«Τα παιδιά έρχονταν δεύτερα, μετά το ποτό και τα πάρτι» – Ο «παραμελημένος» γιος του Μπόγκι και της Μπακόλ

Την άνοιξη του 1951, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ διέσχισε τον Ατλαντικό για να γυρίσει την ταινία The African Queen, το κλασικό technicolor όραμα του Τζον Χιούστον για ένα παράξενο ζευγάρι σε ένα πλοίο.

Πήρε μαζί του τη σύζυγό του, Λόρεν Μπακόλ. Πήρε το ουίσκι και τα τσιγάρα του. Άφησε όμως τον δίχρονο γιο του στη φροντίδα της νταντάς, με το σκεπτικό ότι η ζούγκλα ήταν επικίνδυνη και ότι θα έλειπε μόνο για έξι μήνες.

Ο Μπόγκαρτ και η Μπακόλ τον αποχαιρέτησαν από τη σκάλα του αεροδρομίου. Το παιδί τους χαιρέτησε από την αγκαλιά της ξένης γυναίκας. Και εκείνη τη στιγμή, καθώς το αεροπλάνο έφευγε από τον διάδρομο, η νταντά υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και έπεσε νεκρή στην πίστα.

Ο Στίβεν Μπόγκαρντ συνεχίζει την ιστορία. Το αεροπλάνο των γονιών του προσγειώνεται. Η Μπακόλ μαθαίνει τα νέα. Η κυρία Χάρτλεϊ μόλις πέθανε, ο γιος της είναι ουσιαστικά μόνος του.

«Τι κάνει λοιπόν; Σκέφτεται: “Να πάω στην Αφρική με τον Μπόγκι, τον Χιούστον και την Κάθριν Χέπμπορν και να διασκεδάσω; Ή πάω σπίτι και να φροντίζω το παιδί;”».

Μετά από βιαστική σκέψη, επιλέγει την πρώτη επιλογή, αναθέτοντας το αγόρι στους παππούδες και τις γιαγιάδες του.

«Τώρα δεν κατηγορώ τη μητέρα μου για αυτό που έκανε. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα είχα κάνει το ίδιο» λέει ο Στίβεν.

«Το ποτό, το κάπνισμα, το γέλιο, τα πάρτι»

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εμβαθύνει στη ζωή του εμβληματικού ηθοποιού, του αξεπέραστου Μπόγκι, αποκαλύπτοντας όχι μόνο την άνοδό του στη φήμη αλλά και τη σκοτεινή πλευρά της προσωπικής του ζωής.

Η ταινία περιλαμβάνει μαρτυρίες από το παιδί του, τον Στίβεν, ο οποίος περιγράφει την παραμέληση που βίωσε στην παιδική του ηλικία θέλοντας έτσι να ξορκίσει το όποιο τραύμα.

Όταν ο ηθοποιός Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1957, τα παιδιά του Στίβεν και Λέσλι ήταν οκτώ και τεσσάρων ετών αντίστοιχα. Σήμερα, 75 ετών, ο Στίβεν αναπολεί την παιδική του ηλικία και αισθάνεται ότι δεν γνώρισε ποτέ πραγματικά τον διάσημο πατέρα του.

«Ο πατέρας μου πήγαινε στη δουλειά, γύριζε στο στούντιο όλη μέρα και όταν επέστρεφε στο σπίτι ήθελε να δειπνήσει με τη μητέρα μου. Θα έλεγε: “Γεια σας παιδιά, πώς είστε;” και μετά τελειώσαμε, φύγαμε από εκεί», θυμάται ο Στίβεν στο Bogart: Life Comes in Flashes, ένα νέο ντοκιμαντέρ, του οποίου ο Στίβεν είναι εκτελεστικός παραγωγός.

Πιστεύει επίσης ότι ο πατέρας του δεν γνώρισε ποτέ πραγματικά τον ίδιο ή τη μικρότερη αδελφή του. «Τα παιδιά ήταν πάντα στην περιφέρεια. Ήταν δευτερεύοντα σε σχέση με τους φίλους τους και τους άλλους καλλιτέχνες. Το ποτό, το κάπνισμα, το γέλιο, τα πάρτι», λέει περιγράφοντας τις σύντομες στιγμές που περνούσαν μαζί.

«Δεν είμαι μαθητής του πατέρα μου»

Ο Στίβεν Μπόγκαρντ υποβαθμίζει αυτή την απουσία, υποστηρίζοντας ότι οι εποχές ήταν διαφορετικές τότε. Συνταξιούχος πλέον, εργάστηκε επί χρόνια στην παραγωγή τηλεοπτικών ειδήσεων και κατά καιρούς έγραφε ημι-αυτοβιογραφικά βιβλία.

Ζει στη Φλόριντα με τη δεύτερη σύζυγό του, την Κάρλα, και το λευκό κουτάβι τους, τον Γουάιλι. Στην άνεση του σπιτιού του καταγράφηκε η μαρτυρία του. «Δεν είμαι μαθητής του πατέρα μου. Είχα ανάγκη να ανακαλύψω ποιος ήμουν. Μου πήρε χρόνια για να νιώσω άνετα με όλο αυτό το θέμα του Μπόγκαρτ», σκέφτεται για το βάρος του να φέρει ένα τόσο θρυλικό όνομα.

Το βιβλίο «Bogart: Life Comes in Flashes» είναι μια ολοκληρωμένη ματιά στην άνοδο του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ στη φήμη, η οποία ήρθε αργά αλλά άφησε μια διαρκή κληρονομιά.

Περιλαμβάνει αρχειακό υλικό και φωτογραφίες που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, συμπεριλαμβανομένων φωνητικών δηλώσεων του ίδιου του ηθοποιού. Η ταινία εμβαθύνει επίσης στις πιο προσωπικές και λιγότερο λαμπερές πτυχές της ζωής του, όπως οι τρεις αποτυχημένοι γάμοι του και η μάχη του με τον καρκίνο, που τον άφησε να ζυγίζει μόλις 36 κιλά τους τελευταίους μήνες της ζωής του.

«Ήθελα ένα παιδί να μείνει μαζί της και να της θυμίζει εμένα», λέει ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ. Και αυτός ο γιος ήταν ο Στίβεν, ο οποίος μοιάζει πολύ με τους γονείς του.

Ωστόσο, ο Στίβεν αναρωτιέται αν αυτή η ομοιότητα μπορεί να ήταν δίκοπο μαχαίρι για τη Λορίν Μπακόλ, η οποία έμεινε χήρα το 1957, σε ηλικία 32 ετών.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ♡ 𝙾𝙻𝙳 𝙷𝙾𝙻𝙻𝚈𝚆𝙾𝙾𝙳 𝙻𝙾𝚅𝙴 ♡ (@oldhollywoodcouples)

«Υπήρχαν πάντα φωτογραφίες του Μπόγκι γύρω, στο διαμέρισμα»

«Ήμουν μια υπενθύμιση από εκείνον, αλλά ήμουν επίσης μια υπενθύμιση ότι είχε πεθάνει και την άφησε με δύο μικρά παιδιά», θυμάται ο Στίβεν.

«Ναι, της τον θύμιζα. Αυτό ήταν θετικό και αρνητικό. Φρίκαρε όταν πέθανε. Μετακομίσαμε στο Λονδίνο για λίγο. Μετά ήθελε να πάει στη Νέα Υόρκη για να παίξει στο θέατρο. Μας έσερνε παντού. Παντρεύτηκε τον Τζέισον Ρόμπαρντς, ο οποίος ήταν ένας απολύτως λαμπρός ηθοποιός του θεάτρου, αλλά έμοιαζε κάπως με τον πατέρα μου - και έτσι είμαι σίγουρος ότι συνέκρινε τον Τζέισον και με τον Μπόγκι. Υπήρχαν πάντα φωτογραφίες του Μπόγκι γύρω, στο διαμέρισμα».

«Δεν μπορώ να θυμηθώ τη φωνή του, παρά μόνο από τις ταινίες»

Το 1995, ο Στίβεν κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Μπόγκαρντ: Αναζητώντας τον πατέρα μου». «Για αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπους, οι ερμηνείες του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην οθόνη και η πραγματική του προσωπικότητα συγχωνεύτηκαν και τον έκαναν μια από τις πιο μυθικές φιγούρες του κόσμου», γράφει.

«Αλλά για τον μοναχογιό του, τον Στίβεν, οκτώ ετών το 1957, όταν ο πατέρας του πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, η γιγάντια σκιά του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ήταν ένα βάρος που κουβαλούσε μέχρι που τελικά κατάφερε να καταλάβει τον άνθρωπο, τον άνδρα, πίσω από το δημόσιο πρόσωπο του πατέρα του».

«Εγώ προσπαθούσα κατά κάποιο τρόπο να ανακαλύψω ποιος ήταν ως άνθρωπος», παραδέχτηκε ο Στίβεν σε συνέντευξή του στο FilmNoir το 2015.

«Δεν μπορώ να θυμηθώ τη φωνή του, παρά μόνο από τις ταινίες».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vintage Films💫 (@oldvintagefilm)

Η απώλεια της μάνας

Η μητέρα του, από την άλλη πλευρά, πέθανε όταν ήταν 65 ετών. Αν και ήταν αναμφίβολα ένα θλιβερό γεγονός, ο Στίβεν δεν το βίωσε ως τραγωδία, αλλά μάλλον ως ένα φυσικό μέρος της ζωής.

«Όταν χάνεις τη μητέρα σου, φυσικά και σε στενοχωρεί, αλλά δεν μπορείς να λυπάσαι γι' αυτήν επειδή κατάφερε να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει», δήλωσε μετά τον θάνατο της Μπακόλ.

«Της μίλησα εκείνο το πρωί και ήταν μια χαρά. Έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε σε επτά ώρες και δεν πονούσε καθόλου. Πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι, πραγματικά; Πραγματικά δεν ήμουν λυπημένος εξαιτίας της ζωής που πρόλαβε να ζήσει».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ♡ 𝙾𝙻𝙳 𝙷𝙾𝙻𝙻𝚈𝚆𝙾𝙾𝙳 𝙻𝙾𝚅𝙴 ♡ (@oldhollywoodcouples)

Η Λέσλι, ακολούθησε μια πιο ιδιωτική πορεία

Παρά το αίσθημα έλλειψης αγάπης και προσοχής κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ή το πόσο καιρό η σκιά των γονέων του -ιδίως του πατέρα του- φαινόταν να τον σκεπάζει κατά καιρούς, ο Στίβεν ήταν πάντα πολύ κοντά τους.

Ως παιδί αστέρων του Χόλιγουντ, έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη διαχείριση της κληρονομιάς του πατέρα του, η οποία περιλαμβάνει την επίβλεψη της περιουσίας, τον έλεγχο του ονόματος και της εικόνας του, τη διαχείριση της παρουσίας του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τη διοργάνωση ενός ετήσιου κινηματογραφικού φεστιβάλ Humphrey Bogart, τη διεύθυνση μιας κινηματογραφικής εταιρείας και την προώθηση μιας μάρκας αλκοολούχων ποτών, της Bogart Spirits.

Ο Στίβεν ήταν επίσης η κινητήρια δύναμη πίσω από τους εορτασμούς για την 70ή και 75ή επέτειο της Καζαμπλάνκα, προς τιμήν ενός πατέρα που μόλις και μετά βίας γνώριζε.

Αντίθετα, η αδελφή του, Λέσλι, ακολούθησε μια πιο ιδιωτική πορεία, εργαζόμενη ως εκπαιδεύτρια γιόγκα και νοσοκόμα στη Βοστώνη, ενώ είναι παντρεμένη με τον δάσκαλο της γιόγκα Έριχ Σίφμαν.

Η συναισθηματική αποκλιμάκωση και η εικόνα του πλοίου  

Το 2012, ο Στίβεν και η αδελφή του Λέσλι επιβιβάστηκαν στο πλοίο από το The African Queen, το ίδιο πλοίο με το οποίο είχε επιστρέψει ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ όταν έφυγε για τα γυρίσματα της ταινίας, αφήνοντας τον Στίβεν μόνο και τραυματισμένο από τον ξαφνικό θάνατο της νταντάς του.

Το σκάφος είχε αποκατασταθεί αφού βρέθηκε εγκαταλελειμμένο σε ένα λιμάνι της Φλόριντα και τα αδέλφια προσκλήθηκαν να το επισκεφθούν.

Όπως σχολιάζει, αδιάφορα, στο ντοκιμαντέρ ο Στίβεν, «έχω ένα κομμάτι από το τιμόνι. Η αδελφή μου έχει ένα κομμάτι από το τιμόνι, επίσης. Ήταν μια διασκεδαστική βόλτα, αλλά ήταν απλά ένα πλοίο, αυτό είναι όλο. Δε σήμαινε τίποτα για μένα».