Από τα τάγματα της «Χρυσοπηγής» στα τάγματα της Χωροφυλακής
Κάθε φορά που ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος Λενής προκαλεί σάλο με τις σκληρές δηλώσεις του, στους διαδρόμους του Συνοδικού Μεγάρου, μητροπολίτες που έχουν ζήσει από κοντά τα εκκλησιαστικά πράγματα τα τελευταία 35 χρόνια εξηγούν τη συμπεριφορά του παραπέμποντας σε δύο σημαντικούς σταθμούς στην πορεία του γνωστού για τις συντηρητικές του θέσεις ιεράρχη. Τη συμμετοχή του στην ίδρυση και στις δραστηριότητες της Μοναστικής Αδελφότητας «Χρυσοπηγή» και τη θητεία του στη θρησκευτική υπηρεσία τής πάλαι ποτέ Ελληνικής Χωροφυλακής.
Στις αρχές του χρόνου, όταν όλοι έψαχναν να βρουν ποιος ήταν ο κληρικός που κινούσε πολλά νήματα στο παραδικαστικό κύκλωμα, ο κ. Αμβρόσιος έσπευσε να «φωτογραφίσει» τον Αρχιμανδρίτη I. Γιοσάκη. Ακόμη άφησε αιχμές για πρόσωπα του περιβάλλοντος του Αρχιεπισκόπου, όπως ο τότε Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Θεόκλητος. Λίγες ημέρες μετά ο κ. Αμβρόσιος ξαναχτυπάει προειδοποιώντας ότι αναμένονται «σεισμικές δονήσεις», ενώ χαρακτήρισε και τις συνοδικές εξαγγελίες για την κάθαρση «τρυκ». Ο στόχος των επιθέσεων αυτών αποκαλύφθηκε όταν μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος παραιτήθηκε αποδεχόμενος την ευθύνη του γιατί εισηγήθηκε την «προαγωγή» του Γιοσάκη στον Αρχιεπίσκοπο και ο κ. Αμβρόσιος άλλαξε ρότα αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση του κ. Χριστόδουλου και της «βαλλόμενης» Εκκλησίας.
Το 1955 ο 15χρονος τότε Αθανάσιος Λενής γνώρισε στην Πάτρα έναν νεαρό ιεροψάλτη από την Ηλεία, που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του, τον σημερινό μητροπολίτη Πειραιώς κ. Καλλίνικο. Οι δύο νέοι διατηρούν την επαφή και τα επόμενα χρόνια, όταν ο Καλλίνικος, διάκονος πλέον, εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στην αθηναϊκή εκκλησία της Αγίας Ζώνης ο κ. Καλλίνικος γνωρίζει ένα μικρό ψάλτη, μαθητή του Λεοντείου Λυκείου, τον Χρήστο Παρασκευαΐδη, τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο. Λίγα χρόνια αργότερα οι τρεις ιδρύουν την μοναστική Αδελφότητα της Χρυσοπηγής. H εξέλιξή τους στην εκκλησιαστική ιεραρχία είναι γρήγορη. Το 1974 ο «Βενιαμίν» της Χρυσοπηγής αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης εκλέγεται μητροπολίτης Δημητριάδος. Εναν χρόνο μετά, το 1975, ο Καλλίνικος Καρούσος εκλέγεται τιτουλάριος μητροπολίτης Ρωγών και αναλαμβάνει τη νευραλγική θέση του διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας. Το 1976 έρχεται η σειρά του Αμβρόσιου. Εκλέγεται τιτουλάριος μητροπολίτης Ταλαντίου και γίνεται αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Με τον χειροτονητήριο λόγο του προκαλεί σάλο. Δεν ξεχνά κάποιους παλιούς φίλους από τα Σώματα Ασφαλείας που είχαν καταδικασθεί για βασανισμούς στα χρόνια της δικτατορίας και απευθύνει «θερμόν εν Κυρίω ασπασμόν προς όλους εκείνους τους αγαπητούς μου αξιωματικούς και οπλίτας της Ελληνικής Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων οι οποίοι την στιγμήν ταύτην, συνεπεία οιουδήποτε ατυχούς συμβάντος εν τη ενασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος, εστερήθησαν των αγαθών της υγείας και της ελευθερίας».
Το 1978 Καλλίνικος και Αμβρόσιος εκλέγονται μητροπολίτες, ο πρώτος Πειραιώς και ο δεύτερος Καλαβρύτων. Οι τρεις ιεράρχες γίνονται γνωστοί ως η «τρόικα της Χρυσοπηγής» και εργάζονται υπομονετικά για την προώθηση των θέσεών τους. Οι προσπάθειές τους ευοδώθηκαν, το 1998, με την εκλογή του κ. Χριστόδουλου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Με το άγγελμά της ο μητροπολίτης Καλαβρύτων ανέκραξε: «Νενικήκαμεν». Ωστόσο προτού περάσουν λίγοι μήνες εμφανίστηκαν τριγμοί στην ενότητα της ομάδας, καθώς ο Αρχιεπίσκοπος έδειξε να απογαλακτίζεται αρνούμενος να υπακούσει στις κατευθύνσεις της. H σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η ανεπιτυχής προσπάθειά του να αναδείξει στη Μητρόπολη Δημητριάδος τον αρχιμανδρίτη κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, έναν κληρικό «κόκκινο πανί» για τον μητροπολίτη Πειραιώς. Τελικά ο κ. Θεόκλητος εξελέγη στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος, αλλά και σε αυτή την περίπτωση η Χρυσοπηγή δεν είχε πει τον τελευταίο της λόγο. Και όταν τον είπε διά στόματος Αμβροσίου ο Θεόκλητος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Την περασμένη εβδομάδα ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων ξαναχτύπησε. Αμεσος αποδέκτης της επίθεσης ήταν ο κ. Σημίτης. Ωστόσο αυτοί που γνωρίζουν να διαβάζουν «πίσω από τις γραμμές», ξέρουν ότι στόχος ήταν όλος ο πολιτικός κόσμος που έπρεπε να λάβει μια σαφή προειδοποίηση για το πόσο σκληρή θα είναι η απάντηση της Εκκλησίας σε περίπτωση που θα ανοίξει το θέμα χωρισμού της από την Πολιτεία…
