Πέρασε από ηλεκτροσόκ την κυβέρνηση
«Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας θρησκευόμενος άνθρωπος μας έκανε τόση ζημιά με την παραμονή του αλλά και με την αποχώρησή του από τη ΔΕΗ». Τη φράση αυτή έλεγε για τον κ. I. Παλαιοκρασσά, χαριτολογώντας, μια παλιά καραβάνα της νεοδημοκρατικής πολιτικής, που σήμερα δεν κατέχει υπουργική ή βουλευτική θέση αλλά γνωρίζει εκ των ένδον όσα συμβαίνουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Το σχόλιο έγινε λίγες ημέρες μετά τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ύστερα από την περιπετειώδη έξοδό του από τη ΔΕΗ ο πρώην υπουργός. Αλλά και κατά τη διάρκεια της 20μηνης παραμονής του στην προεδρία της ΔΕΗ, ο κ. Παλαιοκρασσάς έζησε μέσα στη «θύελλα» της αντιπαράθεσης, την οποία πάντως προκάλεσε ο ίδιος. Φαίνεται πως λίγο-πολύ ο πολύπειρος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πέσει μέσα όταν τον χαρακτήριζε προ δεκαετίας ως εξής: «Ο Γιάννης; Εργατικός και μεθοδικός, αλλά τόσο πεισματάρης που από το πείσμα του χάνει τελικά τον στόχο!».
Ο ρόλος της Εκκλησίας
H αλήθεια είναι ότι ο κ. Παλαιοκρασσάς, βετεράνος της πολιτικής και με εξαιρετική εμπειρία στη διοίκηση, στη ΔΕΗ άνοιξε μέτωπο «με όλους όσοι μιλούν ελληνικά», σύμφωνα με πρώην υπουργό, μίλησε για διαπλοκή που δεν μπόρεσε πάντως να αποδείξει, δεν έπεισε ότι ο ίδιος θα διοικούσε καλύτερα και άφησε την επιχείρηση σε χειρότερη οικονομική μοίρα από αυτήν που την παρέλαβε.
Τι θα κάνει τώρα; «Θα τρέχει στα δικαστήρια για πολύ, ώστε να αποδείξει όσα έλεγε, αλλά μάλλον δεν θα καταφέρει τίποτε» είναι η εκτίμηση της ίδιας «παλιάς καραβάνας» της ΝΔ.
Γόνος ναυτικής οικογενείας από την Ανδρο, ο κ. Παλαιοκρασσάς γεννήθηκε το 1934 και θεωρείται «πνευματικό παιδί» της Εκκλησίας. Οταν σπούδαζε στο Λονδίνο, συνεργαζόταν με τον νυν Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο και μετέφραζε το περιοδικό της ιεραποστολής, το γνωστό «Πορευθέντες», στα αγγλικά.
Εκτοτε, ένα «αόρατο χέρι» (αυτό των παραεκκληστιακών κύκλων, κατά τους αντιπάλους του) τον προωθούσε στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Φίλος, αλλά όχι μέλος της οργάνωσης «Ζωή», συνδέθηκε στενά με τον Αρχιεπίσκοπο επί δικτατορίας Ιερώνυμο, του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης και «επίτροπος» στα οικονομικά της Εκκλησίας ως τα τέλη του 1973, οπότε ο «ταγός» του εκπαραθυρώθηκε από τους «ιωαννιδικούς» μαζί με άλλους 12 μητροπολίτες. Αυτοί οι τελευταίοι δεν είχαν μάλιστα δικαίωμα προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για να μη γίνουν φασαρίες αν κάποιος δικαιωνόταν. Αυτό ακριβώς το δικαίωμα τους έδωσε ο κ. Παλαιοκρασσάς ως υπουργός, με «νυχτερινή τροπολογία», το 1991, σχεδόν 20 χρόνια αργότερα!
Αρκετοί δικαιώθηκαν και τελικά τουλάχιστον μία μητρόπολη, αυτή της Λάρισας, έγινε άνω – κάτω από επεισόδια στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Πολιτική καριέρα
H πολιτική καριέρα του Γιάννη Παλαιοκρασσά ξεκίνησε το 1977 όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής τον τοποθέτησε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Για την τοποθέτηση αυτή είχαν μεσολαβήσει, σύμφωνα με κύκλους της σημερινής κυβερνητικής παράταξης, εκκλησιαστικοί (και παραεκκλησιαστικοί) κύκλοι τόσο στον Ευάγγελο Αβέρωφ όσο και στον Κωνσταντίνο E. Παπακωνσταντίνου, τον «σιωπηλό στενό συνεργάτη» του Καραμανλή, βουλευτή και υπουργό από την Κορινθία.
Ηρθε πρώτος επιλαχών αλλά λίγο αργότερα έγινε βουλευτής επειδή απεβίωσε ο Σόλων Γκίκας. Χαριτολογώντας τότε ο Καραμανλής του είχε πει: «Για σένα, η φράση ο θάνατός σου η ζωή μου, έχει μάλλον ιδιαίτερη σημασία».
Την περίοδο 1977-80 ήταν υφυπουργός Συντονισμού πρώτα του Παναγή Παπαληγούρα και κατόπιν του Κων. Μητσοτάκη. Μάλιστα, προετοιμαζόμενος για εκλογική κάθοδο στις Κυκλάδες, άρχισε να τάζει τόσο πολλά ρουσφέτια που προκάλεσε την μήνιν ακόμη και του Κων. E. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είχε στηρίξει την υποψηφιότητά του. «Τάζεις τα πάντα σε όλους, μας εκθέτεις και τελικά κοροϊδεύεις τους ανθρώπους, πού θα πάει αυτό;» του είχε πει. Στην κυβέρνηση Ράλλη πολλοί τον θεωρούσαν «κομμένο» λόγω των ρουσφετιών, αλλά τελικά αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού κοντά στον Γιάννη Μπούτο, γεγονός που αποδόθηκε – πάλι – στις εκκλησιαστικές επιρροές.
Στις εκλογές του 1981 και του 1985 και στις δύο αναμετρήσεις του 1989 ήλθε πρώτος στις Κυκλάδες. Το 1982 έγινε γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας επί Αβέρωφ, ενώ από το 1986 και μετά προσανατολίστηκε σταθερά στο περιβάλλον Μητσοτάκη, προκαλώντας πολλά σχόλια από τους καραμανλικούς. Το 1990 δεν πολιτεύτηκε αφού ανέλαβε την προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ, ενώ την περίοδο 1990-92 ορίστηκε εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Οικονομικών, οπότε έγινε στόχος της δολοφονικής απόπειρας από τη «17 Νοέμβρη», και το 1992-93 υπουργός Βιομηχανίας. Την ίδια χρονιά «απέδρασε» στις Βρυξέλλες, σε θέση επιτρόπου.
Το 1994 παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, αλλά τελικά με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου η υπόθεση παραγράφηκε.
Οταν τελείωσε η θητεία του ως επιτρόπου, εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, ενώ το 2000 επέστρεψε και ανέλαβε την προεδρία του Ιδρύματος Τύπου, που εκδίδει την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».
Στις εκλογές του 2004 ήλθε δεύτερος στις Κυκλάδες με 10.000 σταυρούς έναντι 16.000 του πρώτου κ. Χωματά και αμέσως μετά παραιτήθηκε για να γίνει πρόεδρος στη ΔΕΗ.
Βεβαίως η (ευτυχώς αποτυχημένη) απόπειρα δολοφονίας του από τη «17 Νοέμβρη» τον έκανε εξαιρετικά συμπαθή ακόμη και στους πολιτικούς αντιπάλους τους, αλλά δεν άλλαξε τη φιλοσοφία του για τη ζωή.
H θητεία του στη ΔΕΗ
Στο διάστημα ως την παραίτησή του, ο κ. Παλαιοκρασσάς κατάφερε να τσακωθεί με προϊσταμένους και υφισταμένους, επειδή επιθυμούσε να ασκεί καθήκοντα διοικητή, χωρίς να είναι. Περίμενε να αναλάβει και διευθύνων σύμβουλος ή να του ανατεθούν εκτελεστικά καθήκοντα, κάτι που υπαινίχθηκε στην επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, αλλά ματαίως.
Τον περασμένο Μάρτιο έστειλε στον εισαγγελέα επτά υποθέσεις, οι οποίες κατά την άποψή του είχαν «ώσμωση σκανδάλων». Αργότερα όμως το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ (με αμιγώς νεοδημοκρατική σύνθεση πλέον αλλά και με τη δική του ψήφο) αποφάσισε ότι για κανέναν από τους φακέλους που έστειλε στον εισαγγελέα ο κ. Παλαιοκρασσάς δεν υπήρξε ζημιά για τη ΔΕΗ και ότι κανείς υπηρεσιακός υπάλληλος της ΔΕΗ δεν λειτούργησε με δόλο κατά της επιχείρησης.
Εδωσε συνέντευξη στην κυριακάτικη «Καθημερινή» όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι εξακολουθεί να υπάρχει διαπλοκή, και μάλιστα με την ανάμειξη στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, και μόνο ο ίδιος την πολεμάει. Από ‘κεί και μετά οι εξελίξεις πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας ή κατ’ άλλους οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε δύο ημέρες αργότερα ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης και είπε για τον πρόεδρο της ΔΕΗ «θα του κάνω αγωγή αν μιλήσει για μένα». Το ίδιο βράδυ όμως ο κ. Παλαιοκρασσάς, απαντώντας στην κρατική τηλεόραση, διευκρίνισε ότι ναι μεν δεν εννοούσε τον κ. Αλογοσκούφη, αλλά ότι «η διαπλοκή ζει και στον παρόντα χρόνο». Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: ο πρωθυπουργός κ. K. Καραμανλής έγινε, σύμφωνα με πληροφορίες, «έξω φρενών» από τις εξελίξεις και αποφάσισε την αποπομπή του. Μάλιστα αρνήθηκε την επόμενη ημέρα ακόμη και να τον συναντήσει στο Μαξίμου.
H ουσία της παρουσίας του στη ΔΕΗ είναι, όπως τόνιζαν κύκλοι των υπουργείων Οικονομίας και Ανάπτυξης, ότι επί 20 μήνες, λόγω ακριβώς της σύγκρουσης συμφερόντων, η ΔΕΗ δεν προχώρησε ούτε ένα αναπτυξιακό έργο, με αποτέλεσμα η χώρα να κινδυνεύει άμεσα από ανεπάρκεια ηλεκτρικού ρεύματος το καλοκαίρι του 2007.
