«Ρέστα!»

Τώρα που βγήκαν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για μερικά πράγματα.

Πρώτον, ο Καραμανλής πήρε στη Θεσσαλονίκη ένα τεράστιο ρίσκο. Δεύτερον, το ρίσκο δεν του βγαίνει- έως τώρα…

Τρίτον, το ρίσκο του Καραμανλή έφερε στην αντιπολίτευση αμηχανία.

Η κίνηση του Πρωθυπουργού είναι σαφής: αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, χρησιμοποίησε το πρόβλημα για να εμπεδώσει το ηγετικό του προφίλ. Επέλεξε, δηλαδή, να δείξει ότι αυτός δεν καταλαβαίνει από πιέσεις και ότι ορίζει ο ίδιος τις κινήσεις του, είτε φωνάζουν οι άλλοι είτε δεν φωνάζουν.

Το ρίσκο που πήρε είναι διπλό. Αφενός χαρίζει στην αντιπολίτευση το μομέντουμ- εξ ου και η κάμψη του ιδίου και της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις…

Αφετέρου το κάνει για μια υπόθεση, την υπόθεση Βουλγαράκη, εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και με ιδιαιτέρως σαθρά επιχειρήματααυτό το «νόμιμο ίσον ηθικό» δεν λέγεται ούτε στις αφρικανικές δημοκρατίες. Δεν είναι τυχαίο το ρήγμα στους ψηφοφόρους της ΝΔ αλλά και οι συνεχιζόμενες αντιδράσεις από στελέχη και βουλευτές.

Για να πάρει αυτό το ρίσκο ο Καραμανλής έκανε δύο υποθέσεις. Σε ό,τι αφορά την αντιπολίτευση, υποθέτει προφανώς ότι θα αποδειχθεί ανίκανη να αξιοποιήσει το μομέντουμ που της παραχώρησε. Είναι μια παρακινδυνευμένη υπόθεση. Αλλά αν αποδειχθεί ορθή, τότε θα έχει κερδίσει το παιχνίδι προτού ακόμη στηθούν οι κάλπες.

Σε ό,τι αφορά τη ΝΔ, μάλλον θεωρεί ότι οι επώνυμες αντιδράσεις θα κοπάσουν και ότι το ρήγμα στους οπαδούς θα επουλωθεί αλλάζοντας την ατζέντα. Και αυτή η υπόθεση είναι παρακινδυνευμένη: ο Καραμανλής δεν είναι πια ο Καραμανλής της πρώτης τετραετίας, ούτε μέσα στην κοινωνία ούτε μέσα στη ΝΔ. Εχει ουλές και ρυτίδες. Αλλά αν αποδειχθεί ορθή, τότε θα αναδειχθεί ισχυρότερος και από όσο τον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Προς το παρόν ο Καραμανλής είπε «ρέστα!» και ακόμη περιμένουμε την απάντηση του τραπεζιού. Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω τι θα συμβεί. Μπορεί να αποδειχθεί ότι ο Καραμανλής έκανε λάθος, υποτίμησε τους άλλους, και τελικά να το πληρώσει. Μπορεί να αποδειχθεί ότι τα είχε υπολογίσει σωστά και ότι παραμένει ένα σκαλί πάνω από τους αντιπάλους του. Αν συμβεί το πρώτο, τα ήθελε και τα έπαθε. Αν συμβεί το δεύτερο, ο Καραμανλής θα πάρει την παρτίδα. Στην περίπτωση αυτή, όμως, δεν θα έχουν ηττηθεί μόνο οι αντίπαλοί του αλλά και κάτι που ονομάζεται «αξιοπρέπεια της πολιτικής» . Στο οποίο πολλοί, όπως και ο γράφων, εξακολουθούν να πιστεύουν.

jpretenteris@dolnet.gr