Τα καινούργια ρούχα του Καραμανλή

Ε πί της ουσίας, ο Καραμανλής και ο Βουλγαράκης έχουν δίκιο: το μόνο αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης στην πολιτική είναι η νομιμότητα. Ολα τα άλλα είναι… κουβέντα να γίνεται. Ο Βουλγαράκης θεωρεί θεμιτό να φτιάχνει ΕΠΕ για να πληρώνει λιγότερους φόρους, εγώ το θεωρώ αθέμιτο. Για ποιον λόγο η δική μου ηθική αξιολόγηση είναι υπέρτερη της ηθικής αξιολόγησης του Βουλγαράκη; Και γιατί το «δημόσιο αίσθημα» θα ορίζει τους ηθικούς κανόνες; Από πότε η ηθική είναι ζήτημα πλειοψηφίας;

Αλλά ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Βουλγαράκης θα βρουν το δίκιο τους. Διότι η εμπλοκή της ηθικής στην πολιτική αποτελεί εφεύρημα της παρατάξεώς τους, το οποίο χρησιμοποίησαν αφειδώς για να διαβάλουν τους αντιπάλους τους και να αντιπολιτευθούν τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ τόσο επί Ανδρέα Παπανδρέου όσο και επί Κώστα Σημίτη.

Διότι η ΝΔ είναι αυτή που (συνεπικουρούμενη από μερίδα της Αριστεράς) εξέτρεψε τη συζήτηση από την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης (που είναι η ουσία της πολιτικής) στο ήθος των κυβερνώντων.

Δ ιότι η ΝΔ εισήγαγε (επιτυχώς, είναι αλήθεια…) τη βαθύτατα συντηρητική αντίληψη ότι η πολιτική δεν είναι μια σύγκρουση σχεδίων, συμφερόντων και ιδεών αλλά μια αντιπαράθεση συμπεριφορών και ηθικών κανόνων.

Διότι τα εφευρήματα της ΝΔ γίνονται τώρα μπούμερανγκ και όπλο στα χέρια των αντιπάλων της για να πλήξουν τον ίδιο τον Καραμανλή και τους υπουρ γούς του, δική τους είναι η ατζέντα που τους ταλαιπωρεί. Διότι αυτό είναι σήμερα το βασικό πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης: η σημαία της εκλογής της αποδεικνύεται «σημαία ευκαιρίας» και δεν έχει άλλη σημαία να υψώσει.

Και αυτό επειδή η ΝΔ είναι η μοναδική παράταξη στον κόσμο που κατέλαβε την εξουσία υποσχόμενη όχι απαραιτήτως να κυβερνήσει καλύτερα αλλά να κυβερνήσει ηθικότερα. Τώρα αποδεικνύεται πως δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε ηθικότερα ούτε καλύτερα.

O Βουλγαράκης είναι απλώς το παιδί του παραμυθιού που φωνάζει ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός!». Και ο ίδιος ο βασιλιάς αντιλαμβάνεται πως όχι μόνο δεν φοράει καινούργια ρούχα αλλά πέταξε και τα παλιά.

Π όση ειρωνεία μπορεί να κρύβει μερικές φορές η πολιτική. Η ΝΔ που πολιτευόταν με όρους δεξιού ιεροψάλτη έχει γραπωθεί στο τελευταίο πλεονέκτημα που της αναγνωρίζουν οι δημοσκοπήσεις, τη σχετική καταλληλότητα στη διακυβέρνηση και το πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Και το ΠαΣοΚ, που ήταν το κόμμα της διακυβέρνησης και κατεδάφισε το κυβερνητικό του προφίλ για τους πιο ανόητους λόγους, αγωνίζεται τώρα να πείσει ότι δεν είναι απλώς μια αριστερή παιδική χαρά.

Και αυτό ακριβώς είναι το σημερινό δράμα του τόπου: ότι μας κυβερνούν οι άχρηστοι,τους οποίους αντιπολιτεύονται οι ανίκανοι. Το ερώτημα είναι ποιος από τους δύο θα αλλάξει πρώτος.