Επιστολές προς «Το Βήμα»

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Για τη Διεύθυνση Καρτών της Εθνικής Τράπεζας
Σας παραθέτω παράδειγμα απαράδεκτης συμπεριφοράς της Δ/νσης Καρτών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας προς πελάτη της και παρακαλώ να δημοσιευθεί στην έγκριτη εφημερίδα σας: Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου έκανα κράτηση σε ξενοδοχείο εξωτερικού και η πληρωμή έγινε με την κάρτα μου Μastercard της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Μετά τρεις μέρες έλαβα τηλεφώνημα από τη Δ/νση Καρτών της ΕΤΕ όπου, αφού με ερώτησαν αν έκανα πράγματι αυτή την πληρωμή, μου ανακοίνωσαν ότι η πληρωμή ακυρώθηκε τη στιγμή της κράτησης από την Τράπεζα, διότι, για λόγους ασφαλείας, έπρεπε πρώτα να με ρωτήσουν. Τούτο είχε ως συνέπεια να ανατραπούν καθορισμένα σχέδια εργασίας μου και να ζημιωθώ σημαντικά. Η Τράπεζα όφειλε να με ενημερώσει την ίδια ημέρα της κράτησης και όχι μετά από 3 ολόκληρες ημέρες, αφού είχε αυθαίρετα εν τω μεταξύ ακυρώσει τη συναλλαγή εν αγνοία μου. Σε αντίθεση με άλλες Τράπεζες, οι οποίες, σε παρόμοια περίπτωση, σπεύδουν να με ειδοποιήσουν άμεσα, η Δ/νση Καρτών της Εθνικής συμπεριφέρθηκε περιφρονητικά και κατά απαράδεκτο τρόπο, χωρίς μάλιστα να μου δώσει καμιά σχετική δικαιολογία. Ας σημειώσουν αυτά οι αναγνώστες της έγκριτης εφημερίδας σας, προκειμένου να μην υποστούν παρόμοια με μένα περιπέτεια. Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΟΜΑΓΕΡ Πολιτικός μηχανικός, Αθήνα

«Ελαμψε η Ελλάδα στο Πεκίνο!»
Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το αθάνατο ελληνικό πνεύμα έλαμψε και θάμπωσε για άλλη μία φορά με το μεγαλείο και τη δόξα του ολόκληρη την Οικουμένη! Μόνο ορισμένοι δικοί μας κομπλεξικοί και εθελοτυφλούντες δεν είδαν τίποτε. Είδαν μόνο τον Κωνσταντίνο και τη γυναίκα του, που τους έδειξαν οι κάμερες για ελάχιστα μόνο δευτερόλεπτα. Αυτό ήταν. Οργίασαν. Αρχισαν τις κραυγές. Ντροπή, αίσχος! Ακούς εκεί να δείχνουν έναν τέως βασιλιά!

Οι Κινέζοι βέβαια δεν είναι ούτε ανιστόρητοι ούτε κουτοί, ούτε μικροπρεπείς και ανόητοι. Απλούστατα έδειξαν έναν πρώην νόμιμο ανώτατο άρχοντα μιας ιστορικής για τη συγκεκριμένη περίπτωση χώρας, ο οποίος είναι και μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και ο οποίος στο κάτω κάτω της γραφής υπήρξε κάποτε και ολυμπιονίκης. Ποιο ήταν το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν οι Κινέζοι; Αλλο τίποτε δεν είδαν οι δικοί μας μηδενιστές; Το ότι η ελληνική ομάδα με τη γαλανόλευκη ήταν πρώτη όπως πάντα στην παρέλαση, υπενθυμίζοντας σ΄ όλο τον κόσμο ή πληροφορώντας όσους το αγνοούσαν ότι από εδώ ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το ότι η τηλεόραση έδειχνε συνέχεια σ΄ όλο τον κόσμο περίλαμπρες εικόνες της Αρχαίας Ολυμπίας, το ότι κάποια στιγμή στο κέντρο του σταδίου τα κινεζάκια τραγούδησαν τον ολυμπιακό ύμνο στα ελληνικά, όλα αυτά οι δικοί μας φανατισμένοι δεν τα είδαν; Δεν τους άρεσαν; Μάλλον τα είδαν αλλά δεν τα κατάλαβαν, επειδή για αυτούς ήταν… Κινέζικα!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ Καθηγητής Φυσ. Αγωγής Θεσσαλονίκη

«Στην ντοπέ αθλήτρια»
Ακόμη φοράει το μπλουζάκι με το έμβλημα της πατρίδας της. Αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων. Ενας σκληρός οδυρμός η ματιά της. Δεν έχει πού να κρυφτεί και πού να πάει. Παντέρμη, μόνη. Νεκρός άνθρωπος φτιαγμένος από καλάμια. Κούφια ψυχή γεμάτη απόγνωση. Θέλει να πείσει αλλά δεν μπορεί. Τοίχος από μπετόν μπροστά της. Κάποτε από το βάθρο ψηλά ως πρώτη χαιρέταγε τα πλήθη. Τώρα τι είναι; Μια ξεχασμένη πέτρα ντροπής στην έρημο της απελπισίας.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Βόλος

«Σλαβομακεδόνες στην Ελλάδα»
Ενα ζήτημα που έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό τους τελευταίους μήνες τα ΜΜΕ είναι το εθνικιστικό παραλήρημα του Γκρούεφσκι. Εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι όλες οι συζητήσεις και αναλύσεις πάνω στο ζήτημα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι η ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως θέμα ταμπού. Στην καλύτερη περίπτωση αναγνωρίζεται ότι στο παρελθόν υπήρξε σλαβομακεδονική μειονότητα αλλά εξαφανίστηκε ως διά μαγείας. Ομως η ύπαρξή της μπορεί να αποδειχτεί με πολλά στοιχεία του ίδιου του κράτους, όπως είναι το τύπωμα από κυβέρνηση του Ευ. Βενιζέλου σχολικού αναγνωστικού στα σλαβομακεδονικά και η απογραφή του 1951 κατά την οποία υπολογίζεται ότι ζούσαν 40.000 Σλαβομακεδόνες στην Ελλάδα. Η προσπάθεια «εξαφάνισης» των Σλαβομακεδόνων στην Ελλάδα δεν είναι νέο φαινόμενο. Για πολλά χρόνια υπήρξε βίαιη προσπάθεια «εξελληνισμού» τους. Βέβαια, οι αδικίες σε βάρος αυτής της μειονότητας συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αφού το ελληνικό κράτος απαγορεύει τον επαναπατρισμό των σλαβομακεδόνων πολιτικών προσφύγων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα με την υποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού. Μερίδιο ευθύνης έχουν όλα τα κόμματα (ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ) που δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να διορθωθεί αυτή η κατάφωρη αδικία. Μια τέτοια μεταχείριση των μειονοτήτων τις σπρώχνει να γίνουν θύματα των ιμπεριαλιστών που θα τις εκμεταλλεύονται για να ασκούν πιέσεις στη χώρα μας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΜΙΔΗΣ Πάτρα

Η ΕΠΕ των Βουλγαράκη
Του συμβολαιογράφου (και του δικηγόρου) το λειτούργημα είναι ασυμβίβαστο με κάθε παράλληλη άσκηση επαγγέλματος και εμπορικής δραστηριότητος, το άρ. 37 του νόμου 2830/2000 αυτό ορίζει. Η ίδρυση και μόνο από τον συμβολαιογράφο ή δικηγόρο ΕΠΕ (εταιρεία περιορισμένης ευθύνης) είναι απαγορευμένη και από τον κώδικα περί συμβολαιογράφων. Βάσει του ισχύοντος εμπορικού νόμου είναι εμπορική (μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων) δραστηριότητα η ίδρυση ΑΕ και η ΕΠΕ, όσο για την ΕΠΕ είναι εμπορική επιχείρηση (φ. 3 εδ. 1 του νόμου 3190/1955) και αν ακόμη ο σκοπός ιδρύσεώς της δεν είναι η εμπορική επιχείρηση. Η ίδρυση από τη συμβολαιογράφο κυρία Βουλγαράκη ΕΠΕ συνιστά πειθαρχικό αδίκημα, αλλά και παράβαση νόμου, του νόμου 2830/2000 «περί συμβολαιογράφων». Παραβίασε τον νόμο η κυρία Βουλγαράκη, ιδρύοντας ΕΠΕ η οποία είναι εμπορική εταιρεία και ασκεί εμπορική δραστηριότητα. Με τη νομική αυτή ερμηνεία η κυρία Βουλγαράκη παραβίασε ουσιαστικό νόμο. Ο υπουργός σύζυγός της που δεν έχει την ιδιότητα του δικηγόρου και συνιδρύει εμπορική εταιρεία υπέχει ευθύνη; Εχει ή όχι ο υπουργός συμμετοχική δράση και σύμπραξη σε δραστηριότητα που είναι απαγορευμένη από τον νόμο; Τον νόμο περί συμβολαιογράφων; Ζήτημα τίθεται και για τον σύλλογο συμβολαιογράφων Αθηνών που δεν άσκησε την πειθαρχική δίωξη εναντίον συμβολαιογράφου η οποία ανέπτυξε επαγγελματική δραστηριότητα ασυμβίβαστη με το λειτούργημά της. Η κάλυψη, επομένως, του Πρωθυπουργού προς τον υπουργό του ότι όλα είναι νόμιμα δεν έχει νομικό αντίκρυσμα, εκτός αν ο κ. Βουλγαράκης έχει περιορισμένη… νομική και πολιτική ευθύνη.

Γ. ΣΤΑΡΑΝΤΖΗΣ Δικηγόρος, Αθήνα

Δικαστές, βουλευτές, λαός
Είναι νομίζω απαράδεκτο και εξοργιστικό, σε μια περίοδο που υπάρχουν τόσα οικονομικά προβλήματα, που οι αυξήσεις δίνονται με το σταγονόμετρο και που το κράτος αγωνίζεται να βρει τρόπους να καλύψει τα ελλείμματά του, να υπάρχουν δύο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες που καταφέρνουν να αυξάνουν οι ίδιες, συνεργαζόμενες, όποτε θέλουν και όσο θέλουν, τους μισθούς τους. Το πιο θλιβερό είναι ότι πρόκειται για δύο ιδιαίτερα σημαντικές κοινωνικές ομάδες, με υψηλό θεσμικό ρόλο, που κανονικά θα έπρεπε να δίνουν το καλό παράδειγμα της σοβαρότητας και της κοινωνικής ευθύνης. Οι πρώτοι δικαστικοί τα πήραν ήδη. Για τους βουλευτές είναι θέμα χρόνου. Το όλο θέμα είναι απλό και γίνεται σε τρεις φάσεις:

Φάση πρώτη: Ενας βουλευτής, που είναι ταυτόχρονα και υπουργός, δίνει με απόφασή του σε έναν υπάλληλό του, τον οποίο διορίζει ο ίδιος (στην περίπτωσή μας τον πρόεδρο της αρχής τηλεπικοινωνιών), έναν μηνιαίο μισθό που ξεπερνά κατά πολύ τον ανώτατο επιτρεπόμενο, που είναι ο μισθός των ανωτάτων δικαστικών. Φάση δεύτερη: Οι δικαστικοί δεν αντιδρούν. Δεν παρεμβαίνει, για παράδειγμα, κανένας εισαγγελέας να προσβάλει την ενέργεια αυτή ως μη σύννομη ή να ζητήσει ακύρωση της πράξης ή να τιμωρήσει τον παρανομήσαντα υπουργό. Αντί γι΄ αυτό, ύστερα από λίγο οι δικαστικοί συγκαλούν το περίφημο «μισθοδικείο» τους, στο οποίο αποφασίζουν (οι ίδιοι για τους εαυτούς τους!) ότι, εφόσον κάποιος άλλος πήρε μεγαλύτερο μισθό από αυτούς, τον δικαιούνται και οι ίδιοι (και μάλιστα αναδρομικά!). Φάση τρίτη: Ο αρμόδιος υπουργός (που γνωρίζει πολύ καλά ότι αν αυξηθούν οι μισθοί των δικαστικών τότε, βάσει του νόμου που ισχύει, θα πάρουν αργά ή γρήγορα την ίδια αύξηση και ο ίδιος και οι συνάδελφοί του βουλευτές), αντί να δώσει κάποια άλλη ριζική (π.χ. νομοθετική) λύση, «αναγκάζεται» να περάσει μέσα στο κατακαλόκαιρο (για να μην ξεσηκωθούν και οι πέτρες) από τη Βουλή την προκλητική αυτή αύξηση.

Αποτέλεσμα: καλούνται τα «κορόιδα» (δηλαδή όλοι εμείς οι υπόλοιποι) να πληρώσουν τις νέες αυτές εξωφρενικές αυξήσεις. Τον σχεδόν διπλασιασμό δηλαδή των μισθών των κυρίων αυτών (όλων των δικαστικών και βουλευτών). Και μάλιστα τη στιγμή που όλοι, και ιδιαίτερα οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, στενάζουν και τους αρνούνται λόγω των οικονομικών «δυσκολιών» κάθε ουσιαστική αύξηση. Ηδη ο κάθε δικαστικός πήρε πριν από λίγους μήνες περίπου την αξία ενός σπιτιού σε αναδρομικά, και από αυτόν τον μήνα σχεδόν διπλασιάζεται ο μισθός του. Και βέβαια θα ακολουθήσουν με μαθηματική ακρίβεια και όλοι οι βουλευτές.

Αν αυτό δεν είναι άδικο, προκλητικό και εξωφρενικό, τότε τι είναι;

Τι πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε όλοι εμείς; Να υποθέσουμε ότι οι δύο αυτές ομάδες, που αποτελούν βασικούς πυλώνες και λειτουργούς της κοινωνίας, βολεύονται μεταξύ τους, αδιαφορώντας προκλητικά για το κοινωνικό σύνολο; Να υποθέσουμε ότι αυτό αποτελεί ένα «δωράκι» στους δικαστές για την «κατανόηση» με την οποία χειρίζονται τις μεγάλες πολιτικές υποθέσεις και σκάνδαλα; Να υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί θέλουν να τα έχουν γενικότερα καλά με τη Δικαιοσύνη; Ή να υποθέσουμε απλά ότι σε αυτή τη χώρα όποιος μπορεί να εκμεταλλευτεί το σύστημα το εκμεταλλεύεται;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΧΤΟΣ Αθήνα

«2010, το έτος των Μαραθωνομάχων»
Η μάχη των Αθηναίων στον Μαραθώνα, με την οριστική αναχαίτιση των Περσών στην επέκτασή τους στην Ευρώπη, αναγνωρίστηκε και από τους συγχρόνους τους ως σωτήριο υπερκατόρθωμα και έκτοτε παραμένει για την Ευρώπη, αλλά και γενικά για την ανθρωπότητα το κορυφαίο και υπέρλαμπρο ορόσημο της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ούτε και θα ακολουθούσε μετά 10ετία ο θρίαμβος του Ελληνικού Στόλου στη Σαλαμίνα. Ιδιαίτερα πρόκειται για τη μάχη, αφετηρία ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής συνείδησης και Ιστορίας. Αν οι Αθηναίοι νικιόνταν στον Μαραθώνα δεν θα υπήρχε δύναμη άλλη ν΄ ανακόψει την προέλαση των Περσών για κατάκτηση της Ευρώπης. Στην Ελλάδα δεν θ΄ ανθούσε ο Χρυσούς Αιώνας, που φωτοδότησε την Ευρώπη, και άλλη θα ήταν σήμερα η πολιτισμική υπόσταση της ανθρωπότητας, ούτε θα έφερε τη σφραγίδα του ελληνικού πνεύματος: Ούτε ο Αισχύλος θα επιβίωνε ούτε Σωκράτης θα γεννιόταν ούτε η Δημοκρατία του Περικλή θα ρίζωνε και θα ευδοκιμούσε, αλλά και ο πολύ προγενέστερος Ομηρος θα είχε περιπέσει σε αφάνεια. Ο μαραθώνιος δρόμος, το άθλημα των αθλημάτων, ούτε που θ΄ ακουγόταν, ούτε Ολυμπιάδες θα τελούνταν. Ή μήπως θα είχε διαδοθεί και επικρατήσει ο χριστιανισμός στον δυτικό κόσμο; Το εθνικό χρέος επιτάσσει να επιζεί ο Μαραθώνας ως ιδέα άφθαρτη, ως χώρος ιερός και βωμός της Ελευθερίας, ευλαβές προσκύνημα για τον κάθε άνθρωπο, αντάξιο ακριβώς της ανθρώπινης υπόστασής του, της ανθρωπιάς του.

Τον μεθεπόμενο χρόνο συμπληρώνονται 2.500 χρόνια από τη διεξαγωγή της κοσμοϊστορικής Μάχης του Μαραθώνα. Προς τούτο και ως ελάχιστη τιμή χρέους υπαγορεύεται η αφιέρωση του έτους 2010, ήτοι επακριβώς της δισχιλιοστής πεντακοσιοστής επετείου της, ως έτους μνήμης προς τους μυθικούς εκείνους ήρωες, τους Μαραθωνομάχους. Εάν λοιπόν η σκέψη μου αυτή τύχει ευνοϊκής απήχησης και υλοποιηθεί, κορύφωση των εκδηλώσεων ν΄ αποτελέσει τριήμερος μεγαλοπρεπής πανευρωπαϊκός πανηγυρισμός στον Τύμβο και στην Αθήνα, αλλά και στην έδρα της ΕΕ. Προς τούτο, ως ένας απλός πολίτης, σε όλη μου τη ζωή εκπαιδευτικός και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, και βιώνοντας την περιφανή μαραθώνια νίκη και ιδέα και γι΄ αυτό ακριβώς αντλώντας το θάρρος από το χρέος προς την Ελληνική-Ευρωπαϊκή Ιστορία και τις επιταγές της, θέτω υπόψη της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας τη σκέψη μου αυτή. Η μνήμη, ως αειφόρος γεννήτρα πολιτισμικών και πνευματικών αγαθών, αξιώνει όπως ο Μαραθώνας, ως η Μάχη των Μαχών και ιδιαιτέρως για τον ελληνογενή δυτικό κόσμο, να εορταστεί πρεπόντως η δισχιλιοστή πεντακοσιοστή επέτειός του ως η εορτή των εορτών, ως η πανεορτή ακριβώς ως προς τα πανανθρώπινα και ανεκτίμητα πανελλήνια ιδεώδη!

ΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ Επίτιμος Σύμβουλος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Αθήνα

«Επαναξιολόγηση ανθρωπίνων αναγκών»
Πολύ σωστά ο κ. Δ. Ψυχογιός («Το Βήμα», 10.9.08) αναρωτιέται για την ορθότητα του τίτλου «το πείραμα του Θεού» στο project του CΕRΝ σχετικά με τις συνθήκες της δημιουργίας του Σύμπαντος. Ο τίτλος δεν είναι μόνον άστοχος διότι μπερδεύει τη Θεολογία με τη Φυσικοχημεία. Αλλά και για τούτο: κανένας θεός δεν κάνει αυτό το πείραμα, άρα αποτελεί ύβριν (σε όποιον θεό πιστεύει ο καθένας μας) ο απλουστευτικός και παραπλανητικός τίτλος του εν λόγω πειράματος. Αντί να ξοδεύονται τόσο υπέρογκα ποσά σε αμφιβόλου αξίας πειράματα, μήπως πρέπει να επαναξιολογήσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο τις πραγματικές ανθρώπινες αγωνίες και ανάγκες που καλείται να αντιμετωπίσει η επιστήμη; Για παράδειγμα, σε τι θα βελτιώσει τη ζωή των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σήμερα την παγκόσμια διατροφική κρίση η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ Λέκτορας Χημείας Τροφίμων, Πανεπιστήμιο Αθηνών

«Τέρμα οι αερολογίες, ας προσγειωθούμε…»
Εχει καταδειχτεί αναρίθμητες φορές στην ανθρώπινη ιστορία ότι τις κοινωνίες τις αλλάζουν, τις μετασχηματίζουν όπως κι αλλιώς λέμε, μόνο τα πραγματικά χαρισματικά άτομα κι όχι, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, οι διάφορες κοσμοθεωρίες. Αυτές (οι κοσμοθεωρίες) όσο κι αν προβάλλονται και διατυμπανίζονται κατά κόρον σε καμιά περίπτωση δεν παίζουν τον πρώτο ρόλο. Οι κοινωνίες οδηγούνται σε ιστορικές ανακατατάξεις μόνο όταν βρίσκονται κάτω από δυναμικές και δημιουργικές πολιτικές ηγεσίες. Ποτέ ένας λαός δεν πηγαίνει μπροστά όταν το πολιτικό του τοπίο είναι χλωμό, όταν τον κυβερνούν άτομα ελαττωματικά, άτομα γραφικά κι επικίνδυνα. Ας το πάρουμε το μυαλό μας από τις αερολογίες και τα διάφορα πολιτικά φληναφήματα κι ας προσγειωθούμε.

ΤΑΚΗΣ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΗΣ Αγρότης Χαλανδρίτσα Πατρών

«Τυφλά οικόπεδα» μικροϊδιοκτητών
Γιατί δεν ανοίγει ο φάκελος για τα «τυφλά οικόπεδα» εντός οικισμών (ΖΟΕ) <2.000 κατοίκων και εκτός σχεδίου; Η απόφαση 1828/08 του ΣτΕ από τη μία και η παντελής απουσία και ανικανότητα του ΥΠΕΧΩΔΕ από την άλλη οδηγούν σε απελπιστική κατάσταση χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες που έχουν δανειοδοτηθεί για την οικοδόμηση και αξιοποίηση των περιουσιών τους. Η Διοίκηση εξακολουθεί να αγνοεί κατ΄ εξακολούθηση την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, καταπατώντας το Σύνταγμα και τον Νόμο, αλλά κυρίως τα δικαιώματα των πολιτών. Το αναθεωρηθέν άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει: «Η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο». Σε εκτέλεση της διάταξης αυτής εκδόθηκε ο Ν. 3068/2002 (ΦΕΚ Α΄ 274/14.11.2002), ο οποίος, μεταξύ άλλων, και αφού επαναλαμβάνει την υποχρέωση της Διοίκησης να συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις, διευκρινίζει ότι ως δικαστικές αποφάσεις εννοούνται «όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικίες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει» (άρθρο 1 εδ. Β΄). Η όλη υπόθεση δημιουργεί συνταγματική εκτροπή, αλλά απ΄ ό,τι φαίνεται «δεν ιδρώνει το αφτί» κανενός υπευθύνου. Μα δεν υπάρχει πλέον τίποτε σε αυτή τη χώρα; Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί, η δικαστική εξουσία, ο Πρωθυπουργός ο ίδιος, τα ΜΜΕ, δεν ζουν σε αυτή τη χώρα; Μικροϊδιοκτήτες με δάνεια καταστρέφονται, η οικοδομική δραστηριότητα στην επαρχεία βρίσκεται σε αδιέξοδο, νέες «φάμπρικες» με παράνομους χαρακτηρισμούς μονοπατιών σε δρόμους πριν από το 1923 παρουσιάζονται, «νομότυπες αναγκαστικές απαλλοτριώσεις» βάση των διατάξεων 211 και 212 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν. 3463/2006, ΦΕΚ 114 Α΄ 08.06.2006) πληθαίνουν… Η διαφθορά πολλαπλασιάζεται και το κράτος λείπει. Πολίτες προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της Ελληνικής Δημ. Διοίκησης, δικαιώνονται και αποζημιώνονται με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους άλλων φουκαράδων.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Βruxelles, Βέλγιο

Περί τη σύνταξη συμβολαίων
Σχετικά με την πρόθεση των Βρυξελλών να καταργηθεί ο υπολογισμός της αμοιβής των Δικηγόρων και των Συμβολαιογράφων κατά τη σύνταξη συμβολαίων, με βάση ποσοστά επί της αντικειμενικής αξίας των μεταβιβαζομένων ακινήτων ή του πραγματικού τιμήματος, ενώ, δήθεν, «υπάρχει πλήθος Δικηγόρων και Συμβολαιογράφων», αλλά και «γραφείων με επαγγελματίες», οι οποίοι, δήθεν, διατίθενται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους με χαμηλότερες αμοιβές από εκείνες που έχουν προκαθοριστεί με την Ελληνική Νομοθεσία, χρήσιμα θα ήταν τα παρακάτω:

Εκείνο το οποίο φαίνεται να απασχολεί τα διάφορα «γραφεία με επαγγελματίες» (τουτέστιν τις διάφορες ποικιλώνυμες εμπορικές επιχειρήσεις οι οποίες παρέχουν ταυτόχρονα διαφόρων ειδών υπηρεσίες, π.χ. λογιστικές, ελεγκτικές, συμβουλευτικές, κτηματομεσιτικές, αξιολογήσεως ανθρωπίνου δυναμικού- head hunting στα Ελληνικά- κτλ.) είναι η, εξαιτίας του καθορισμού από την Ελληνική Νομοθεσία του ελαχίστου ορίου της Δικηγορικής αμοιβής, αδυναμία τους να κερδοσκοπήσουν επιβάλλοντας στους πελάτες τους επιπλέον δικής τους αμοιβής (fee on top of third party fees στα Ελληνικά). Επειδή είναι μάλλον απίθανο ένας αλλοδαπός Δικηγόρος να εγκαθίσταται στην Ελλάδα (γνωρίζοντας άψογα νομικά Ελληνικά, αλλά και την Ελληνική Νομοθεσία) προκειμένου να τρέχει στα διάφορα ανεκδιήγητα Υποθηκοφυλακεία της Ελληνικής περιφέρειας προκειμένου να ενεργήσει έλεγχο τίτλων και στη συνέχεια να συντάξει σχέδιο συμβολαίου προκειμένου τούτο να υπογραφεί ενώπιον Συμβολαιογράφου αλλά και να παρίσταται κατά την υπογραφή, αντιμετωπίζοντας και χειριζόμενος την πληθώρα των ζητημάτων, που συνήθως ανακύπτουν μέχρι και την τελευταία στιγμή, και τούτο για να εισπράξει μια αμοιβή μικρότερη από την ελάχιστη που προβλέπει ο Ελληνικός Νόμος, ας μου πει, όποιος γνωρίζει, αν αυτό που πραγματικά απασχολεί την κ. Κρουζ και τον κ. Μακ Κρίβι δεν είναι στην πραγματικότητα, μόνο, η παροχή της δυνατότητος στα «γραφεία με επαγγελματίες» να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των πάντων, αποφεύγοντας μάλιστα και τη φορολόγησή τους εν Ελλάδι, ζητώντας την εφαρμογή της αντίστοιχης Σύμβασης για την Αποφυγή της Διπλής Φορολογίας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΟΝΙΚΟΛΟΣ Δικηγόρος, Αθήνα

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr