Το πετρέλαιο στα 100 δολάρια και η ήττα του πανίσχυρου ΟΡΕC

Ν α, λοιπόν, που προτού η περίφημη διεθνής καταναλωτική κοινότητα, η ίδια που τον περασμένο Φεβρουάριο αντιμετώπιζε με τρόμο το άλμα των τιμών του πετρελαίου πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι, αντιμετωπίζει με ανακούφιση σήμερα, μόλις επτά μήνες αργότερα, την… πτώση των τιμών στα 100 δολάρια, ένα επίπεδο στο οποίο όλοι θα εύχονταν να διατηρηθούν οι τιμές. Πρόκειται προφανώς για μία ακόμη επιβεβαίωση του ανεκδότου με τον σοφό Χότζα, ο οποίος πρότεινε σε κάποιον που παραπονούνταν ότι έχει μικρό σπίτι να βάλει μέσα σε αυτό όλα τα ζωντανά του, να ζήσει μαζί μ΄ αυτά λίγες ημέρες και μετά να τα ξαναβγάλει. Η ανακούφισή του ήταν ανάλογη με εκείνη των κυβερνήσεων, των επιχειρήσεων και των απλών καταναλωτών μη πετρελαιοπαραγωγών κρατών, οι οποίοι έμαθαν ότι ακόμη και η αναπάντεχη νίκη των «γερακιών» του ΟΡΕC την περασμένη Τετάρτη να πετύχουν μια μείωση της παραγωγής του οργανισμού κατά 520.000 βαρέλια ημερησίως για να διατηρηθούν οι τιμές στο (συμφέρον, προφανώς, για τους πετρελαιοπαραγωγούς…) επίπεδο των 100 δολαρίων το βαρέλι δεν πυροδότησε νέα κούρσα των τιμών.

Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πεισθούν οι περιβόητες «αγορές» ότι η μείωση την οποία αποφάσισε ο ΟΡΕC θα περιορίσει ουσιαστικά την παγκόσμια πετρελαϊκή προσφορά; Η απόφαση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια εξευτελιστική ήττα του υποτιθέμενου «ισχυρού άνδρα» του ΟΡΕC, υπουργού Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας Αλί αλ Ναΐμι, ο οποίος την Τρίτη είχε δηλώσει από την έδρα του οργανισμού στη Βιέννη ότι πιστεύει πως «όλα βρίσκονται σε ισορροπία: η προσφορά,η ζήτηση,τα παγκόσμια πετρελαϊκά αποθέματα…», αποτελεί ουσιαστικά την επιβολή της θέλησης των «γερακιών» (Ιράν, Βενεζουέλα, Αλγερία) του πάλαι ποτέ πανίσχυρου πετρελαϊκού καρτέλ. Διότι η Σαουδική Αραβία, η οποία θεωρείται (και δικαίως έπειτα από την 11η Σεπτεμβρίου) χώρα-επιτηρητής των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή, ουσιαστικά υποχρεώθηκε να περιορίσει τις παραβιάσεις του πλαφόν πετρελαϊκής παραγωγής που η ίδια έχει συμφωνήσει ως μέλος του ΟΡΕC. Σύμφωνα με δημοσίευμα του φύλλου της 10ης Σεπτεμβρίου της «Washington Ρost», το σαουδαραβικό βασίλειο παράγει τώρα 9,7 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, δηλαδή περίπου 750.000

βαρέλια ημερησίως περισσότερα από το ανώτατο όριο που έχει καθορίσει ο οργανισμός. Πρόκειται για μια απόφαση περί μονομερούς αύξησης της παραγωγής την οποία είχε ανακοινώσει η Σαουδική Αραβία στην υπουργική σύνοδο του ΟΡΕC της 21ης Ιουνίου.

Η απόφαση, λοιπόν, για μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής του ΟΡΕC κατά 520.000 βαρέλια ημερησίως δεν αρκεί για να εξισορροπήσει ούτε τις προαναγγελθείσες υπερβάσεις της ηγεμονεύουσας (υποτίθεται) χώρας-μέλους του κατ΄ ευφημισμόν πετρελαϊκού καρτέλ. Είναι γνωστό εδώ και χρόνια- από τότε που ο έλεγχος σε ό,τι αφορά τις αγορές πετρελαίου πέρασε στα χέρια των διαβόητων «θεσμικών», δηλαδή των hedge funds, αλλά και πιο ευυπόληπτων στη συνείδηση του μέσου πολίτη κερδοσκόπων, όπως είναι οι εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες, ακόμη και τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμείαότι τα πλαφόν παραγωγής παραβιάζουν ασυστόλως και συστηματικά όποιες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες μπορούν. Είναι ανθρωπίνως, ακόμη και… κυβερνητικώς αδύνατον, να μην εκμεταλλευθεί όποιος μπορεί τον καλπασμό των τιμών από το επίπεδο των 60 (πριν από έναν χρόνο) δολαρίων το βαρέλι στο επίπεδο των 100 δολαρίων (πριν από έξι μήνες) και των 140 δολαρίων (πριν από δύο μήνες).

Από τον Ιούλιο, που η τιμή του αργού στην αγορά εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης έφθασε στο επίπεδο ρεκόρ των 147,50 δολαρίων το βαρέλι ως τις 2 Σεπτεμβρίου, όταν ξεκίνησε η δεύτερη φάση της κατάρρευσης των τιμών του πετρελαίου, τα κεφάλαια που έχουν αποσυρθεί από τις προθεσμιακές αγορές εμπορευμάτων φθάνουν στα 39 δισ. δολάρια, σύμφωνα με έρευνα του Μasters Capital Μanagement, έμπειρου περί την κερδοσκοπία στις πετρελαϊκές αγορές hedge fund. Ηδη οι τιμές δείχνουν να «σταθεροποιούνται» στα 100 δολάρια το βαρέλι- μιλάμε για… «διόρθωση» η οποία ξεπερνά το 30% μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες!

Σύμφωνα με τη Μasters Capital Μanagement, η ευθύνη για την έκρηξη στις τιμές του πετρελαίου και τη σημαντική υποχώρησή τους τις τελευταίες ημέρες ανήκει αποκλειστικά στους επενδυτές οι οποίοι «αγόρασαν και πούλησαν πετρελαϊκά συμβόλαια». Χωρίς επενδυτικά κριτήρια, βεβαίως. Με αγελαία κριτήρια, θα έλεγε κανείς εκχυδαΐζοντας κάπως το σκηνικό. Ωστόσο, ο ίδιος ο πρόεδρος του Μasters Capital Μanagement Μάικλ Μάστερς έχει καταθέσει τρεις φορές από την αρχή του έτους ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου, ενημερώνοντας το νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ ότι «αν έμπαιναν φραγμοί στους επενδυτέςοι τιμές του πετρελαίου θα είχαν πέσει στα 65-70 δολάρια το βαρέλι». Τι νόημα έχει, λοιπόν, να ασχολείται πλέον κανείς με παρωχημένους νόμους (προσφοράς και ζήτησης), με γεωπολιτικές εξελίξεις («απελευθέρωση» του πετρελαιοπαραγωγού Ιράκ), με ξεπεσμένα καρτέλ (ΟΡΕC) και με μετεωρολογικά δελτία (τυφώνες στην Καραϊβική);