Η Θεσσαλονίκη τιμά έναν Ιάπωνα

Μ ία από τις σημαντικότερες αλλά και τις πιο αινιγματικές μορφές του σύγχρονου ιαπωνικού κινηματογράφου, ο Τακέσι Κιτάνο, προστίθεται στους καλεσμένους του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (14-23 Νοεμβρίου). Ο 61χρονος δημιουργός θα παρουσιάσει την τελευταία ταινία του «Ο Αχιλλέας και η χελώνα» («Αkires to kame»), θα δώσει μάθημα κινηματογράφου και θα παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο για το σύνολο του έργου του. Ο Τακέσι Κιτάνο είναι γοητευτική αλλά και αντιφατική προσωπικότητα. Ο ίδιος αποκαλεί εαυτόν «εκκρεμές», αφού η δουλειά του είναι χωρισμένη σε δύο αντικρουόμενα σκέλη: από τη μία αιρετικός κινηματογραφικός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός με διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ (τα «Πυροτεχνήματα», το 1997, απέσπασαν τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας). Από την άλλη, cult τηλεοπτική περσόνα, ιδιαίτερα δημοφιλής στο ιαπωνικό κοινό με το ψευδώνυμο Μπιτ Τακέσι.

«Πιστεύω ότι η εικόνα του κωμικού ηθοποιού Μπιτ Τακέσι και του κινηματογραφικού δημιουργού Τακέσι Κιτάνο είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα» είχε δηλώσει ο ίδιος ο Κιτάνο σε παλαιότερη συνέντευξή του προς «Το Βήμα». «Συχνά νιώθω ότι ελέγχω ταυτοχρόνως δύο διαφορετικές μαριονέτες.Είναι σαν να μετακινούμαι ο ίδιος,λες και η προσωπικότητά μου αλλάζει εντελώς όταν ξεφεύγω από την τηλεόραση για να φτιάξω μια ταινία και μετά επιστρέφω».

Ο Κιτάνο δεν διστάζει να δοκιμάσει καινούργια δημιουργικά μονοπάτια και να δοκιμαστεί μέσα από αυτά. Ο «Αχιλλέας και η χελώνα» αφηγείται την ιστορία του Ματσίζου (Κιτάνο), ενός ερασιτέχνη ζωγράφου, τον οποίο η ταινία ακολουθεί από τα πρώτα βήματά του καταγράφοντας τον αδιάκοπο, μάταιο αγώνα του για αναγνώριση. Η εμπορική επιτυχία και η κριτική αναγνώριση δεν πρέπει να συνδέονται με την καλλιτεχνική πράξη, πιστεύει ο Κιτάνο. «Το μόνο που έχει σημασία είναι να μη σταματάς να δουλεύεις».

«Για μένα ο κινηματογράφος είναι το πιο αστραφτερό παιχνίδι με το οποίο μπορώ να παίξω» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη προς «Το Βήμα». «Οταν όμως παίζεις διαρκώς με το ίδιο παιχνίδι,βαριέσαι.Στη δική μου περίπτωση,όποτε γυρίζω μια ταινία ανακαλύπτω τα λάθη μου,τις ατέλειές μου.Ετσι το παιχνίδι παραμένει αστραφτερό και ανανεώνεται.Κάθε φορά νιώθω ότι η επόμενη ταινία μου θα είναι καλύτερη.Γι΄ αυτό και συνεχίζω.Αν έβρισκα ένα άλλο για να παίξω,θα το έκανα,όμως αυτή τη στιγμή το σινεμά είναι το παιχνίδι με το οποίο διασκεδάζω περισσότερο».