Στη Γαλλία οι δημοσκοπήσεις ήλθαν πάλι στην κουβέντα με αφορμή την προεδρική εκλογή του Απριλίου. Οι ενστάσεις, οι αντιρρήσεις και οι αμφισβητήσεις διατυπώνονται πάντα από την ίδια πλευρά: από εκείνους που χάνουν.
Και στην προκειμένη περίπτωση από την Αριστερά.
Αποδυναμωμένη, διασπασμένη σε πεντέξι υποψηφίους, η γαλλική Αριστερά κινείται ξανά σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, ίσως πιο χαμηλά και από εκείνα του 2017.
Εχει καταφανώς πολιτικό και υπαρξιακό πρόβλημα. Αλλά γι’ αυτό δεν φταίνε φυσικά οι δημοσκοπήσεις που το καταγράφουν.
Στην Ελλάδα οι δημοσκοπήσεις είναι πιο μόνιμο θέμα συζήτησης. Με τα ίδια παράπονα και τις ίδιες αντιρρήσεις, περίπου.
Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Κανείς δεν θέλει να μετράει την απήχηση του ίδιου και των ιδεών του, ιδίως αν η μέτρηση δεν επιβεβαιώνει εκείνο που έχει στο μυαλό του.
Επηρεάζουν οι δημοσκοπήσεις τις εκλογές; Προφανώς. Τις επηρεάζουν όπως δεκάδες άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Στη Γαλλία, στην Ελλάδα, στην Αμερική ή στην Μπουρκίνα Φάσο – αν γίνονται εκλογές στην Μπουρκίνα Φάσο…
Αλλά μόνο στην Ελλάδα διατυπώθηκε δημόσια πρόταση να απαγορευτούν οι δημοσκοπήσεις (Κ. Παπαδάκης, «Εφ. Συν», 16/2). Το επιχείρημα είναι ότι δεν βολεύουν. «Ποιον ωφελούν;».
Ευτυχώς τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Αποτελούν πλέον ένα βασικό στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας. Και κάθε απαγόρευση αποτελεί συρρίκνωση της δημοκρατίας.
Ο πολίτης έχει το απόλυτο δικαίωμα να προσέρχεται στην κάλπη με όλα τα στοιχεία ενημέρωσης που θέτει η δημοκρατία και η επιστήμη στη διάθεσή του.
Αλλά και με το εξίσου απόλυτο δικαίωμα να κρίνει την ενημέρωση που τέθηκε στη διάθεσή του τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ασφαλώς οι δημοσκοπήσεις είναι ένα επιστημονικό εργαλείο που όπως όλα τα επιστημονικά εργαλεία χρειάζεται ανάλυση, βελτίωση και τελειοποίηση.
Αλλά ούτε πολεμική χρειάζεται ούτε (ακόμη λιγότερο) απαγόρευση. Η δημοκρατία αποδεικνύεται πάντοτε ισχυρότερη από κάθε απόπειρα περιορισμού της.
Διότι είναι αλήθεια ότι οι δημοσκοπήσεις απαγορεύονται στη Βόρεια
Κορέα. Αλλά εκεί δεν γίνονται και εκλογές.
