Ο Πρωθυπουργός φαίνεται δέσμιος των επιλογών του και των στελεχών του
Η ΔΕΘ είθισται να αποτελεί για την εκάστοτε κυβέρνηση σημείο καμπής και αφετηρίας περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένο ανάλογα με τις συγκυρίες. Ο κ. Καραμανλής κατάφερε να τη μετατρέψει σε αυλαία. Και όπως γίνεται σε κάθε τέλος εποχής υπάρχει η υποστολή της σημαίας. Η υποστολή της σημαίας της «νέας διακυβέρνησης».
Την περασμένη Κυριακή έγινε η υποστολή της σημαίας «της ασίγαστης πάλης κατά της διαφθοράς». Οχι μόνο γιατί οι οικονομικές επιλογές του εξακολουθούν να παραμένουν πλουτοκρατικές, αλλά γιατί προχώρησε πιο πέρα. Προέτρεψε τους πολιτικούς, και μάλιστα τους υπουργούς, να στήνουν επιχειρήσεις. Εγινε υποστολή της σημαίας της «σεμνότητας και της ταπεινότητας». Οχι μόνο γιατί ανέχεται τόσο καιρό φαινόμενα οίησης της εξουσίας και ιδιοποίησης του δημοσίου πλούτου γύρω του. Αλλά γιατί έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής. Δεν συγκαλύπτει απλώς τα πρωτοφανή σκάνδαλα. Επεχείρησε να τα νομιμοποιήσει χωρίς αιδώ. Εγινε υποστολή της σημαίας της «κοινωνικής ευαισθησίας». Οχι μόνο γιατί κάθε νέα οικονομική επιλογή του απομυζά από τους μη έχοντες και την τελευταία ικμάδα της αγοραστικής τους δύναμης. Αλλά γιατί η ταξική του ματιά φορολογεί και εισοδήματα κάτω από τα όρια της φτώχειας. Εγινε υποστολή της σημαίας της «οικονομικής αποτελεσματικότητας». Οχι μόνο γιατί σε συνθήκες διεθνούς ύφεσης και κρίσης η οικονομία είναι εντελώς ανοχύρωτη και γίνεται έρμαιο των ανέμων που φυσούν. Αλλά γιατί καμία επιλογή του δεν φαίνεται να δίνει διέξοδο καθώς οδηγούμαστε σε νέα επιχείρηση και νέους φόρους. Γι΄ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια;
Για τον Πρωθυπουργό και τη ΝΔ είναι τέλος εποχής. Τίποτε δεν μοιάζει με την αίσθηση του απυρόβλητου, του εγγυητή της ηθικής στην πολιτική, του ισχυρού τιμονιέρη. Ο,τι ακολούθησε αυτές τις μέρες στην κυβερνητική παράταξη δείχνει το τέλος της αυτάρκειας και της παντοδυναμίας. Η πλήρης και οριστική απομυθοποίηση.
Ο κ. Καραμανλής έχασε και την ύστατη ιστορική του ευκαιρία. Φαίνεται δέσμιος των επιλογών του και των στελεχών του. Και είναι συνυπεύθυνος για την απόλυτη παρακμή που βιώνει σήμερα η πολιτική. Οπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, διέπραξε και το καθοριστικό ολίσθημα. Από το δόγμα «καμία ανοχή στη διαφθορά» γιατί η γυναίκα του Καίσαρα όχι μόνο πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια, πέρασε στο ανήκουστο για κάθε δημοκρατία δόγμα «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Είναι πράγματι νόμιμο κάθε πολίτης να δημιουργεί εξωχώριες εταιρείες στη διεθνή οικονομία. Είναι ηθικό να το πράττει ένας υπουργός για φορολογικούς λόγους τη στιγμή που από τους νέους φόρους στενάζουν οι λαϊκές τάξεις και να επιβραβεύεται από τον Πρωθυπουργό;
Είναι πράγματι νόμιμο ένας υπουργός να νομοθετεί δημοκρατικά και να παραγράφει χρέη φυσικών προσώπων ή εταιρειών.
Είναι ηθικό να το πράττει για να απαλλαγούν οι καταδικασθέντες σε πρωτοβάθμιο επίπεδο για εικονικά και πλαστά τιμολόγια και να αθωώνονται οι λωποδύτες;
Είναι πράγματι νόμιμο να στηρίζεις την ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό στο όνομα μιας ευρύτερης ιδεολογικής και πολιτικής στάσης.
Είναι ηθικό να ευνοείς την κερδοσκοπία κοινωνικών ομάδων και ουσιαστικά να τη στηρίζεις, όπως γίνεται με την πτώση του πετρελαίου και την τιμή της βενζίνης στον καταναλωτή; Είναι πράγματι νόμιμο να παραιτείσαι των δικαστικών διεκδικήσεων του Δημοσίου όταν κρίνουν αρμόδια όργανα ότι τα κτήματα ανήκουν στη Μονή Βατοπαιδίου.
Είναι ηθικό να γίνεται για να συμβολαιοποιήσεις εν συνεχεία την απαράδεκτη ανταλλαγή με πανάκριβα φιλέτα εκποιώντας σε τιμή ευκαιρίας τη δημόσια περιουσία και βέβαια όχι για να σώσεις την ψυχή σου αλλά με το προφανές αζημίωτο;
Δεν αρκέστηκε, λοιπόν, στην κάλυψη των όσων συμβαίνουν στη δημόσια ζωή από τους κυβερνητικούς και κομματικούς αξιωματούχους του ο Πρωθυπουργός. Προχώρησε στην ιδεολογική και πολιτική νομιμοποίησή τους και επιπλέον, για να τα καταφέρει, άλλαξε το δόγμα που τον έφερε στην εξουσία. Αυτό αποτελεί περιφρόνηση απέναντι στον λαό και προσωπικά σε κάθε πολίτη. Και, το κυριότερο, ανοίγει επικίνδυνους ατραπούς για την ίδια τη δημοκρατία που δεν είναι πια απλώς μια δημοκρατία με προβλήματα. Ο τόπος έχει πρόβλημα δημοκρατίας.
Είναι ώρα ευθύνης και πρωτοβουλιών για το ΠαΣοΚ και τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και καταλυτική. Η αυλαία της συντηρητικής διακυβέρνησης πρέπει να κλείσει και επί της ουσίας και όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ.
