Η Αθήνα της «τέχνης του δρόμου»

«Η Αθήνα είναι η ωραιότερη άσχημη πόλη του κόσμου » είχε πει κάποτε με το γνωστό του πνεύμα ο Γούντι Αλεν. Και δεν είχε άδικο. Το «άλλοθι» της Ακρόπολης αποδεικνύεται ότι δεν είναι πάντα αρκετό για να την απαλλάξει από τα εγκλήματα του νέφους, των σκουπιδιών και του γκρίζου που κυριαρχεί παντού και είναι τόσο μα τόσο αταίριαστο χρώμα για μια πόλη που λούζεται από φως. Με πείσμα και μεθοδικότητα, ο Τζέρι Γκόλντσταϊν αποφάσισε να εντοπίσει τα σημεία εκείνα της Αθήνας που μας ξαφνιάζουν ευχάριστα: γκρεμισμένοι τοίχοι, κακόφημα σοκάκια, εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά που ζουν με τα φαντάσματα της παλιάς τους αίγλης, πλατείες, αλλά και βαγόνια και ακινητοποιημένα αυτοκίνητα, αφημένα στα χέρια της «τέχνης του δρόμου», μοιάζουν τελείως διαφορετικά και δίνουν το φιλί της ζωής σε μια πόλη παρεξηγημένη, αλλά και επτάψυχη. Μέσα από τις 336 σελίδες του βιβλίου «Αthens Street Αrt» (Αthens Νews) οι περισσότερες από 410 τοιχογραφίες και λογότυπα που έχουν φωτογραφηθεί μας προσφέρουν ένα πρωτότυπο «οικογενειακό άλμπουμ» της πόλης που αγαπάμε να μισούμε. Και αν σκεφτούμε ότι η γοητεία της τέχνης του δρόμου έγκειται στο γεγονός ότι είναι εφήμερη και από στιγμή σε στιγμή αυτά τα έργα μπορούν να καλυφθούν από αδιάφορη λευκή μπογιά, το βιβλίο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Η τέχνη του γκραφίτι ξεκίνησε από τη Φιλαδέλφεια και τη Νέα Υόρκη κατά τη δεκαετία του 1960 ως άκρως απαγορευμένη, καθώς οι δημιουργοί που πιάνονταν επί το έργον συλλαμβάνονταν επειδή στιγμάτιζαν τη δημόσια εικόνα της πόλης. Σύντομα όμως ενδυναμώθηκε, καθώς οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δεν ήταν μόνο οπλισμένοι με πολύχρωμα σπρέι, αλλά και με ποικίλα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα. Το Τείχος του Βερολίνου που με τα χρόνια μεταγράφηκε σε πολύχρωμη τοιχογραφία είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως και η περίπτωση των φοιτητικών διαδηλώσεων του Μάη του 1968, οι οποίες βρήκαν την εικονογράφησή τους στους δρόμους της πόλης. Η δεκαετία του 1980 ήταν περίοδος κρίσης για το γκραφίτι, ειδικά στις ΗΠΑ, καθώς οι δήμαρχοι ήταν αποφασισμένοι να πατάξουν αυτή την ασυμβίβαστη μορφή τέχνης. Η εν λόγω τέχνη έχασε πολλά από τη δυναμική της «όταν καταδέχτηκε να περάσει το κατώφλι των μεγάλων γκαλερί και να πωλείται αντί αστρονομικών ποσών σε δημοπρασίες. Είναι παράδοξο όταν μια τόσο εναλλακτική μορφή έκφρασης, που παράγεται και ανήκει στον δρόμο, αποκόπτεται από το φυσικό της περιβάλλον, μπαίνει σε νέα “συσκευασία” και πωλείται ή ξεπουλιέται σε γκαλερί και δημοπρασίες» όπως σημειώνει στην εισαγωγή του βιβλίου η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Κατερίνα Γρέγου.

Πληροφορίες στο τηλ. 210

3333.735