Τι μετατρέπει μια εφημερίδα σε θεσμό; Προφανώς η διάρκεια, η παράδοση, η εγκυρότητα. Κυρίως όμως η αποδοχή της επίδρασης και της βαρύτητάς της από αυτούς που δεν είναι αναγνώστες της ή μάλλον θεωρούν ότι δεν εκφράζονται από αυτήν.
Μετρώντας έναν αιώνα ζωής «Το Βήμα» φέρει στο σώμα του τα σημάδια της Ιστορίας. Συνομήλικο της Μικρασιατικής Καταστροφής, γεννημένο μέσα στη δίνη των εξελίξεων του 1922, «Το Βήμα» έχει καταγράψει και συνδιαμορφώσει τα εκατό από τα διακόσια χρόνια της πορείας του ελληνικού κράτους. Εχει καταστεί πηγή της εθνικής Ιστορίας.
Μια κατεξοχήν πολιτική εφημερίδα τοποθετημένη εκ γενετής στον χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης έχει λειτουργήσει ως το κατά κυριολεξία δημόσιο Βήμα έκφρασης όλου του εθνικού γίγνεσθαι, πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού
Μια κατεξοχήν πολιτική εφημερίδα τοποθετημένη εκ γενετής στον χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης έχει λειτουργήσει ως το κατά κυριολεξία δημόσιο Βήμα έκφρασης όλου του εθνικού γίγνεσθαι, πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού. Δημοσιογράφοι περιωπής, λόγιοι μεγάλης επιρροής, λογοτέχνες που συγκροτούν τον ελληνικό λογοτεχνικό κανόνα, επιστήμονες υψηλού κύρους σε όλα τα πεδία, δημιουργοί όλων των μορφών τέχνης συνυπάρχουν στους διαχρονικούς καταλόγους των συνεργατών και αρθρογράφων.
Μια τέτοια διαδρομή δεν μπορεί να είναι ούτε γραμμική ούτε αποστειρωμένη από λάθη και αντιφάσεις. Τα «ολογράμματα» του Δημητρίου και κυρίως του Χρήστου Λαμπράκη είναι πάντα παρόντα μαζί με αυτά όλων των επιβλητικών και εμβληματικών προσώπων που έγραψαν τα φύλλα των εκατό αυτών ετών. Κάθε θεσμός αυτοδεσμεύεται προκειμένου να διασφαλίσει τη συνέχειά του με όλες τις ανανεώσεις και προσαρμογές που επιβάλλει η τεχνολογία, η κοινωνία, η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ εφημερίδας και αναγνώστη, η οποία πρέπει να επιβεβαιώνεται σε κάθε φύλλο.
Η αναγνωστική μου σχέση με «Το Βήμα» είναι πρώιμη. Από το Δημοτικό είχα την υποχρέωση να εξασκούμαι στην ανάγνωση των επιφυλλίδων του Παύλου Παλαιολόγου με το υποδειγματικά επιγραμματικό ύφος του. Δεν αφομοίωσα δυστυχώς όλες τις συμβουλές για τη χρήση σύντομων, κύριων κατά προτίμηση, προτάσεων. Ο Λέων Καραπαναγιώτης δημοσίευσε για πρώτη φορά άρθρο μου για τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης το 1977, όταν ήμουν ακόμη φοιτητής. Από τα εκατό χρόνια τα εξήντα τα παρακολουθώ ως αναγνώστης και τα σαράντα πέντε ως αρθρογράφος. Νιώθω μέρος μιας ιστορίας που εύχομαι να είναι μακρά.