Μια διαφορετική Ελληνίδα στο Προεδρικό

▅ «Υπάρχουν άνθρωποι που φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο, δουλεύουν και φορολογούνται στην Ελλάδα, και αυτή δεν τους αναγνωρίζει» είπε ο Αλ. Τσίπρας
▅ «Αν και τα δύο από τα τρία παιδιά μου έχουν δει την Αφρική μόνο από τα ντοκυμαντέρ, το κράτος δεν τα θεωρεί δεύτερη γενιά» λέει η κυρία Σανκό
▅ Σε 200.000 εκτιμάται ο αριθμός των τέκνων μεταναστών που δεν έχουν αποκτήσει μόνιμη άδεια παραμονής και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή με απέλαση
Αν δεν υπήρχε ο λόγος του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα είχε κλέψει την παράσταση! Πέμπτη βράδυ στο Προεδρικό Μέγαρο και υπό το αυστηρό πρωτόκολλο της Προεδρίας της Δημοκρατίας μια ασυνήθιστη παρουσία τραβά επάνω της όλα τα βλέμματα των προσκεκλημένων του 34ου εορτασμού για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Είναι η Καντίτζα Σανκό, μια 23χρονη κοπέλα με καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε, που συνοδεύει τον πρόεδρο του ΣΥΝ κ. Αλ.Τσίπρα. Η κυρία Σανκό, δίχως ίχνος άγχους ή πλήξης, συνομιλεί με τον κ. Κ.Παπούλια, με τους αρχηγούς των κομμάτων, με τη στρατιωτική ηγεσία, ακόμη και με τη μητέρα του προέδρου του ΠαΣοΚ κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου. Με μεγάλη άνεση δίνει συνεντεύξεις στους τηλεοπτικούς ρεπόρτερ και γίνεται το πρόσωπο της βραδιάς 34 χρόνια μετά την πτώση της Δικτατορίας.

Στόχος η ανάδειξη των «χωρίς»
Η παρουσία της 23χρονης Καντίτζα λειτούργησε ως «πολλαπλασιαστής ισχύος» στο μήνυμα του κ. Τσίπρα. «Σήμεραη Αριστερά αγωνίζεται για να δώσει φωνή στους ανθρώπους “χωρίς”. Στους ανθρώπους χωρίς χαρτιά,στους ανθρώπους χωρίς δουλειά, στους ανθρώπους χωρίς μέλλον, στους ανθρώπους χωρίς δικαιώματα» ανέφερε στις δηλώσεις του. Σε ό,τι αφορά την επιλογή της κυρίας Σανκό ως συνοδού του, ο πρόεδρος του ΣΥΝ είπε ότι «τη συνοδεύσαμε ως εκπρόσωπο μιας γενιάς ανθρώπων που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας,έχουν πάει σε ελληνικό σχολείο,μιλούν την ελληνική γλώσσα,δουλεύουν και φορολογούνται στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξή τους».

Στο επίπεδο του συμβολικού, ο στόχος του ΣΥΝ μάλλον επετεύχθη, καθώς το ζητούμενο ήταν κυρίως η ανάδειξη του ζητήματος των μεταναστών της δεύτερης γενιάς. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ κ. Α.Καρίτζης δήλωσε μιλώντας στο «Βήμα»: «Υπάρχει το εξής μεγάλο ζήτημα.Υπάρχουν παιδιά που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας,αλλά στερούνται τα δικαιώματα υπολοίπων πολιτών. Αυτό θέλαμε να αναδείξουμε,διότι θέση μας είναι ότι δεν πρέπει να υφίστανται τέτοια θέματα». Σύμφωνα με τον κ. Καρίτζη, «όσοι γεννιούνται ή μεγαλώνουν εδώθα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουμε κι εμείς.Είναι παράδοξο να μην τα έχουν,αφού και αυτοί προσφέρουν στη χώρα».

Μια χαρούμενη οικογένεια από το Φρίταουν
Η Καντίτζα Σανκό γεννήθηκε το 1985 στην πρωτεύουσα της Σιέρα Λεόνε, Φρίταουν. Οταν ήταν ακόμη βρέφος, ο πατέρας της Πάτρικ Σανκό ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει και να εργαστεί. Στα δύο της χρόνια, η μητέρα της Αουα Σανκό ακολούθησε τον σύζυγό της στη χώρα μας και η μικρή τότε Καντίτζα έμεινε με τη γιαγιά της. Εννέα χρόνια μετά, μεσούντος του εμφυλίου που διέλυσε τη χώρα, η γιαγιά της έφυγε από τη ζωή. Ελλείψει οποιουδήποτε προσώπου εμπιστοσύνης, οι γονείς της πήραν την απόφαση να τη φέρουν στην Ελλάδα.

Στην ηλικία των 11, η Καντίτζα άφησε την πρωτεύουσα της Σιέρα Λεόνε και βρέθηκε μαθήτρια στην Αθήνα. Πήγε γυμνάσιο στη Βαρυμπόμπη, λύκειο στην οδό Λιοσίων και στη συνέχεια σπούδασε Νοσηλευτική σε ΤΕΕ. Σήμερα εργάζεται σε κομμωτήριο της Αγίας Παρασκευής. «Είμαι πολύ χαρούμενη για την Καντίτζα» σημειώνει η μητέρα της Αουα. «Ηρθαμε στην Ελλάδα πριν από 20 χρόνια,γιατί στην πατρίδα μου τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Δεν υπήρχαν δουλειές και μετά ήρθε και ο πόλεμος» λέει. Και προσθέτει: «Ηρθαμε για μια καλύτερη ζωή και τη βρήκαμε,όμως έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τα χαρτιά».

Αν και η Καντίτζα ουσιαστικά μεγάλωσε στην Ελλάδα (και τα αδέλφια της Στεφανία-Φάτμε και Μαρία-Αμι γεννήθηκαν εδώ) και όλοι μαζί μετέχουν «της ημετέρας παιδείας» , εν τούτοις βρίσκονται αντιμέτωποι με τη γραφειοκρατία και το σκληρό νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τους αλλογενείς. «Μια μέραήρθε η κόρη μου και μου είπε: “Μαμά,οι φίλες μου βγάζουν ταυτότητα.Εμένα δεν θα μου βγάλεις;”» λέει με πικρία η κυρία Σανκό. Υστερα από 20 χρόνια στην Αθήνα, «ακόμη παλεύουμε για τα χαρτιά.Ανανεώνουμε τις άδειες παραμονής κάθε δύο χρόνια και τρέχουμε να μαζέψουμε βεβαιώσεις.Αυτή είναι η ζωή μας».

Σαν την περίπτωση της Καντίτζα, της Στεφανίας-Φάτμε και της Μαρίας-Αμία υπάρχουν χιλιάδες παιδιά. «Αν και τα δύο από τα τρία μου παιδιά έχουν δει την Αφρική μόνο από τα ντοκυμαντέρ, το κράτος δεν τα θεωρεί δεύτερη γενιά» τονίζει η κυρία Σανκό. Στην περίπτωση της οικογένειάς της, η Πολιτεία δείχνει μια ασυνήθιστη εμμονή με τις διαδικασίες, ζητώντας πιστοποιητικά και διαβατήρια από τις αρχές της χώρας καταγωγής τους. Ωστόσο τι έγγραφα μπορεί να παράσχει η Σιέρα Λεόνε; Μια σφήνα γης ανάμεσα σε Λιβερία και Γουινέα, τσακισμένη από τον υπερδεκαετή εμφύλιο, με προσδόκιμο ζωής τα 40 έτη, με κατά κεφαλήν εισόδημα τα 700 δολάρια, με παιδική θνησιμότητα 16% και το 70% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας;

«Εμείς οι γυναίκες από την Αφρική έχουμε πολλές δυσκολίες και το ζήτημα των χαρτιών μάς επηρεάζει πάρα πολύ» σημειώνει η κυρία Σανκό. Και προσθέτει: «Εχουμε βγει δύο φορές σε διαδήλωση με σύνθημα “όχι ρατσισμός από την κούνια”» . Για την οικογένεια Σανκό, «η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μας και ξέρω Ελληνες που μας στάθηκαν σαν οικογένεια».