Τα 100 χρόνια του «Βήματος» με βρήκαν συνεργάτη του τα 52. Και οφείλω ευγνωμοσύνη στην τότε ηγεσία της πνευματικής αυτής ναυαρχίδας, τον Δημάκο, τον Καραπαναγιώτη, τον Μπουσμπουρέλη, τον Τερζάκη, τον Σκαλιόρα, τον Πηλιχό που με βρήκαν φιλόλογο σε ένα ιδιωτικό σχολείο στην Ηλιούπολη και λόγω της αριστείας μου δίπλα στον Ροντήρη, όταν με τον Τερζάκη διδάσκαμε θεωρητικά μαθήματα στη Σχολή του, διακινδύνευσαν να με συστήσουν στον Χρήστο Λαμπράκη να αναλάβω τη στήλη της θεατρικής κριτικής που είχε να καυχιέται πως την υπηρέτησαν ο Φώτος Πολίτης, ο Σπύρος Μελάς και ο φίλος, πριν από μένα, Κωστής Σκαλιόρας, που είχε διαδεχθεί τον Μαρωνίτη και εκείνος τον Τερζάκη.
Τη μέρα που ξεκίνησα, τον Σεπτέμβριο του 1970, τηλεφώνησα στον Τερζάκη και ζήτησα την ευλογία του. Η θητεία μου δεν ήταν ανέφελη. Βρισκόμασταν, άλλωστε, στη μέση της δικτατορίας. Το φύλλο κάθε μέρα, πριν κυκλοφορήσει, περνούσε από τη λογοκρισία. Εγώ, από την άλλη, τρεις φορές κάθισα στο εδώλιο για κριτική μου που οι μηνυτές θεωρούσαν συκοφαντία. Αθωώθηκα και τις τρεις, τη μία κάθισα στο εδώλιο με τον αείμνηστο Καραπαναγιώτη. Δικηγόροι οι κορυφαίοι Γιώργος Κουμάντος και Χριστόφορος Αργυρόπουλος.
Έχω γράψει αρνητική κριτική για έργο του, συνεργάτη τότε, υπουργού Ευάγγελου Αβέρωφ. Ζήτησε το χειρόγραφό μου στο γραφείο του Χρήστου Λαμπράκη, το διάβασε, πάγωσε και ο Λαμπράκης έγραψε πάνω στο χειρόγραφο «Τυπωθήτω»! Η παράδοση Λαμπράκη κυριαρχεί έως και σήμερα.
Αν αναφέρομαι στη θητεία μου στη ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού είναι για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη του πνευματικού κόσμου σε έναν οργανισμό που έκανε θεμέλιο λίθο του την απόλυτη ελευθερία της γνώμης και την απόλυτη κάλυψη και υπεράσπιση όσων διώκονταν για την έκφραση των απόψεών τους, των ιδεών τους, του ήθους και του ύφους τους.
Θυμίζω μία ξέχωρη στιγμή. Έχω γράψει αρνητική κριτική για έργο του, συνεργάτη τότε, υπουργού Ευάγγελου Αβέρωφ. Ζήτησε το χειρόγραφό μου στο γραφείο του Χρήστου Λαμπράκη, το διάβασε, πάγωσε και ο Λαμπράκης έγραψε πάνω στο χειρόγραφο «Τυπωθήτω»! Χτύπησε το κουδούνι και είπε στον κλητήρα: «Τυπογραφείο»!
Η παράδοση Λαμπράκη κυριαρχεί έως και σήμερα.