Βαλέρια Τάραντο: Από τoυς McQueen και Gucci στην ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα – «Ζω με την ταχύτητα της δουλειάς μου»

Ένα φθινοπωρινό πρωινό, από αυτά που διατηρούν ένα νοσταλγικό, γλυκό φως, επισκέφθηκα τη Βαλέρια Τάραντο στο διαμέρισμά της στο Κολωνάκι. Με υποδέχθηκε με απλότητα και ανεπιτήδευτα κομψό και μοντέρνο look. Μου πρόσφερε καφέ και σπιτικό κέικ με κολοκύθι και καρύδια –συνταγή που απολαμβάνει κάθε πρωί. Καθίσαμε στο σαλόνι της και ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας, μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για τη μόδα, τις γυναίκες σε ηγετικές θέσεις, την καθημερινότητά τους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Όσο την άκουγα να μιλά με πάθος και σιγουριά, συνειδητοποιούσα τη μοναδική της ικανότητα να εξισορροπεί με άνεση τις απαιτήσεις της πολυάσχολης ζωής της. Η Βαλέρια Τάραντο, η οποία εργάστηκε στο παρελθόν στον οίκο Alexander McQueen και στο Gucci Group, αλλά και ως εμπορική διευθύντρια στα attica, παραδέχεται ότι αντλεί δύναμη μέσα από την ίδια την ταχύτητα της καθημερινότητάς της. Δεν βρίσκει απλώς ισορροπία στο χάος, το αποδέχεται, το αγκαλιάζει και το μετατρέπει σε πηγή έμπνευσης και προσωπικής ανάπτυξης.

Ποιο ήταν το κίνητρο που σας οδήγησε στην επιστροφή σας στην Ελλάδα και ποια διαφορά βλέπετε στο επιχειρηματικό κλίμα εδώ σε σχέση με του εξωτερικού;

Από τότε που γύρισα, είναι σαν να έχω κάνει non-stop crisis management. Έξω οι εταιρείες είναι πιο οργανωμένες, διαθέτουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη και –πολύ βασικό– δεν έχουν περάσει κρίση. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, τον Μάιο του 2010, ξεκινούσε η μείζων κρίση. Χρεοκοπούσαν όλοι οι προμηθευτές και χρωστούσαν στις εταιρείες, που θέλησαν να φύγουν. Σε πολλές περιπτώσεις, χρειάστηκε να βγάλω το φίδι από την τρύπα. Μετά ήρθε το 2015 με τα capital controls. Πάνω που χτίσαμε την εμπιστοσύνη και φέρναμε brands, έπρεπε πάλι να τους πω «δεν μπορώ να σας πληρώσω». Τα ξεχνάμε όμως όλα αυτά. Είναι στη φύση του ανθρώπου, θέλει να προχωρά και να αφήνει πίσω τις δυσκολίες. Το 2018 ήταν η υπόθεση του Folli Follie, που ήταν κατά 32% μέτοχος του attica, και έπρεπε πάλι να εξηγώ στους ξένους. Και μετά ήρθε ο COVID…

Θα μας μιλήσετε για το τωρινό σας project;

Έχω αναλάβει ένα δύσκολο project. Το notos είναι ένα πολυκατάστημα που για δεκαπέντε χρόνια και υπό αυτές τις συνθήκες ήταν παραμελημένο. Δεν μπορεί να επιστρέψει εν μία νυκτί, χρειάζεται χρόνο. Επίσης, υπάρχουν άτομα τα οποία εργάζονται πολλά χρόνια εκεί και είναι δύσκολο να αλλάξουν νοοτροπία. Από την άλλη, ο Έλληνας δεν έχει τόσα χρήματα. Όσο κι αν μιλάμε για ανάπτυξη, η Ελλάδα είναι ακόμη μια φτωχή χώρα. Συζητάμε για τον τουρισμό, αλλά κι αυτός άρχισε να ανεβαίνει στην Ελλάδα από το 2019, με έναν COVID στο ενδιάμεσο που μας πήγε πίσω. Δεν είμαστε όμως προορισμός για shopping. Θα μπουν και θα πάρουν ένα μαγιό, τρία αντηλιακά, μία σαγιονάρα ή ίσως κάτι ελληνικό. Αλλά εκεί δεν θα τζιράρουμε τα νούμερα που θέλουμε – αυτό που γίνεται στην Gallery Lafayette, όπου κάνουν ουρές για τη Longchamp, τη Celine ή την Chloé.

Πιστεύετε πως μπορούμε να φτάσουμε κάποια στιγμή σε αυτό το σημείο;

Σε αυτό, όχι, αλλά σε ένα πολύ καλύτερο, σε ένα σημείο όπου ο τουρισμός θα παίζει βασικό ρολό, ναι. Πρέπει όμως να αλλάξουν πολλά. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τα μουσεία ήταν κλειστά την Κυριακή, ενώ τα μαγαζιά έκλειναν το Σάββατο στις 3 το μεσημέρι. Αυτό που αλλάζει πάντως είναι ότι πλέον έρχονται πολλοί ξένοι να ζήσουν στην Ελλάδα, αγοράζουν σπίτια, επενδύουν. Σε μερικά χρόνια, η Αθήνα θα είναι αρκετά διαφορετική πόλη.

Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις στην Ελλάδα σήμερα; Υπήρξε στιγμή που αισθανθήκατε ότι η επαγγελματική σας εξέλιξη επηρεάστηκε από το φύλο σας;

Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες και προβλήματα στη διαδρομή της. Δεν ξέρω όμως αν έχει νόημα πια απλώς να το συζητάμε, πρέπει να το πάμε στο επόμενο επίπεδο και να δούμε τι κάνουμε για αυτό. Όταν επέστρεψα από το Λονδίνο, βρήκα την Ελλάδα φοβερά ανδροκρατούμενη. Και σκεφτείτε ότι είμαι σε ένα χώρο που δεν είναι ανδροκρατούμενος –στη μόδα, στην ομορφιά και στο shopping– και σε μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στη μόδα και στο εμπόριο, με το 70% των υπαλλήλων και των πελατών της να είναι γυναίκες. Ακόμα και μεταξύ τους οι άντρες δεν είναι προοδευτικοί. Βέβαια, το καλό είναι ότι στην καριέρα μου υπήρξαν γυναίκες που με υποστήριξαν, ειδικά στο εξωτερικό. Μέντοράς μου, για παράδειγμα, είναι η CEO του Emporio Armani στην Ιταλία Αντονέλα Νταλ Πιάζ. Και οι γυναίκες όμως μπορούμε να γίνουμε δύσκολες μεταξύ μας.

Αντιμετωπίσατε συμπεριφορές που δεν περιμένατε από γυναίκες;

Nαι, σε μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι από άντρες και κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Σίγουρα δεν είναι όλες αλληλέγγυες, όμως είμαστε σε πολύ καλό δρόμο για αυτό. Πιο υποστηρικτικές είναι εκείνες που αισθάνονται πιο καλά με τον εαυτό τους.

Ποιες νομίζετε ότι είναι οι πιο αποτελεσματικές πρακτικές βιωσιμότητας που πρέπει να υιοθετήσει η βιομηχανία της μόδας τα επόμενα χρόνια;

Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να αλλάξουμε νοοτροπία, να σταματήσουμε να αγοράζουμε τόσο πολλά και να γυρίσουμε στα λίγα και ποιοτικά. Πλέον δεν χωράμε ούτε στα σπίτια μας! Μεταξύ social media και internet, η πληροφόρηση που έχουμε για looks και στυλ είναι τόσο μεγάλη και γρήγορη που έχει ως αποτέλεσμα να βαριόμαστε εξίσου γρήγορα. Βλέπεις ένα φόρεμα και σε τρεις μήνες δεν θέλεις να το ξαναδείς ή μπορεί να έχεις ένα ρούχο με το οποίο αισθάνεσαι πολλή αυτοπεποίθηση, αλλά να μην το φοράς συχνά επειδή σε είδαν με αυτό ή το πόσταρες. Δεν κατηγορώ το fast fashion. Ανέβηκε γιατί ο κόσμος το ζητά. Σίγουρα σημειώνεται πρόοδος με την άνοδο του vintage και του pre-loved, ενός πολύ ωραίου όρου που βρήκαν αντί για το used. Αλλά κι αυτά είναι επίσης ακριβά, οπότε χρειάζεται να βρεθεί μια ισορροπία. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, οι μεγάλοι οίκοι να δημιουργούν λιγότερες συλλογές. Φυσικά, όλα αυτά δεν είναι εύκολα, εκτός αν υπάρξει σχετική νομοθεσία.

Σε μια εποχή που η λιανική αγορά αντιμετωπίζει τόσες αλλαγές, ποιες θεωρείτε τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τα φυσικά καταστήματα; Τι στρατηγικές ακολουθείτε για να παραμείνουν ανταγωνιστικά τα notos;

Στην post-COVID εποχή, οι καταναλωτές επέστρεψαν στα φυσικά καταστήματα. Πλέον, όταν κάποιος μπαίνει σε ένα μαγαζί, ακριβώς επειδή έχει δει τόσο πολλά και έχει κορεστεί, θέλει μια συνολική εμπειρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα φέρουμε ζογκλέρ για να τον εντυπωσιάσουμε! Η εμπειρία ξεκινά από τα πολύ απλά, όπως οι πωλητές, η εξυπηρέτηση. Σίγουρα, όμως, ο καταναλωτής θέλει να βιώσει και το κάτι παραπάνω, όπως να κάνει ένα μακιγιάζ, ένα styling, ή να δει έναν guest designer. Εμείς το δουλεύουμε αυτό. Πρόσφατα φέραμε τα Chiara Ferragni cosmetics, αλλά και την ίδια την Κιάρα Φεράνι και ήταν μια ωραία εμπειρία. Έχουμε ποντάρει στο θέμα του customer experience, στο δικό μας, ταπεινό επίπεδο – δεν μπορούμε να συγκριθούμε με το Selfridges. Τα τέσσερα καταστήματά μας είναι σε άλλη φάση το καθένα, επομένως απαιτούνται διαφορετικές κινήσεις.

Τι μάθατε από τη συνεργασία σας με διεθνείς οίκους όπως ο Alexander McQueen και ο Gucci και πώς αξιοποιήσατε αυτές τις γνώσεις στην ελληνική αγορά;

Το να είναι η πρώτη σου δουλειά στον Alexander McQueen είναι ένα όνειρο – και ζούσε ακόμη ο Λι (σ.σ. Lee Alexander McQueen, το πλήρες όνομα του Βρετανού σχεδιαστή). Εκείνη η εποχή ήταν συγκλονιστική για τη μόδα. Όταν πήγα εγώ, δούλευαν μόλις 25 άτομα, οπότε δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη εμπειρία για το πώς λειτουργεί ένας οίκος από το άλφα έως το ωμέγα. Βέβαια, ο οίκος ανήκε σε ένα μεγάλο όμιλο, τότε Gucci Group και μετέπειτα Kering, και έβλεπες κι αυτό το level. Mιλάμε για εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Λονδίνο, το Παρίσι και διεθνώς. To επίπεδό τους είναι πολύ ευρύτερο σε σύγκριση με την ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα. Οι συγκεκριμένες πόλεις είναι μερικά χρόνια μπροστά από μας. Έτσι, ερχόμενη στην Ελλάδα, είχα αυτό το προνόμιο.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για να επιστρέψετε στην Ελλάδα;

Ήταν η κομβική εποχή που η Kering είχε αγοράσει το 100% του ομίλου Gucci. Θα έκλεινε τα γραφεία του Λονδίνου και θα μεταφέρονταν στο Παρίσι. Μου έκαναν πρόταση να πάω εκεί για την ίδια θέση, αλλά, μετά από τόσα χρόνια, δεν ήταν τόσο δελεαστικό. Η οικογένεια και οι φίλοι μου ήταν στην Ελλάδα, είχα το διαμέρισμά μου, το οποίο κατά τύχη ξενοικιάστηκε την ίδια εποχή, και μου πρότειναν την εμπορική διεύθυνση στα attica. Ήταν αυτό που λέμε «συγκυρία», αλλά εγώ πιστεύω πολύ στις συγκυρίες σε όλα μου τα βήματα. Βάζεις τη δουλειά, τα πράγματα όμως έρχονται και από μόνα τους.

Πώς βρίσκετε ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή;

Η αλήθεια είναι ότι δεν την έχω βρει ακόμη. Ζω με την ταχύτητα της δουλειάς μου και, όταν υπάρχει πολλή ηρεμία, βαριέμαι. Ευτυχώς, ο σύντροφός μου λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, θαυμάζει τις δυναμικές γυναίκες και του αρέσει να με βλέπει να πετυχαίνω, είναι υποστηρικτικός. Η ισορροπία είναι δύσκολη υπόθεση, απαιτεί να βάλεις όρια, αλλά εξαρτάται και από το τι σημαίνει για τον καθέναν. Για μένα εμπεριέχει και τρέξιμο.

Ποια είναι τα ταξίδια που σας έχουν εμπνεύσει περισσότερο στην καριέρα σας;

Υπάρχουν πόλεις όπου πηγαίνω τόσο συχνά λόγω δουλειάς που σχεδόν αισθάνομαι ότι ζω σε αυτές. Πάντα όμως με εμπνέουν και πάντα ξέρω ότι θα δω κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο, ειδικά στο Λονδίνο. Όπως έχει πει ο Σάμιουελ Τζόνσον, «αν έχεις κουραστεί από το Λονδίνο, έχεις κουραστεί από τη ζωή». Από όλα τα ταξίδια μου, όμως, κρατώ κάτι.

Ποιες τάσεις βλέπετε να κυριαρχούν φέτος και πώς θεωρείτε ότι θα επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο ψωνίζει και ντύνεται ο καταναλωτής στην Ελλάδα;

Διακρίνω μια τάση για επιστροφή στο craftsmanship, στην αναγνώριση της αξίας του πώς φτιάχνονται τα ρούχα, μια αναγνώριση παλιών, παραδοσιακών τεχνών και τεχνικών –του χειροποίητου, του κεντήματος– οι οποίες έχουν και κάποιο origin που είναι και πιο βιώσιμο και πιο μοναδικό. Βλέπω επίσης μια επιστροφή στη λογική του dress for yourself και του προσωπικού στυλ και τα πρότυπα τύπου Κιμ Καρντάσιαν να ξεπερνιούνται.

Ποιοι είναι οι σχεδιαστές ή τα brands που επηρεάζουν το προσωπικό σας στυλ;

Alexander McQueen σίγουρα, Prada και Miu Miu – κλασικοί με ένα twist. Είμαι μεγάλη lover των ’60s και των ’70s, αγαπώ τα χρώματα και τη γεωμετρία. Το motto μου είναι «Be yourself and wear everything» («Να είσαι ο εαυτός σου και να φοράς ό,τι θέλεις»).

Πώς προσαρμόζετε τις τάσεις στη δική σας ντουλάπα;

Έχω ένα καλό, δεν χαλάω τα ρούχα μου. Επιστρέφουν τάσεις και έχω κάποια κομμάτια. Αγοράζω λίγα και καλά, τα οποία συνδυάζω με κάτι άλλο που υπάρχει στην ντουλάπα μου. Επίσης, έχω και πολλά μοναδικά κομμάτια από τη μητέρα και τη γιαγιά μου. Είναι η χαρά μου να κάνω mix & match!

Αυτό το mix & match κυριαρχεί και στη διακόσμηση του σπιτιού σας.

Το πάθος μου είναι τα interiors – πολυθρόνες της γιαγιάς μου με πιο καινούρια έπιπλα. Δεν μου αρέσουν τα πολύ στυλιζαρισμένα πράγματα, που δεν έχουν ζωή, ειδικά στο σπίτι. Θέλω να το ζω το σπίτι μου.

Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί η βιομηχανία της μόδας την επόμενη δεκαετία;

Θεωρώ πως θα υπάρξει μεγάλο adaptation σε ό,τι έχει να προσφέρει η τεχνολογία στην παραγωγή και την προώθηση. Θα έχουμε πιο έξυπνους και βιώσιμους τρόπους παραγωγής και υλικά, καλύτερα υφάσματα. Ακόμα και το shipping, τα logistics, όλα θα είναι πιο οργανωμένα. Το ΑΙ θα επηρεάσει την εξέλιξη της βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο θα γίνονται οι πωλήσεις, είτε στα καταστήματα είτε on-line.

* Cover Image: Τοπ MARQUES’ ALMEIDA και τζιν παντελόνι VERSACE JEANS COUTURE, Notos Department Stores. Πέδιλα ALEVI, Kalogirou.