H Δύση και η ασφάλειά της. Είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του νέου αιώνα που έχει εγκαινιαστεί με απανωτές και πολυδιάστατες κρίσεις;
«Κοιτάξτε, δεν αλλάζουμε τις αντιλήψεις μας μέσα σε μια νύχτα. Ξέρουμε ότι οι δημοκρατίες κινούνται πιο αργά, αλλά πάντως κινούνται. Ο,τι συμβαίνει στην Ουκρανία έχει θέσει σε κίνηση και τη σκέψη των ανθρώπων σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου, για το τι πρέπει να γίνει ώστε, αν μη τι άλλο, μια χώρα να είναι σε εγρήγορση τουλάχιστον και να έχει αναπτύξει στρατιωτικούς αποτρεπτικούς μηχανισμούς. Η Δύση δεν είναι μια γεωγραφική έννοια, αλλά πολιτική και αξιακή. Πιστεύω ότι και πάλι η Δύση αρχίζει να συναισθάνεται ότι έχει πράγματα που θέλει να υπερασπιστεί, ότι υπάρχει μια κοινή κληρονομιά που οφείλουμε να διαφυλάξουμε. Από ιστορικής απόψεως, τα έχουμε πάει ανέλπιστα καλά εμείς στη Δύση. Διαφωνίες υπάρχουν, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται στις ανοιχτές κοινωνίες. Ισως δούμε λοιπόν την αναβίωση της έννοιας της «Δύσης», ως κάτι που αξίζει να το προασπίσουμε, αλλά και την αναβίωση του ΝΑΤΟ. Δεν πίστευα ότι θα ζήσω να δω τη Φινλανδία ή τη Σουηδία να επιθυμούν να ενταχτούν στη συμμαχία. Η Γερμανία, με όλες τις γνωστές επιφυλάξεις της, επιβάλλεται να προχωρήσει πιο πολύ. Η Βρετανία επίσης, που αν μη τι άλλο σκέφτεται ακόμη ως μεγάλη δύναμη, είναι πρόθυμη να συμβαδίσει με αυτές τις αναβιώσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια στρατηγική πρόκληση για τη Δύση και μένει να δούμε πώς οι χώρες οι οποίες την αποτελούν θα ανταποκριθούν σε αυτήν συνολικά».
