Επιστολές προς «Το Βήμα»

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ●Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

Πρόβλημα: Στρατιώτης και δημοτικός σύμβουλος
Από τις 12 Μαΐου υπηρετώ τη στρατιωτική μου θητεία. Αρχικά Σταυρούπολη Ξάνθης, στη συνέχεια Αρτα για εκπαίδευση και κατόπιν 412 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ξάνθης. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 εκλέχθηκα δημοτικός σύμβουλος Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης. Συμμετέχω επίσης, λόγω της ιδιότητας του δ.σ., στη δημαρχιακή επιτροπή, από τη θέση του αντιπροέδρου, όπου την περίοδο αυτή συντάσσει την έκθεση για τον έλεγχο του ισολογισμού αποτελεσμάτων χρήσης και απολογισμού χρήσης έτους 2007. Κορυφαία διαδικασία, όπως και η σύνταξη του προϋπολογισμού. Οταν ρώτησα τους ανωτέρους μου αν δικαιούμαι άδεια για να λάβω μέρος στα δημοτικά συμβούλια, στις δημαρχιακές επιτροπές, στις συνεδριάσεις του Πολιτιστικού Οργανισμού, στον οποίο επίσης συμμετέχω, η απάντηση ήταν ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Σε αυτό το σημείο οφείλω να σημειώσω ότι υπήρξαν αξιωματικοί και διοικητές που επέδειξαν κατανόηση και με διευκόλυναν στο μέτρο του δυνατού. Εδώ στο 412 ΓΣΝ όμως ουδεμία κατανόηση. Οι προσκλήσεις που φθάνουν από τον δήμο και με καλούν στα συμβούλια μού επιδίδονται καθυστερημένα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αιτηθώ άδεια.

Οπως οι στρατιωτικοί υπηρετούν την πατρίδα, μέσω της εργασίας τους, έτσι και ο εκάστοτε αιρετός υπηρετεί τους πολίτες που τον εκλέγουν για τη συγκεκριμένη θέση. Θεωρώ ότι όπως προβλέπεται φοιτητική και αγροτική άδεια για τους στρατιώτες, ομοίως θα έπρεπε να προβλέπεται και διευκόλυνση για όλους τους αιρετούς. Διαφορετικά στις προϋποθέσεις για την εκλογιμότητα ας θεσπιστεί η εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων. Κάτι τέτοιο όμως δεν αντιβαίνει στο Σύνταγμα;

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΤΣΑΚΙΡΗΣ Δημοτικός σύμβουλος Ωραιοκάστρου, πολιτικός επιστήμονας, ΜΑ Διεθνών Σχέσεων

«Απομακρύνετε τους αριστερούς από το ΠαΣοΚ»
Τακτικός αναγνώστης του «Βήματος», θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια σχετικά με το άρθρο στη στήλη «Πανδώρα» του φύλλου της Κυριακής 20.7.2008. Με αφορμή τη δήλωση του Γ. Παπανδρέου περί ΚΚΕ («αν δεν θέλουν να είναι στο σύστημα ας βγουν στο βουνό»), δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη χειμαρρώδη κριτική σας και το μένος της πένας σας ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Θεωρώ ότι οι παρομοιώσεις σας του εν λόγω κόμματος με την «Εκκλησία της Ελλάδος επί Χούντας» και άλλες παρόμοιες είναι επιεικώς ατυχείς και υπερβολικές για την ιστορία του κόμματος αυτού και τη συνεισφορά του στην αντίσταση κατά των γερμανικών δυνάμεων στα «βουνά» της Ελλάδας. Θα ήθελα να επισημάνω ότι «Το Βήμα της Κυριακής» δεν διαβάζεται μόνο από αναγνώστες φίλους προσκείμενους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά από αναγνώστες από όλους τους πολιτικούς χώρους. Ενα μεγάλο μέρος της λαϊκής βάσης του ΠαΣοΚ είναι αριστερών καταβολών και διατηρεί ακόμη ευαισθησίες για τα αριστερά κόμματα.

Το ΠαΣοΚ σήμερα δεν κινδυνεύει από την Αριστερά αλλά από τα εσωτερικά του προβλήματα και από την αδυναμία του να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση προς τις δυνάμεις της Δεξιάς. Με τις δηλώσεις αυτές του προέδρου Γ. Παπανδρέου και με άρθρα σαν αυτό στη στήλη «Πανδώρα» προκαλείτε περισσότερη δυσαρέσκεια στους αριστερούς ψηφοφόρους και τους απομακρύνετε ολοένα από τις τάξεις του ΠαΣοΚ.

Γ. ΣΜΥΡΝΙΟΥΔΗΣ Αρτεμις Αττικής

Το έλλειμμα δημοκρατίας στην Τουρκία
Φαίνεται ότι, όπως στην Ελλάδα οι πολιτικές εξελίξεις και ζυμώσεις είναι έντονες, έτσι και στη γειτονική Τουρκία ο Ιούλιος ήταν ένας μήνας έντονων πολιτικών και λοιπών γεγονότων, συνταράσσοντας την τουρκική αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη. Μετά την πολύνεκρη όσο και περίεργη τρομοκρατική επίθεση στο αμερικανικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης (η Αλ Κάιντα δεν χρησιμοποιεί ενόπλους, παρά μόνον ισχυρούς εκρηκτικούς μηχανισμούς), ήρθαν στο φως συγκλονιστικά γεγονότα: μια παρακρατική-παραστρατιωτική οργάνωση απεργαζόταν την κατάρρευση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης Ερντογάν με βίαιο τρόπο. Η «Εργκενεκόν», όπως ονομάζεται η οργάνωση αυτή, απετελείτο από εν ενεργεία και απόστρατους τούρκους στρατιωτικούς, καθώς και πολίτες, ενώ φαίνεται ότι ξεκίνησε τη δράση της κατά το 2002. Τραγική σύμπτωση είναι το γεγονός ότι η παραπομπή σε δίκη 86(!) ατόμων από τον γενικό εισαγγελέα Κωνσταντινούπολης γι΄ αυτή την υπόθεση συνέπεσε με τη διαδικασία «κατάργησης» του ισλαμικού κόμματος του πρωθυπουργού Ρ. Τ. Ερντογάν και του προέδρου Α. Γκιουλ από την πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Η κατηγορία από το Συνταγματικό Δικαστήριο είναι ότι απεργάζονται την κατάργηση του κοσμικού-κεμαλικού κράτους. Τελικά στις 16 Ιουλίου η εισήγηση του δικαστηρίου ήταν αθωωτική για τον Ερντογάν και το ΑΚΡ, το κόμμα του οποίου ηγείται. Αυτή η χιονοστιβάδα εξελίξεων στην Τουρκία καταδεικνύει με τον πλέον πασιφανή τρόπο το έλλειμμα δημοκρατίας που έχει αυτή η μουσουλμανική χώρα που επιδιώκει διακαώς να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Χρειάζονται πολλά χρόνια δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, ως φαίνεται, και φυσικά πρακτική εφαρμογή τους, προτού διαβεί το κατώφλι της ΕΕ. Ισως καταφέρει να μείνει απλά μια «υπό ένταξη χώρα» εσαεί.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΣ Περιστέρι, Αθήνα

«Ακάθεκτη η προσφορά των πολυεθνικών στην Κίνα»
Μέχρι πρότινος είχαμε την αμερικανική ειρήνη από το ένα μέρος, τη σοβιετική από το άλλο, αλλά και την πολιτική λιτότητας του Μάο. Σε αντίθεση με τους Σοβιετικούς και τους Κινέζους, τα βασικά δυτικά πιστεύω δεν ήταν η πειθαρχία και ο απομονωτισμός για ένα λαμπρό μέλλον. Κυριαρχούσαν διαφορετικά ιδανικά. Η ελευθερία του ατόμου να ζει και να δρα δημιουργικά, να περνάει όμορφα σήμερα και όχι κάποτε. Η ελευθερία του εμπορίου και των θαλασσών (χωρικά ύδατα τριών μιλίων αντί των δέκα, π.χ.), η όσο το δυνατόν ευρύτερη νομισματική κυκλοφορία. Και φυσικά άκρως ενοχλητική ήταν για τη Δύση η ακούραστη προσπάθεια εξάπλωσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της «πολιτιστικής επανάστασης» σε όλη την οικουμένη. Το «Κόκκινο Βιβλίο» είχε γίνει το ευαγγέλιο πολλών κατοίκων της Δύσης. Η ύπαρξη, αλλά κυρίως η δράση των ολοκληρωτικών καθεστώτων «ισότητας» είχε καταντήσει από τη Δύση πλέον απαράδεκτη για την ίδια, αλλά και για τον πλανήτη μας γενικά. Στη Σοβιετική Ενωση η αποδημία των γέρων κομμουνιστών σηματοδότησε την περεστρόικα, τη γενική αναδιάρθρωση υπό τον Γκορμπατσόφ. Οι Ρώσοι στη βιασύνη τους διέπραξαν… λάθη βιασύνης. Αλλά η Ρωσία είναι μια πλούσια χώρα, με όλες τις επιστημονικές και βιομηχανικές υποδομές. Σε αντίθεση, η αφυπνισμένη μετά τον λήθαργο της εποχής του Μάο Κίνα είχε τα προβλήματα μιας υποανάπτυκτης χώρας. Της έλειπαν οι αναγκαίες υποδομές μοντέρνας τεχνολογίας. Οι Ρώσοι από φρόνιμο φόβο είχαν διακόψει να παρέχουν. Και εδώ παρουσιάζεται το έξυπνο χρήμα. Ο,τι ακριβώς έγινε με την κατεστραμμένη Ιαπωνία, έγινε και στην Κίνα. Οι πολυεθνικές όρμησαν ακάθεκτες να προσφέρουν.

Μια προσφορά με φανταστικό κέρδος. Ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας ξεπέρασε κάθε πιστευτό νούμερο. Τα πάμφθηνα ελαφρά προϊόντα με κινεζική προέλευση πλημμύρισαν τις διεθνείς αγορές, καταστρέφοντας πολλές από τις τοπικές βιομηχανίες. Τώρα έχουν μπει στο διεθνές εμπόριο και τα της μεσαίας και βαριάς βιομηχανίας τους. Μόνο που τώρα η χώρα αυτή μαζί με την Ινδία, άλλη πολυπληθής περιοχή με στοιχειώδες ημερομίσθιο, δεν χορταίνουν πετρέλαιο. Πληρώνουν όσο όσο και η τιμή σκαρφαλώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέταλλα. Το ίδιο με τα τρόφιμα. Οι πολίτες απέκτησαν πολλαπλάσια από πριν αγοραστική δύναμη και είναι πολλοί. «Τις πταίει;». Φταίει ή δεν φταίει η Δύση, που, κατεδαφίζοντας τα παραπετάσματα, έστρεψε τον ποταμό της τεχνολογίας της προς Κίνα και Ινδία και προέκυψαν αυτά τα μη προβλεπόμενα αποτελέσματα; Το ερώτημα αυτό πάντα παραπέμπει, και πρέπει, σε ένα σωφρονιστικό παράδειγμα. Εκείνο της προπολεμικής πεινασμένης Ιαπωνίας, η οποία ως απώτατο στόχο είχε τους σιτοβολώνες της Αυστραλίας. Ενας λαός που η κακουχία και η πείνα τον τυφλώνει είναι ικανός σε εύθετο χρόνο να ορμήσει εκεί που υπάρχει το άφθονο φαγητό είτε με μετανάστευση, αλλά και με κατακτητικό πόλεμο. Θα μου πείτε «το έξυπνο χρήμα» είναι δυνατόν να έχει λάβει υπόψη κάτι παρόμοιο; Ισως. Μπορεί και βέβαια. Στο κάτω κάτω αυτό είναι η πραγματική ηγεσία στον πλανήτη.

ΓΕΩΡΓ. Ν. ΧΑΡΜΑΝΤΑΣ Αθήνα

Για το νοσοκομείο του ΙΚΑ- απάντηση σε επιστολογράφο
Η επιστολή μου απευθύνεται προς την κυρία Σύλβια Βέλινγκ-Παϊπέτη που «σιχάθηκε την πατρίδα της» λόγω της νοσηλείας του ηλικιωμένου γονιού της, όπως γράφει στην επιστολή της («Βήμα» 16.7.2008).

Το ΙΚΑ εξ ορισμού προστατεύει τους πολλούς και οικονομικά αδύνατους. Τα ταμεία των τραπεζών του Δημοσίου και άλλα έχουν συνήθως καλύτερη περίθαλψη και συντάξεις. Η ιδιωτική ασφάλιση έρχεται να συμπληρώσει την κοινωνική, με προγράμματα περίθαλψης κοστολογημένα επακριβώς και ποτέ απεριόριστα σε έξοδα νοσηλείας εξετάσεις-αναλύσεις και παραμονή σε νοσοκομεία ή κλινικές. Η κυρία, που ζει στη Γερμανία 28 χρόνια, προφανώς το ξέρει γιατί λέει ότι «πάνε νέοι και γέροι, φτωχοί και πλούσιοι και τα έξοδα για τη θεραπεία τα καλύπτουν σε ποσοστό 100% οι ασφάλειες». Οχι το ΙΚΑ της Γερμανίας. Μα και στην Ελλάδα οι ασφάλειες (οι ιδιωτικές) πληρώνουν ό,τι έχουν υποσχεθεί με το συμβόλαιό τους. Συμφωνώ με την κυρία ότι οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ αποτελούν ειδική κατηγορία, αλλά δεν συμφωνώ ότι είναι άνθρωποι «κατώτερης ποιότητας». Απλώς δεν διαθέτουν οικονομικά μέσα όπως η κυρία επιστολογράφος.

«Στους άστεγους» κανένα νοσοκομείο και κανένας διευθυντής δεν έστειλε και δεν θα έστελνε έναν υπέργηρο με βαρύ εγκεφαλικό, πολύ περισσότερο το νοσοκομείο του ΙΚΑ. Με τα τόσα ρεκόρ σε ατυχήματα γενικώς και ειδικώς τροχαία, χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο χρειάζονται αναρρωτική κλινική για να συνέλθουν από βαριές κακώσεις που έχουν υποστεί Νοσ. Αγ. Αναργύρων). Το Νοσοκομείο Ατυχημάτων ΚΑΤ προσφέρει την πρώτη απαραίτητη φροντίδα και μετά στέλνει τους παθόντες στο παραπάνω ίδρυμα για βελτίωση ή αποκατάσταση. Η πείρα μου γενικώς ως πρώην διευθυντής προσωπικού πολυεθνικής, αλλά και ειδικώς λόγω 20ετούς περιπέτειας υγείας της συζύγου μου, με έμαθε πολλά περισσότερα από όσα διατείνεται ότι γνωρίζει για την περίθαλψη στη Γερμανία και στην Ελλάδα η κυρία Σ.Π. Εννοώ ότι στην 20ετία είχα πολλές εισαγωγές σε νοσοκομεία, τις περισσότερες από αυτές στο νοσοκομείο του ΙΚΑ, πρώην Παπαδημητρίου. Πέρναγα μονοβάρδια (μέρα νύχτα) 3, 5, 7, 10 ή περισσότερες ημέρες χωρίς βοήθεια από βουλγάρες αποκλειστικές. Ετσι, έχω σπουδάσει τον τρόπο που λειτουργεί η οργάνωση του νοσοκομείου ημέρα, νύχτα, Σάββατα, Κυριακές, γιορτές. Η κυρία Σ.Π. αδίκησε πρώτα τον εαυτό της και πολύ περισσότερο αδίκησε και πρόσβαλε βάναυσα ένα σεμνό άνθρωπο και επιστήμονα, στον οποίο αναφέρεται ονομαστικά. Οι αναφορές της κυρίας Σ.Π. στο πρόσωπο του κυρίου Γερολυμάτου ήταν προσβλητικές. Οι σωστές αναφορές για την ανύπαρκτη υποδομή σε ξενοδοχειακό εξοπλισμό και για την έλλειψη προσωπικού νοσηλείας δεν μπορεί να βαρύνουν τους γιατρούς. Οι ελλείψεις βαρύνουν την πολιτική ηγεσία του τόπου από γενέσεως του ΙΚΑ για πολλούς λόγους και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι το κράτος για πολλές δεκαετίες έκανε «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα», διαθέτοντας ατόκως στις τράπεζες, τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, χαρίζοντας κατά καιρούς οφειλές εκατομμυρίων σε μεγαλοεργοδότες και αμελώντας να περιορίσει την εισφοροδιαφυγή.

Αυτά δεν φαίνεται να απασχόλησαν την κυρία Σ.Π. Η ευαισθησία της εμφανίστηκε έπειτα από τριάμισι εβδομάδες νοσηλείας του 87χρονου γονιού της στις «πρωτόγονες» συνθήκες του νοσοκομείου του ΙΚΑ και αφού οι γιατροί έφεραν, φαντάζομαι, τον πατέρα της σε μια κατάσταση που μπορούσε να αντιληφθεί και να χαρεί την ανθρωπιά που του προσέφεραν οι καλοπληρωμένες βουλγάρες αποκλειστικές στο καλοπληρωμένο γηροκομείο. Αδικείτε, κυρία Σ.Π., τους γιατρούς γενικώς και ειδικά τους γιατρούς αυτού του νοσοκομείου. Δεν κάνουν τις σπουδές τους χωρίς να ενδιαφέρονται για τους αρρώστους και τα προβλήματά τους. Τους γνώρισα αυτούς τους νέους γιατρούς την ώρα της προσπάθειάς τους να διαγνώσουν, να βοηθήσουν, να θεραπεύσουν, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των προϊσταμένων τους γιατρών και καθηγητών. Οι συνθήκες και γι΄ αυτούς είναι άθλιες και απαράδεκτες (ωράρια, αμοιβές χαμηλές, υπερεργασία που δεν πληρώνεται). Εργάζονται όμως με ενθουσιασμό, με ευαισθησία, με τρυφερότητα, με ανθρωπιά για τους ασθενείς που τους εμπιστεύτηκαν. Αυτή την ανθρωπιά προσπαθούμε να τους την ξεριζώσουμε άλλοτε από άγνοια και άλλοτε από εγωισμό περίσσιο. Αυτοί οι νέοι γιατροί είναι πλούσιοι σήμερα γιατί δίνουν την ψυχή τους χωρίς να τους το αναγνωρίζουμε.

Κυρία Σ.Π., μην κρατάτε τη συγγνώμη. Πείτε τη σήμερα στους γιατρούς που σπουδάζουν φροντίζοντας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πείτε τη στον κ. Κ. Γερολυμάτο που τον αδικήσατε κατάφωρα.

ΧΑΡ. ΒΛΑΧΟΣ Συντ. ΙΚΑ, Ζωγράφου, Αθήνα

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ●Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr