Η εφημερίδα «Το Βήμα» για έναν ολόκληρο αιώνα έδωσε την ευκαιρία στους αναγνώστες της να ενημερώνονται υπεύθυνα για τα συμβαίνοντα στην οικουμένη. Εκπροσωπώντας μια συγκεκριμένη τάση της ελληνικής κοινωνίας, υπήρξε έντυπο κύρους διακρινόμενο για την έγκαιρη ειδησεογραφία, τη σοβαρή διεισδυτική μελέτη και ανάλυση των γεγονότων. Συγχρόνως, υπήρξε «Το Βήμα» διαλόγου, αποδοχής και συνθέσεως των διαφόρων απόψεων, με σκοπό την υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Αλβανίας ένιωσαν την πολύτιμη συμπαράσταση της εγκύρου αυτής εφημερίδος. Η ευχαριστία μας είναι ολόθερμη. Με ιδιαίτερη χαρά συμμετέχουμε στην εκατονταετή του επέτειο.
Μια σημαντική πτυχή που ανέδειξε «Το Βήμα» υπήρξε η περιπέτεια της θρησκευτικής ελευθερίας στην Αλβανία. Στα όσα ήδη έχουν δημοσιευθεί γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα παραθέτουμε, ως λιτό αφιέρωμα στην επέτειο, μια χαρακτηριστική ιστορία και ορισμένες σχετικές πληροφορίες.
Ενας από τους ιερείς που υπέφεραν κατά τον αθεϊστικό διωγμό, ο οποίος επικράτησε ολοκληρωτικά από το 1967 έως το 1990 με το Σύνταγμα της χώρας, ήταν και ο ελληνικής καταγωγής παπα-Γιώργης από τους Βουλιαράτες, ένα χωριό νοτίως του Αργυροκάστρου. Είχε σπουδάσει δάσκαλος και γεωπόνος. Το αθεϊστικό κράτος τού απαγόρευσε τα ιερατικά του καθήκοντα και τον ανάγκασε να δουλεύει ως εργάτης για τη διάνοιξη δρόμων. Μια μέρα στάθηκε να ξεκουραστεί από τη βαριά δουλειά. Ενας γνωστός του τον πλησίασε και του ψιθύρισε «ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε». Ο παπα-Γιώργης σήκωσε ήρεμα το βλέμμα του και συμπλήρωσε τον βιβλικό στίχο «ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ιω. 16:33). Μια άλλη φορά φανατικοί οπαδοί του κρατούντος Κόμματος χάραξαν κατά γης του δρόμου έναν μεγάλο σταυρό και υποχρέωσαν τον παπα-Γιώργη να πατήσει επάνω του. Εκείνος γονάτισε με ευλάβεια, άπλωσε τα χέρια του στον σταυρό και τον ασπάστηκε. Τον Αύγουστο του 1991, όταν πρωτοπήγα στο Αργυρόκαστρο, ψάλαμε με τον παπα-Γιώργη και το πλήθος των εκεί Ορθοδόξων το «Χριστός Ανέστη»!
Μετά το τέλος του μακροχρόνιου διωγμού καμία θρησκεία δεν αναγνωρίστηκε ως επίσημη θρησκεία της χώρας. Κατά παράδοσιν, θεωρείται ότι το 70% των κατοίκων είναι Μουσουλμάνοι και το 30% Χριστιανοί. Μεγάλο, όμως, ποσοστό παραμένουν αδιάφοροι, άθεοι, αγνωστικιστές.
Οι σχέσεις μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων βασίσθηκαν στη διαπίστωση ότι στην πολυθρησκευτική κοινωνία της χώρας η παλαιά αθεϊστική «ιντελιγκέντσια» διατηρεί ισχυρή επιρροή. Για τον λόγο αυτόν όσοι πιστοί – Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι – οφείλουν να τονίζουν ότι η θρησκευτική πίστη έχει ζωτικό ρόλο σε μια ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία · ότι η θρησκεία δεν είναι ένα υποπροϊόν ηθικής, διανοητικής ή συναισθηματικής ζωής της ανθρωπότητος, αλλά ανεξάρτητο και πρωτογενές φαινόμενο, το οποίο συνδέεται με την ειδική κατηγορία του «Ιερού», του «Αγίου».
Ατενίζοντας την περαιτέρω πορεία της εφημερίδας «Το Βήμα» συγχαίρουμε εγκάρδια και ευχαριστούμε τη διεύθυνση και τους διακεκριμένους συνεργάτες της για την εξαιρετική προσφορά τους
Οπωσδήποτε, μεταξύ των διαφόρων θρησκειών υφίστανται σοβαρές θεολογικές, φιλοσοφικές, ηθικές διαφορές, που δεν είναι δυνατόν να παραθεωρούνται. Το γεγονός όμως αυτό δεν εμποδίζει τον σεβασμό προς κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο παραμένει θείο δημιούργημα. Θέματα για τον σύγχρονο διαθρησκειακό διάλογο παραμένουν: η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, η ανακούφιση της φτώχειας, η ανάπτυξη, η συμφιλίωση ανθρώπων και λαών και κυρίως η αναζήτηση της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Εχουμε επίσης συμφωνήσει να μην επιτρέψουμε σε ριζοσπαστικές ομάδες να επηρεάζουν τα μέλη των κοινοτήτων μας. Κοινό όραμα είναι όχι απλώς θρησκευτική ανοχή αλλά αρμονική συνύπαρξη.
Ατενίζοντας την περαιτέρω πορεία της εφημερίδας «Το Βήμα» συγχαίρουμε εγκάρδια και ευχαριστούμε τη διεύθυνση και τους διακεκριμένους συνεργάτες της για την εξαιρετική προσφορά τους. Ολόψυχη, επίσης, αναβλύζει η ευχή με τη χάρη του Θεού να αποτελεί βήμα αλήθειας, σοβαρού διαλόγου, ειλικρινούς αναζητήσεως. Βήμα ελπίδος, δικαιοσύνης και παράγοντας ουσιαστικής προόδου της κοινωνίας μας.