Σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό αναλογούν περισσότερα από 15 κιλά ηλεκτρονικά σκουπίδια τον χρόνο
Καθώς πλησιάζουμε στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, όλο και περισσότερες τηλεοράσεις «παλαιάς τεχνολογίας» εμφανίζονται παρατημένες στον δρόμο, συνήθως δίπλα στους κάδους απορριμμάτων, περιμένοντας τον ηλεκτρονικό παλιατζή ή το απορριμματοφόρο του δήμου. Πρόκειται για τα θύματα της τεχνολογικής ανανέωσης της οικοσκευής που συνήθως βρίσκει ως αφορμή τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Ξεκινώντας από την τηλεόραση, εύκολα επεκτείνεται σε όλες τις συσκευές ψυχαγωγίας που εξοπλίζουν το σύγχρονο σπίτι. Γι΄ αυτό και συνήθως τις συνοδεύουν τα ξεπερασμένα βιντεοκασετόφωνα, ραδιοενισχυτές, ηχεία, καθώς και οι αποστρατευμένοι υπολογιστές της περασμένης δεκαετίας που αδυνατούν πλέον να τρέξουν τα σύγχρονα προγράμματα.
Πού καταλήγουν αυτά τα «ηλεκτρονικά σκουπίδια»;
Παλαιότερα τα περισσότερα κατέληγαν μαζί με τα υπόλοιπα απορρίμματα στις γνωστές χωματερές. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πέρυσι, το 2007, ο νεοϊδρυθείς αρμόδιος φορέας για την ανακύκλωση των ηλεκτρικών συσκευών κατάφερε να συγκεντρώσει περί τα 31 εκατομμύρια κιλά ηλεκτρικών συσκευών, που εκτιμάται ότι αντιστοιχούν στο 71% των ηλεκτρονικών σκουπιδιών που πετάγονται από τα ελληνικά σπίτια. Σύμφωνα με τους πρόσφατους υπολογισμούς σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό αναλογούν περισσότερα από 15 κιλά ηλεκτρονικά σκουπίδια τον χρόνο, ποσότητα ακόμη πολύ μικρή σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Οσο όμως αυξάνεται η χρήση των ψηφιακών μικροσυσκευών στην Ελλάδα και όσο περισσότερο μπαίνουν στη καθημερινή μας ζωή τόσο θα επιταχύνεται ο ρυθμός αντικατάστασής τους, τόσο θα αυξάνεται το μερίδιο των ηλεκτρονικών συσκευών στον κάδο απορριμμάτων. Με δεδομένη μάλιστα την υψηλή αξία των ηλεκτρονικών σκουπιδιών, θα πρέπει να αναμένεται επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τη συγκέντρωση, τον διαχωρισμό και την ανακύκλωσή τους. Η νέα οπή στους κάδους ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων, με την ένδειξη «κινητά τηλέφωνα», είναι ενδεικτική του- όχι μακρινού- μέλλοντος. Και όπως τονίζουν πολλοί ειδικοί, εκτός από την ανακύκλωση των ηλεκτρονικών συσκευών, πρέπει να δοθεί βάρος και στη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησής τους. Ο παλιός υπολογιστής μιας εύπορης ελληνικής οικογένειας που δεν τρέχει πλέον τα νέα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμος σε ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο μιας αναπτυσσόμενης χώρας. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου από πέρυσι τέθηκε σε εφαρμογή με σχετικό νόμο η οδηγία της ΕΕ για την απόρριψη και ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών, ήδη δραστηριοποιούνται πολλοί φορείς με στόχο την επαναχρησιμοποίηση των υπολογιστών.
Το πρόβλημα είναι ότι κανένας στην Ελλάδα- εκτός από τους αρμοδίους- δεν γνωρίζει ότι υπάρχει ειδική πρόβλεψη για την ανακύκλωση όλων των ηλεκτρικών συσκευών και ότι η θέση τους δεν είναι πλάι στον κάδο απορριμμάτων του δήμου. Επαναλαμβάνεται έτσι το γνωστό λάθος να ξοδεύονται σημαντικά και πολύτιμα κονδύλια για να οργανωθούν υποδομές, χωρίς κανένας να μεριμνά για την ενημέρωση και την εκπαίδευση των πολιτών. Ας το πράξουν τώρα οι αρμόδιοι, προτού καταγραφεί και η ανακύκλωση των ηλεκτρονικών στον κατάλογο των αποτυχημένων εγχειρημάτων…
jgiannarakis@in.gr
