόλεις-δορυφόροι σε διάφορα σημεία της Αττικής, να φεύγουν δηλαδή κάτοικοι από το κέντρο της Αθήνας για άλλες περιοχές, και συγχρόνως στον Δήμο Αθηναίων αλλά και σε κοντινούς δήμους που είχαν χάσει πληθυσμό τα τελευταία χρόνια να επιστρέφουν άνθρωποι και να ξαναχτίζονται οικίες. «Είναι χαρακτηριστικό ότι οι οικοδομικές άδειες έχουν αυξηθεί την τελευταία περίοδο στην περιοχή του Ζωγράφου, του Αγίου Αρτεμίου κ.α.» διαπιστώνει ο κ. Τότσικας.
«Η Αθήνα λοιπόν επεκτείνεται, η Αθήνα σωρεύει οικονομικές δραστηριότητες και κατοίκους. Οι στόχοι, οι κατευθύνσεις του ΡΣΑ του ’85 εγκαταλείπονται. Ενα νέο «όραμα» διαμορφώνεται» τονίζει. Το «νέο όραμα» φαίνεται, σύμφωνα με τον κ. Τότσικα, μέσα στην αιτιολογική έκθεση για την τροποποίηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας και είναι η «ενίσχυση και παραγωγική εξειδίκευση της Αθήνας με σκοπό την κατάκτηση μιας ευδιάκριτης ταυτότητας και την ένταξή της σε θεματικά ή χωρικά δίκτυα των μητροπολιτικών κέντρων της Ευρώπης, της Μεσογείου και των Βαλκανίων»· η «δημιουργία ανταγωνιστικού οικονομικού περιβάλλοντος για έλξη διεθνών και ελληνικών επενδύσεων σε τομείς αιχμής»· η «άρση των μέτρων προστατευτισμού και η ενθάρρυνση του ελεύθερου ανταγωνισμού (…) που θα επιταχύνει τον σχηματισμό κεφαλαίου εφόσον επιλυθούν τα ζητήματα της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και του κόστους εργασίας». «Το «όραμα» ποτέ δεν ήταν πιο «καθαρό». Αλλωστε ο «εφεδρικός στρατός εργασίας» υπάρχει: ο μισός πληθυσμός της χώρας έχει ήδη συσσωρευθεί στην Αττική» σημειώνει ο κ. Τότσικας.
* Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά
Από την πλευρά του, ο καθηγητής κ. Παύλος Λουκάκης θέτει ως κύριο ζήτημα σε σχέση με τον πληθυσμό της Αττικής τις εσωτερικές ανακατατάξεις που αλλάζουν και το ποσοτικό μέγεθος αλλά και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά ορισμένων περιοχών. «Οι έρπουσες εσωτερικές πληθυσμιακές μετακινήσεις είναι τρομακτικές. Υπάρχουν περιοχές της Αττικής που φθίνουν και άλλες που αυξάνονται σε πληθυσμό. Συμβαίνει αυτό που το ερμηνεύουμε για τις μεγάλες περιοχές ως φαινόμενο του αστικού περιφερειακού κύκλου, όπου μακροχρόνια, στη φάση δύο γενιών (30 χρόνων), οι πόλεις απομειώνονται στο κέντρο τους και δημιουργούνται προάστια. Τα προάστια ως κατοικία έλκουν εμπόριο, γραφεία, συνεργεία και δυσμενοποιούνται». Ετσι, σύμφωνα με τον κ. Λουκάκη, φεύγει κόσμος τουλάχιστον κατά τη δεκαετία ’81-’91 από τον Δήμο Αθηναίων και τον Δήμο Πειραιά, όπως επίσης από προάστια με δυσμενές οικιστικό περιβάλλον, όπως το Αιγάλεω, ο Ταύρος, η Καλλιθέα, η Δάφνη, η Νίκαια κ.ά. Ο πληθυσμός αυτός κατευθύνεται προς τα Μεσόγεια και τις παλιές παραθεριστικές περιοχές του ’70, κυρίως προς τη μύτη του Σαρωνικού, Αγία Μαρίνα, Λαγονήσι, Ανάβυσσο ή Νέα Μάκρη, Μαραθώνα, Λούτσα και Πόρτο Ράφτη, που μετατρέπονται σε περιοχές μόνιμης κατοικίας. Επίσης αυξάνονται σε πληθυσμό δήμοι με οικονομικό δυναμισμό, όπως η Νέα Φιλαδέλφεια, η Νέα Ιωνία, οι Αγιοι Ανάργυροι και το Περιστέρι, που με 150.000 κατοίκους είναι η τρίτη πόλη της χώρας σε μέγεθος. Οι δήμοι Παπάγου, Χολαργού και Ψυχικού στη βορειοανατολική περιοχή της χώρας παρουσιάζουν αυξητική τάση ως προς τον πληθυσμό τους, όπως και η Νέα Σμύρνη, η Βούλα και η Βουλιαγμένη. Αυτή η αλλαγή προσανατολισμού οφείλεται αφενός στην αύξηση του εισοδήματος που συνεπιφέρει την επιθυμία για καλύτερο περιβάλλον, με περισσότερο πράσινο και κοινόχρηστους χώρους γύρω από την κατοικία, αλλά και αφετέρου στη συγκέντρωση θέσεων εργασίας σε ορισμένες περιοχές που έλκουν και κατοικία…
«Πρέπει να υπολογίζει κανείς τις εσωτερικές αυτές πληθυσμιακές κατανομές όταν πρόκειται να κάνουμε έργα ή να φτιάξουμε οδικούς άξονες. Γίνονται νέα έργα και αυτά δεν έχουν εξετασθεί ως προς τις επιπτώσεις τους με δεδομένο την πληθυσμιακή τάση. Συζητάμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και λέμε για το ολυμπιακό χωριό στους Θρακομακεδόνες και στο Μενίδι. Το πάνε σε μια περιοχή που ήδη αυξάνεται πληθυσμιακά. Και της βάζουν ένα χωριό που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τον πληθυσμό εκεί. Επίσης οι δρόμοι έλκουν δραστηριότητες και πληθυσμό» επισημαίνει ο κ. Λουκάκης. «Το παράδειγμα της Βουλιαγμένης είναι κραυγαλέο. Η λεωφόρος αυτή έγινε για να πηγαίνει γρήγορα ο τουρισμός στο Σούνιο και στη Βάρκιζα το ’60. Μόλις άνοιξε ο δρόμος έκανε όλο τον Υμηττό κατοικήσιμο. Δηλαδή, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η περιφερειακή Υμηττού με το τούνελ δεν θα οδηγήσει την άλλη ημέρα στο να γίνουν οικόπεδα από πάνω. Το ίδιο έγινε και στην παραλιακή του Σουνίου».
* Το νέο αεροδρόμιο
Σε μελέτη που έκανε το Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης για τις επιπτώσεις του νέου αεροδρομίου στα Μεσόγεια φαίνεται ότι θα υπάρξει μια σημαντική μετακίνηση του πληθυσμού προς τα εκεί. Οι οικισμοί των Μεσογείων έχουν πολύ σημαντικούς ρυθμούς αύξησης. Ο πληθυσμός στην περιοχή (Γέρακας, Ανθούσα, Παλλήνη, Γλυκά Νερά, Παιανία, Πικέρμι, Ραφήνα, Αρτεμις, Σπάτα, Κορωπί, Μαρκόπουλο) υπολογίστηκε το 1996 σε 124.000-136.000 κατοίκους ενώ με τη σημερινή δυναμική ανέρχεται σε 132.000 και υπολογίζεται ότι θα φθάσει το 2005 τις 200.000 και το 2020 τις 300.000.
Τι λένε οι ειδικοί επιστήμονες για τις μετακινήσεις πληθυσμών από και προς την πρωτεύουσα
Η ΑΤΤΙΚΗ ασφυκτιά πληθυσμιακά. Με συγκεντρωμένο το 45% του πληθυσμού της χώρας που ζει ή κινείται στο Λεκανοπέδιο και με υπερσυγκεντρωμένες τις οικονομικές δραστηριότητες δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς προς τα πού οδεύουμε.
Ο στόχος της σταθεροποίησης του πληθυσμού της Αθήνας με απώτερη προοπτική τη μείωσή του εμφανίζεται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας (ΡΣΑ) το 1985. Παράλληλα ειδικότερο στόχο για την εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας το ΡΣΑ έθετε την «ανάσχεση της διόγκωσης των οικονομικών δραστηριοτήτων στην πρωτεύουσα με λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για τον αναπροσανατολισμό των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων στην περιφέρεια της χώρας».
Δεκαπέντε χρόνια μετά ο πληθυσμός της Αθήνας έχει «σταθεροποιηθεί» ή αντίθετα αυξάνεται συνεχώς; Τα στοιχεία της ΕΣΥΕ αναφέρουν ότι από τα 3.247.000 κατοίκους του 1981 φθάσαμε στα 3.523.407 κατοίκους το 1991 ενώ το 1996, σύμφωνα με την έρευνα της Αττικό Μετρό ΑΕ, ο πληθυσμός της Αθήνας έφθανε τα 4.140.000 κατοίκους και συγκριτικά με το 1961 είχε διπλασιαστεί.
Επισημαίνουμε ότι στις απογραφές της ΕΣΥΕ δεν περιλαμβάνεται ένας σημαντικός αριθμός ατόμων που, ενώ ζουν στην Αθήνα, απογράφονται στα χωριά τους (γνωστή η τακτική να προστρέχουν κάτοικοι της Αθήνας στον τόπο καταγωγής τους για να απογραφούν εκεί ώστε να «πάρει το χωριό μας περισσότερα χρήματα») και ακόμη ότι δεν απογράφεται το σύνολο των οικονομικών μεταναστών για ευνόητους λόγους. Σύμφωνα μάλιστα με τον Οργανισμό Αθήνας (Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας), οι μετανάστες στην Αττική πρέπει να είναι της τάξεως των 110.000 με βάση τα επίσημα στοιχεία αλλά, δεδομένου ότι ο αριθμός των λάθρα εισερχομένων είναι τουλάχιστον τριπλάσιος, εκτιμάται πως οι μετανάστες είναι της τάξεως των 350.000 («Αθήνα-Αττική: Αναπτυξιακές προοπτικές 2000-2006», Φεβρουάριος 1999).
* Οι ρυθμοί αύξησης
Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπολογίζονται στα στοιχεία της στατιστικής οι επισκέπτες από την επαρχία που καταφθάνουν, αν και αναχωρούν αυθημερόν, οι τουρίστες κ.ά. «Σε όλες τις μεγαλουπόλεις έχουμε έναν κινητό πρόσθετο πληθυσμό. Πρόκειται για σημαντική εισροή που δεν έχει καταμετρηθεί και μπορεί να είναι πολύ μεγάλη. Πιθανόν στην Αθήνα να φθάνει και τα 500.000 άτομα ημερησίως. Ανθρωποι που έρχονται για τα νοσοκομεία, για το εμπόριο… Το Κάιρο π.χ. έχει 13 εκατ. μόνιμους κατοίκους και καθημερινά είναι 15-16 εκατομμύρια!» επισημαίνει ο κ. Παύλος Λουκάκης, καθηγητής στο Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. «Ο πληθυσμός της Αθήνας συνεχώς αυξάνεται. Και μόνο ο ρυθμός της φυσικής δημογραφικής αύξησης (η πυραμίδα των ηλικιών στον πληθυσμό της Αττικής δείχνει ότι στο Λεκανοπέδιο είναι υψηλά οι παραγωγικές τόσο οικονομικά όσο και δημογραφικά ηλικίες) φτάνει για να το πούμε με βεβαιότητα».
Ετσι με βάση τα παραπάνω μπορούμε να υπολογίσουμε ότι σήμερα ο πληθυσμός που ζει και κινείται στην Αθήνα ξεπερνά τα 5.000.000 ανθρώπους.
Οι προοπτικές για την απασχόληση
ΤΟ ΘΕΜΑ της απασχόλησης και των θέσεων εργασίας στην Αττική αποτελεί κομβικό σημείο για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Η Αττική συγκέντρωνε το 1996 το 36,2% των απασχολουμένων της χώρας (1.401.672 εργαζόμενοι), ενώ ως προς την ανεργία κατά το έτος 1997 παρουσίαζε υψηλότερο ποσοστό (12,11%) σε σχέση με την εθνική επικράτεια (10,25%). Σύμφωνα με τις προβλέψεις θέσεων εργασίας (Μελέτη Ανάπτυξης Μετρό – ΜΑΜ), το 2010 υπολογίζεται ότι θα απασχολούνται στην Αττική 1.280.000-1.300.000 εργαζόμενοι, ενώ το 2020 ενδέχεται να καλύπτονται 1.500.000 θέσεις εργασίας ή σε περίπτωση σταθεροποίησης να παραμείνει στο 1,3 εκατομμύριο ο αντίστοιχος αριθμός για το 1996 ήταν 1.240.000. Οι προβλέψεις θέσεων εργασίας ανά περιοχή δείχνουν ότι το 2020 η περιοχή των Μεσογείων, η Β. Αττική (Αχαρνές – Θρακομακεδόνες, περιοχές γύρω από τον άξονα εθνικής οδού Αθήνας – Θεσσαλονίκης ), η Δ. Αττική (Θριάσιο Πεδίο, Ελευσίνα, Σαλαμίνα κ.ά.) παίρνουν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των θέσεων εργασίας σε σχέση με το 1996. Στα νότια προάστια δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, ενώ καμία διαφοροποίηση δεν θα υπάρξει στις δυτικές συνοικίες της Αττικής και μικρή αύξηση στην περιοχή Αθηνών και στα βόρεια προάστια.
Ως προς τα επαγγέλματα που θα τονωθούν είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει ζήτηση κυρίως σε εξειδικευμένο προσωπικό για στελέχωση επιχειρήσεων (υψηλή τεχνολογία, κομπιούτερ κτλ.), ενώ βεβαίως για την περίοδο όπου θα γίνονται μεγάλα έργα θα καλυφθούν θέσεις εργασίας από τον κατασκευαστικό τομέα. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο από τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπολογίζονται 130.000 θέσεις εργασίας.
Τα στοιχεία για τη σύνθεση της απασχόλησης δείχνουν ότι επί του συνόλου των απασχολουμένων στην Αττική, κατά το 1996, το 1,2% απασχολείται στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιευτικά προϊόντα κτλ.), το 25,5% στον δευτερογενή (εμπόριο, βιομηχανικές δραστηριότητες κτλ.) και το 73,3% στον τριτογενή παραγωγικό τομέα (υπηρεσίες, μεταφορές κτλ.). «Από την εξέλιξη της εσωτερικής διάρθρωσης της απασχόλησης μεταξύ 1991 και 1996 διατηρείται η ηγεμονία των τριτογενών δραστηριοτήτων, που καταλαμβάνουν το 73,3% (συμπεριλαμβανομένων των απασχολουμένων στη δημόσια διοίκηση) των θέσεων εργασίας» επισημαίνεται στο πρόγραμμα «Αττική – Αναπτυξιακές προοπτικές 2000-2006» του Οργανισμού της Αθήνας. Η οικονομική αναδιάρθρωση, σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του φυσικού και του ανθρωπογενούς στοιχείου, αλλά και τα μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας είναι στόχοι που τίθενται σε προτεραιότητα και μπορούν να «αναδιατάξουν» και την εικόνα του πληθυσμού όπως αυτή παρουσιάζεται σήμερα.
Μητροπολιτικό κέντρο με ανθρώπινο πρόσωπο
ΣΤΗΝ Αττική τα μεγάλα έργα, τα έργα πνοής και τα μικρά και μεσαία έργα ανάσας προχωρούν με δυναμικό ρυθμό και έχουν ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2000. Η κοσμογονία των έργων και των παρεμβάσεων που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της Αττικής, το παρόν, το μέλλον και τους ορίζοντες ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι ενσωματωμένη στο ολοκληρωμένο και ιεραρχημένο σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ «Αττική SOS».
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα έργα που έχουν αντίκρισμα αλήθειας, για τη ζωή μας και για την προοπτική της Αττικής: το Αττικό Μετρό και η λειτουργία των νέων γραμμών και των επεκτάσεών τους προς Περιστέρι, προς Αιγάλεω, προς Σταυρό Αγίας Παρασκευής, προς Μαρούσι και προς Ηλιούπολη, η ύδρευση από τον Εύηνο, το νέο αεροδρόμιο, η Αττική οδός (ελεύθερη λεωφόρος Ελευσίνα – Σταυρός – αεροδρόμιο Σπάτων και περιφερειακή Υμηττού), η λεωφόρος Αιγάλεω, οι κρίσιμες οδικές παρεμβάσεις, οι υπόγειοι και οι ανισόπεδοι κόμβοι, ο βιολογικός καθαρισμός στην Ψυττάλεια, η σύγχρονη και εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων, ο χωροταξικός, πολεοδομικός και περιβαλλοντικός σχεδιασμός, η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων με τις μεγάλες αναπλάσεις στο ιστορικό κέντρο, στην οδό Πειραιώς, στο Μεταξουργείο, στο Θησείο και σε πολλές άλλες περιοχές, η προστασία και η ανάπλαση της παράκτιας ζώνης, η παραγωγική αναδιάρθρωση και η ανάπλαση του Ελαιώνα, η αξιοποίηση του αεροδρομίου του Ελληνικού και η μετατροπή του σε μητροπολιτική ζώνη πρασίνου, η προστασία και η αύξηση του αστικού και περιαστικού πρασίνου, η προστασία των περιαστικών ορεινών όγκων και η ανάπλαση όλων των λατομείων, τα δίκτυα του φυσικού αερίου, η αντιπλημμυρική θωράκιση, οι κρίσιμες κυκλοφοριακές παρεμβάσεις για τη μείωση της χρήσης των ΙΧ, ο προαστιακός σιδηρόδρομος και το τραμ στο ιστορικό κέντρο, η τεχνολογική και ηλικιακή ανανέωση των μέσων μαζικής μεταφοράς και των ΙΧ, αποτελούν ορισμένα κομμάτια ενός τεράστιου παζλ για την Αττική και την Αθήνα.
Ενός παζλ που απεικονίζει το σύγχρονο, το δημιουργικό και χαμογελαστό πρόσωπο της Αττικής και αποτελεί την εγγύηση για μια ανθρώπινη ζωή, σε μια ανθρώπινη πόλη, σε μια πόλη με διαδρομή αιώνων, με ταυτότητα και μέλλον.
Με τα έργα αυτά διαμορφώνονται υπερτοπικοί και τοπικοί πόλοι, που θα παίξουν καταλυτικό ρόλο και για την πληθυσμιακή διάταξη αλλά και για την κοινωνική αναδιάταξη των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων της Αττικής.
* Το πρόγραμμα των έργων
Είναι σαφές ότι με αυτό το πρόγραμμα των έργων υποδομής και των έργων για την προστασία του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής η Αττική αποκτά κοινωνική και παραγωγική συνοχή και κατοχυρώνει την περιβαλλοντική και την πολιτισμική ταυτότητά της. Ετσι η Αττική, ως μητροπολιτικό κέντρο, είναι σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, με δεσπόζουσα και νευραλγική γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση στο δίκτυο των πόλεων της Ευρώπης και της Μεσογείου.
Σε αυτό το εντυπωσιακό παζλ των έργων υποδομής πρέπει να προστεθεί το παζλ των αθλητικών έργων. Αυτά τα έργα πρέπει να γίνουν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και συνδέονται άρρηκτα με τις ιεραρχημένες παρεμβάσεις που περιλαμβάνει το ολοκληρωμένο πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ «Αττική SOS».
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένα αθλητικά έργα που πρόκειται να γίνουν σε κρίσιμες και υποβαθμισμένες περιοχές της Αττικής, όπως: το Ολυμπιακό Χωριό στα όρια του Δήμου Αχαρνών και Κοινότητας Θρακομακεδόνων, οι αθλητικές υποδομές στην παράκτια ζώνη του Φαλήρου, που προστατεύουν και αναβαθμίζουν το «θαλάσσιο μέτωπο» της Αθήνας και των όμορων δήμων (Μοσχάτου και Καλλιθέας, με χώρους αναφοράς τη Δραπετσώνα, τον Ελαιώνα, το Σχιστό Κορυδαλλού και στον Ασπρόπυργο), η μαρίνα, σε συνδυασμό με το Κέντρο Αθλητισμού και Ναυταθλητισμού στον Αγιο Κοσμά, το Κωπηλατήριο στον Σχοινιά, σε συνδυασμό με την προστασία του οικοσυστήματος της περιοχής, το Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο και το Κέντρο Τοξοβολίας στο Τατόι, το «Σπίτι της Αρσης Βαρών» στη Νίκαια, το Σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο.
Ολα αυτά τα αθλητικά έργα, μαζί με τις δεδομένες υποχρεώσεις μας και τις δεσμεύσεις μας για τη διοργάνωση, απαιτούν αίσθημα ευθύνης, σοβαρότητα στον σχεδιασμό, αποτελεσματικότητα στη δράση, πίστη στη διαφάνεια και στο δημόσιο συμφέρον.
Στις περιόδους 1994-2000 και 2000-2006, με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, σύμφωνα με τις προτεραιότητες του Β’ και του Γ’ ΚΠΣ, αναδύεται η σύγχρονη Ελλάδα, η Ελλάδα του 21ου αιώνα, η Ελλάδα της ανάπτυξης και της δημιουργίας.
Μια υπερκορεσμένη πόλη
ΣΥΝΟΛΙΚΑ ο πληθυσμός της Αττικής, σύμφωνα με προβλέψεις που στηρίζονται στα στοιχεία της ΕΣΥΕ, θα φθάσει το 2005 τα 3.748.272 και το 2020 τα 3.822.390 ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αττικό Μετρό ΑΕ, προβλέπεται ότι θα είναι από 4.380.000 ως 4.820.000.
«Δεν πιστεύω να γίνει Κάιρο η Αθήνα. Μου φαίνεται κοντά στην πραγματικότητα να είναι ο πληθυσμός στα 4,3 εκατομμύρια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την εισροή με τους οικονομικούς μετανάστες» λέει ο κ. Λουκάκης. «Μπορεί να μιλάμε για μια θεωρητική πλήρη χωρητικότητα της τάξεως των 8 εκατομμυρίων, σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες που έχουν γίνει, αν στις εντός σχεδίου περιοχές του Λεκανοπεδίου και στις περιμετρικές περιοχές χτιστούν τα οικόπεδα με τους εγκεκριμένους όρους δόμησης τώρα που έχουν γίνει και οι επεκτάσεις. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, ούτε διεθνώς έχει γίνει». Ο κανόνας λέει ότι, αν σε μια περιοχή έχει πραγματοποιηθεί η δόμηση κατά 60% ή το πολύ 70%, η περιοχή είναι κορεσμένη γιατί είναι τόσο δυσμενείς οι συνθήκες που την κάνουν αντιεμπορική και δεν υπάρχει ζήτηση.
