Η Siemens και οι θεωρίες συνωμοσίας

Πρώτο Σάββατο του Αυγούστου με Siemens και Σίκατσεκ… Αρμόζει μια ελαφρότερη προσέγγιση, συνωμοσιακή, όπως τη διατυπώνουν στελέχη ευρωπαϊκών πολυεθνικών συνθέτοντας επιμέρους στοιχεία, τα οποία έχουν ήδη επισημανθεί στον ελληνικό Τύπο.

Η επίσημη εκδοχή είναι γνωστή. Η Siemens, εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, πιάστηκε στα πράσα. Προ του κινδύνου να της επιβληθεί εξοντωτικό πρόστιμο, ανέλαβε να αποκαθάρει τα του οίκου της, αναθέτοντας και εσωτερικό έλεγχο σε μεγάλη αμερικανική δικηγορική εταιρεία έναντι εξωφρενικής αμοιβής. Η γερμανική εισαγγελία, με αφορμή τις αποκαλύψεις, άρχισε τη δική της έρευνα. Ο Ράινχαρτ Σίκατσεκ επέλεξε να μιλήσει ελπίζοντας σε επιεική μεταχείριση- και την είχε (δύο χρόνια με αναστολή). Τα όσα αποκάλυψε θα οδηγήσουν στο εδώλιο πολλά πρώην μεγαλοστελέχη, εναντίον των οποίων έχει ήδη στραφεί και η εταιρεία, διεκδικώντας την επανόρθωση των ζημιών που της προκάλεσαν. «Τώρα διαβάστε τα αλλιώς» παραινούν οι συνωμοσιολόγοι. Οι ΗΠΑ ενοχλήθηκαν από την ανάπτυξη ευρωπαϊκών πολυεθνικών, οι οποίες και κέρδιζαν συμβόλαια από δικές τους εταιρείες στο εξωτερικό και άρχισαν να επιχειρούν να μπουν στο ίδιο το «σπίτι» τους. Επιστρατεύτηκε έτσι το διοικητικό εποπτικό σύστημα της αυτοκρατορίας, ενίοτε και το ίδιο το Κογκρέσο, για να δείξει στους έξω who is boss. Γιατί, το γνωρίζετε δα, όλοι λαδώνουν, δεν έχουν την έξη μόνον οι Ευρωπαίοι. Η Siemens πιάστηκε και δίνει γην και ύδωρ. Δεν είναι όμως αυτόχειρας να τα ομολογήσει όλα. Οι γερμανικές αρχές, εξάλλου, των δικαστικών μη εξαιρουμένων, αντιλαμβάνονται άριστα τι συμβαίνει και επιχειρούν να συγκρατήσουν τα πράγματα εντός πλαισίου. Η διάσωση των γερμανικών επιχειρήσεων τις ενδιαφέρει περισσότερο από την αποκάλυψη της αλήθειας- ενώ οι επιθυμίες των Αμερικανών δεν τις ενδιαφέρουν καθόλου, παρά μόνον ως απειλή που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ξέρουμε, συνεχίζουν τα τέκνα των ευρωπαϊκών εταιρειών, ότι αυτή η σύνθεση ακούγεται υπερβολικά ευθύγραμμη- και ίσως να είναι. Ολες οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν αυτό το ελάττωμα, ακόμη και όταν αποδεικνύονται αληθινές, όπως εκείνες του Μελ Γκίμπσον που δεν τις πίστευε η Τζούλια Ρόμπερτς. Δεν σας ξενίζει, όμως, λίγο το πώς οι Αμερικανοί ασχολούνται τόσο με τη Siemens, ενώ τα 18-23 δισ. δολάρια, που «αγνοούνται» από τα κεφάλαια τα οποία όδευσαν προς Ιράκ, δεν φαίνεται να έχουν προκαλέσει ό,τι θα λέγαμε διωκτικό συναγερμό; Και δεν είναι κάπως σόλοικο να δηλώνει η γερμανική εισαγγελία ότι δεν ενδιαφέρεται για το ποιος δωροδοκήθηκε στην Ελλάδα; Αν μια ελληνική εταιρεία «τα σπρώχνει» σε γερμανούς πολιτικούς, η εισαγγελία της Ελλάδας θα πει «δεν με αφορά»; (Αλλά συγγνώμη, πρόσθεσαν εδώ, ίσως άλλη εισαγγελία έπρεπε να επιλέξουμε ως παράδειγμα…) Και ακόμη, δεν είναι παράξενο να μην αφήνεται ούτε υπαινιγμός «λαδώματος» γερμανού πολιτικού; Μόνον οι εγκάθετοι συνδικαλιστές γεύονταν τον απαγορευμένο καρπό στην Μπουντεσρεπουμπλίκ;

Το καλύτερο όμως, επιμένουν οι θεωρητικοί της συνωμοσίας, είναι ο ισχυρισμός της Siemens ότι ζημιώθηκε από τα στελέχη της. Ας αφήσουμε το ότι αυτά τα στελέχη ήταν η Siemens- η εταιρεία δεν έχει ούτε πόδια ούτε μυαλό διαφορετικά από εκείνων που τη διοικούν. Αυτά όμως είναι νομικά και μοιάζουν με τον στρατό, αρχίζουν εκεί όπου σταματάει η λογική. Η ζημιά που είναι; Ζημιώθηκε η Siemens επειδή έστησε δικό της υπάκουο συνδικάτο ή επειδή λάδωνε και έπαιρνε δουλειές; Ζημιώνονταν οι Επτά Αδελφές όταν, όπως θρυλείται, χρηματοδοτούσαν πολέμους και κινήματα για το πετρέλαιο; Δύσκολο. Αλλά εδώ τα ίδια τα ρεπορτάζ αφήνουν να φανεί η αλήθεια. Δεν λένε ότι η Siemens ζημιώθηκε από τη διαφθορά, αλλά από το σκάνδαλο της διαφθοράς. Οι παλαιοί εταιρικοί αρχηγοί διώκονται επειδή δεν είχαν μαθητεύσει στην αρχαία Σπάρτη. Ηξεραν να κλέψουν, αλλά δεν ήξεραν να κρυφτούν. Και ατύχησαν.