Στην περίπτωση της βελγικής εταιρείας ουδέποτε υπήρξαν παράνομες ενισχύσεις και ουδέποτε η ΕΕ απαίτησε οτιδήποτε
Mία από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια είναι ότι η περίπτωση της Ολυμπιακής είναι περίπου ίδια με αυτή της βελγικής Sabena. Στην πραγματικότητα όμως οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι ασύμπτωτες. Και αυτό διότι στη μεν περίπτωση της Sabena το βελγικό κράτος εφάρμοσε ένα σχέδιο διάσωσης το οποίο απέτυχε λόγω εξωγενών κυρίως παραγόντων- και στη συνέχεια ανέλαβε τις ευθύνες του-, ενώ στην περίπτωση της Ολυμπιακής το μόνο που υπήρξε ήταν μια συνεχής πορεία προς τη διάλυση την οποία το ελληνικό κράτος ουδέποτε προσπάθησε να διακόψει.
Η πρώτη και εξαιρετικά ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στη Sabena και στην Ολυμπιακή είναι ότι στην περίπτωση της βελγικής εταιρείας ουδέποτε υπήρξαν παράνομες ή καταχρηστικές κρατικές ενισχύσεις και ουδέποτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαίτησε οτιδήποτε. Η Sabena ως την τελευταία της πνοή υπήρξε κατά βάση μια «πτωχή πλην τίμια» εταιρεία. Μια εταιρεία που το 2001 προσπάθησε να συνεταιρισθεί με την ελβετική Swissair, η οποία στη συνέχεια τη συμπαρέσυρε στην πτώχευση για λόγους που δικαστικώς δεν έχουν ακόμη πλήρως αποσαφηνισθεί.
Με άλλα λόγια στην περίπτωση της Sabena το βελγικό κράτος διαβλέποντας τις αλλαγές που επέρχονταν στον τομέα των αερομεταφορών, επιχείρησε να βρει λύση διάσωσης της εταιρείας. Λύση που- όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων- ήταν καταστροφική. Από εκεί και πέρα το βελγικό κράτος δεν επιχείρησε να διασώσει μια εταιρεία αμφίβολης βιωσιμότητας. Την κήρυξε σε πτώχευση και στη συνέχεια με μετρημένες κινήσεις δημιούργησε μια νέα εταιρεία, την SΝ Βrussels Αirlines. Η νέα εταιρεία είλκυσε σύντομα σημαντικούς επενδυτές, όπως ο Ρίτσαρντ Μπράνσον της Virgin. Προ ημερών απορροφήθηκε από τη Lufthansa, με τον Ρίτσαρντ Μπράνσον να δηλώνει ότι δεν είναι βέβαιος αν έπρεπε τελικά να πουλήσει την Βrussels Αirlines ή να αγοράσει τη Lufthansa.
Αυτή είναι συνοπτικά η περίπτωση της Sabena και ασφαλώς όσο ελαστικός και αν είναι κανείς δύσκολα θα εντοπίσει ομοιότητες με την περίπτωση της Ολυμπιακής, της οποίας η διάλυση πραγματοποιείται προτού βρεθεί αγοραστής. Και αυτό διότι επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες, οι οποίες μετά από 20 χρόνια αντεγκλήσεων με την Αθήνα διαπίστωσαν ότι αρχής γενομένης από τους διοικούντες, αλλά και τους συνδικαλιστές, ουδείς θέλησε όλα αυτά τα χρόνια να διασώσει την εταιρεία.
Την ίδια στιγμή στην Αυστρία πωλείται η Αustrian Αirlines με διαδικασίες που θυμίζουν περισσότερο πλειστηριασμό και σε καμία περίπτωση εκποίηση, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ολυμπιακής.
Η μόνη ευρωπαϊκή εταιρεία που παρουσιάζει ομοιότητες με την περίπτωση της Ολυμπιακής είναι η Αlitalia. Είναι άλλωστε η μόνη ευρωπαϊκή αεροπορική εταιρεία που τα τελευταία είκοσι χρόνια άλλαξε πάνω από δέκα προέδρους, δηλαδή περισσότερους ακόμη και από την Ολυμπιακή.
