Η Παλαιστίνη κηδεύει τον ποιητή της

Αύριο οι Παλαιστίνιοι θα συνοδεύσουν στην τελευταία κατοικία του, στη Ραμάλα, τον επιφανέστερο ποιητή τους Μαχμούντ Νταρβίς, που πέθανε προχθές σε νοσοκομείο του Χιούστον στο Τέξας των ΗΠΑ, εξαιτίας περιπλοκών έπειτα από εγχείρηση καρδιάς. Ο Νταρβίς ήταν 67 ετών. Μαζί με τον Αδωνη θεωρούνται οι δύο σημαντικότεροι σύγχρονοι ποιητές του αραβικού κόσμου. Ο Νταρβίς υπήρξε σχεδόν εθνικός ήρωας για τους Παλαιστινίους. Αυτό εκφράζουν άλλωστε και οι δηλώσεις του προέδρου τους Μαχμούντ Αμπάς: «Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το μέγεθος της θλίψης στις καρδιές μας».

Και όμως, αυτός ο λυρικός ποιητής της εξορίας, με την ευαισθησία του μοναχικού ανθρώπου που βρίσκεται μπροστά στη θλίψη και στο δράμα του λαού του και μέσα από τα πάθη του βρίσκει τη δύναμη να μιλήσει για τη ματαιότητα των ανθρωπίνων, δεν ήταν εκείνο που θα λέγαμε ποιητής της εξέγερσης. Δεν υπήρξε δημόσιο πρόσωπο. Σχεδόν αγοραφοβικός, θα έλεγε κανείς, συναναστρεφόταν στενό κύκλο φίλων και σπάνια προέβαινε σε δημόσιες εμφανίσεις. Αλλά το πολιτικό στοιχείο στο έργο του, όπως και στη ζωή του, ήταν πολύ έντονο και συχνά διαπερνούσε μια ποίηση που μιλούσε για την καθημερινή ζωή με εντελώς νέο τρόπο.

Γόνος μεσοαστικής αραβικής οικογενείας ο Νταρβίς από πολύ νέος ταυτίστηκε με τους σκοπούς της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, για κάποιο διάστημα, μάλιστα, υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της. Αυτός έγραψε τον λόγο του Αραφάτ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1974, από όπου και το παρακάτω απόσπασμα το οποίο έμεινε ιστορικό: «Ερχομαι κρατώντας ένα κλαδί ελιάς και το πιστόλι ενός μαχητή της ελευθερίας. Μην αφήσετε το κλαδί της ελιάς να πέσει από το χέρι μου».