Κύριε διευθυντά

Δεν γνωρίζω τι άλλο περιελάμβανε το Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ στην Ολυμπία, αλλά το ρεσιτάλ του Κώστα Καραμανλή ήταν καταπληκτικό, υποθέτω ότι παραληρούσαν οι νεολαίοι ακούγοντάς τον: «Τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα (τα χρέη,τα ελλείμματα,η ακρίβεια,η ανεργία,η διαφθορά) είναι “επιτεύγματα” ενός καθεστωτικού παρελθόντος,…η μίζα ήταν κυβερνητική οδηγία,… [ενώ εμείς] τολμούμε να συγκρουόμαστε.Τολμούμε να αποκαλύπτουμε. Τολμούμε να ερευνούμε.Αυτό είναι το πλεονέκτημά μας». Και όλα αυτά ενώ τα αποκαΐδια της περυσινής καταστροφής ήσαν λίγα μέτρα μακρύτερα, όταν ο κόσμος βοά για τη νέα σοδειά σκανδάλων (Siemens, ΟΣΕ, ΟΤΕ, αποπομπή Ζορμπά) και για την παγιωμένη ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει οτιδήποτε, από τις χωματερές ως τα δημοσιονομικά ελλείμματα, αναζητώντας καταφύγιο στα εθνικιστικά «βέτο» που άνοιξαν πολλαπλά μέτωπα σύγκρουσης Αθηνών- Σκοπίων. Μου φαίνεται ότι αυτό το ρεσιτάλ ψευδών μόνο μια ερμηνεία επιδέχεται: ο Πρωθυπουργός κατανόησε πως η ισχνή πλειοψηφία, τα σκάνδαλα, η κυβερνητική ανεπάρκεια και η οικονομική συγκυρία δεν δίνουν μεγάλο προσδόκιμο χρόνο ζωής στην κυβέρνησή του. Κινδυνεύει να βρεθεί στον αέρα από τη μια στιγμή στην άλλη, για τον πιο τυχαίο λόγο, και ο Κώστας Καραμανλής δεν θέλει να γίνει έρμαιο των περιστάσεων, θέλει να επιλέξει ο ίδιος τον χρόνο και τις αφορμές της εκλογικής αναμέτρησης. Και επειδή πρέπει το κομματικό στράτευμα να είναι έτοιμο για τη σύγκρουση, για τούτο είπε όσα είπε στην Ολυμπία, τα ίδια θα λέει και θα ξαναλέει από εδώ και πέρα.