Η ….ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η σύγχυση γύρω από το άσυλο

Κινδυνεύει άραγε η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών από τις αλλαγές στη ρύθμιση για το ακαδημαϊκό άσυλο; Ετσι όπως διαβάζει κανείς τα κινδυνολογικά κείμενα που βλέπουν το φως αυτές τις ημέρες σχηματίζει την εντύπωση πως η «χούντα δεν τελείωσε το ’73», όπως έλεγε το γνωστό άκυρο και προσβλητικό σύνθημα. Πάνω στις πληροφορίες για τις πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης (από την ιδέα για είσοδο με κάποια κάρτα στους πανεπιστημιακούς χώρους μέχρι την απόφαση για διευκόλυνση της παρέμβασης της Αστυνομίας σε αξιόποινες πράξεις) χτίζεται μια ολόκληρη ρητορική σχεδόν αντιφασιστικού καλέσματος. Κείμενα, καλέσματα, σχόλια στα σόσιαλ μίντια «ξαναπιάνουν» το νήμα των παλαιών φόβων, παρουσιάζοντας τις όποιες εξελίξεις ως παλινόρθωση κάποιου αστυνομικού κράτους με στόχο την ακύρωση του ελεύθερου πανεπιστημίου.

Κάπως έτσι πάει να χαθεί η ουσία της συζήτησης και αρχίζουν, πάλι, να κυριαρχούν ξόανα και καρικατούρες. Απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα και ορατά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια τα ΑΕΙ, κάποιοι πολιτεύονται με τις μνήμες τους ή με τα αντανακλαστικά των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Σαν να μην έχουν μεσολαβήσει σαράντα πέντε χρόνια από την πτώση της δικτατορίας. Ενας αντικατασταλτικός πανικός – μαζί με την αξιοποίηση της συναισθηματικής αντιδεξιάς στάσης – σκεπάζει κάποια πραγματικά ερωτήματα: υπάρχουν θέματα με την ασφάλεια των Σωμάτων και της δημόσιας περιουσίας στους χώρους των πανεπιστημίων; Και το άλλο και πιο δύσκολο ερώτημα: μπορούμε να μιλάμε για εμπόδια στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και από πού προέρχονται αυτά τις περισσότερες φορές;