Ούτε εμπιστοσύνη ούτε προσδοκίες

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πριν από τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), η δημόσια συζήτηση μετατοπίζεται στη ζώνη της οικονομίας.

Είθισται στις αρχές του Σεπτεμβρίου ο Πρωθυπουργός να επιχειρεί έναν πρώτο οικονομικό απολογισμό και ταυτόχρονα να δίδει το στίγμα της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθηθεί την επόμενη χρονιά.

Διαχρονικά ο Σεπτέμβριος και ειδικώς το οικονομικό βήμα της Θεσσαλονίκης έχουν συνδεθεί με μεγάλα γεγονότα, με στροφές και ανατροπές, με σήματα και μηνύματα προς την κοινωνία, με προσδοκίες, αλλά και με θυσίες και συγκρούσεις, άλλοτε καταλυτικές και άλλοτε άγονες, προβληματικές και εν τέλει ζημιογόνες.

Ο εφετινός Σεπτέμβριος, εξαιτίας των ιδιαίτερων πολιτικών και οικονομικών συνθηκών, φαντάζει ξεχωριστός, εκπέμπει από νωρίς θερμότητα. Ηδη οι πρώτες πολιτικές συζητήσεις, ακόμη και αυτές οι τυπικές και επικοινωνιακές του κ. Πρωθυπουργού με τους κοινωνικούς εταίρους, δείχνουν το χάσμα, αποκαλύπτουν την απόσταση και παραπέμπουν σε αναστατώσεις και συγκρούσεις.

Και αυτό γιατί η κυβέρνηση εξωραΐζει τις οικονομικές συνθήκες, δεν μπορεί να αποδεχθεί τέσσερα χρόνια μετά ότι ελάχιστα απέδωσε το μοντέλο οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε και ούτε νιώθει ισχυρή να επιχειρήσει γενναία στροφή, ικανή να εμποδίσει την εμφανή στο πλήθος καθοδική πορεία του οικονομικού κύκλου.

Ετσι, μισά πράγματα λέει, τη διεθνή κρίση επικαλείται, για μικροδιορθώσεις κάνει λόγο, κρύβεται, την αλήθεια δεν μπορεί να πει, ούτε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, δημόσιας και ιδιωτικής, να αποτυπώσει.

Δεν μπορεί να αποδεχθεί ο κ. Καραμανλής ότι επί των ημερών του το δημόσιο χρέος ξέφυγε, ότι τα ελλείμματα δεν εκάμφθησαν, ότι οι δαπάνες των νοσοκομείων ξεπέρασαν κάθε όριο και ότι η σπατάλη δημόσιων πόρων δεν έχει προηγούμενο.

Ούτε μπορεί να εξηγήσει πώς τέσσερα χρόνια μετά τα φορολογικά έσοδα έχουν καταρρεύσει και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός θυμίζει σικελιάνικη μαφία.

Οπως δεν έχει τίποτε να πει σχετικά με το πώς το 2003 τα πλοία της ακτοπλοΐας με επιδοτήσεις 7 εκατ. ευρώ αλώνιζαν το Αιγαίο και τώρα, πέντε χρόνια μετά, με ενισχύσεις 70 εκατ. ευρώ και πανάκριβα εισιτήρια, δεν προσφέρουν ούτε τα στοιχειώδη.

Κάπως έτσι η εφετινή Θεσσαλονίκη είναι εξαρχής υπονομευμένη. Ούτε εμπιστοσύνη μπορεί να μεταφέρει ούτε προσδοκίες να αναγεννήσει. Απεναντίας, τη σύγχυση θα μεγεθύνει και την κοινωνική σύγκρουση θα καταστήσει αναπόφευκτη.

Και το χειρότερο είναι ότι υπό τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να διεξαχθεί παραγωγικός διάλογος, ούτε αναζήτηση για το δέον να υπάρξει.

akarakousis@dolnet.gr