24 ώρες με την Εριέττα Κούρκουλου -Λάτση

Έχει χαράξει ξεκάθαρα πια το δικό της δρόμο, που φέρει το μικρό της όνομα και, κυρίως, τη δυναμικά ευαίσθητη και αυθεντική προσωπικότητά της. Κρατώντας τις αξίες και τις συμβουλές της οικογένειάς της, εμπλούτισε και εξέλιξε τον εαυτό της μέσα από τα δικά της βιώματα, εμπειρίες, όνειρα και στόχους, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τα ζώα και όπλα την ενσυναίσθηση και τη δράση. Σήμερα η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση χαμογελά κάθε φορά που μιλά για τα νέα της ηθικά projects και νιώθει ευτυχισμένη όταν αγκαλιάζει το γιο της και ισορροπημένη με τη ζωή που έχει φτιάξει με το σύζυγό της, Βύρωνα Βασιλειάδη. Αυτό τον καιρό, μάλιστα, θα μας συστήσει επίσημα και το όνειρο της ζωής της, το δικό της ίδρυμα, με την ονομασία Kind Τhings, άλλη μία από αυτές τις ευγενικές κινήσεις στις οποίες μας έχει συνηθίσει.

Tι είναι το Kind Things;

Είναι ένα προσωπικό μου όνειρο και ένα ίδρυμα καθαρά δικό μου. Δηλαδή, δεν θα δέχεται δωρεές και υποστήριξη από το κοινό. Θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από μένα και θα υπηρετεί κυρίως ανθρωπιστικούς σκοπούς, αλλά και καινοτόμους ιδέες που έχουν να κάνουν με την κοινωνία. Το Kind Things, όπως μαρτυρά και το όνομά του, έρχεται να συνδέσει όλες τις καλές πράξεις και να σβήσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσά τους. Για παράδειγμα, αν στηρίζω τους αστέγους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να στηρίζω τα παιδιά, τα ζώα ή τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας. Όλα τα καλά που μπορούμε να κάνουμε συνδέονται. Υπάρχουν ήδη κάποια προγράμματα που τρέχουν με δράσεις για τη Θεσσαλία, σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό, και για τον πόλεμο, ενώ ετοιμάζουμε και νέες, τις οποίες θα ανακοινώσουμε. Ξεκινάμε επίσης και πιο ελαφριά προγράμματα, όπως το baby swimming για παιδιά χωρίς οικογένεια που βρίσκονται σε ιδρύματα.

Με το Kind Things, όπως και με την εν γένει δράση σας, δίνετε μια νέα διάσταση στη φιλανθρωπία, μια ολιστική προσέγγιση. Αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία σας για τους ανθρώπους και τα ζώα πώς προέκυψε;

Προέκυψε περισσότερο μέσα από την ενηλικίωση και την προσωπική πορεία μου, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που υπήρχαν γύρω μου. Η ευαισθησία μου για την υπογονιμότητα, για παράδειγμα, ήρθε μέσα από τη δική μου αντίστοιχη εμπειρία, ενώ η ευαισθησία μου για τα παιδιά αυξήθηκε όταν έγινα μητέρα. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε δυσκολία που έχω αντιμετωπίσει, είτε αυτή αφορούσε τον καρκίνο του πατέρα μου είτε οτιδήποτε, έχει συμβάλει καθοριστικά στον προσανατολισμό μου. Θέλω το Kind Things να αγκαλιάσει όλες τις ανάγκες και όχι μόνο τη φιλοζωία. Όσο μεγαλώνω, η ενσυναίσθησή μου διευρύνεται σε περισσότερους τομείς. Επιπλέον, καθώς θεωρώ ότι ευαισθητοποιούμαστε πραγματικά μόνο αν μπούμε μέσα σε ένα πρόβλημα και το δούμε με τα μάτια μας, δεν θέλω να ηγούμαι ενός αποστασιοποιημένου ιδρύματος που απλώς κάνει δωρεές για να υπηρετεί σκοπούς άλλων ιδρυμάτων. Είμαι της λογικής του hands-on, είναι το μόνο που ξέρω να κάνω. Έτσι λειτούργησα και με τις πρώτες φιλοζωικές οργανώσεις μου. Δεν μπορώ να εγκρίνω απλώς πληρωμές από ένα γραφείο. Αυτή η απόσταση δεν μου ταιριάζει.

Κεφάλαιο μητρότητα… Έχετε μιλήσει ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε μέχρι να πάρετε στην αγκαλιά σας το γιο σας, Νίκο. Γιατί αποφασίσατε να δημοσιοποιήσετε τη διαδικασία της εξωσωματικής;

Όταν μίλησα ανοιχτά, είχα ολοκληρώσει έναν κύκλο θεραπειών και μου είχαν περισσέψει κάποια φάρμακα, τα οποία είναι ακριβά. Έτσι, τα ανέβασα σε ένα story στα social media, χωρίς να δώσω περαιτέρω πληροφορίες, ούτε για τα ίδια τα φάρμακα ούτε καν για το αν ήταν δικά μου, σε περίπτωση που τα χρειαζόταν κάποια γυναίκα. Με ακολουθούσαν πολλές γυναίκες, οι οποίες και κατάλαβαν αμέσως τι ήταν αυτά τα φάρμακα και άρχισαν να μου στέλνουν εκατοντάδες μηνύματα. Εντυπωσιάστηκα από το πόσες γυναίκες αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα καθώς δεν είχα γνωρίσει ούτε μία μέχρι εκείνη την ημέρα – ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα γιατί σίγουρα είχα γνωρίσει, απλώς δεν το είχαν μοιραστεί. Στη συνέχεια αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο, το οποίο ομολογώ ότι δεν ξεκίνησε ως αλτρουιστική κίνηση για να δώσω δύναμη στις γυναίκες. Ίσα ίσα, μάλλον εγώ πήρα περισσότερη δύναμη από εκείνο το μοίρασμα, το οποίο πιστεύω ότι τελικά με βοήθησε να έχω θετικό αποτέλεσμα και να αποκτήσω τον Νίκο.

Ήσαστε έτοιμη να γίνετε μητέρα;

Όχι, έτοιμη δεν ήμουν, γιατί δεν ήμουν ποτέ η γυναίκα που τρελαινόταν για τα μωρά. Όμως μου βγήκε το μητρικό ένστικτο και δεν φοβόμουν ούτε στη γέννα ούτε αργότερα, στο σπίτι. Ήμουν πολύ άνετη. Είχα κάποια σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου λόγω των ορμονών, αλλά το πρώτο τρίμηνο το πέρασα πολύ όμορφα σε γενικές γραμμές και η περίοδος του θηλασμού ήταν υπέροχη.

Θυμάστε τα πρώτα σας συναισθήματα όταν πήρατε τον μικρό στην αγκαλιά σας;

Δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Μου έλεγαν ότι δεν βιώνουν όλες οι γυναίκες το ίδιο συναίσθημα. Εγώ έπαθα αμέσως μεγάλο έρωτα, ενώ είχα και μεγάλη ευκολία στο χειρισμό του.

Τι μαμά είστε σήμερα;

Είμαι μια μαμά παρούσα, θέλω να πιστεύω ότι είμαι εκεί. Σίγουρα δεν είμαι τέλεια. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη. Έχω περισσότερη υπομονή απ’ ό,τι περίμενα γιατί δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει. Μέσα από το μεγάλωμα του γιου μου, όμως, κερδίζω πράγματα και, παράλληλα, μαθαίνω τον εαυτό μου. Επίσης, διάφορα που έλεγα ότι δεν θα τα έκανα τα κάνω και τα χαίρομαι κιόλας. Για παράδειγμα, παλαιότερα, όταν έβλεπα τις φίλες μου να κοιμούνται με τα παιδιά τους, σκεφτόμουν «δεν είναι δυνατόν να κοιμούνται ακόμη με το μωρό!». Τώρα που ο Νίκος είναι στα 2, όταν κοιμόμαστε μαζί, δεν θέλω να φύγει από το δωμάτιο – αν και ακόμη ξενυχτάμε λίγο.

Εκτός από σας, και ο γιος σας ακολουθεί vegan διατροφή. Πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο;

Έχει να κάνει με το ηθικό κομμάτι, ήθελα να προσφέρω στο γιο μου μια αρχή στη ζωή του. Πολλοί μού λένε ότι δεν του έδωσα την επιλογή να αποφασίσει εκείνος πώς θέλει να διατρέφεται. Όμως, σε αυτή την ηλικία, εμείς αποφασίζουμε για τα παιδιά μας αφού εμείς μαγειρεύουμε, στο δικό μας σπίτι τρώνε. Γι’ αυτό, επέλεξα να του συστήσω μια διατροφή μέσα από την οποία δεν συμμετέχει σε οτιδήποτε που, τουλάχιστον για μένα, είναι ανήθικο. Προφανώς, όταν θα μεγαλώσει και θα μπορεί να καταλάβει και αυτά που θα του εξηγήσω και το τι σημαίνει η όποια επιλογή του, τότε η απόφαση του τι θα τρώει θα περάσει σε εκείνον.

Ποιον συμβουλευτήκατε για τη διατροφή του;

Ενημερώθηκα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και επιστημονικούς οργανισμούς άλλων χωρών, που είναι πιο μπροστά από μας σε αυτά τα θέματα και έχουν εκδώσει επίσημη ανακοίνωση η οποία αναφέρει ότι η vegan διατροφή είναι πλούσια και κατάλληλη για κάθε στάδιο ζωής, συμπεριλαμβανομένων της γαλουχίας και της βρεφικής ηλικίας. Οπότε, με αυτό ως δεδομένο και επιστημονικά αποδεδειγμένη την καταλληλότητα της vegan διατροφής και για τα παιδιά, είχα την τύχη να βρω μια βρεφοδιατροφολόγο, τη Σοφία Κανέλλου, η οποία με καθοδήγησε τους πρώτους μήνες σχετικά με το πώς έπρεπε να διατρέφεται ο Νίκος. Τους πρώτους δεκαοκτώ μήνες, τον θήλαζα, οπότε ήξερα ότι λάμβανε από το γάλα τα θρεπτικά στοιχεία που χρειαζόταν. Μέχρι να απογαλακτιστεί, είχαμε καταλήξει στο τι θα τρώει και, τελικά, δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο νόμιζα. Ουσιαστικά, τρώει ό,τι εγώ και ο πατέρας του. Το μόνο συμπλήρωμα που πρέπει να παίρνει ένα παιδί το οποίο ακολουθεί vegan διατροφή είναι η B12, η οποία και στα ζώα χορηγείται ενέσιμα.

Ο μικρός Νίκος τι έχει πάρει από τον μεγάλο Νίκο, τον παππού του, Νίκο Κούρκουλο;

Νομίζω, το ηθοποιηλίκι! Είναι πολύ παραστατικός και ως παιδάκι δεν περνά απαρατήρητος. Από μένα, πάλι, δεν έχει κληρονομήσει τίποτα, ξεκινώντας από το ότι δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τα ζώα. Με τα σκυλιά μας –εννέα συνολικά– δεν φαίνεται, ακόμη τουλάχιστον, να ενθουσιάζεται.

Εσείς τι κρατάτε από τους γονείς σας;

Και οι δύο γονείς μου μου κληροδότησαν πολύ σπουδαίες αρχές και ήταν πραγματικά φιλάνθρωποι. Και λέω «πραγματικά» γιατί η μητέρα μου έχει διαφοροποιηθεί από τα μέλη άλλων εύπορων οικογενειών κάνοντας πράγματα που δεν της αρέσει να διατυμπανίζει. Αυτό ήταν ένα μάθημα που μου έδωσε από πολύ μικρή: ότι δεν χρειάζεται να επισκεπτόμαστε ένα νοσοκομείο και να φωτογραφιζόμαστε για να δείχνουμε πόσο βοηθάμε. Θα το κάνουμε διακριτικά για να νιώσουμε καλά εμείς οι ίδιοι και όχι για να δείξουμε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου μετέδωσε και σε μένα και στον αδελφό μου, τον Φίλιππο, την απλότητά του. Η απλότητα προσφέρει μεγάλη ελευθερία γιατί μπορείς να βρεθείς οπουδήποτε και να δεις τον κόσμο όπως είναι, κάτι που ομορφαίνει τη ζωή σου. Ευτυχώς, δεν είχα γονείς που έζησαν μέσα σε μια φούσκα και έτσι δεν έζησα ούτε εγώ. Η μητέρα μου επέλεξε δύο συζύγους που δεν προέρχονταν από έναν τέτοιο κόσμο και με τον ίδιο τρόπο μεγάλωσε όλα τα παιδιά της: μέσα στην κοινωνία, όχι προστατευμένα από αυτήν. Έτσι κι αλλιώς, δεν θεωρώ ότι τα χρήματα αλλάζουν τον άνθρωπο, απλώς τονίζουν τα στοιχεία που ήδη έχει στο χαρακτήρα του. Ο πικρόχολος θα παραμείνει πικρόχολος, είτε είναι φτωχός είτε πλούσιος.

Τα λεφτά λοιπόν δεν φέρνουν την ευτυχία, όπως λέει και θυμόσοφος λαός. Εσείς όμως αισθάνεστε ευτυχισμένη;

Εγώ, δόξα τω Θεώ, πλέον νιώθω πολύ συχνά ευτυχισμένη, αλλά άργησα πολύ. Ένιωσα, κατ’ αρχάς, ευτυχία όταν βρήκα τον εαυτό μου, όταν συστήθηκα μαζί του. Πριν από αυτό, είχα πολλές εσωτερικές συγκρούσεις επειδή ήθελα να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα σε δύο δυναμικά επίθετα και δύο δυνατές προσωπικότητες. Για πολύ καιρό, αισθανόμουν πως, ό,τι κι αν έκανα, θα έλεγαν «αυτή τα κατάφερε γιατί είχε την ευκολία». Έτσι, δεν μπορούσα να εντοπίσω τη δική μου προσωπικότητα και τη δική μου επιτυχία. Ο πατέρας μου μου είχε πει ότι θα έχω επιτύχει όταν θα έχω καταφέρει να με αναγνωρίζουν ως Εριέττα και όχι ως κόρη του Κούρκουλου και της Λάτση. Αν το έχω κατακτήσει αυτό, έστω και λίγο, είναι σημαντικό. Αλλά πιο σημαντικό για μένα είναι το ότι, ακόμα και να μην ισχύει αυτό στο 100%, εγώ το αισθάνομαι μέσα μου πια. Ξέρω πολύ καλά ποια είμαι αυθεντικά εγώ, έχω βρει το σκοπό της ζωής μου, έχω χαράξει την πορεία μου, οδεύω προς τα εκεί όπου ξέρω ότι πρέπει να οδεύσω και αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια. Γιατί είναι πολύ σπουδαία η στιγμή που ξέρεις ότι μπορείς να σταθείς πραγματικά στα πόδια σου, τότε νιώθεις άφθαρτος.

Πώς δουλέψατε με τον εαυτό σας;

Έχω δουλέψει πολύ, τα έχω ζήσει όλα νωρίτερα απ’ ό,τι οι περισσότεροι και σίγουρα δεν ήρθε από μόνο του όλο αυτό. Προηγήθηκαν πολλή ψυχοθεραπεία, πολύ ψάξιμο και πολλή σκέψη. Ήμουν ένα παιδί που σκεφτόταν υπερβολικά τα πάντα, κι αυτό με είχε δυσκολέψει. Όσο περισσότερο σκέφτεσαι τόσο πιο περίπλοκα γίνονται τα πράγματα.

Τα λόγια σας έχουν πάντα μια αλήθεια.

Ήταν η συμβουλή του πατέρα μου: να είμαι πάντα ειλικρινής. Έτσι ήταν κι εκείνος. Μου τόνιζε «όσο λες αλήθειες, πάντα θα κερδίζεις». Μπορεί να μην είσαι ευχάριστος, γιατί η αλήθεια δεν είναι πάντα όμορφη, αλλά σε βάθος χρόνου θα δικαιώνεσαι. Πιστεύω άλλωστε ότι αυτό αποδεικνύεται. Όσο κι αν προσπαθούμε να φερθούμε διαφορετικά, να παραστήσουμε ότι είμαστε κάτι άλλο, κάποια στιγμή αποκαλύπτεται ο αληθινός εαυτός μας.

Είστε πολύ ενεργή, ευαισθητοποιημένη και σίγουρα αληθινή και μέσα από τα social media. Τι σας πυροδοτεί να παίρνετε θέση πάνω σε φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα;

Είμαι ένας άνθρωπος που εκτιμά τη ζωή και ενός μυρμηγκιού και μιας μύγας, πόσο μάλλον όταν αδικείται ένας συνάνθρωπός μου. Αυτό με πονά πολύ, επηρεάζει όλη την καθημερινότητά μου. Μπορεί να έχω όλα τα καλά του κόσμου και να με διαλύσει η δυσκολία ενός ανθρώπου που έρχεται στο φως της δημοσιότητας. Γράφοντας λοιπόν για αυτό, το ξορκίζω και το βγάζω από μέσα μου. Ειδικά σε θέματα που αφορούν το χώρο μου, τις ΜΚΟ και την προσφορά, αισθάνομαι πια ότι έχω και μια υποχρέωση να παίρνω θέση. Πιστεύω επίσης ότι και ο κόσμος έχει την ανάγκη να ακούσει κάποιον που δραστηριοποιείται στο συγκεκριμένο χώρο και ίσως είναι λίγο πιο διαφοροποιημένος καθώς δεν έχει κανένα λόγο να εκμεταλλευτεί μια κατάσταση. Είναι πιο εύκολο να εμπιστευτεί κάποιον με ένα τέτοιο προφίλ.

Κι αφού μιλάμε για το χώρο σας, να απαριθμήσουμε τις δράσεις σας;

Εκτός από το ίδρυμα Κind Things, έχουμε τη φιλοζωική οργάνωση Save a Greek Stray, που έχει πάρει πλέον το δικό της δρόμο και ασχολούμαι πολύ λίγο καθώς η ομάδα που την τρέχει είναι πολύ ικανή, σαν να είμαι εγώ εκεί. Επίσης, συνεργαζόμαστε με τη Φλόγα, που στηρίζει παιδιά που πάσχουν από καρκίνο και τις οικογένειές τους, ενώ η ακτιβιστική οργάνωση A Promise to Animals έχει να κάνει με το βιγκανισμό και τα παραγωγικά ζώα, όπως λέγονται. Φέτος οργανώσαμε το πρώτο ιατρικό συνέδριο που αφορούσε αποκλειστικά τα οφέλη της φυτικής διατροφής στην υγεία και την πρόληψη με ομιλίες γιατρών και επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, έχουμε με την Κελλίνα Δημητριάδη στο κέντρο της Αθήνας το vegan φούρνο Holy Llama, ο οποίος αναλαμβάνει και catering. Επιπλέον, έχω και μια ομάδα που επενδύει σε επιχειρήσεις με κοινωνικό αντίκτυπο. Πλέον, μάλιστα, είμαστε μέλη της ελληνικής πρωτοβουλίας Investing for a Purpose, η οποία επενδύει αντίστοιχα μόνο σε εταιρείες με θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Διατηρώ πάντα το podcast μου «Kind Talks» και –κάτι που λέω για πρώτη φορά– σκέφτομαι να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο τον επόμενο χρόνο.

Ποιο θα είναι το θέμα του βιβλίου σας;

Η θεματική του βιβλίου θα έχει να κάνει με την εύρεση του εαυτού μας μέσα από τις δικές μου εμπειρίες. Θα είναι κάτι πολύ προσωπικό. Έχω επιλέξει, λίγο διστακτικά, να μοιραστώ πράγματα που δεν ξέρω αν έχει ξαναμοιραστεί κάποιος σε αυτόν το βαθμό. Νομίζω όμως ότι είναι σημαντικό να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να θιγούν θέματα που ίσως να είναι ταμπού. Άλλωστε έχω γίνει πια ειδική στο να μοιράζομαι πληροφορίες.

Τι είναι αυτό που σας κρατά σε ισορροπία με το σύζυγό σας ως ζευγάρι;

Ότι κάνουμε δημιουργικά πράγματα και έχουμε όνειρα που θέλουμε να επιτύχουμε. Εκείνος είναι επιχειρηματίας, εγώ εντελώς το αντίθετο. Ο ένας γεμίζει τα κενά του άλλου και υποστηρίζει την προσπάθειά του. Εκείνος θα με συμβουλεύσει σε κάτι επιχειρηματικό κι εγώ, αντίστοιχα, θα του πω τη γνώμη μου σε ένα νέο βήμα που θα κάνει ώστε να είναι πιο βιώσιμο και ηθικό. Με αυτό τον τρόπο, ο ένας βοηθά να εξελιχθεί ο άλλος. Το ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι ότι και για τους δυο μας πολύ μεγάλη προτεραιότητα είναι η οικογένεια. Είναι κάτι που μας έλειψε, και περισσότερο σε εκείνον, ο οποίος δεν μεγάλωσε σε μια τυπική οικογένεια καθώς έχασε πολύ νωρίς και τους δύο γονείς του. Αυτή την έλλειψη προσπαθούμε να την αναπληρώσουμε δημιουργώντας τη δική μας οικογένεια έτσι όπως τη θέλουμε.

Κοινό χρόνο έχετε;

Μας αρέσει να φεύγουμε οικογενειακώς τα Σαββατοκύριακα. Μέσα στην εβδομάδα, ένα 98% του χρόνου μας είμαστε μαζί, στο σπίτι, τρώγοντας βραδινό με τον Νίκο, βλέποντας ταινίες και περνώντας ποιοτικό χρόνο.

Αναφέρατε νωρίτερα ότι έχετε κάνει πολλά πράγματα νωρίτερα απ’ ό,τι οι περισσότεροι. Μέσα σε αυτά είναι και το ότι παντρευτήκατε σε μικρή ηλικία;

Όταν γνώρισα τον Βύρωνα, με τον οποίο έχουμε δεκαέξι χρόνια διαφορά, εκείνος ήθελε να κάνει οικογένεια. Ήταν έτοιμος, ενώ εγώ δεν ήμουν στην αρχή. Κάποια στιγμή, όμως, ένιωσα έτοιμη γιατί βρήκα τον άνθρωπο που μου ενέπνευσε αυτή την αίσθηση. Ήταν εντελώς ανεξάρτητος και, κυρίως, τα είχε πολύ καλά με τον εαυτό του, διέθετε τεράστια αποθέματα αυτοπεποίθησης. Θεωρώ ότι αυτό το στοιχείο του κράτησε και κρατά ακόμη πολύ ζωντανή τη σχέση μας. Πριν από τον Βύρωνα, δυσκολευόμουν να αντέξω σε μια σχέση. Βαριόμουν πολύ εύκολα και απότομα. Υπήρχε επίσης μια δυσκολία στην ισορροπία με τις προηγούμενες σχέσεις μου: επειδή οι περισσότεροι σύντροφοί μου ήταν πολύ απλά παιδιά, κάποια στιγμή προέκυπτε ανασφάλεια από πλευράς τους.

Ως γυναίκα, μητέρα, σύζυγος και άνθρωπος γεμάτος συναισθήματα και ευαισθησίες, τι θα θέλατε να πείτε στις γυναίκες που θα μας διαβάσουν;

Αν μου έχει μάθει κάτι η μητρότητα, είναι ότι η γυναίκα και ο άντρας δεν μπορούν ποτέ να είναι ίδιοι. Μπορούμε να είμαστε ίσοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ όμορφο, αντί να προσπαθούμε να μοιάσουμε στους άντρες, να αγκαλιάζουμε τα δικά μας μοναδικά χαρακτηριστικά. Το ότι το σώμα μας δημιουργεί έναν άνθρωπο είναι το μεγαλύτερο θαύμα που εγώ τουλάχιστον έχω συναντήσει. Η μάνα είναι μία, αυτό που λένε οι παλιοί ισχύει. Ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνει μια μαμά –και το λέω πλήρως συνειδητοποιημένα– καθώς από τη φύση μας έχουμε κάποιες βιολογικές διαφορές. Αυτές οι βιολογικές διαφορές δεν σημαίνουν ότι κάποιοι είναι κατώτεροι ή ανώτεροι. Σημαίνουν απλώς ότι είμαστε διαφορετικοί, και γι’ οφείλουμε σεβασμό στη διαφορετικότητά μας.