Αγούδημος και Μανούσης αφήνουν χωρίς πλοία την άγονη γραμμή

Στο στόχαστρο του προέδρου της Ενωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας κ. Απόστολου Βεντούρη βρίσκεται πλέον ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας καθηγητής κ. Γιάννης Τζοάννος, με αφορμή τους διαγωνισμούς για τις άγονες γραμμές.

Ο κ. Βεντούρης θεωρεί τους εν λόγω διαγωνισμούς φωτογραφικούς, τον δε κ. Τζοάννο εμπνευστή των διαγωνισμών αυτών και καλεί το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να παρέμβει ώστε να αποσυρθούν οι διαγωνισμοί που ήδη προωθούνται για την επόμενη δρομολογιακή περίοδο και να αντικατασταθούν από διαγωνισμούς που θα έχουν συνταχθεί με βάση τη διεθνή εμπειρία.

Ο κ. Τζοάννος δεν απέφυγε να απαντήσει στον κ. Βεντούρη επισημαίνοντας ότι οι διαγωνισμοί του υπουργείου για τις άγονες γραμμές προβλέπουν διαδικασίες πριν από την ολοκλήρωσή τους που καθιστούν απαγορευτικό στον οποιοδήποτε να παρέμβει ακόμη και αν το επιθυμούσε. Το θέμα όμως, όπως τίθεται από τον κ. Βεντούρη, δεν αφορά τις διαδικασίες αλλά το περιεχόμενο των διαγωνισμών: τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες δύναται σήμερα να συμμετέχει στους διαγωνισμούς των άγονων γραμμών.

Στη νέα αυτή κόντρα του κ. Βεντούρη, αυτή τη φορά με τον γενικό γραμματέα του ΥΕΝ, παρενέβη και ο κ. Γεράσιμος Αγούδημος, ο οποίος ευθύς εξαρχής διευκρίνισε ότι οι τοποθετήσεις του προέδρου της ΕΕΑ αναφορικά με τους «φωτογραφικούς διαγωνισμούς» δεν τον εκφράζουν και δεδομένου ότι ο κ. Αγούδημος παραμένει ένας από τους κυρίαρχους των άγονων γραμμών η παρέμβασή του παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Αλλοι πάλι παράγοντες της ακτοπλοΐας θεωρούν τη νέα επίθεση του κ. Βεντούρη κατά των διαγωνισμών της άγονης γραμμής μια τεχνητή κρίση που ο ίδιος δημιουργεί και καλλιεργεί ώστε να επαναφέρει την ακτοπλοΐα ψηλά στην ατζέντα του κ. Βουλγαράκη και αυτό διότι οι διαγωνισμοί στους οποίους αναφέρεται και χαρακτηρίζει φωτογραφικούς αφορούν ακτοπλοϊκές γραμμές ήσσονος σημασίας.

Και καθώς το νέο πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της Ενωσης Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας, μεμονωμένων πλοιοκτητών και πολιτικών στελεχών του ΥΕΝ τώρα προσδιορίζεται, τα πλοία της ακτοπλοΐας και ειδικά εκείνα που εκτελούν δρομολόγια σε άγονες γραμμές αποσύρονται το ένα μετά το άλλο προκαλώντας νέο πονοκέφαλο στο υπουργείο.

Τον κύκλο των αποσύρσεων άνοιξε ο κ. Αγούδημος, ο οποίος επικαλούμενος την ανάγκη εκτέλεσης ετήσιων επιθεωρήσεων απέσυρε από τα δρομολόγιά τους τα πλοία «Μαρίνα» και «Δημητρούλα» της G.Α. Ferries, τα οποία ήταν δρομολογημένα στις γραμμές Πάτμος, Λέρος, Κάλυμνος, Κως και Ρόδος και Πάτμος, Λειψοί, Λέρος, Κάλυμνος, Κως, Σύμη και Ρόδος, αντιστοίχως.

Το παράδειγμα του κ. Αγούδημου ακολούθησε και η SΑΟS του κ. Φώτη Μανούση, η οποία και αυτή αναμένεται να προχωρήσει άμεσα σε διακοπή δρομολογίων εξαιτίας της απόσυρσης πλοίων της.

Μετά το μπαράζ των αποκαλύψεων αναφορικά με το καθεστώς χορήγησης των κρατικών επιδοτήσεων στις άγονες γραμμές οι δύο βασικοί παραλήπτες των επιδοτήσεων αυτών έρχονται να επιβεβαιώσουν την άποψη που έχει πλέον παγιωθεί στο ΥΕΝ, τόσο σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας όσο και σε επίπεδο τεχνοκρατών, σύμφωνα με την οποία «οι κκ. Αγούδημος και Μανούσης είναι αναγκαία κακά».

Ο κ. Βεντούρης ωστόσο δεν φαίνεται να το βλέπει έτσι και για τον λόγο αυτόν τονίζει ότι οι διαδικασίες από εδώ και στο εξής θα πρέπει να είναι ανοιχτές, έτσι ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε περισσότερους πλοιοκτήτες της ακτοπλοΐας να μετέχουν στο δίκτυο των άγονων γραμμών χωρίς αποκλεισμούς και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Το «από εδώ και στο εξής» σημαίνει κατά τον κ. Βεντούρη ότι το ΥΕΝ οφείλει να αποσύρει άμεσα τον διαγωνισμό που προωθεί και να επανέλθει με μια νέα βελτιωμένη πρόταση που δεν θα έχει κατά τη γνώμη του γκρίζες ζώνες, ούτε θα προκαλεί αντιδράσεις και ερωτήματα.

Σε αντίθετη περίπτωση ο πρόεδρος της ΕΕΑ, προφανώς έχοντας κατά νου την περίπτωση της δικής του εταιρείας, της ΝΕΛ, πιστεύει ότι θα αυξάνεται συνεχώς και με γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των πλοίων της ελληνικής ακτοπλοΐας που θα εγκαταλείπουν τα εθνικά χωρικά ύδατα αναζητώντας ένα περισσότερο διαφανές περιβάλλον δράσης στο εξωτερικό.

Οι ένθεν και ένθεν επισημάνσεις, παρατηρήσεις, γκρίνιες και κόντρες, δημόσιες και μη, που αναπτύσσονται γύρω από έναν κουμπαρά, ο οποίος εκτιμάται ότι την περίοδο 2008-2009 θα φτάσει τα 90 εκατ. ευρώ, προκαλούν μια χιονοστιβάδα που είναι ικανή να τινάξει στον αέρα όλο το υφιστάμενο δίκτυο των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών της χώρας που περιλαμβάνει τους προορισμούς της άγονης γραμμής, δηλαδή μικρά νησιά της χώρας που στηρίζονται για να επιβιώσουν σε αυτό το καθεστώς, το οποίο δεν αναγνωρίζουν ως το πλέον αποτελεσματικό, πλην όμως δεν έχουν και άλλη επιλογή από το να συμβιώσουν μαζί του.

Ο κ. Βεντούρης, έχοντας στον νου του την τραυματική εμπειρία του κλάδου από τον διαγωνισμό των 68 και πλέον εκατ. ευρώ που προέβλεπε την υπογραφή 12ετούς σύμβασης μεταξύ του πλειοδότη του διαγωνισμού και του κράτους, εμφανίζεται έτοιμος να ριψοκινδυνεύσει μια κατάρρευση του υφισταμένου δικτύου, αφήνοντας να διαφανεί η βεβαιότητά του ότι μέσα από τα συντρίμμια θα γεννηθεί ένα άλλο δίκτυο που θα έχει προέλθει από διαδικασίες περισσότερο ανοιχτές και δίκαιες. Βεβαίως την εκτίμηση του κ. Βεντούρη δεν συμμερίζονται σε καμία περίπτωση οι νησιώτες των νησιών της άγονης γραμμής και στο σημείο αυτό ο πρόεδρος της ΕΕΑ εμφανίζεται άκρως φιλελεύθερος διατυπώνοντας την άποψη ότι το κράτος είναι εκείνο που πρέπει και οφείλει να ασκήσει την πρέπουσα κοινωνική πολιτική και όχι οι ιδιωτικές και εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών εταιρείες του κλάδου. «Κοινωνική πολιτική με τη δική μου τσέπη δεν μπορεί να κάνει το κράτος» λέει, προκαλώντας την έντονη ανησυχία των νησιών της άγονης γραμμής για το μέλλον.

Αν ο κλάδος της ακτοπλοΐας δεν ήταν σήμερα διασπασμένος, η τοποθέτηση αυτή του κ. Βεντούρη θα είχε άλλη βαρύτητα. Καθώς όμως μεγάλες εταιρείες της ακτοπλοΐας έχουν αποσυρθεί από την Ενωση και έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τη θέση που διατυπώνει ο σημερινός πρόεδρός της, μοιραία αποδυναμώνεται ο λόγος του και αυτό συμβαίνει γιατί το υπουργείο έχει και άλλους συνομιλητές πέραν της Ενωσης Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας. Αν λάβει μάλιστα κανείς υπόψη του και το ντόμινο που δημιουργούν τα επιχειρηματικά σχέδια της κάθε εταιρείας ξεχωριστά, τότε αντιλαμβάνεται ότι ο θεσμικός λόγος του προέδρου της ΕΕΑ βρίσκεται διαρκώς κάτω από μια συνεχή αμφισβήτηση που συνδέεται ευθέως με την ικανότητά του να κάνει πράξη αυτά που λέει.