Είναι φανερό ότι η Νέα Δημοκρατία πληρώνει την παρακμή της με νόμισμα αποκλειστικά δικής της κοπής
Δεν ξέρω τι θα πει σήμερα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του ο κ. Κώστας Καραμανλής. Ισως δώσει το σύνθημα της τελευταίας ευκαιρίας (last chance, dear Watson), αν και νομίζω ότι η τελευταία ευκαιρία έχει κάνει κιόλας φτερά. Ξέρω όμως τι έλεγαν όλη αυτή την εβδομάδα στελέχη και υποστελέχη της Νέας Δημοκρατίας σε σεμνές και ταπεινές συνεντεύξεις τους στα πρωινά μαγκαζίνο των ραδιοφωνικών σταθμών.
Ελεγαν λοιπόν τα στελέχη ότι αυτή τη στιγμή προέχει να προστατευθεί το άφθαρτο κεφάλαιο του κόμματος που δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Μάλιστα μερικοί υπερέβαλαν σε ενθουσιασμό θεωρώντας τον Πρωθυπουργό «μοναδικό» κεφάλαιο της Νέας Δημοκρατίας (ευτυχώς που δεν είπαν και της χώρας). Κατανοώ αυτές τις εκδηλώσεις που δηλώνουν νομιμοφροσύνη και υποταγή. Τις κατανοώ επίσης γιατί είναι έκφραση ενός αισθήματος αυτοσυντήρησης, αφού οι περισσότεροι ξέρουν ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται μόνο από την «υγεία» του Καραμανλή και όχι, για παράδειγμα, από την υγεία του Αλογοσκούφη. Αν τα πράγματα έμεναν εδώ, δεν θα μας έπεφτε καθόλου λόγος γι΄ αυτή την ενδοοικογενειακή υπόθεση. Το θέμα καθίσταται σοβαρό από τη στιγμή που τα στελέχη και τα υποστελέχη αρχίζουν να αναλύουν πώς αντιλαμβάνονται το μοναδικό τους κομματικό «κεφάλαιο» και την «υγεία» του αρχηγού τους. Εδώ τα πράγματα βγαίνουν έξω από τον στενό κύκλο της οικογενείας. Πώς αντιλαμβάνονται λοιπόν το «κεφάλαιό» τους; Μα μόνο με όρους συναισθηματικούς και ηθικούς. Δεν αναφέρονται σε πρόγραμμα, δεν αναφέρονται σε δράση, δεν αναφέρονται σε στρατηγικές, δεν αναφέρονται σε κυβερνητικό σχεδιασμό. Το «κεφάλαιό» τους δεν έχει ίχνος πολιτικής οντότητας. Το «κεφάλαιο» στοιχειοθετείται από τη γνωστή ταπεινότητα και σεμνότητα, τη χαμηλών τόνων ζωή, την ντομπροσύνη, την καλή καρδιά. Μάλιστα κάποιος έκανε λόγο και για τον ερημίτη (της Ραφήνας) πρωθυπουργό. Μόνο που δεν ξέρω αν η ιδιότητα αυτή είναι προσήκουσα περισσότερο σε έναν ηγούμενο και όχι σε έναν πρωθυπουργό. Αν και η επικαιρότητα έδειξε ότι ακόμη και ένας ηγούμενος, για να σταθεί, πρέπει να παίζει στα δάχτυλα το real estate, τα χρηματοπιστωτικά και να γνωρίζει καλά τους διαδρόμους και τα μονοπάτια της κοσμικής εξουσίας.
Το να ομολογείς βέβαια ότι το μοναδικό «άφθαρτο» κεφάλαιο της Νέας Δημοκρατίας είναι ο αρχηγός της και κυρίως το να προσδιορίζεις το «άφθαρτο» όχι με όρους πολιτικούς αλλά με όρους ηθικούς είναι σαν να παραδέχεσαι ότι όλοι οι άλλοι μέσα στο κυβερνών κόμμα είναι διεφθαρμένοι. Ας με συγχωρήσετε γι΄ αυτή τη διαπίστωση, αλλά η εις άτοπον απαγωγή είναι ένας στέρεος μαθηματικός συλλογισμός, που δεν εξαρτάται ούτε από τη νομιμότητα ούτε από την ηθική. Το πολύ πολύ να εξαρτάται από αποφάσεις δικαστηρίων. Είναι φανερό ότι η Νέα Δημοκρατία πληρώνει την παρακμή της με νόμισμα αποκλειστικά δικής της κοπής.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, τι κάνουν το ΠαΣοΚ και ο πρόεδρός του; Ισως χαίρονται με τα τελευταία ευρήματα των δημοσκοπήσεων και χαλαρώνουν, πιστοί στό δόγμα ότι οι πραγματικότητες πρέπει να εγκαθιδρύονται στατιστικά προκειμένου να υπάρχουν. Αλλο τι θα πουν οι ίδιες οι πραγματικότητες όταν ερωτηθούν κανονικά, και όχι μόνο ως στατιστικό δείγμα.
nbak@dolnet.gr
