Στις δύο πλευρές του Ατλαντικού οι short sellers κατηγορούνταν για τη βουτιά των μετοχών
Την περασμένη Τετάρτη ο κόσμος έμοιαζε να είναι κοντά στο χείλος μιας οικονομικής συντριβής που θα μπορούσε να συναγωνιστεί αυτήν της δεκαετίας του ΄30. Στις 11.00 στην Ουάσιγκτον ο πρόεδρος των ΗΠΑ ακύρωσε ένα προεκλογικό ταξίδι και από τον πανικό γεννήθηκε ένα σχέδιο τιθάσευσης της πιστωτικής κρίσης, το οποίο ώθησε αρχικώς τις μετοχές υψηλότερα. Καταλυτική ήταν η κατάργηση του naked short selling (ανοιχτές πωλήσεις) που, σε συνδυασμό με την πρόθεση για δημιουργία κρατικού φορέα (ορισμένοι αναμένουν αντίστοιχες κινήσεις και στην Ευρώπη) ο οποίος θα αγοράζει τα ανεπιθύμητα προϊόντα, δίνει τον απαιτούμενο χρόνο για αναδιαρθρώσεις, καθώς και τη δυνατότητα αποφυγής των αναγκαστικών πωλήσεων.
Το σχέδιο αναμένεται να στηρίξει την αγορά κατοικίας και να διευκολύνει την επαναχρηματοδότηση των στεγαστικών δανείων, αλλά θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους με περισσότερα από 1 τρισ. δολάρια (700 δισ. δολάρια για δομημένους τίτλους και 400 δισ. δολάρια για την εγγύηση των αμοιβαίων διαχείρισης διαθεσίμων).
Την ίδια στιγμή και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού οι short sellers (αυτοί που τοποθετούνταν πτωτικά στις αγορές) κατηγορούνταν εδώ και πολύ καιρό ότι συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στη βουτιά των τιμών των μετοχών, καθώς ποντάρουν στην πτώση της τιμής, και στη συνέχεια πουλάνε τη μετοχή χωρίς να την κατέχουν, για να την αγοράσουν αργότερα σε χαμηλότερη τιμή.
Μετά τον περιορισμό του short selling σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ελβετία, Ιρλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστραλία και Ταϊβάν και οι αρχές του ΧΑ προχωρούν σε δικές τους παρεμβάσεις στις πρακτικές των ανοιχτών πωλήσεων, οι οποίες σύμφωνα και με παλαιότερες δηλώσεις των Τ.Αράπογλου (Εθνική Τράπεζα) και Ν.Νανόπουλου (Εurobank) ευθύνονταν για το εύρος της πτώσης των τιμών.
Ενώ η μετατροπή των Goldman Sachs και Μorgan Stanley σε τράπεζες συμμετοχών (holding) υποδηλώνει το τέλος μιας εποχής, οι συνολικές εξελίξεις κρίνονται βραχυχρόνια θετικές για τις μετοχές και αρνητικές για τα ομόλογα. Ωστόσο το ερώτημα σχετικά με το εάν οι επιπτώσεις της κρίσης στην πραγματική οικονομία είναι ικανές να οδηγήσουν σε βαθύτερη ύφεση παραμένει. Οι προοπτικές για το 2009 δείχνουν εξάλλου να υποχωρούν, καθώς η μείωση της χρηματοδότησης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα. Ετσι, πέρα από την όποια βραχύβια άνοδο, τα δεδομένα δείχνουν ότι η μεταβλητότητα θα παραμείνει κυρίαρχο συστατικό των αγορών για αρκετό διάστημα ακόμη, εκτός βέβαια εάν, στο «πνεύμα των καιρών», οι αρχές αποφασίσουν διά νόμου… οι επενδυτές να «παίζουν» υποχρεωτικά long (ανοδικά) τις μετοχές.
