Βασίλης Μίχας: «Μοναδική η στιγμή που καλέστηκα να μεταμορφωθώ σε Αλέκο Αλεξανδράκη, σε μια ξεχωριστή παραγωγή»

Συμμετέχετε σε αυτή την παραγωγή του GRACE, η οποία μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, όταν η μοναδική Μελίνα Μερκούρη υποδύθηκε τη Στέλλα στην ομώνυμη ιστορική ταινία. Ο ρόλος σας εδώ ήταν να μεταμορφωθείτε σε Αλέκο Αλεξανδράκη, ένα σπουδαίο ηθοποιό ο οποίος μας χάρισε θεατρικές και κινηματογραφικές ερμηνείες που ακόμα και σήμερα παραμένουν αναλλοίωτες στις σκέψεις μας. Πώς αισθανθήκατε με αυτόν το ρόλο και τι σημαίνει για σας η τέχνη της υποκριτικής;

Αισθάνθηκα μοναδικά που είχα την ευκαιρία να αποτυπώσω στο φακό κάποιες στιγμές από εκείνο το ρόλο. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν από τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς και η ταινία ήταν, είναι και θα είναι από τις πιο ιστορικές της Μελίνας Μερκούρη και του ελληνικού κινηματογράφου. Η τέχνη της υποκριτικής για μένα είναι η τέχνη της αλήθειας και σημαίνει να ακούς και να αφουγκράζεσαι. Μέσω αυτής, εκφράζεις και επικοινωνείς αρχικά αυτό που έχεις μέσα σου αφιλτράριστα.

Υπάρχει κάποιος ηθοποιός άλλης γενιάς με τον οποίο θα θέλατε πολύ να είχατε συνεργαστεί ή τον θαυμάζετε για το ταλέντο του;

Πάντα με γοήτευαν λίγο περισσότερο οι ηθοποιοί του εξωτερικού. Λατρεύω να βλέπω Τζέιμς Ντιν, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Μάρλον Μπράντο και τις ερμηνείες τους. Μακάρι να υπήρχε μια μηχανή του χρόνου και να μπορούσα να δουλέψω μαζί τους!

Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστείτε για ακόμα μία χρονιά στην επιτυχημένη σειρά του Mega «Η γη της ελιάς». Πόσο σας γοητεύει η ομορφιά της μικρής οθόνης και ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Μου αρέσει πολύ η τηλεόραση. Μέσω της τριβής με τα διαρκή γυρίσματα, δένομαι ακόμα πιο πολύ με την υποκριτική. Θέλω πολύ να ξανακάνω κάτι κινηματογραφικό –πρόσφατα συνεργάστηκα με τον Βασίλη Κεκάτο–, ενώ δεν μπορώ να μην αναφέρω τη μαγεία του θεάτρου και τη δυναμική που έχει η διάδραση με το κοινό.

Τι μαθήματα έχετε πάρει την τελευταία διετία έχοντας στο πλευρό σας σπουδαίους πρωταγωνιστές στη «Γη της ελιάς»;

Θα κάνω έναν παραλληλισμό με το ποδόσφαιρο καθώς θεωρώ ότι υπάρχουν κάποια κοινά σημεία σκέψης και φιλοσοφίας. Όταν σε μια ομάδα υπάρχουν κορυφαίοι αθλητές, τότε το αποτέλεσμα θα είναι απλώς μαγικό. Η συνεχής επαφή μου λοιπόν με καταπληκτικούς ηθοποιούς μόνο καλύτερο μπορεί να με κάνει. Κοντά σε μεγάλα ονόματα, διδάσκομαι καθημερινά πολλά διαφορετικά πράγματα, τα οποία θεωρώ τεράστια κληρονομιά.

Ο χώρος της μόδας είναι αυτός μέσω του οποίου ουσιαστικά μας συστηθήκατε. Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον όσο ασχοληθήκατε με το modeling και τι θα αλλάζατε στο συγκεκριμένο τομέα αν μπορούσατε;

Δεν μου κέντρισε κάτι ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Έγινε αρχικά για βιοποριστικούς λόγους και, επίσης, πολύ άμεσα μετά την εντατική ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο. Το modeling έχει τους δικούς του κώδικες. Δεν θα επέλεγα να το κάνω για πάντα. Σίγουρα, όμως, κέρδισα μια εξοικείωση με το φακό μετά από το σύντομο ταξίδι μου στο συγκεκριμένο χώρο.

Είστε ένας άνθρωπος της γενιάς των social media. Έχετε όμως εύστοχα υπογραμμίσει ότι κρύβουν μοναξιά, εμμονή και σίγουρα εξάρτηση. Μπορούν άραγε οι νέοι του σήμερα να βάλουν ένα μέτρο σε όλο αυτό;

Κι εγώ κάποιες φορές παλεύω με το φαινόμενο που λέγεται «social media». Είναι στιγμές που βάζω ένα μέτρο στη χρήση τους, από την άλλη, βέβαια, είναι μια πηγή εσόδων για μένα. Στον ίδιο παρονομαστή, θεωρώ πως, ενώ εγώ είμαι διαθέσιμος και μοιράζομαι κάποιες στιγμές της ζωής μου με τους followers, την ίδια στιγμή η πλειονότητα του κόσμου δεν μπορεί να ακολουθήσει τόση πληροφορία και με τέτοια ταχύτητα. Ούτως ή άλλως, σε όλα τα πράγματα στη ζωή μας πρέπει να μπαίνει ένα μέτρο.

Πόσο σημαντικό είναι τελικά να αγκαλιάζουμε τις ρίζες μας και την αξία της οικογένειας;

Είναι πολύ σημαντικό για μένα. Όσο πιο βαθιά κατανοούμε τις ρίζες μας τόσο πιο βαθιά κατανοούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτή η διαδικασία μάς κάνει να αισθανόμαστε ότι κάποιοι πριν από μας έχουν καλύψει μια διαδρομή, την οποία πρέπει να φέρουμε μέσα μας. Υπάρχει μια σχετική φράση στο βιβλίο της Όλγκα Τοκάρτσουκ «Το αρχέγονο και οι άλλοι καιροί», στο οποίο μία από τις ηρωίδες αναρωτιέται αν είναι δυνατόν να συνεχίζουν να ζουν οι νεκροί στα κορμιά των εγγονιών τους. Να προχωρήσουμε, να εξελιχθούμε – αυτό γίνεται μόνο μέσα από τις ρίζες μας, την παράδοσή μας και την πίστη μας σε αυτές. Αυτές με κάνουν να νιώθω ότι δεν είμαι ξέχωρος, δεν είμαι ξέμπαρκος.

Τι σας κάνει να αισθάνεστε πλήρης;

Το διάβασμα και το γράψιμο, τα οποία με χαλαρώνουν και καθαρίζουν τη σκέψη μου. Ό,τι παρατηρώ, ό,τι τραβά τη ματιά μου και ό,τι συμβαίνει σε μένα αλλά και γύρω μου μου αρέσει να τα μεταφέρω στο χαρτί.