Χρώματα, Αγώνες, χαρέμια και Ταρζάν!

Ποτέ δεν ήταν η πλέον λαμπερή μητρόπολη της μόδας. Υπό την απειλή συρρίκνωσης όμως η Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου επιστρατεύει τον καλύτερο εαυτό της προκειμένου να διατηρήσει το εξαήμερο που πιστεύει ότι δικαιούται. Στον αγώνα δεν ρίχνεται μόνο ο δήμαρχος της πόλης που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 κ. Μπορίς Τζόνσον αλλά και αυτή ακόμη η σύζυγος του πρωθυπουργού κυρία Σάρα Μπράουν, η οποία την περασμένη Δευτέρα ήταν η οικοδέσποινα εκδήλωσης στην Ντάουνινγκ Στριτ για να εορταστούν τα 25 χρόνια του Βρετανικού Συμβουλίου Μόδας. Ηταν το εναρκτήριο λάκτισμα της εφετινής βρετανικής Εβδομάδας Μόδας με το βλέμμα στην άνοιξη και στο καλοκαίρι του 2009.

Πενήντα δύο σχεδιαστές και 40 πάρτι (δέκα περισσότερα απ΄ ό,τι πέρυσι) στελέχωσαν τις βρετανικές επιδείξεις, που απειλούνται από την ανταγωνιστική Νέα Υόρκη. Οι διοργανωτές της αμερικανικής Εβδομάδας Μόδας, η οποία κατά παράδοση προηγείται του Λονδίνου, ζητούν περισσότερο χρόνο προετοιμασίας και αυτή η σχεδιαζόμενη επέκταση σημαίνει ότι οι βρετανικές επιδείξεις θα μειωθούν κατά δύο ημέρες: από έξι θα γίνουν τέσσερις. Εξ ου και η προσπάθεια ενίσχυσης της βρετανικής διοργάνωσης, που φημίζεται κυρίως για τον πειραματισμό και την καινοτομία των ρούχων που φιλοξενεί. Ως φυτώριο νέων ταλέντων- προερχομένων κυρίως από την περίφημη σχολή St. Μartin΄s- το Λονδίνο ξεχωρίζει ανάμεσα στις ευρωπαϊκές πασαρέλες για την πολυεθνικότητα των δημιουργών του, καθώς και για την παλιννόστηση των Λονδρέζων- επιστρέφουν για να εισπράξουν την περιρρέουσα θετική ενέργεια.

Μεταξύ αυτών των τελευταίων ανήκει ο Κρέιμι Μπλακ, ο οποίος επέστρεψε στο Λονδίνο ύστερα από 15 χρόνια στην Ιταλία για να παρουσιάσει τις συλλογές του αντλώντας από τις σκωτσέζικες ρίζες του αλλά και το λονδρέζικο σήμερα. Και η βρετανικής καταγωγής Λουέλα Μπάρτλεϊ άφησε τη Νέα Υόρκη για το Λονδίνο προκειμένου να παρουσιάσει μια χαρούμενη σειρά με σπονδές στα έντονα χρώματα και στα λουλουδιαστά πριντς. Ισραηλινής καταγωγής αλλά μόνιμα εγκατεστημένος στο Λονδίνο είναι ο Αβς Αλόμ Γκουρ, ο οποίος επιχειρεί να αναβιώσει τον οίκο Οssie Clark, συνδεδεμένο με τον ομώνυμο βρετανό σχεδιαστή ο οποίος έζησε μια ζωή στα όρια με τις ναρκωτικές ουσίες και πέθανε το 1996. «Είναι σημαντικό να είμαστε νοσταλγικοί και ευαίσθητοι αλλά να δημιουργούμε θηλυκά ρούχα και σιλουέτες που κολακεύουν τις γυναίκες» ανέφερε ο Γκουρ.

Θηλυκή και γεμάτη μεταλλικές κλωστές και ενέργεια ήταν η επίδειξη μόδας του Τζούλιεν Μακ Ντόναλντ, ενώ ένα από τα πλέον συζητημένα σόου ήταν της φίρμας Αdidas με την υπογραφή της Στέλλα Μακ Κάρτνεϊ, κόρης του σερ Πολ Μακ Κάρτνεϊ. Μεταγγίζοντας αθλητικό πνεύμα στη λονδρέζικη μόδα, το εν λόγω σόου θύμισε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κοντά, ενώ η εμπνεύστριά του θύμισε Πυθία όταν απάντησε στην ερώτηση αν θα αναλάβει τα ρούχα και τα κοστούμια των επικείμενων ολυμπιακών τελετών. Με την ευκαιρία, ιδιαίτερη αίσθηση έκανε στη λονδρέζικη πασαρέλα ο ελληνοαυστριακός σχεδιαστής Μάριος Σουόμπ, ο οποίος επένδυσε στις ελληνικές ρίζες του και παρουσίασε ντραπέ φορέματα από μεταξωτό και ζέρσεϊ, ενώ αντιθέτως ο διάσημος βρετανός σχεδιαστής Πολ Σμιθ είχε πηγή έμπνευσης εξ Ανατολών: η περίφημη Τate του Λονδίνου μεταμορφώθηκε σε… χαρέμι. Οσο για τη Νικόλ Φάρι, ανέφερε ότι άντλησε την έμπνευσή της από τους πίνακες του Μονέ – ανεξάρτητα αν οι κριτικοί μόδας βρήκαν περισσότερο σε εκείνη ίχνη της γραμμής των οίκων Βalenciaga και Μarni. Στα 70ς, σε μια σέξι Ράκελ Γουέλτς, αλλά και στον Ταρζάν και στους πρωταγωνιστές του «Πλανήτη των πιθήκων» παρέπεμπε η συλλογή του Κρίστοφερ Κέιν, ενώ τα παιχνίδια πάκμαν και οι γραφιστικοί καλλιτέχνες της δεκαετίας του 1990 έφεραν στην επιφάνεια τις σιλουέτεςαγάλματα και τα καλούπια που πρωταγωνίστησαν στη συλλογή Giles.

Σε γενικές γραμμές το Λονδίνο γύρισε την πλάτη του στο μποέμ λουκ (που είδαμε να προωθείται σε ιδιαίτερο βαθμό στη Νέα Υόρκη) και δεν ξέχασε να στρέψει το βλέμμα του στη βικτωριανή εποχή- έναν σταθερό άξονα αναφοράς για τους Βρετανούς.