Η Αντιγόνη Κουλουκάκου ως Μαρία Κάλλας: «Γεννήθηκε λάθος εποχή και έφυγε νωρίς»

Η Ιταλία ήταν αυτή που λειτούργησε καταλυτικά επάνω της. Όλα ξεκίνησαν όταν η Αντιγόνη Κουλουκάκου έφυγε για να σπουδάσει Νομική στη γείτονα χώρα και η Ιταλία γοητεύτηκε από τη μεσογειακή ομορφιά της. Έτσι η Αντιγόνη ρούφηξε όλη την εμπειρία, την αισθητική και τη γνώση που μπορούσε να πάρει απ’ αυτή. Αρχικά ξεστράτισε… και από τα πανεπιστημιακά έδρανα βρέθηκε να βαδίζει στις μεγαλύτερες πασαρέλες της Ευρώπης φορώντας δημιουργίες μεγάλων οίκων και έχοντας κάνει φωτογραφήσεις για κορυφαία περιοδικά μόδας. Και έπειτα, ενώ ξεκίνησε από τη Νομική, πήρε πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν μετουσίωσε σε επαγγελματικό προσανατολισμό: αποφάσισε να γίνει ηθοποιός σπουδάζοντας στο Scuola del Teatro della Cometa.

Η συνεργασία της με τον βραβευμένο με Όσκαρ Ιταλό σκηνοθέτη Πάολο Σορεντίνο για την ταινία «Loro», το 2017, που πραγματευόταν τη ζωή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είναι στα παράσημα της καριέρας της. «Ο ρόλος της Palmira δεν υπήρχε, απλά ήθελε να με κρατήσει στην ταινία και τον εφηύρε. Εγώ επρόκειτο να κάνω έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους, δεν προχώρησε και μου χάρισε αυτό το δώρο», έχει αποκαλύψει η ίδια. Μία ταινία που την οδήγησε στο κόκκινο χαλί των Καννών με τα φλας να την απαθανατίζουν την Ελληνίδα καλλονή και ο κόσμος να φωνάζει το όνομά της. Η Αντιγόνη Κουλουκάκου είναι για μας η Ιουλία της «Γης της Ελιάς» αλλά και μια Ελληνίδα με ιταλικές επιρροές και star quality. Όχι τυχαία, λοιπόν, γίνεται μία σύγχρονη Μαρία Κάλλας για χάρη του Grace.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Grace (@gracemaggr)

«Μεταμορφώνεστε» στην απόλυτη ντίβα του λυρικού θεάτρου. Πώς αισθάνεστε… ως Μαρία Κάλλας;

Τιμή, χαρά, συγκίνηση, χαρμολύπη και δέος.

Με ποιο τρόπο νιώθετε ότι συνδέεστε μαζί της;

Στο δικό μου μυαλό ήταν Ελληνίδα 100% με επιρροές από Ιταλία. Θεωρώ μια συγκυρία ότι γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Αυτή η αγάπη της για την Ιταλία και η καρμική της σχέση με την Ελλάδα μου κάνει πολύ γνώριμη. Απ’ την άλλη, είναι ένα τόσο τραγικό πρόσωπο που, πέρα από την αδιαπραγμάτευτη αξία της ως prima donna assoluta και La Divina λόγω της φωνής της ό,τι άλλο γνωρίζουμε για τη ζωή της, είναι εικασίες. Δεν νιώθω κάποια σύνδεση μαζί της πέρα από μια καλλιτεχνική περιέργεια και ανάγκη ως ηθοποιός να την ενσαρκώσω. Είναι μια ηρωίδα που θα ήθελα πάρα πολύ να υποδυθώ στο θέατρο αλλά και στη μεγάλη οθόνη. Είναι πρόκληση για εμάς τους καλλιτέχνες η ζωή της. Τη μελετώ χρόνια.

Ποια στιγμή της προσωπικής ζωής ή/και της καριέρας της μεγάλης ντίβας της όπερας θαυμάζετε;

Θαυμάζω την πειθαρχία και την προσήλωσή της σε όλα τα έργα που αναλάμβανε, αλλά ειδικά στη «Μήδεια» του Pier Paolo Pasolini. Θεωρώ πως ήταν μια σπουδαία θεατρική ηθοποιός και τραγωδός παράλληλα. Σίγουρα την ξεχωρίζουμε και την μαθαίνουμε απ’ τη «Norma» του Bellini και την άρια «Casta Diva» που μέχρι και σήμερα καμία δεν την έχει ξεπεράσει.

Όταν ακούτε το όνομα Μαρία Κάλλας, ποιες είναι οι πρώτες λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό, και για ποιο λόγο;

Θαύμα της ζωής και τραγική, «bella e dannata» στα ιταλικά, που σημαίνει «όμορφη και καταραμένη». Γεννήθηκε λάθος εποχή και έφυγε νωρίς… Καταλαβαίνω ότι ίσως να μη μιλούσαμε για εκείνη αν στη ζωή της δεν τις συνέβαιναν όλα αυτά που μόνο εκείνη την εποχή θα μπορούσαν να γραφτούν, λόγω και των υπολοίπων που έζησαν και διασταυρώθηκαν οι ζωές τους. Αλλά εκείνη ήταν τόσο σπουδαία και μοναδική από μόνη της που της άξιζε μια καλύτερη τύχη.

Ποιος ρόλος της Κάλλας σας συγκινεί -αυτός της εύθραυστης συναισθηματικά γυναίκας, του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος, της ερωτευμένης κοπέλας, της τραγικής ηρωίδας- και γιατί;

Του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος γιατί έχω μια ταύτιση με αυτό… μου το έχουν φορέσει από μικρή. Αλλά της ταιριάζει περισσότερο αυτό της τραγικής ηρωίδας που συνυπάρχουν όλα τα παραπάνω στοιχεία. Το μόνο που ήθελε ήταν να ανήκει κάπου, να έχει ρίζες και να χτίσει πάνω σε αυτές τα θεμέλια μιας οικογένειας. Την έπεισαν πως δεν της «αξίζει» γιατί ήταν γεννημένη για ένα πεπρωμένο υψηλότερο, λόγω του ταλέντου της. Και εκεί παγιδεύτηκε˙ ακόμα και αυτό δεν ήταν ποτέ πραγματικό δικό της. Έπρεπε να ανήκει σε όλους μας.

Ποια εξωτερικά χαρακτηριστικά δικά σας πιστεύετε πως ταιριάζουν με της Κάλλας;

Μάλλον τα ζυγωματικά… Tο προφίλ, τα έντονα φυσικά χαρακτηριστικά. Ένα έντονο ταμπεραμέντο με μια θλίψη στα μάτια.

Πείτε μας την ιστορία, πώς γνωριστήκατε με τον Πάολο Σορεντίνο και πώς γίνατε -ας μου επιτραπεί η έκφραση- η Ελληνίδα μούσα του;

Σ’ ευχαριστώ πολύ αλλά δεν είμαι μούσα του, θα ήμουν ή θα γινόμουν αν η συνεργασία μας επαναλαμβανόταν. Με κάλεσε για ακρόαση και από την πρώτη φορά ήμουν τυχερή. Όχι απλά με επέλεξε αλλά δημιούργησε και ρόλο για εμένα. Αυτόν της Palmira. Τη δεύτερη φορά ήταν για τη δεύτερη σεζόν «Τhe Young Pope» που μετονομάστηκε σε «Τhe New Pope» με τους Τζουντ Λο και Σίλβιο Ορλάντο. Πίστευα μέχρι τελευταία στιγμή ότι με πήρε… παρ’ όλο που δεν είχα θετική απάντηση, αλλά ούτε αρνητική. Ήμουν σε αναμονή, κατά κάποιο τρόπο. Τελικά πήρε την Κίκα Γεωργίου. Το λέω για πρώτη φορά αυτό για ένα λόγο: Καλά έκανε, η Κίκα ήταν καταπληκτική και προφανώς ήταν αυτό που ήθελε ο ρόλος και ο σκηνοθέτης και δικαιώθηκαν όλοι. Το ξέρω ότι στεναχωριόμαστε όταν «χάνουμε» έναν ρόλο, αλλά δεν αφορά πάντα εμάς προσωπικά και την απόδοσή μας.

Αλήθεια, πώς ήταν η συνεργασία με τον βραβευμένο σκηνοθέτη;

Ήταν όλα πολύ επαγγελματικά και οργανωμένα, αλλά εξίσου απαιτητικά και δύσκολα.

Είχατε μια ευχάριστη συνάντηση στο Actor Studio με τον διάσημο χολιγουντιανό ηθοποιό, Αλ Πατσίνο. Εκεί βρεθήκατε για σπουδές; Πώς προέκυψε αυτή η συνάντηση;

Δεν σπούδασα, βρέθηκα εκεί για άλλους λόγους. Θα ήθελα να μπορούσα να σπουδάσω και να κάνω σεμινάρια, αλλά ήταν πολύ ακριβά για εμένα. Για όσο έμεινα στη Νέα Υόρκη κατάφερα να τρυπώνω και να παρακολουθώ κάποιες πρόβες. Έτσι είχα την τύχη να δω τον Αλ Πατσίνο στις πρόβες για τον «Έμπορο της Βενετίας».

Έχετε τη δυνατότητα να κοιτάζετε περισσότερες από μία χώρες όπως η Κάλλας από όποια απόσταση επιλέγετε εσείς, ανάλογα με το πότε δουλεύετε στη μία ή στην άλλη. Τι αγαπάτε στην Ιταλία, τι στην Ελλάδα και τι στην Τουρκία;

Τους ανθρώπους γενικά και τις σχέσεις ζωής που έχω δημιουργήσει μαζί τους. Ειδικά όσον αφορά στο επάγγελμά μου στην Ιταλία έχουν Ιστορία και συνεχή άνοδο στη βιομηχανία του σινεμά. Επίσης έχουν αλληλεγγύη και ευγενή άμιλλα οι καλλιτέχνες μεταξύ τους – είτε μιλάμε για ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τραγουδιστές και ούτω καθεξής. Στην Ελλάδα θεωρώ πως είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί και πεινασμένοι για δημιουργία σε συνδυασμό, κατά τη γνώμη μου πάντα, με ένα εξαίρετο ανθρώπινο δυναμικό στους ηθοποιούς και σε νέους σκηνοθέτες. Είμαστε σε μια πολύ καλή συγκυρία για να αρχίσουμε να διαγράφουμε τη δική μας ιστορία στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Η Τουρκία έχει τους πιο ακούραστα εργασιομανείς ανθρώπους με τελειομανία σε όλα τα πόστα και εξαιρετική εξειδίκευση. Διαθέτει σπουδαίους κινηματογραφιστές. Επίσης και οι τρεις χώρες έχουν μια αύρα μαγική και ενέργεια… Άλλο θέμα αυτό, αλλά σημαντικό για εμένα.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Grace (@gracemaggr)

Πότε νιώσατε ότι το να είστε ηθοποιός είναι η καλύτερη επιλογή της ζωής σας; Ή μήπως όχι;

Κοίταξε, το λέω συχνά, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και είμαι πολύ τυχερή ότι μπορώ να κάνω κάτι που αγαπώ και να βιοπορίζομαι μέσα απ’ αυτό. Αλλά έχω και τις σκοτεινές μου μέρες και τη φύση του επαγγέλματος που κάθε φορά μηδενίζεις το κοντέρ και ξεκινάς απ’την αρχή. Δεν είναι τίποτα σίγουρο, σταθερό ή δεδομένο. Έχω και εγώ τους δαίμονές μου. Όποτε δεν είναι ή το ένα ή το άλλο… Είναι μια διαχείριση συναισθημάτων αντίστοιχα στην επιβεβαίωση, αλλά εξίσου και στη απόρριψη.

Η Κάλλας είχε πει: «Η Τέχνη είναι κυριαρχία. Κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι για εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή υπάρχει μόνο ένας τρόπος, μία φωνή. Η δική σου». Νιώσατε ποτέ αυτό που περιγράφει η Κάλλας;

Ποτέ! Δεν μπορούμε εμείς και κανένας από εμάς να συγκριθεί με τη Κάλλας και η υποκριτική μας αντίστοιχα με το μέγεθος της τέχνης της Κάλλας. Θεωρώ πως ίσως η κυρία Νάνα Μούσχουρη είναι ό,τι πιο πλησιέστερο. Το ταλέντο και το χάρισμα να γεννιέσαι με τέτοιες θεϊκές φωνές είναι σπάνιο. Αυτά τα πλάσματα είναι σπάνια.

Για τρίτη σεζόν είστε η Ιουλία στην επιτυχημένη σειρά του Mega «Γη της Ελιάς». Πώς νιώθετε γι’ αυτήν την επιτυχία;

Νιώθω ευγνωμοσύνη, χαρά και ότι η σκληρή δουλειά σε δικαιώνει. Φέτος είναι μια ευλογημένη σεζόν για όλους εμάς της μυθοπλασίας. Πολλές οι σειρές, με τη τηλεθέαση να χαρίζει πρωτιές στη μυθοπλασία. Ευχαριστούμε πολύ τον κόσμο για την επιλογή του. Καταλαβαίνω ότι επικεντρώνεστε στους ανθρώπους που ξεχωρίζουν μπροστά απ’ τη κάμερα, αλλά δεν φαντάζεσαι πόσοι άνθρωποι ζουν απ’ αυτή τη δουλειά, πίσω απ’ τις κάμερες. Είμαστε μια ανθρώπινη αλυσίδα, παραγωγοί, κανάλια, δημιουργοί, συντελεστές, συνεργεία, διαφημιστές και ο κόσμος που μας παρακολουθεί. Εγώ είμαι στρατιώτης. Θα φέρω εις πέρας με πολλή αγάπη αυτό που έχω αναλάβει, έχοντας πάντα στο μυαλό μου μια ηθική ευθύνη απέναντι σε όλους τους παραπάνω.

Λένε ότι οι ηθοποιοί δεν αποσύρονται, πεθαίνουν με την έννοια ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί ταυτίζουν τη ζωή με την ιδιότητα τους. Το ίδιο συνέβη και στην Κάλλας. Εσείς πώς αντιμετωπίζετε αυτή τη διαπίστωση;

Η Κάλλας θα αντάλλαζε την καριέρα της για μια υγιή οικογένεια χωρίς δεύτερη σκέψη ή καλύτερα με πολύ ώριμη σκέψη θα επέλεγε τη δημιουργία και την ασφάλεια και την αγάπη της οικογένειας αντί της καριέρας.  Εγώ επιλέγω να ζω όμορφα και ισορροπημένα. Προσπαθώ να τα συνδυάσω και τα δύο.

Τι άλλο ετοιμάζετε; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει, λένε. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά όσες φορές έχω ανακοινώσει κάτι μελλοντικό έχει αναβληθεί ή παγώσει προς στιγμή. Όποτε, ας ολοκληρωθεί ο ρόλος μου στη «Γη της Ελιάς» και όλα τ’ άλλα έπονται.

Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννηση της Κάλλας. Κανείς δεν την ξεχνάει. Εσάς πώς θα θέλατε να σας θυμούνται μετά από 100 χρόνια;

Νομίζω ότι τώρα γελάμε… με όλο το θάρρος που με διακρίνει. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τον τρόπο που με αντιμετωπίζεις και με εκτιμάς αλλά είναι ιεροσυλία και μόνο ως σκέψη. Τα όνειρα μου έχουν διάρκεια μέχρι την επόμενη σεζόν και αλλάζω γνώμη πλέον συχνότερα από ό,τι παλιά.