Στον Αγιο Παντελεήμονα… δεν έχουμε ζωή

O τρόμος κυριαρχεί στον Αγιο Παντελεήμονα, στην πλατεία Βικτωρίας και στους γύρω δρόμους. Πάει καιρός τώρα που η περιοχή έχει μετατραπεί σε καθημερινό σημείο αναφοράς του αστυνομικού δελτίου. Τα φονικά, τα μαχαιρώματα, οι συμπλοκές, οι ληστείες και οι εκφοβισμοί δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα της πάλαι ποτέ φιλήσυχης γειτονιάς. Βγαίνοντας από τον σταθμό του ηλεκτρικού της Βικτωρίας σε «υποδέχονται» άγρια βλέμματα, που περιμένουν μια σπίθα για να ανάψουν. Το αλκοόλ ξεκινά από το μεσημέρι στα παγκάκια και στα πεζούλια της πλατείας και ως το βράδυ οι πρώτες συγκρούσεις έχουν αρχίσει. «Οι ξένοιμάς τρομοκρατούν » λέει ένας ηλικιωμένος περαστικός. Η εγκληματικότητα απλώνεται σαν ιός στο δυτικό κομμάτι του αθηναϊκού κέντρου. Πλατεία Θεάτρου, Κουμουνδούρου, Μεταξουργείο, Κολωνός… και τώρα η σειρά των Πατησίων.

«Κουμάντο κάνει η μαφία»
Μπορεί να είναι απόγευμα και η αγορά να λειτουργεί- όσο μπορεί να λειτουργήσει εκεί- ωστόσο τίποτε δεν μοιάζει να «πτοεί» τους τοξικομανείς που κείτονται στον δρόμο. Ενας, μπροστά από πολυσύχναστο σημείο που «βλέπει» σε περίπτερο και τηλεφωνικούς θαλάμους, κοιμάται ναρκωμένος στη μέση της πλατείας. Λίγο πιο πέρα, ένας άλλος έχει καταλάβει τα σκαλοπάτια της εισόδου μιας πολυκατοικίας. Βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, φορώντας μόνο ένα σορτσάκι και τις κάλτσες του. Τίποτε δεν εκπλήσσει πλέον τους ανθρώπους της περιοχής. « Φοβόμαστε.Κάθε ημέρα κάνω τον σταυρό μου μόλις γυρίζουν οι δικοί μου σώοι. Χάλασε πολύ η γειτονιά μας…Εχει ευθύνη το κράτο ς για όλα αυτά που γίνονται». Πολλοί κάτοικοι, τρομοκρατημένοι, αποφεύγουν να μιλήσουν επωνύμως και πολύ περισσότερο να φωτογραφηθούν.

Στα ενδότερα της περιοχής, φι λήσυχοι μετανάστες προσπαθούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και να μεγαλώσουν παιδιά σε μια γειτονιά που γίνεται όλο και πιο άγρια. « Αμα φοβάστε εσείς, τι να πούμε και εμείς; » λέει ένας από μια παρέα ξένων. « Ολος ο Αγιος Παντελεήμονας είναι στα χέρια της μαφίας.Αυτοί κάνουν κουμάντο πια » σημειώνει με πικρία. Μια πανσπερμία φυλών κυριαρχεί στις γειτονιές και σε ορισμένους δρόμους το μόνο που θυμίζει Ελλάδα είναι η… στενή ρυμοτομία και τα αρχαιοπρεπή ονόματα των οδών. Μια ξυπόλητη βρεφοκρατούσα, βρίζοντας σε σπαστά ελληνικά, κλωτσάει την κόρη της, ενώ στο πίσω στενό κάποιες κοπέλες ετοιμάζονται για «πιάτσα».

Λίγο πιο κάτω, στον σταθμό της Αττικής, δύο νεαροί δόκιμοι αστυνομικοί περιμένουν αμήχανοι το τέλος της βάρδιάς τους. Οσο πλησιάζει το σούρουπο τόσο οι ιδιοκτήτες των μικρομάγαζων βιάζονται να κλείσουν. « Πρέπει να έχω φύγει ως το βράδυ. Δεν μπορώ, φοβάμαι πια με όλα αυτά που γίνονται » λέει ένας έμπορος. Στην περιοχή πολλά καταστήματα δεν άνοιξαν κανένα απόγευμα του καλοκαιριού, προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων. « Μετράω ημέρες για να πάρω τη σύνταξη και να σηκωθώ να φύγω από εδώ » σημειώνει ένας άλλος καταστηματάρχης.

Φεύγουν άρον άρον
Κανείς δεν θέλει να ζει πια στον Αγιο Παντελεήμονα. Η παρουσία υποδομών όπως το μετρό και ο ηλεκτρικός, που θα ζήλευαν άλλες γειτονιές, ελάχιστα έχει πια να πει στους κατοίκους, οι οποίοι εγκαταλείπουν άρον άρον την παλιά τους γειτονιά. Νεόδμητες πολυκατοικίες στέκουν άδειες, αφού τα σπίτια μένουν απούλητα. Στα μεσιτικά γραφεία της περιοχής ο κατάλογος με τα προς πώληση σπίτια είναι μακρύς και οι τιμές τους προδίδουν την υποβάθμισή της. Η είσοδος σχεδόν κάθε πολυκατοικίας «κοσμείται» με πωλητήρια και ενοικιαστήρια. « Η κατάσταση δεν αντέχεται πια, δεν είναι εδώ μέρος για να μεγαλώσεις παιδιά,θα φύγουμε και εμείς » λέει με πίκρα μια γυναίκα.