Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του έτους 2000 χρήσιμο είναι να θυμηθούμε την ιστορία του δεύτερου σημερινού κόμματος, της Νέας Δημοκρατίας, που εναλλάσσεται στην εξουσία με το ΠαΣοΚ τα τελευταία 25 χρόνια. Ενα τέταρτο αιώνος καλύπτει το ιστορικό αφήγημα που μπορείτε να αρχίσετε να διαβάζετε και από σήμερα. Ενα μυθιστόρημα με συναρπαστική πλοκή, ίντριγκες, συνωμοσίες, οικονομικές και πολιτικές συγκρούσεις, πολλές από τις οποίες αποκαλύπτονται για πρώτη φορά.
Μία ημέρα του Οκτωβρίου του 1987, με βαρυχειμωνιά, καταφθάνει στη Θεσσαλονίκη ο Κώστας Καραμανλής. Τον συνοδεύουν οι γονείς του Αλέκος και Αλίκη και μένουν προσωρινά στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα Παλάς». Εχουν λιγοστές γνωριμίες στην πόλη αλλά χρήσιμες. Συνδέονται με τον επιχειρηματία Αλέκο Μπακατσέλο, στενό φίλο του αρχηγού της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη. Επικοινωνούν αμέσως με δύο-τρία συγγενικά πρόσωπα, όπως η Δανάη Μπρέντα, νονά του Κώστα Καραμανλή, και ο κουμπάρος τους Δήμος Χατζής, ευκατάστατος πολιτικός μηχανικός της Θεσσαλονίκης. «Ηρθαμε. Αρχίζει ο αγώνας» ειδοποιούν.
Η οικογένεια προετοιμάζει τον μικρό γιο για την πολιτική. Ο μεγάλος γιος, ο Γιώργος Καραμανλής, είναι αριστούχος του Μετσοβίου μηχανολόγος – μηχανικός αλλά δεν ενδιαφέρεται να πολιτευθεί. Με τη βοήθεια του Αλ. Μπακατσέλου, ο πατέρας απέσπασε από τον αρχηγό της ΝΔ την υπόσχεση ότι ο γιος του Κώστας θα είναι υποψήφιος. Σε μια δεξίωση στην οικία Μητσοτάκη απομονώνονται ο μακεδόνας επιχειρηματίας, ο αρχηγός της ΝΔ, ο Αλέκος και ο Κώστας Καραμανλής σε ένα δωμάτιο. Συζητούν για ώρα και ο Αλ. Μπακατσέλος πείθει τον Κ. Μητσοτάκη να τοποθετήσει τον νεαρό Καραμανλή στο ψηφοδέλτιο. Καταλήγουν ότι υπάρχει θέση στη Θεσσαλονίκη, στην Α’ Αθηνών δεν είναι εφικτό. Δάκρυσε από τη χαρά του ο Αλέκος Καραμανλής και αγκάλιασε τον αρχηγό του κόμματος για να τον ευχαριστήσει. Αυτή τη σκηνή δεν την έχει ξεχάσει κανένας από τους παρισταμένους. «Εγώ έβαλα τον Κώστα Καραμανλή στην πολιτική, ο θείος του και ιδρυτής της παράταξης δεν τον ήθελε» έχει πει πολλές φορές από τότε ο Μητσοτάκης και το υπενθυμίζει κάθε φορά που οι σχέσεις του με τον Κώστα Καραμανλή επιδεινώνονται.
«Είναι κρυψίνους»
Πράγματι, ο ιδρυτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν έβλεπε με καλό μάτι τον μικρό ανιψιό του. Τον θεωρούσε ιδιόμορφο χαρακτήρα και τον κρατούσε σε απόσταση. «Είναι κρυψίνους» έλεγε συχνά γι’ αυτόν έτσι που τον έβλεπε σιωπηλό και απόμακρο. Είχε περισσότερη εμπιστοσύνη στον άλλο ανιψιό του, τον Μιχ. Λιάπη, γιο της αδελφής του Αντιγόνης. Με τον Μιχάλη ο Καραμανλής πέρασε πολλά χρόνια στο Παρίσι και τον πήρε μαζί του στο αεροπλάνο που τον μετέφερε στις 24 Ιουλίου 1974 στην Ελλάδα. Αυτόν είχε κοντά του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ως διευθυντή του ιδιαίτερου γραφείου του. Οταν, αργότερα, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θα τον ειδοποιήσει ότι προορίζει τον Κώστα για το υφυπουργείο Εμπορίου, ο Καραμανλής θα απαντήσει: «Ασ’ τον, είναι μικρός ακόμη. Βάλε καλύτερα τον Μιχάλη» και έτσι ο Μ. Λιάπης βρέθηκε σε υπουργικό πόστο.
Αυτόν προόριζε ο Καραμανλής για διάδοχο; Αγνωστο. Αυτή όμως η προτίμηση θα κάνει τη σχέση των δύο εξαδέλφων προβληματική. Ο Μ. Λιάπης συμπεριφέρεται για χρόνια ως διάδοχος ενώ ο Κώστας Καραμανλής δεν κάνει ποτέ κατάχρηση του οικογενειακού ονόματος. Ο ένας συμπεριφέρεται ως αστός από τζάκι, ο άλλος κυκλοφορεί τη νύχτα και ακούει Στράτο Διονυσίου. «Ο κόσμος είναι φυσικό να συνδέει την πολιτική μου ύπαρξη με τον Καραμανλή, με αποτέλεσμα η πολιτική μου συμπεριφορά να φιλτράρεται μέσα από τη δική του και να κινείται σχεδόν πάντοτε σε προκαθορισμένα πλαίσια. Το πόσο θα φανώ αντάξιος της καταγωγής μου δεν το ξέρω. Το μέλλον θα το δείξει» έλεγε ο Μ. Λιάπης τον Ιανουάριο του 1987 σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Ενα». Οι δρόμοι τους δεν συναντώνται σχεδόν ποτέ, όπως θα δούμε και στη συνέχεια. Οταν ο Κώστας Καραμανλής στήριξε το 1993 την εκλογή του Μ. Εβερτ και έγινε στενός συνεργάτης του, ο Μ. Λιάπης θα αυτομολήσει στο στρατόπεδο Μητσοτάκη και θα στηρίξει το 1997 για την αρχηγία της ΝΔ τον Γ. Σουφλιά!
Χωρίς λοιπόν να το πολυκαταλάβει, ο Κώστας Καραμανλής βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, δύο χρόνια πριν από τις εκλογές, για να προετοιμάσει το έδαφος. Κυκλοφορούσε με ένα σαραβαλιασμένο βυσσινί Χόντα σε μια πόλη που δεν ήξερε. Οι κομματικοί τον έβλεπαν με δυσπιστία, γι’ αυτούς ήταν ένας Κολωνακιώτης Καραμανλής και τίποτε άλλο. Μάλιστα ο Παν. Ψωμιάδης, όταν τον καλούσαν οι οργανώσεις της ΝΔ να παίξει, πλησίαζε το τραπέζι του εξ Αθηνών υποψηφίου και του αφιέρωνε το τραγούδι «Εγώ ο ξένος…».
Η δύσκολη καθιέρωση
Ο κουμπάρος του Δήμος Χατζής τού παραχωρεί ένα γραφείο και ένα διαμέρισμα στην οδό Αλεξανδρείας. Εκεί καρφιτσώνει ένα χάρτη στον τοίχο και προσπαθεί να μάθει τα εκλογικά κατατόπια. Αρχίζει να οργανώνει και το γραφείο του: Γ. Τουσιάκης, Π. Αναγνωστόπουλος, Μιχ. Μαυρίδης, Π. Λουκόπουλος, Γ. Τάκης, Δ. Τσάμης, Ρ. Κοροβίλα, Α. Σάπιγκα, Σπ. Τσιτσάμης, Λ. Γκράτσου είναι τα στελέχη του. Ορισμένοι από αυτούς αρχίζουν να τον ξεναγούν στην πόλη και κάνει τις πρώτες γνωριμίες του. Στο Πανόραμα, στη Βίλα Ριτς, γνώρισε τον οικοδεσπότη Αχ. Φώλια και τον αδελφό του Χρ. Φώλια, με τον οποίο γίνονται στενοί φίλοι. Στο Πανεπιστήμιο έκανε τη γνωριμία με τον πρύτανη Αντ. Τρακατέλη. Ολοι τον βλέπουν με συμπάθεια αλλά και με κάποια δυσπιστία. Είναι πολύ δύσκολη η καθιέρωση. Ακόμη και το ισχυρό λόμπι των Σερραίων της Θεσσαλονίκης τον αντιμετωπίζει με επιφύλαξη. Οι γονείς του του συμπαραστέκονται, έχουν εγκατασταθεί στο «Ηλέκτρα Παλάς» και κάνουν επαφές. Βέβαια οι κόποι τους θα αποδώσουν. Στις εκλογές του 1989 ο Κώστας Καραμανλής εκλέγεται τρίτος, στις επόμενες δεύτερος και στις εκλογές του 1993 εκτοξεύεται στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου. Το βράδυ της πρώτης του εκλογικής νίκης η οικογένεια πανηγυρίζει. Ο αδελφός του Γιώργος, μάλιστα, είχε κουβαλήσει από την Αθήνα μια κάσα με πυροτεχνήματα, είχε βγει στο μπαλκόνι και τα έριχνε προς την Εγνατία Οδό. Ο ίδιος βρισκόταν με στελέχη και οπαδούς του στο κέντρο Τύπου του «Μακεδονία Παλάς». Οταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ο Κώστας Καραμανλής χοροπηδούσε αγκαλιασμένος με τους φίλους του τραγουδώντας: «Φχαριστώ και το Θεό που μ’ έχει κάνει Δεξιό και όχι πρασινοφρουρό να μένω στον Κορυδαλλό». Ηταν η εποχή της παραπομπής του Παπανδρέου και των υπουργών του για τα σκάνδαλα.
Στις αρχές του καλοκαιριού του 1988 πιάνει ένα καινούργιο γραφείο στην Τσιμισκή, ευρύχωρο, για να μπορεί να δέχεται κόσμο. Η Χριστίνα, σύζυγος του αδελφού του Γιώργου, τον βοηθάει στη γραμματεία. Οταν εκείνη αναγκάζεται να αποχωρήσει για την καλοκαιρινή σεζόν στη Μύκονο, οι επιτελείς του Κώστα Καραμανλή ζητούν από τη δραστήρια νονά του Δανάη Μπρέντα να τους συστήσει κάποια κοπέλα για το γραφείο. Πράγματι, κάποια ημέρα, μια λεπτή ξανθιά περιμένει στο χολ: «Ποια είσαι εσύ; Πώς σε λένε;» τη ρωτούν. «Νατάσα» απάντησε δειλά εκείνη, εξήγησε ότι είχε έρθει για τη δουλειά και άκουσε το πρώτο ειρωνικό σχόλιο. «Νατάσα; Ρώσικο όνομα σε γραφείο Καραμανλή;». Παρά ταύτα, μένει.
Ετσι μπαίνει η Νατάσα Παζαΐτη στο γραφείο και στη ζωή του Κώστα Καραμανλή. Οι συνεργάτες του νεαρού πολιτευτή μαθαίνουν ότι η κοπέλα κατάγεται από την Επανομή Θεσσαλονίκης και ότι η οικογένειά της είναι στην Αριστερά αλλά δεν δίνουν συνέχεια. Φαίνεται συνεσταλμένη και δεν δίνει αφορμές για σχόλια. Μόνο όταν πέθανε η μητέρα της, πριν από τις εκλογές του 1989, αναστατώθηκε και έκλαιγε συνέχεια. Ηταν προληπτική, κατέφυγε σε ξεματιάστρες και φλιτζανούδες για να συνέλθει. Την πρόσεξε τότε και ο Κώστας Καραμανλής. Φαινόταν καταβεβλημένη από τον θάνατο της μητέρας της και της έδειξε ενδιαφέρον. Ετσι άρχισε και η προσωπική τους σχέση. «Ποια είναι αυτή;» αντιδρούσε ο πατέρας του Αλέκος, όταν αντελήφθη τι συνέβαινε. Ρώτησε η οικογένεια και έμαθε ότι η αδελφή της Νατάσας ήταν κομμώτρια. Εφριξαν. «Δεν είναι της τάξης μας» έλεγε η Αλίκη Καραμανλή, η οποία προόριζε τον γιο της για κάποια από τις κόρες μεγάλης οικογενείας. Κάποια φορά που ο Κώστας Καραμανλής πήρε τη Νατάσα μαζί του στην Πρώτη Σερρών, η οικογένεια το θεώρησε ιεροσυλία και επαναστάτησε. Ακόμη και στενοί φίλοι του τον συμβούλευαν να ξεκόψει.
Η Νατάσα Παζαΐτη γίνεται έτσι ανεπιθύμητη στην παρέα των συνεργατών και δεν συνοδεύει τον Κώστα Καραμανλή στις εξόδους. Εκείνος ζει ακόμη σαν μποέμ. Κομματικές οργανώσεις και επαφές κατά τη διάρκεια της ημέρας και διασκέδαση τη νύχτα. Πήγαινε στα νυχτερινά κέντρα από πολύ νέος με τον πατέρα του, θαυμαστή του τραγουδιστή Γ. Ζαμπέτα, ο οποίος έχει γράψει γι’ αυτόν το τραγούδι «Κυρ Αλέκο, με το πράσινο γιλέκο»!
Λίγο πριν από τις εκλογές ο Κώστας Καραμανλής διοργανώνει εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη που ανεβάζουν τη δημοτικότητά του. Ομιλεί πάντοτε από στήθους και προκαλεί θαυμασμό. Ως γνήσιος αντικομμουνιστής Καραμανλής, παρουσιάζει στο ξενοδοχείο «Καψής» τον αυτομολήσαντα ρώσο ψυχίατρο Κοριάκι, ο οποίος περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την κατάσταση στη Σοβιετική Ενωση. Εν έτει 1989, στο πολωμένο πολιτικό κλίμα της «κάθαρσης», ο Κώστας Καραμανλής κάνει κοινή εμφάνιση στην τηλεόραση της Θεσσαλονίκης με τον αντίπαλό του υποψήφιο του ΠαΣοΚ Χάρη Καστανίδη και προσκαλούν στο ακροατήριο οπαδούς των δύο κομμάτων. Δεν αισθάνεται να κινδυνεύει από το ΠαΣοΚ αλλά από τον συνυποψήφιό του της ΝΔ Σωτήρη Κούβελα, ο οποίος τον πολεμάει ανελέητα. Τον αποκαλεί «ο ξένος», τον κατηγορεί ότι «βγαίνει με τις πλάτες του θείου του» και προειδοποιεί τους ψηφοφόρους: «Μην τον ψηφίζετε, είναι Αθηναίος και θα φύγει μόλις εκλεγεί».
