Η Τάμτα ως Μαρία Κάλλας: «Για εμένα η λέξη αποτυχία σημαίνει μάθημα»

Η Μαρία Κάλλας είχε δύο προσωπικότητες: Ήταν η ντίβα της όπερας που στόχευε ψηλά και παράλληλα μια γυναίκα με απλές καθημερινές επιθυμίες. Εσύ με ποια από τις δύο προσωπικότητές της ταυτίζεσαι περισσότερο και γιατί;

Σίγουρα ταυτίζομαι και με τις δύο αυτές προσωπικότητες. Η τέχνη απαιτεί πολλή δουλεία και αφοσίωση, αλλά για να μπορείς να το κάνεις αυτό, τουλάχιστον εγώ, χρειάζεται να έχω ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο ρόλων. Δηλαδή να νιώθω καλά στην καθημερινή-προσωπική μου ζωή, με τον εαυτό μου, την Άννυ, τον σύντροφό μου, την οικογένεια και τους φίλους μου, αλλά και στη δουλειά μου με τους συνεργάτες και τις υποχρεώσεις που έχω αναλάβει.

Ποια στοιχεία της μεγάλης Ελληνίδας σοπράνο σε εμπνέουν ως καλλιτέχνιδα;
Η Μαρία Κάλλας ήταν και εξακολουθεί να παραμένει μια σημαντική προσωπικότητα η οποία προκάλεσε αίσθηση με τις ερμηνευτικές της ικανότητες, με την κομψή της εμφάνιση, την σκληρή δουλειά αλλά και την πολυτάραχη ζωή της. Αυτά είναι τα στοιχεία που με έχουν γοητεύσει σε κείνην.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ερμηνεία της, από ποια όπερα και γιατί;
Η «Μήδεια» του Λουίτζι Κερουμπίνι είναι η αγαπημένη μου και είναι για δύο λόγους. Πρώτον για την εκπληκτική ερμηνεία της στο συγκεκριμένο ρόλο και δεύτερον γιατί η Μήδεια καταγόταν από την Κολχίδα, ένα αρχαίο βασίλειο που βρισκόταν στη σημερινή Δυτική Γεωργία.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα της Μαρίας Κάλλας πιστεύεις ότι έχεις και εσύ;

Η Κάλλας έκανε πολλές αλλαγές στη ζωή της. Άλλαζε χώρες, γεννήθηκε στην Αμερική, γύρισε στην Ελλάδα και στη συνέχεια μετακόμισε ξανά στην Αμερική. Πιστεύω ότι αυτό χρειάζεται τόλμη και δύναμη για να μπορέσεις να τα καταφέρεις, οπότε είναι ένα στοιχείο που μου αρέσει. Ήταν τολμηρή με ό,τι καταπανιόταν και ταυτίζομαι πολύ με αυτά τα χαρακτηριστικά της.

«Ενσαρκώνοντας» την Κάλλας για τη συγκεκριμένη φωτογράφιση έρχεσαι πιο κοντά στο μύθο της. Αν ζούσες στην εποχή της και αποκτούσατε φιλική σχέση, ποια συμβουλή θα της έδινες εσύ και τι θα ήθελες να ακούσεις από εκείνη;

Μου φαίνεται αδύνατον να έδινα εγώ συμβουλή στη Μαρία Κάλλας. Όμως, σε μια εντελώς φανταστική συνθήκη κατά την οποία θα είχαμε αποκτήσει φιλική σχέση, αυτό που ίσως να τη συμβούλευα θα ήταν να δώσει περισσότερη σημασία στην ψυχική της υγεία η οποία, εάν δεν κάνω λάθος, μαζί με διάφορα άλλα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, επηρέασε κατά πολύ τη φωνή της και φυσικά το σώμα της. Δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή στα 53 της από καρδιακή προσβολή αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι ίσως αυτοκτόνησε. Τώρα, τι συμβουλή θα ήθελα να ακούσω από την Κάλλας, ίσως για την τεχνική της στην ερμηνεία, συμβουλές ζωής και φυσικά την άποψη της για τη μόδα.

Η Μαρία Κάλλας είχε πει την περιβόητη φράση: «Ο έρωτας είναι πολύ καλύτερος όταν δεν είσαι παντρεμένη». Συμφωνείς ή διαφωνείς και γιατί;

Μεγάλη κουβέντα αυτή, ο καθένας βιώνει τον έρωτα διαφορετικά. Προσωπικά έχω βιώσει τον γάμο σε μια πιο ανώριμη ηλικία, οπότε δεν μπορώ να το συγκρίνω, γιατί τώρα έχω ωριμάσει και βρίσκομαι και σε διαφορετική φάση ζωής. Θεωρώ ότι ο έρωτας μπορεί να φεύγει όταν βιώνεις μια μακροχρόνια σχέση, αλλά το ουσιαστικό συναίσθημα που λέγεται αγάπη, εάν μείνει, είναι πάνω από όλα τα υπόλοιπα. Ο έρωτας θέλει δουλειά.

Σε μία συνέντευξή της είχε δώσει τη δική της άποψη για το ποιόν του καλλιτέχνη: «Καλλιτέχνης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Και μένεις καλλιτέχνης ακόμα κι αν η φωνή σου δεν είναι το ίδιο δυνατή και εκρηκτική όπως πριν. Ο καλλιτέχνης, όμως, είναι πάντα εκεί». Πώς σχολιάζεις αυτήν την άποψη;

Όπως η Κάλλας έτσι κι εσύ έχεις πάθος με τη δουλειά σου. Είναι ο τρόπος σου για να εκφράζεσαι, να αλλάζεις, τόσο εμφανισιακά όσο και καλλιτεχνικά. Πού και πώς σε βρίσκουμε αυτή την εποχή επαγγελματικά;
Αυτή την εποχή με βρίσκετε σε πολύ καλή και δημιουργική περίοδο. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το άλμπουμ με τίτλο «Ιdentity Crisis» και είναι ένα άλμπουμ που με εκφράζει απόλυτα. Δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό και το έχω κάνει με πολλή αγάπη. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε κάποια θεματικά live σε πολύ διαφορετικούς χώρους από αυτούς που με έχετε συνηθίσει και ανυπομονώ να σας παρουσιάσω το νέο καλλιτεχνικό μου εγχείρημα, στα τέλη Δεκεμβρίου. Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα ακόμα…

Μίλησε μας λίγο περισσότερο για το νέο, εντελώς διαφορετικό άλμπουμ σου «Identity Crisis»…

Το «Identity Crisis», όπως είπα και πριν, με εκφράζει απόλυτα και το έφτιαξα με πολλή αγάπη. Πρώτη φορά αφήσαμε τη δημιουργικότητά μας ελεύθερη, χωρίς να σκεφτούμε καθόλου εάν θα «πουλήσει». Μας οδήγησε η διάθεση για μουσική, η διάθεση για κάτι καινούργιο. Είναι η πρώτη φορά που δούλεψα με αυτόν τον τρόπο και το αποτέλεσμα που ακούτε και βλέπετε είναι η Τάμτα τού σήμερα, καλλιτεχνικά. Πιο «σκοτεινή» από ό,τι έχετε συνηθίσει, αλλά και αυτό είναι μια πλευρά μου την οποία έχω αγκαλιάσει. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτή το εγχείρημα!

Συνεργάστηκα με πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, όπως τους Teo Pouzbouris, ody icon, Anastasios Tsordas, Dan Kjellberg, Γεράσιμο Ευαγγελάτο, IAMSTRONG, Apon και πολλούς άλλους, εξίσου αξιόλογους συνεργάτες που καταλαβαινόμαστε και βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος – αισθητικά και μουσικά. Απόλαυσα όλη τη διαδικασία της δημιουργίας αυτού του άλμπουμ. Είναι μια δουλειά με σύγχρονες dark pop ενορχηστρώσεις, που διαδέχονται δυναμικές μπαλάντες και mid tempo τραγούδια minimal αισθητικής και πιστεύω πως θα κερδίσει και τους πιο απαιτητικούς της ποπ μουσικής. Το εξώφυλλο είναι το Avatar μου το οποίο δημιουργήσαμε με τον Craves και τα video clips ολοκληρώνουν αυτό το όμορφο ταξίδι. Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για όλους τους συνεργάτες, την Minos EMI, τη Universal Music Company που είναι η δισκογραφική εταιρεία μου από το ξεκίνημα μου, τον Erodios PR & Managment που επίσης είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, τον Bill Roxenos που έχει τον ρόλο creative director στις περισσότερες εικόνες που δημιουργούμε, τον Κυριάκο Αστερίου που έκανε την μίξη στο άλμπουμ και όλους τους φίλους που πήραν μέρος σε αυτή την υπέροχη καλλιτεχνική προσπάθεια.

Αυτός ο τίτλος του άλμπουμ προέκυψε από κάποια προσωπική κρίση ταυτότητας;
Όχι, δεν έχω περάσει έντονα κάποια κρίση ταυτότητας, αντιθέτως είμαι πιο διαυγής από ποτέ! Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό να κάνουμε την ενδοσκόπησή μας, να επανεξετάζουμε τα δεδομένα και να κάνουμε αλλαγές. Είναι μέσα στη ζωή κι αυτό – μερικές φορές ίσως να είναι απαραίτητο κιόλας για να μάθουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε κάποια πράγματα για εμάς και τους γύρω μας. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτή η φράση είναι πιο πολύ αυτό που πιστεύει ο κόσμος για εμένα, γιατί αυτή η Τάμτα που ακούτε και βλέπετε στο εν λόγω άλμπουμ πάντα υπήρχε, αλλά δεν είχε βρει την ευκαιρία να εμφανιστεί στο προσκήνιο. Τώρα, όμως, η στιγμή που μπορεί να το τολμήσει. Είμαι άνθρωπος πολύχρωμος και πολυδιάστατος. Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ και αυτή τη φορά μπορώ να το κάνω με το δικό μου, μοναδικό τρόπο.

Είσαι λοιπόν και εσύ πρωτοπόρα στο χώρο σου. Κάνεις ποπ μουσική, αλλά με τους δικούς σου όρους. Πώς το πετυχαίνει κανείς αυτό; Πόσο εύκολο είναι να μη συμβιβάζεσαι;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να χαράζεις το δικό σου δρόμο και μη συμβιβάζεσαι με τη νόρμα της ποπ μουσικής. Θέλει ισχυρή αποφασιστικότητα, υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά στο είδος που εκπροσωπώ και με εκφράζει. Χαίρομαι, όμως, που έχω φτάσει σε μια φάση της ζωής μου που μπορώ να εκφραστώ πιο ελεύθερα και να θέσω τους δικούς μου όρους.

Έχεις πολύ ισχυρή άποψη της εικόνας σου κάθε φορά, είτε επάνω στη σκηνή είτε στην καθημερινότητα σου. Πώς προκύπτει αυτή η fashion forward άποψη; Από πού πηγάζει η έμπνευσή σου;

Η έμπνευση μου δεν προέρχεται από κάποιον ή από κάτι συγκεκριμένο. Έμπνευση παίρνω από παντού και από τα πάντα. Σε ό,τι αφορά το στυλ μου το μόνο που έχω να πω είναι ότι αυτό που βλέπετε, είμαι 100% εγώ. Μου αρέσει να πειραματίζομαι, να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι συνέχεια με καινούργια πράγματα, να ρισκάρω, με τη φαντασία μου και να βγαίνω από τη σιγουριά και την ασφάλειά μου γιατί μόνον έτσι μπορεί κάποιος να εξελιχθεί. Θα μου ήταν πάρα πολύ εύκολο εάν ήθελα να απευθυνθώ στον πολύ κόσμο, να κάνω πράγματα δηλαδή που είναι κατανοητά, που θα άρεσαν στο ευρύ κοινό. Πώς θα πάω παραπέρα καλλιτεχνικά όμως εάν μείνω εκεί; Έχω και αυτές τις εικόνες, τις πιο απλές που τις αγαπώ αλλά ταυτόχρονα κουβαλάω και μια βαθιά ανάγκη να δοκιμάζω νέα πράγματα που με εκφράζουν ακόμα και εάν δεν τα καταλαβαίνει άμεσα ο πολύς κόσμος.

Λένε ότι ακόμα και οι πιο όμορφες γυναίκες έχουν τις δικές τους ανασφάλειες. Εσύ, καθώς συγκαταλέγεσαι σ’ αυτήν την κατηγορία των πολύ όμορφων γυναικών, έχεις ανασφάλειες;

Οι καλλιτέχνες, θεωρητικά και πρακτικά, λένε ότι είμαστε αρκετά ανασφαλείς˙ σαφέστατα ισχύει. Άνθρωπος είμαι κι εγώ και φυσικά έχω ανασφάλειες. Δεν ξέρω εάν υπάρχει άνθρωπος χωρίς καμία ανασφάλεια και εάν κάποιος μπορέσει να τις εξαλείψει με πάρα πολύ προσωπική και πνευματική δουλειά. Κοιτάζοντας πίσω θα έλεγα ότι έχω σε πολύ χαμηλότερο βαθμό ανασφάλειες από ό,τι παλαιότερα. Βέβαια, έχω κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό μου.

Από τη στιγμή που σε γνωρίσαμε, το 2004 μέχρι σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια μετά, έχεις μία εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη, μια ωρίμανση τόσο καλλιτεχνική όσο και προσωπική. Αυτή η εξέλιξη έγινε συνειδητά ή ήταν προϊόν των χρόνων που πέρασαν;

Σίγουρα και τα δύο παίζουν τον ρόλο τους. Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς να εξελίσσομαι σε προσωπικό, καλλιτεχνικό αλλά και σε όλα τα επίπεδα της προσωπικότητας και της ζωής μου. Είναι και ο λόγος που πολλές φορές βγαίνω από το βόλεμά μου, είναι ένας τρόπος να εξελίσσω τον εαυτό μου. Για παράδειγμα, όταν κάνω μια εμφάνιση δίνοντας κάθε φορά το 100% του εαυτού μου, πολλές φορές σκέφτομαι «ωραία βγήκε αυτό, αλλά τι θα μπορούσα να κάνω παραπάνω την επόμενη φορά, τι άλλο θα σκεφτώ» έτσι προκαλώ τον εαυτό μου πολλές φορές για να μάθω – να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και να θέτω νέους στόχους.

Όταν ξεκινούσες σε τρόμαξε η τόσο ξαφνική και τεράστια επιτυχία ή ήσουν έτοιμη γι’ αυτήν;

Ούτε έτοιμη ήμουν ούτε με τρόμαξε. Δεν έπαθα καμία φοβία, ίσα-ίσα που μου έδωσε ο κόσμος πολλή μεγάλη χαρά. Μάλιστα, μετά από κάποια χρόνια που υπήρξε ένα μικρό γκριζωπό συννεφάκι πάνω μου, με βοήθησε αυτή η αγάπη και η δύναμη να καθαρίσει ώστε να βγει ο ήλιος ξανά. Θεωρώ ότι η επιτυχία που έκανα στην αρχή της καριέρας μου στην Ελλάδα, μου έδωσε πολλή μεγάλή χαρά και καθόλου φόβο.

Για να επιστρέψουμε στην Κάλλας, εκείνη ήταν πολύ αυστηρή με την εικόνα της, στερώντας πράγματα από τον εαυτό της. Εσύ είσαι αυστηρή με τη δική σου εικόνα; Τι στερείσαι για χάρη αυτής της εικόνας;

Δεν έχω υπάρξει πολύ αυστηρή με την εικόνα μου και όποια ατέλεια έχω, την αγκαλιάζω πια. Είμαι, όμως, ακόμα αυστηρή πολλές φορές με την απόδοση μου στη δουλειά. Προσπαθώ καθημερινά να φροντίζω τον εαυτό μου, να τον αγαπήσω περισσότερο, να δουλέψω μαζί του, να τον αποδέχομαι με τα θετικά και τα αρνητικά του. Αισθάνομαι πως είμαι σε καλό δρόμο.

Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννηση της Κάλλας. Κανείς δεν μπορεί να την ξεχάσει. Εσένα πώς θα ήθελες να σε θυμούνται μετά από 100 χρόνια;

Δεν με απασχολεί και πάρα πολύ να με θυμούνται μετά από 100 χρόνια. Τόσα πράγματα θα υπάρχουν σε 100 χρόνια, δεν ξέρω πώς θα ήθελα ή αν θα ήθελα να με θυμούνται. Ίσως κάποιος να ανακαλύψει ξανά την μουσική μου και να του δημιουργήσω ωραία συναισθήματα. Αυτό θα είναι μια όμορφη δικαίωση της τέχνης μου μέσα στον χρόνο.