Επιστολές προς «Το Βήμα»

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Γιατί πατρώνυμο και όχι μητρώνυμο;
Σοφία λαού και πείρα ζωής όλων μας: «Η μάνα είναι αναντικατάστατη». Εννέα μήνες στο σώμα της από το σώμα της αντλούμε την ύπαρξή μας, ζωή από τη ζωή της, παλμούς της καρδιάς της, ρυθμούς του κόσμου από τον εσωτερικό της κόσμο και μόλις βγούμε στον νομικό κόσμο προσδιοριζόμαστε, ταυτοποιούμαστε νομικά πρώτα από το… όνομα πατρός και όχι της μητρός μας. Γιατί; Οταν λάβουμε το ονοματεπώνυμό μας αρκεί για την ταυτότητά μας στη γραφειοκρατία πολλές φορές το όνομα μόνο του πατρός μας ή πρώτα αυτό, είμαι π.χ. ο Δημητρόπουλος Δημήτριος του Βασιλείου ή και της Ευρυδίκης, αλλά πρώτα του… πατρός Βασιλείου και… μετά της μητρός Ευρυδίκης ή και καθόλου αναφορά στο όνομα μητρός, αρκεί και μόνο του πατρός. Γιατί; Ποιο όνομα είναι το κυρίαρχο από κάθε άποψη στη ζωή και στον προσδιορισμό ταυτότητας του καθενός μας; Του πατέρα ή της μάνας μας; Υπήρχε χρόνια το νομικό και «ηθικό» καθεστώς της προίκας. Καταργήθηκε. Θέλω λοιπόν δημόσια να ζητήσω να σταματήσει (γιατί όχι και με νομοθετική ρύθμιση, ή έστω ως κοινωνική «μεταρρύθμιση») το καθεστώς προσδιορισμού των στοιχείων της ταυτότητάς μας με τον προσδιορισμό πρώτα (ή και μόνο πολλές φορές) του ονόματος του πατρός μας και να καθιερωθεί όπως και από τη φύση, αλλά και από την εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας επιβάλλεται το σωστό και πράγματι κυρίαρχο στη ζωή μας πρώτα (ή και μόνο) το όνομα της μητέρας μας και μετά το πατρώνυμο, όπου αυτό είναι απαραίτητο.

Δηλαδή: ονομάζομαι και ταυτοποιούμαι ως Δημητρόπουλος (έστω με το επίθετο πατρός) Δημήτριος της Ευρυδίκης, όπου αυτό είναι απαραίτητο γραφειοκρατικά, και όχι το αντίστροφο, πρώτα το όνομα πατρός και… μετά (ή και καθόλου) της μητρός μας.

Σήμερα δεν δικαιολογείται αυτή η επί χρόνια άδικη και αφύσικη πρωτοκαθεδρία σε όλα του αφέντη/άντρα/πατέρα της οικογένειας και στο «ημίφως» ή στο «σκότος» η δεύτερη, η πηγή ζωής μάναγυναίκα.

Προτού το απορρίψετε ως ιδέα (κυρίως οι άνδρες), ξανασκεφτείτε το λιγάκι όταν σας χαϊδέψει στο πρόσωπο η μάνα σας ή, αν δεν υπάρχει, όταν σας στηρίζει τον μέσα σας κόσμο η ανάμνηση ζωής της.

Στην αρχή υπέγραψα τούτο το κείμενο με το όνομά μου «Γιώργος Βασ. Σμοκοβίτης». Θέλω να το κλείσω με την υπογραφή μου: «Γιώργος Ελ. Σμοκοβίτης». Δηλαδή, Γεώργιος Σμοκοβίτης της Ελένης. Γιατί όχι; Αναφαίρετο δικαίωμα επιλογής μου.

Ουτοπική ίσως πρόταση, αλλά τιμή στη μάνα. Ο καθένας ας ξανασκεφτεί τη δική του επιλογή στη δική του υπογραφή. Δικαίωμά του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΛ. ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ Αθήνα

Ο «όμορφος» κόσμος
Είμαι έφηβη 16 χρόνων. Ατενίζω το μέλλον, κάνω όνειρα. Κοντά στον έντονο παροξυσμό προσδοκιών έρχεται ο προβληματισμός. Γιατί; Μια ματιά στον κόσμο γύρω μας είναι αρκετή για να γκρεμίσει τον ενθουσιασμό και τα όνειρα σαν τραπουλόχαρτα.

Η αλήθεια δεν κρύβεται. Προβάλλεται από τα ΜΜΕ καθημερινά, διαβάζεται συνεχώς στον Τύπο. Φτώχεια, πείνα, δυστυχία, εκμετάλλευση, κατάρρευση των ιδανικών, αποξένωση, φιλαργυρία, σκάνδαλα, βία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, ντόπες, τρομοκρατία και ο ενδεχόμενος πόλεμος στον Καύκασο. Εχει γελοιοποιηθεί- θου Κύριε- ακόμη και το ιερό σύμβολο του αρχαίου θεάτρου, η Επίδαυρος, με την παταγώδη αποτυχία της θεατρικής παράστασης «Μήδεια».

Στον ίδιο μας τον τόπο συμβαίνουν περιστατικά που μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε αδύνατα και εξωπραγματικά. Κακοποιημένοι άνθρωποι, ο φόβος, η αδικία και το δίκαιο του ισχυροτέρου που θριαμβεύει, μια δικαιοσύνη που αποδίδεται με τρομοκρατικές ενέργειες, χημικά όπλα, βόμβες και πυρομαχικά εις βάρος των αμάχων.

Τίποτε πια δεν θυμίζει τον παλιό καλό καιρό. Ανθρωποι αποξενωμένοι, αλλοτριωμένοι, καχύποπτοι, ο καθένας στο είναι του.

Αν ο άνθρωπος μπορεί να διαπράξει τόσα κακά, αδιαμφισβήτητα στο χέρι του είναι να πράξει και τα αντίστοιχα καλά, αρκεί να θέσει εκ νέου στόχους. Ποτέ δεν είναι αργά για όνειρα και κυρίως ποτέ δεν είναι αργά για πράξεις. Αν πάψουμε να είμαστε φερέφωνα των ισχυρών της Γης και αν σταματήσουμε να ακολουθούμε το ρεύμα της κοινωνίας που μας παγιδεύει σε δρόμους αδιάβατους, τότε έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για τη λύτρωση και τη βελτίωση του κόσμου.

Ελπίζω το όνειρό μου για ένα καλύτερο αύριο να πάψει να αποτελεί ένα ροζ σύννεφο μιας έφηβης.

ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΟΥΔΑ Μαθήτρια Λυκείου Ν. Φλογήτα Χαλκιδικής

Διαφωνείτε; «Το Βήμα» δέχεται ευχαρίστως απαντήσεις, παρατηρήσεις και αντιρρήσεις.

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr