Ο Αλή Πασάς ξεκαθαρίζει το μιντιακό τοπίο

Αφού ο Αλή Πασάς κατατρόπωσε τους αντιπάλους του σε δύο συνεχόμενες αναμετρήσεις, αφού στερέωσε το πασαλίκι και έγινε διάσημος σε Ανατολή και Δύση, έπεσε να κοιμηθεί. Ηταν ήσυχος, ήταν ευτυχής. Ομως τη στιγμή που ετοιμαζόταν να παραδοθεί σε ύπνο ευφρόσυνο, μπήκε στον οντά φουριόζος ο πρώτος βεζίρης ο εξ απορρήτων, ο ονομαζόμενος Βεζιρπαπάμ. «Αφέντη μου» φώναξε ο Βεζιρπαπάμ. «Κοιμάσαι; Για όνομα του Θεού. Δεν τελειώσαμε ακόμη με τους εχθρούς μας. Ξύπνα!». Ο Αλή Πασάς άνοιξε τα μάτια και ενοχλημένος είπε: «Τι είν’, ωρέ βεζίρη; Τι λες; Εχουμε τελειώσει με τους αντιπάλους μας. Ο στρατός είναι δικός μας. Η οικονομία δική μας. Η Παιδεία δική μας. Η Υγεία δική μας. Η κουλτούρα δική μας. Ολα δικά μας. Τι σ’ έπιασε;». Ο βεζίρης είπε: «Συμπάθα με, πασά μου, αλλά δεν έχουμε καθαρίσει ακόμη με το μιντιακό τοπίο…».

Ο Αλή Πασάς ρώτησε: «Πού είναι αυτό το μιντιακό τοπίο; Αφού πήγαμε παντού…». «Αρχοντά μου», είπε ο βεζίρης, «μιντιακό τοπίο είναι τα μέσα ενημέρωσης. Τα μίντια, που λένε; Τα ΜΜΕ; Οι εφημερίδες, το ράδιο, το ίντερνετ, το φέισμπουκ. Κυρίως τα κανάλια. Αυτά όχι μόνο δεν είναι δικά μας, αλλά μας βρίζουν και μας συκοφαντούν όλη μέρα. Βοθροκάναλα, αφέντη μου. Το είπε και ο Βεζιρντοκτόρ. Βοθροκάναλα. Ανοίγεις το ένα, βρώμα και δυσωδία. Ανοίγεις το άλλο, οχετός…». «Α» είπε ο Αλή Πασάς. «Και τι κάνουμε; Τα κλείνουμε;». «Οχι, πασά μου» είπε ο βεζίρης. «Εχουμε δημοκρατία. Εχουμε ελεύθερη αγορά. Θα καταργήσουμε τα παλιά και θα ανοίξουμε νέα, δικά μας. Με ανοικτές διαδικασίες. Θα κόψουμε τις άδειες στα βοθροκάναλα. Θα δώσουμε τέσσερις νέες άδειες τάχατες με διαγωνισμό. Αλλά θα είναι δικοί μας καναλάρχες. Θα έχουμε κανάλια με μυρουδιά δημοκρατίας…».

«Ωραία» είπε ο Αλή Πασάς και ανασηκώθηκε από τον καναπέ. «Αλλά αυτή η μυρουδιά δημοκρατίας δεν μου αρέσει, ωρέ βεζίρη…». «Α, πασά μου. Μη σκοτίζεσαι» είπε ο βεζίρης. «Ποιες μυρουδιές σού αρέσουν; Αυτές θα βγαίνουν από τα κανάλια μας…». Ο Αλή Πασάς είπε: «Μου αρέσει η μυρουδιά του παστουρμά, η σκορδαλιά…». Ο βεζίρης, που ήταν πολύ μορφωμένος και ευαίσθητος άνθρωπος, είπε: «Πασά μου, συμπάθα με. Είμαστε ευρωπαϊκό κράτος. Καλός ο παστουρμάς. Καλή και η σκορδαλιά. Ομως χρειαζόμαστε πιο εκλεπτυσμένες μυρουδιές…». Ο Αλή Πασάς είπε: «Εντάξει, μου αρέσει η μυρουδιά που έχει το λουκούμι τριαντάφυλλο. Κάνει;». Ο βεζίρης είπε: «Αυτό μάλιστα. Είναι και οριεντάλ. Λοιπόν το ένα από τα τέσσερα κανάλια θα μυρίζει λουκούμι τριαντάφυλλο. Θα έχουμε και ωραίες παρουσιάστριες με τριανταφυλλένια φουστάνια. Θα τρώνε λουκούμια και η μυρουδιά θα φτάνει σε όλη την επικράτεια. Πολύ ωραία, πασά μου. Αλλη μυρουδιά;».

Ο Αλή Πασάς είπε: «Θέλω ένα κανάλι να μυρίζει χαλβά. Φαρσάλων. Ξεροψημένο. Με αμύγδαλα καβουρντισμένα…». «Ωραία» είπε ο Βεζιρπαπάμ. «Οι παρουσιαστές θα τρώνε χαλβά Φαρσάλων και θα μυρίζει το στούντιο. Η μυρουδιά θα φτάνει ως την άκρη της επικράτειας. Θέλουμε άλλες δύο μυρουδιές». Ο Αλή Πασάς ρώτησε: «Κοκορέτσι;». Ο βεζίρης είπε: «Πασά μου, θέλουμε κάτι πιο απαλό». Ο Αλή Πασάς σκέφτηκε λίγο και είπε: «Αμάν, ωρέ βεζίρη μου. Ξέρεις τι μου ήρθε τώρα στη μύτη; Μπουγάτσα σαλονικιά, με πολλή κανέλα. Αυτή η μυρουδιά με τρελαίνει…». Είπε ο βεζίρης: «Ωραία! Πολύ ωραία. Κι εμένα μου αρέσει η ζεστή μπουγάτσα με μυρουδιά κανέλας. Εμεινε ένα κανάλι. Πώς θες να μυρίζει, πασά μου;». «Α!» έκανε ο Αλή Πασάς. «Εύκολο. Τσίκνα από παϊδάκια…». «Πασά μου» είπε πάλι ο βεζίρης. «Ωραία η τσίκνα, αλλά τώρα θέλουμε κάτι ευρωπαϊκό. Ενα άρωμα Ευρώπης…». «Οχι, όχι ευρωπαϊκό» είπε ο Αλή Πασάς. «Μου αρέσει το άρωμα πατσουλί. Είναι βαρύ, ανατολίτικο και αφροδισιακό. Οι υπήκοοί μας θα ανοίγουν το κανάλι με το πατσουλί άρωμα και θα κάνουν πολλά παιδιά. Πώς σου φαίνεται, Βεζιρπαπάμ;».

Ο βεζίρης κάτι πήγε να πει, όμως τον έκοψε ο Αλής: «Πατσουλί! Κανάλι με άρωμα πατσουλί! Βοθροκάναλα εκείνοι, πατσουλί εμείς. Εντάξει;». Απάντησε ο βεζίρης: «Πολυχρονεμένε μου πασά. Χαιρόμαστε για τις σοφές επιλογές σου. Σε λίγες ημέρες θα σταματήσουν τα βοθροκάναλα. Εχουμε δικούς μας καναλάρχες. Είναι τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Καλλιεργημένοι. Εκλεπτυσμένοι. Μερακλήδες. Ας διαλέξει καθένας τη μυρουδιά του καναλιού του. Λουκούμι. Χαλβά. Μπουγάτσα. Πατσουλί». Είπε ο Αλή Πασάς: «Χάιντε, βρε. Το λύσαμε και αυτό το πρόβλημα με τις μυρουδιές και το τοπίο… Πώς το είπες, ωρέ βεζίριμ, το τοπίο;». «Μιντιακό, πασά μου. Μιντιακό». «Αφερίμ, Βεζιρπαπάμ. Ξεκαθαρίσαμε και αυτό το τοπίο. Ξεβρωμίσαμε από τα βοθροκάναλα. Ουστ, βρε…».

Είπε ο Αλή Πασάς και έγειρε στον καναπέ και αποκοιμήθηκε. Ηρεμος και ευτυχής.

Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.