Αν αισθανθούμε σε ύφεση, τότε υπάρχει ύφεση. Και αν υπάρχει ύφεση, τότε πρέπει να ενεργήσουμε ανάλογα
Αντιξοότητες, διακύμανση, ενυπόθηκα, CDΟ, δομημένα, ύφεση. « Λέξεις,λέξεις, λέξεις »: έτσι απαντούσε η Ελίζα Ντούλιτλ στον καθηγητή Χίγκινς όταν την πίεζε να είναι ακριβής με την προφορά και τη χρήση. Αλλά και εμείς έχουμε πνιγεί με νέους όρους- και παλαιότερους- οι οποίοι είναι συνήθως απλώς… «μπερδευτικοί».
Ο πιο σημαντικός είναι η «ύφεση». Υπάρχει μεγάλη σύγχυση, καθώς θεωρείται ότι είμαστε σε ύφεση όταν η οικονομία καταγράψει δύο διαδοχικά τρίμηνα αρνητικής ανάπτυξης. Ωστόσο αν οι αρμόδιοι, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, άκουγαν τις κραυγές πόνου όπως, π.χ., της Μerrill Lynch η οποία διέγραψε πέρυσι 46 δισ. δολάρια αξιών και πρόσφατα πούλησε περιουσιακά της στοιχεία αξίας ενός δολαρίου για 22 λεπτά το καθένα (και δάνεισε τον αγοραστή για να ολοκληρώσει τη συναλλαγή), τότε θα ήταν από πολύ καιρό που θα κήρυσσαν την «ύφεση». Αντίθετα, αν άκουγαν τους καταναλωτές θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι βρισκόμαστε σε άνθηση. Ο Μπομπ Αϊγκερ της Disney ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα περισσότερο από ικανοποιητική αύξηση κερδών, ιδιαίτερα στα πάρκα ψυχαγωγίας της εταιρείας, και προσέθεσε ότι δεν βλέπει κανένα σημάδι ύφεσης. Ταυτόχρονα μερικοί κεντρικοί τραπεζίτες θεωρούν ότι το κύριο πρόβλημα παραμένει ο πληθωρισμός, αφού η οικονομία συνεχίζει να αναπτύσσεται.
Ετσι, οι αρμόδιοι δυσκολεύονται να χαρακτηρίσουν «ύφεση» τη φάση του κύκλου στην Αμερική- και στο κάτω κάτω ό,τι και να πουν δεν έχει και μεγάλη σημασία. Πολλοί παρατηρητές, άλλωστε, ιδιαίτερα Δημοκρατικοί, που έχουν την ευθύνη του Κογκρέσου για τα οικονομικά, λένε ότι αν αισθανθούμε σε ύφεση, τότε υπάρχει ύφεση. Και αν υπάρχει ύφεση, τότε πρέπει να ενεργήσουμε ανάλογα. Το κυριότερο είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ξέρουμε ελάχιστα πράγματα. Ενα τμήμα των προβλημάτων είναι οι υψηλές τιμές του πετρελαίου, καθώς και το γεγονός ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας κλονίζεται. Μερικές τράπεζες έχουν χρεοκοπήσει και θα χρεοκοπήσουν ασφαλώς και άλλες. Ωστόσο φαίνεται ότι πολλές μεγάλες τράπεζες επιβίωσαν από διαγραφές πολλών δισ. δολαρίων και οι κινήσεις της πολιτικής ηγεσίας εμπόδισαν μια συστημική κρίση.
Ξέρουμε ότι η στεγαστική αγορά παραμένει σε κάμψη. Μερικοί αισιοδοξούν που ο ρυθμός πτώσης τιμών και πωλήσεων επιβραδύνεται, αν και αυτοί δεν αποτελούν την πλειονότητα. Ισως μάθουμε περισσότερα όταν η νέα πολιτική στήριξης της στεγαστικής αγοράς αρχίσει να γίνεται αισθητή στο τέταρτο τρίμηνο. Αυτό ίσως δώσει στους αρμοδίους τις πληροφορίες που χρειάζονται για να αποφασίσουν αν αυτό που συμβαίνει είναι «ύφεση».
© Τhe Τimes, 2008
