ΣΙΔΝΕΪ. Αυστραλοί επιστήμονες εντόπισαν περίπου 300 νέα είδη κοραλλιών και θαλάσσιων οργανισμών σε έρευνες που διεξήγαγαν στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Υφαλο αλλά και σε άλλους υφάλους της Αυστραλίας. Οι ερευνητές εντόπισαν 130 νέα είδη μαλακών κοραλλιών και περί τα δεκάδες νέα είδη θαλάσσιων οργανισμών. Τα μαλακά κοράλλια τα συναντάμε στα μέρη του υφάλου σε μεγάλο βάθος, όπου οι συνθήκες είναι διαφορετικές από αυτές που θέλουν τα σκληρά. Εχουν και αυτά σκληρή βάση αλλά όλο το υπόλοιπο είναι σαν σάρκα και από εκεί οι πολύποδες φροντίζουν να απορροφούν ό,τι χρειάζεται και, φυσικά, να τρώνε το απαραίτητο πλαγκτόν ή τα υποκατάστατά του. Δεν έχουν ανάγκη τον δυνατό φωτισμό αφού ενδεχομένως θα τους προκαλέσει ζημιά. Εκδηλώνουν πολύ έντονη επιθετικότητα μεταξύ τους λόγω της απελευθέρωσης διαφόρων χημικών ουσιών και σύμφωνα με τους ειδικούς στην ουσία διεξάγουν χημικό πόλεμο μεταξύ τους. Από τους άλλους θαλάσσιους οργανισμούς ξεχωρίζουν πλάσματα που μοιάζουν με γαρίδες και τα οποία έχουν δαγκάνες μεγαλύτερες από το σώμα τους. Εντοπίστηκαν επίσης νέα είδη ισοπόδων, οστρακοδέρμων και σκουληκιών.
«Είμαστε έκπληκτοι από το εύρος των ευρημάτων μας.Είναι ίσως η πρώτη φορά που εντοπίζονται σε θαλάσσια έρευνα τόσο πολλά νέα είδη» δήλωσε στο Reuters η Τζούλιαν Κάλεϊ, επιστήμονας του Ινστιτούτου Θαλασσίων Επιστημών της Αυστραλίας που συμμετείχε στην έρευνα η οποία αποτελεί μέρος του προγράμματος Απογραφή της Θαλάσσιας Ζωής (Census of Μarine Life). Το πρόγραμμα προτάθηκε για πρώτη φορά από επιστήμονες το 1997 και τέθηκε σε εφαρμογή το 2000. Στόχος του είναι η χαρτογράφηση της πληθυσμιακής πυκνότητας της θαλάσσιας πανίδας στο 95% της συνολικής έκτασης των ωκεανών.
Παράδεισος άγνωστων ειδών στη θάλασσα της Αυστραλίας
ΣΙΔΝΕΪ. Αυστραλοί επιστήμονες εντόπισαν περίπου 300 νέα είδη κοραλλιών και θαλάσσιων οργανισμών σε έρευνες που διεξήγαγαν στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Υφαλο αλλά και σε άλλους υφάλους της Αυστραλίας. Οι ερευνητές εντόπισαν 130 νέα είδη μαλακών κοραλλιών και περί τα δεκάδες νέα είδη θαλάσσιων οργανισμών. Τα μαλακά κοράλλια τα συναντάμε στα μέρη του υφάλου σε μεγάλο βάθος, όπου οι συνθήκες είναι διαφορετικές από αυτές που θέλουν τα σκληρά. Εχουν και αυτά σκληρή βάση αλλά όλο το υπόλοιπο είναι σαν σάρκα και από εκεί οι πολύποδες φροντίζουν να απορροφούν ό,τι χρειάζεται και, φυσικά, να τρώνε το απαραίτητο πλαγκτόν ή τα υποκατάστατά του.
Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.