Επιστολές προς «Το Βήμα»

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr «Εκλογές στα ΑΕΙ με e-mail»
Μήπως οι εκλογές στα πανεπιστήμια θα έπρεπε να γίνονται ηλεκτρονικά; Το κάθε μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας έχει ένα προσωπικό e-mail και θα μπορούσε να αποστείλει την ψήφο του με αυτόν τον τρόπο. Είναι, νομίζω, σχετικά εύκολο τεχνικά να μην αποκαλύπτεται η ταυτότητα του αποστολέα στην εφορευτική επιτροπή αλλά μόνο η ψήφος του. Σε αυτή την περίπτωση οι μάχες μεταξύ των δύο στρατοπέδων θα μεταφέρονταν στον κυβερνοχώρο και θα είχαμε λιγότερα θύματα. Ελπίζω μόνο να μη χρειάζεται και για αυτή τη (μικρή) αλλαγή καινούργια νομοθετική ρύθμιση από την κυβέρνηση ή αλλαγή του Συντάγματος!

ΣΠΥΡΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ Lecturer University of Southampton

«Απαξίωση του πανεπιστημίου»
Και να, φθάσαμε στο τελευταίο(;) σκαλοπάτι απαξίωσης! Κλεισμένοι στον εαυτό μας, άβουλοι, έρμαια των εξελίξεων και των κομματικών εγκαθέτων, παρακολουθούμε τη διαρκή απαξίωση του πανεπιστημίου. Παρακολουθούμε τις φασιστικής νοοτροπίας και κομματικά καθοδηγούμενες μειοψηφίες να καταπατούν κάθε κανόνα δημοκρατικής νοοτροπίας καταλύοντας τις συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων και τις εκλογές προπηλακίζοντας και τραυματίζοντας τους «δασκάλους» τους και επιβάλλοντας λίστες βιβλίων ή ψηφίσματα σε συλλογικά όργανα. Παρακολουθούμε τους εκλεγμένους (άραγε από ποιους και με ποιες αφανείς συναλλαγές;) προέδρους, κοσμήτορες ή πρυτάνεις να συνδιαλλάσσονται με τις «φοιτητικές» μειοψηφίες, δήθεν για την «ηρεμία» των ιδρυμάτων τους. Παρακολουθούμε το υπουργείο είτε να παρακολουθεί άβουλο είτε να υποδαυλίζει με άκαιρες δηλώσεις την κατάσταση. Παρακολουθούμε τα πολιτικά κόμματα (που για λόγους πολιτικού κόστους και μόνο δεν τήρησαν για δεκαετία και πλέον τις υπογραφές που έβαλαν και τις δεσμεύσεις που απέρρεαν από αυτές) που «ποιούνται την νήσσαν» ή ακόμη επιδίδονται σε μικροπολιτικές τακτικές και αντιδράσεις. Παρακολουθούμε την κοινωνία (ακόμη και τους γονείς των «βλασταριών» που επιδίδονται σε αξιόποινες πράξεις) να μην αντιδρά. Παρακολουθούμε τη Δικαιοσύνη να μην ενεργοποιείται όπως οφείλει σε τέλεση αξιοποίνων πράξεων σε χώρους της ελληνικής επικρατείας, λες και τα πανεπιστήμια αποτελούν «ξένο έδαφος». Ως πότε;

ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης Ηράκλειο

ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ
▅ Ο κ. George J. Βalodimas, από τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, γράφει: Το χρηματιστήριο δεν κάνει χατίρια σε καμία πολιτική παράταξη, εξαρτάται από το κυβερνών κόμμα πώς μπορεί να συντονίσει, να προγραμματίσει και να προμαντέψει κατά το δυνατόν την εθνική οικονομία, να της δώσει κατευθύνσεις με ανάλογες επενδύσεις και όχι βλέποντας και κάνοντας, χωρίς καμία πυξίδα, προγραμματισμό και ανάληψη κάποιων δραστικών οικονομικών μέτρων τύπου ελληνικής κυβερνήσεως, όπου η ιδία είναι μπάχαλο και τα πάντα χωρίς καμία εξαίρεση τα έχει μπαχαλοποιήσει.

▅ Ο κ. Δημήτρης Γ. Μπράνης γράφει: Ο,τι ο άνθρωπος κάνει εις βάρος της φύσεως, εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, το πληρώνει. Το πληρώνει ακριβά. Πληρώνει την απερισκεψία του. Το φυσικό περιβάλλον εκπέμπει SΟS. Εκπέμπει σήμα κινδύνου. Είναι άρρωστο. Ζητεί από την ανθρωπότητα να το σεβαστεί. Να το σώσει. Να σταματήσει να το καταστρέφει. Να το ρυπαίνει. Να το μολύνει. Να το καίει. Να το βλάπτει.

▅ Ο κ. Γιάννης Δούκας, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, από τη Θεσσαλονίκη, γράφει: Γιατί να μη γυρίζουμε κάπου κάπου και λίγο προς τα πίσω, προς την «παράδοσή» μας, για να βλέπουμε από πού ξεκινήσαμε; Αμα δεν ξέρεις από πού έρχεσαι δεν ξέρεις πού πας, άσε που μπορεί κάποια στιγμή να χάσεις και τον δρόμο σου. Αμα τον ανεκτίμητο θησαυρό που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, τους αρχαίους αλλά και τους νεότερους, τον εξομοιώνουμε με τις «λαγάνες και τους ταραμάδες» που τρώμε τις Αποκριές, με τα «πηλήκια και τις ποδιές» που φορούσαν κάποτε τα παιδιά στα σχολεία και αν την εκδήλωση θαυμασμού στις διαχρονικές παραδοσιακές μας αξίες τη θεωρούμε οπισθοδρόμηση, ε, τότε, καλύτερα να πάμε να πνιγούμε!

▅ Ο κ. Κ. Γκιβίσης, από την Καλλιθέα της Αθήνας, γράφει: Παρακολουθώ με πραγματική αγωνία και θλίψη τις εκκλήσεις μέσω των δελτίων ειδήσεων για την περιστολή της σπατάλης που γίνεται από όλους μας για το πολυτιμότατο στοιχείο της ζωής, το νερό. Σπαταλώνται καθημερινά στα πεζοδρόμια κάθε πολυκατοικίας τόνοι νερού για καθαρισμό, καίτοι είναι βέβαιον ότι σε δέκα λεπτά μετά το πέρας αυτής της εργασίας κάποιοι σκύλοι και γάτοι θα κοπρίσουν στην καθαρή επιφάνεια. Για τον περιορισμό αυτής της ακατανόητης σπατάλης να απαγορευθεί η χρήση νερού για τέτοιου είδους εργασίες, επίσημα και με επιβολή προστίμων από τους κατά τόπους δήμους. Επίσης και σαν μία ακόμη τιμωρία να διακόπτεται η χρήση του νερού από την ΕΥΔΑΠ, η παροχή ύδατος στον κοινόχρηστο μετρητή του νερού.

Νοθεία ηλιελαίου και ποιότητα ζωής
Επί έναν και πλέον μήνα το πανελλήνιο πληροφορείται καθημερινώς με δέος το γεγονός της μολύνσεως ή και επιμολύνσεως μεγάλων ποσοτήτων ηλιελαίου προερχομένων κυρίως εξ Ουκρανίας, διοχετευθεισών δε εις την Ευρώπη και στην Ελλάδα, με ορυκτέλαια πιθανόν μικροτέρας αξίας. Αναφέρθηκαν διάτρητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, κρατικοί και επιχειρηματικοί, παραλείψεις ελέγχων, ελλείψεις προσωπικού, αποσύρσεις τεραστίων ποσοτήτων από την αγορά και τα ράφια των καταστημάτων, διαβάσαμε στον Τύπο για λουκέτα σε επιχειρήσεις, είδαμε στα κανάλια αρμοδίους, αναρμοδίους, επιστήμονες και άλλους να ομιλούν περί μολυσμένου ή και επιμολυσμένου ή και μολύσματος (ακούστηκε και αυτό) ηλιελαίου και άλλα διάφορα σχετικά τα οποία επανέφεραν στη μνήμη μας εποχές όπως του Τσέρνομπιλ, των κοτόπουλων, των τρελών αγελάδων κτλ., κτλ.

Αναλογίστηκα τη δεκαετία του 1950, όταν η περίφημη Λέσχη της Ρώμης, αποτελούμενη από προσωπικότητες ολκής της εποχής, επιχειρηματίες, επιστήμονες, πολιτικούς, διεκήρυσσε ότι ο πλανήτης θα καταστραφεί ως το τέλος του αιώνα λόγω ρυπάνσεως. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι τροφικές ή και άλλες κρίσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται από τα κράτη με τη δέουσα σοβαρότητα και την επιστράτευση του λαού και των πολιτών. Και πρώτον: μόλυνση ή επιμόλυνση δημιουργείται από δράση μικροβίων ή μικροοργανισμών ή ιών, γεγονός που δεν υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση. Εδώ πρόκειται περί νοθείας. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει νοθεία ηλιελαίου ή πρόσμειξη, σκόπιμη ή όχι, π.χ. στα αμπάρια κάποιου πλοίου μεταφοράς, με ορυκτέλαιο ή σε κάποιο εργοστάσιο.

Μερικά από τα πρόσθετα των ορυκτελαίων ως περιέχοντα βαρέα μέταλλα και όχι μόνο είναι τοξικά. Πολλάκις τα ορυκτέλαια προσμειγνύονται και με αναγεννημένα μηχανέλαια από καμένα λάδια αυτοκινήτων στα οποία λόγω των αυξημένων θερμοκρασιών έχουν δημιουργηθεί διοξίνες, ουσίες οι οποίες από δεκαπενταετίας αναφέρονται στην επιστημονική βιβλιογραφία ως καρκινογόνες και με τις οποίες απασχολούνται η τοξικολογία, η χημική ανάλυση και η Ιατρική. Αποτίθενται δε προσθετικά με τον χρόνο σε ορισμένα όργανα του ανθρώπινου σώματος όπως το ήπαρ, ο εγκέφαλος και οι λιπώδεις ιστοί. Γι΄ αυτό επιβάλλεται ο έλεγχος να γίνει σε βάθος. Είναι ανάγκη για μια γιγαντιαία κινητοποίηση όλων των αρμοδίων υπηρεσιών των υπουργείων, μαζί με τις ενώσεις καταναλωτών, τους ΟΤΑ και τους πολίτες για δειγματοληψίες και χημικούς ελέγχους, ανάπτυξη και ενίσχυση χημικών εργαστηρίων και δημοσιεύσεις ετησίως όλων των γενομένων ελέγχων. Η ποιότητα του ηλιελαίου είναι συνυφασμένη με την ποιότητα του εθνικού προϊόντος, του ελαιολάδου. Πέραν τούτων, άμεσα και αδήριτα προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής, διαχωρισμένου από το Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων.

ΝΙΚΟΣ Γ. ΛΑΓΩΝΙΚΑΣ Χημικός, Νέα Σμύρνη, Αθήνα

Ιταλία, Τουρκία και Βόλος
Θα ήταν αδικία και ίσως ιεροσυλία αν προσπαθούσαμε να συγκρίνουμε σε επίπεδο πολιτισμού τους εκατέρωθεν γείτονές μας, τους Ιταλούς με τους Τούρκους, αλλά πρέπει να το πράξουμε.

Γνήσιος μεσογειακός λαός οι Ιταλοί, με μουσικό ταμπεραμέντο, φιλόξενοι, άνετοι, επιμελείς, πρωτοπόροι στις τέχνες, δίδαξαν και διδάσκουν ελεύθερη κριτική σκέψη. Αυτός ο παγιωμένος τρόπος ζωής τους είναι απαλλαγμένος από ξενοφοβία, μιλιταρισμό και άκρατο εθνικισμό. Οι Ελληνες μεγαλούργησαν στην Κάτω Ιταλία, στη Σικελία, με τις αποικίες τους, την αρχιτεκτονική τους, τα γλυπτά τους. Οι Ρωμαίοι αφομοιώθηκαν στην ελληνική παιδεία και, αν κάποιος έθετε υποψηφιότητα για τη Σύγκλητο, έπρεπε να τη γνωρίζει καλά. Αυτά τα δέχεται σήμερα η επίσημη ιταλική πολιτεία και οι ιταλόπαιδες τα διδάσκονται στα σχολεία.

Ας ρίξουμε μια ματιά στην Τουρκία. Λαός που ξεκίνησε από τα βάθη της Ασίας και με τους πολέμους ως μέσον μιας επεκτατικής πολιτικής που πάντα τον χαρακτηρίζει εγκαταστάθηκε ανατολικά της χώρας μας. Η σημερινή χώρα, παρ΄ όλες τις προσπάθειες εκμοντερνισμού, χειραγωγείται από μια ήττα της ελεύθερης σκέψης. Κρίση ταυτότητας βιώνουν οι εξ Ανατολών γείτονές μας. Αν επισκεφθεί κανείς τα παράλια, οι εκεί ξεναγοί θα σου πουν για τους «αρχαίους ναούς των Τούρκων, τη λαμπρότητα της αρχαίας τουρκικής κληρονομιάς, τον Ομάρ (Ομηρο) και για το αποκορύφωμα της τουρκικής αρχιτεκτονικής, την Αγία Σοφία». Αν ο επισκέπτης είναι Ευρωπαίος, Αμερικανός, Ασιάτης, ο ξεναγός νιώθει άνετος και υπερήφανος. Αν είναι Ελληνας, τότε μια ένοχη αμηχανία χαρακτηρίζει τον τούρκο αρχαιολόγο σαν εκείνη του αποδοχέα κλοπιμαίων που προσπαθεί να τα πουλήσει όσο όσο.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αμφισβήτησης η επίσημη τουρκική πολιτεία αρνήθηκε τη διέλευση του πλοίου «Αργώ» από τα στενά του Βοσπόρου. Ο Βόλος, ως πόλη διοργανώτρια των Μεσογειακών Αγώνων και γενικότερα η Ελλάδα μέσω αυτού του πλοίου-ομοιώματος του αρχαίου, έστελνε μήνυμα φιλίας και ειρήνης στου λαούς της Προποντίδας. Οι Τούρκοι όμως φοβήθηκαν ότι θα ξυπνούσαν μνήμες εκτοπίσεων, καταπατήσεων και σφαγών που έπραξε με τον νόμο της ισχύος η κρατική τους οντότητα εις βάρος των Ελλήνων. Η μοντέρνα «Αργώ» δεν είναι πλοίο ολέθρου. Δεν μεταφέρει πυρηνικά ή χημικά απόβλητα στα αμπάρια της. Είναι σκαρί όπου η ειρήνη και η φιλία είναι οι συνταξιδιώτες της. Αυτές οι έννοιες είναι προστιθέμενες αξίες που απορρίπτει η σημερινή Τουρκία. Στις 14 Ιουνίου η «Αργώ» θα σαλπάρει με νέα ρότα. Από τον Βόλο μέσω Ισθμού θα πλεύσει τα παράλια της Αδριατικής με τους 80 κωπηλάτες της και θα καταλήξει στη Βενετία. Ο πολιτισμός θα ανταμώσει για μία ακόμη φορά την τέχνη, τη φιλοξενία, τη φιλία και τη δημοκρατία.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Βόλος

Ιδιοκατασκευές σε ΙΧ
Κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα με ιδιοκατασκευές (κουτιά) προσαρμοσμένες εξωτερικά στο πίσω μέρος τους. Συνήθως ανήκουν σε κυνηγούς και τα κουτιά αυτά έχουν μέσα (δυστυχή) σκυλιά. Κατά πόσο είναι νόμιμες αυτές οι τοποθετήσεις, τι γίνεται αν κάποιος πέσει από πίσω σε ένα τέτοιο όχημα (πέραν του ότι θα σκοτωθεί το άτυχο σκυλί). Οσον αφορά την ασφαλιστική κάλυψη, τι γίνεται, αφού με αυτή την κατασκευή μεγαλώνει το μήκος του φέροντος οχήματος; Και τι μέτρα παίρνει η Τροχαία;

Δ. ΜΟΥΚΑΣ Αθήνα

Νόμος, όχι χαμηλός
Το λάθος συμβαίνει συχνά, ας το ξεκαθαρίσουμε με αυτή την όμορφη ευκαιρία για την ομάδα και τους οπαδούς της Μanchester United: το όνομα του εκ των απαθανατισμένων σε άγαλμα θριαμβευτών του 1968 (30.5.2008, σελίδα Α33) Denis Law γράφεται όπως η λέξη «νόμος» στα αγγλικά και προφέρεται «Λω». Δεν γράφεται όπως η λέξη «χαμηλός» (low) και βέβαια δεν προφέρεται «Λόου», όπως κατά κόρον διατείνονται τα ελληνικά ΜΜΕ, αθλητικά και μη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ Δροσιά Αττικής

«Πού θα κριθεί»
Σας βεβαιώ ότι ελάχιστα με ενδιαφέρει αν ο ΟΤΕ είναι ιδιοκτησία του ελληνικού Δημοσίου, αν τον αγόρασαν οι Γερμανοί είτε όποιος άλλος θα ενδιαφερόταν και πιστεύω ότι το ίδιο ελάχιστο ενδιαφέρον έχουν και οι άλλοι Ελληνες. Εκείνο που με ενδιαφέρει, όπως ενδιαφέρει όλους μας νομίζω, είναι αν από εδώ κι εμπρός ο ΟΤΕ θα δουλεύει σωστά, θα με εξυπηρετεί πρόθυμα και αποτελεσματικά. Αν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις σημερινές και αυριανές ανάγκες μου. Είναι κάτι που ούτε ο υπουργός με πληροφόρησε ούτε οι πολιτικολογούντες βλέπω να έθιξαν. Εκεί, στο αν θα γίνει καλύτερος, θα κριθεί ο γερμανικός ΟΤΕ.

ΕΛΕΝΗ ΦΩΚ. ΚΑΛΗΜΕΡΗ Φαρμακοποιός Δρoσιά Αττικής

«Τα αληθή περιστατικά»- απάντηση στον «Βηματοδότη»
Με αφορμή σχόλιο στην εφημερίδα σας «Το Βήμα της Κυριακής» την 1η Ιουνίου 2008 και στη στήλη «Βηματοδότης» οφείλω να σας ενημερώσω για τα αληθή περιστατικά του θέματος που συζητήθηκε στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής την Πέμπτη 29 Μαΐου 2008, για την έγκυρη πληροφόρηση των αναγνωστών σας, ώστε να μην παραπληροφορούνται:

Στο «Βήμα της Κυριακής» τής 1ης Ιουνίου 2008 και στη στήλη «Βηματοδότης» εγράφη περί «αλησμόνητου σόου θεσμικής αυστηρότητας» εκ μέρους μου στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, όπου δήθεν εξέφρασα την έντονη δυσαρέσκειά μου γιατί οι υπεύθυνοι ασφαλείας του γάλλου προέδρου απαίτησαν να επιθεωρήσουν το Κοινοβούλιο πριν από την ομιλία του κ. Σαρκοζί.

* Διαπιστώνω ότι ο όποιος πληροφοριοδότης παρέσυρε τον αρμόδιο συντάκτη σας σε ανακρίβειες.

* Για την αποκατάσταση της αλήθειας σας γνωρίζω ότι στην ως άνω Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής η τοποθέτησή μου δεν αφορούσε τα θέματα ασφαλείας, για τα οποία αρμόδιος ούτως ή άλλως είναι ο Πρόεδρος της Βουλής.

* Η διαμαρτυρία μου αφορούσε την ανακοίνωση από τον κ. Πρόεδρο της Βουλής ότι την Παρασκευή 6 Ιουνίου η Βουλή δεν θα έχει ημερήσια διάταξη κοινοβουλευτικού ελέγχου, όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό της Βουλής, αλλά ότι ουσιαστικά θα έμενε «κλειστή» με αφορμή την ομιλία του κ. Σαρκοζί προς τους βουλευτές.

* Το επιχείρημα του κ. Προέδρου της Βουλής ήταν ότι δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ημερήσια διάταξη της Βουλής διότι δεν είναι γνωστή η ώρα που θα μιλήσει ο γάλλος πρόεδρος!

Επεσήμανα ότι λογικό θα ήταν να εντασσόταν το πρόγραμμα της επίσκεψης στην κανονική ημερήσια διάταξη της Παρασκευής. Δεν γνωρίζω, άλλωστε, κοινοβούλιο άλλης ευρωπαϊκής χώρας να «αναστέλλει κατ΄ ουσίαν» τις εργασίες του για να προσαρμοσθεί σε απροσδιόριστο πρόγραμμα επισκέπτη.

Παρακαλώ για τη δημοσίευση της επιστολής μου ώστε να μη δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις στους αναγνώστες σας.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων

«Θέλουμε πολιτικούς με οράματα»
Είναι απίστευτο, αλλά εκεί που μας οδήγησαν οι έλληνες πολιτικοί με τις συνεχείς υποχωρήσεις στην εξωτερική πολιτική, χωρίς στρατηγική, με προχειρότητα, με ανευθυνότητα, επόμενο ήταν να γίνουμε μια τούρτα που όλοι θέλουν ένα κομμάτι: οι Αλβανοί μιλούν για Τσαμουριά, οι Σκοπιανοί θέλουν τη Θεσσαλονίκη και οι Τούρκοι τη Θράκη και το Αιγαίο. Είπαμε να βοηθήσουμε την Τουρκία να μπει στην Κοινή Αγορά. Στο διάβα βλέπουμε ότι όχι μόνο δεν υποχωρεί βήμα, αλλά και προκαλεί και είμαστε οι μόνοι που τους στηρίζουμε. Που είναι η εναλλακτική στρατηγική μας να αλλάξουμε στράτα. Αντί για αυτό εμείς συνεχίζουμε το βιολί μας, την ίδια τακτική, τους δίνουμε λάθος μηνύματα και ανοίγουμε την όρεξή τους. Αφού θεωρούν ότι η πολιτική της Ελλάδος είναι δεδομένη και δεν πρόκειται να αλλάξει. Εχουμε εναποθέσει όλες μας τις ελπίδες στην Κοινή Αγορά, με το που θα μπει η Τουρκία θα λυθούν τα προβλήματά μας, εδώ ποντάρει η Ελλάδα και είναι μέγα λάθος στρατηγικό. Μήπως το ίδιο δεν πιστεύαμε και για το ΝΑΤΟ; Απλώς οι ξένοι μας λένε να τα βρούμε μόνοι μας.

Να γιατί ο λαός έχει απογοητευθεί και αυτό φαίνεται στις δημοσκοπήσεις. Στην πολιτική σκηνή ανεβαίνουν άνθρωποι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και να κάνουν καριέρα και να πλουτίσουν. Ανθρωποι με ιδεολογία και τίμιοι, καθαροί δεν αντέχουν σε αυτή τη σαπίλα. Ο κόσμος θέλει πολιτικούς με οράματα, πατριώτες δυναμικούς να δώσουν λύσεις στα χρόνια προβλήματα της καθημερινότητας που διαιωνίζονται και αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Και μια εξωτερική πολιτική δυναμική, στρατηγική, σεβαστή σε όλους φίλους και εχθρούς.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ Μόναχο, Γερμανία

«Οι εκπαιδευτικοί που παρασιτούν»
Καταφεύγω στις φιλόξενες στήλες του «Βήματος» προκειμένου να φωτίσω μία από τις πλείστες πληγές που ταλανίζουν τη δημόσια εκπαίδευση και συμβάλλουν στη διαρκή απαξίωσή της. Πρόκειται για τα διάφορα στελέχη ή «στελέχη» που στελεχώνουν τις θέσεις διευθύνσεων, γραφείων, υπουργείων κτλ. Αν πρόκειται πράγματι για ανθρώπους με πείρα διοικητική και διάθεση προσφοράς μέσα στις συμπληγάδες της δημόσιας διοίκησης και της πολυνομίας- και τέτοια στελέχη υπηρετούν πάρα πολλά και αξίζουν την ευγνωμοσύνη μας-, κανείς ψόγος και καμία μομφή. Εμφιλοχωρούν όμως δυστυχώς στη διοίκηση της εκπαίδευσης και χιλιάδες εκπαιδευτικοί οι οποίοι παρασιτούν προσπαθώντας να παραμένουν μακριά από το σχολείο και την αίθουσα διδασκαλίας. Και αυτή τους η επιλογή ασφαλώς είναι ωφέλιμη, τουλάχιστον για το δημόσιο σχολείο, γιατί μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί πόσο πιο επιζήμια θα ήταν η παρουσία τους στα σχολεία. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί όμως που δεν πρόκειται ποτέ μάλλον να ατυχήσουν και να εισέλθουν σε σχολική αίθουσα καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις στα σχολεία, τα οποία δυσκολεύονται να προγραμματίσουν τη λειτουργία τους, εφόσον κάθε χρονιά πρέπει να καλύπτεται το κενό από εκπαιδευτικούς που εναλλάσσονται διαρκώς. Αυτή η πληγή πρέπει κάποτε να επουλωθεί. Αν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας το επιθυμούσε, θα απαγόρευε σε αυτά τα στελέχη να καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις στα σχολεία και θα ήταν δυνατόν οι διοικούντες τις σχολικές μονάδες να στελεχώσουν τον χώρο τους με μόνιμο και σταθερό προσωπικό. Μπορεί όμως η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να κακοκαρδίσει «τα δικά μας παιδιά»; Ασφαλώς όχι. Θα μπορούσε όμως και θα έπρεπε να ασχοληθεί με το θέμα η ΟΛΜΕ. Γιατί δεν πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση πιο έντονα;

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Φιλόλογος Γαλάτσι, Αθήνα

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr