Η Φαίδρα είναι μία νέα φιγούρα, μία ολοζώντανη πληθωρική προσωπικότητα, μια γλυκιά φάτσα, μια αυθεντική ψυχή. Και μια εξαιρετική ηθοποιός. Πλάι στον Θοδωρή Αθερίδη στο “OK Boomer” κεντάει με τον τρόπο της. Σε κουνάει από την καρέκλα, σε συγκινεί (πολύ κλάμα με τη γιαγιά), σε κάνει να γελάσεις. Σε κάνει όσα πρέπει το θέατρο. Πάντα με σεβασμό – στο χιούμορ και με διακριτικότητα και μέτρο – στο δράμα.
Η επιτυχημένη ηθοποιός γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1973 στην Αθήνα, συγκεκριμένα στους Αμπελόκηπους. Με το που τελείωσε το σχολείο, μπήκε κατευθείαν στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη και άρχισε να δουλεύει προτού καν πάρει το δίπλωμά της. Η πρώτη της παράσταση ήταν οι “Εκκλησιάζουσες”, στην Επίδαυρο, όπου συμμετείχε στον χορό.
Γιατί γίνατε ηθοποιός;
Νομίζω ότι κατάλαβα πολύ μεγάλη τον λόγο για τον οποίο ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πιστεύω ότι ίσως υπήρχε ένα θέμα ασυνείδητο με την επιβράβευση – ήθελα γενικά να ακούγομαι. Το σπίτι που μεγάλωσα είναι εξαιρετικό, μην παρεξηγηθώ, όμως ήταν άλλες γενιές τότε, τα παιδιά δεν μεγάλωναν με τον τρόπο που μεγαλώνουν σήμερα -στα υγιή σπίτια, πάντα. Νομίζω ότι είχα κάποιες ευαισθησίες παραπάνω, ήθελα να αισθάνομαι αρεστή και να επιβραβεύομαι περισσότερο. Οπότε, ασυνείδητα, θεωρώ ότι η υποκριτική ήταν ένα πάτημα, ένα βήμα να είμαι κάπου ουσιαστικά, κάπου όπου θα αναπτυσσόμουν. Άλλωστε, είχα και πολύ μεγάλη φαντασία και με έθελγε το ότι θα γινόμουν διάφοροι άνθρωποι, θα δανειζόμουν διάφορες προσωπικότητες, δεν θα ήταν τίποτα βαρετό.
Επίσης, επειδή πάντα η πραγματικότητα είναι λίγο πιο ανιαρή, αυτό είναι κάτι που δεν τελειώνει ποτέ. Δεν υπάρχει κάποιος που να σου πει «κοίτα, και αυτός ο ήρωας είναι μέχρι εκεί. Μετά δεν έχει άλλο». Ό,τι θέλεις, έχει. Όλα όμως στο ασυνείδητο. Ημουν γενικά πολύ ντροπαλή -δεν έχω πει ποτέ προσευχή στο σχολείο. Δεν ήμουν το παιδάκι που θα χόρευα πάνω στο τραπέζι να μου χτυπάνε παλαμάκια. Οσο παράξενο και αν ακούγεται, για μένα φαινόταν πιο τρομακτικό να πεις στο σχολείο προσευχή παρά να είσαι σε ένα γεμάτο θέατρο και να κάνεις ένα μονόλογο -μιας και το έχω κάνει και αυτό. Είναι λίγο αντιφατικό, αλλά με τα χρόνια, κατάλαβα ότι ουσιαστικά να δαμάσω τον εφιάλτη μου ήθελα.
Έχετε αδέρφια;
Μια αδερφή μεγαλύτερη, η οποία έχει την οικογένειά της, δύο μεγάλες κόρες. Δυστυχώς ζει στη Σκωτία εδώ και άπειρα χρόνια και βλεπόμαστε μια φορά τον χρόνο. Μάλιστα, όπου να ‘ναι, έρχεται ένα αναπάντεχο ταξίδι τώρα, αυτή την εβδομάδα, και είμαι πολύ ξεσηκωμένη γιατί δεν το έχουμε συνηθίσει αυτό. Ερχεται πάντα καλοκαίρι για 15 μέρες, εκτός Αθηνών, και τώρα μου φαίνεται πολύ παράξενο που θα είναι εδώ τον χειμώνα, μέσα στη δική μου καθημερινότητα. Είναι εγκληματολόγος. Έχει πολύ ενδιαφέρον η δουλειά της, γιατί έχει να κάνει και με την ψυχολογία και με την κοινωνιολογία.