Συμμαχία βασιλικών με… σοσιαλιστές!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ μισό του20ού αιώνα ήταν χωρίς αμφιβολία η κρισιμότερη περίοδος που διήλθε το νεότερο ελληνικό κράτος από συστάσεώς του. Εν μέσω ενός άκρατου και επικίνδυνου εθνικισμού στα Βαλκάνια, η χώρα θα εμπλακεί σε δύο Βαλκανικούς Πολέμους και εν συνεχεία στον Α Δ Παγκόσμιο, έχοντας όμως υποστεί, παρά το γεγονός ότι το τέλος των πολέμων τη βρήκε στο στρατόπεδο των νικητών, ένα βαθύ εσωτερικό πλήγμα: τον διχασμό μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών. Αν και κύρια αφορμή του διχασμού ήταν ο εξωτερικός προσανατολισμός της χώρας, ο εσωτερικός αντίκτυπος ήταν τεράστιος, θέτοντας σε σοβαρή δοκιμασία τους θεσμούς της. Παρ΄ ολίγον θύμα της διαμάχης αυτής υπήρξε ο θριαμβευτής στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, ο έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ,αλλά συνέβη. Με πολυσέλιδη έκθεσή του στις 21 Νοεμβρίου 1919 ο έλληνας πρεσβευτής στη Βέρνη Α. Αλεξανδρίδης ενημέρωνε τον υπουργό Εξωτερικών ότι, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες που διέθετε «εκ σερβικής πηγής» , οι « Κωνσταντινικοί» είχαν έλθει σε επαφή με «ένα σοσιαλιστήν εξ Αθηνών ονόματι Καραπαναγιώτην (σ.σ. όστις) διαιτάται εις το Ηotel Νational της Λουκέρνης όπου κατοικεί και ο πρώην Βασιλεύς.Ούτος μεθ΄ ετέρου Ελληνος ονόματι Σφυρή,ομιλήσαντες επανειλημμένως ως σοσιαλισταί Ελληνες προς Βουλγάρους,Ρουμάνους και Οθωμανούς σοσιαλιστάς» κατέστρωναν σχέδιο για ανατροπή του Βενιζέλου και επάνοδο του μονάρχη στη χώρα. Ως έδρα της συνωμοτικής δράσης τους στην Ελλάδα αναφερόταν το ρουμανικό προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ την ίδια στιγμή συγκροτούνταν επιτροπές σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, στις ΗΠΑ και στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν ισχυρές ομογενειακές παροικίες προς προσηλυτισμό «παρ΄ Ελλησι και ξένοις…» (όπ.π.).

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.